maskowanie.pdf

RANGER SURVIVAL CLUB

MASKOWANIE

INSTRUKCJA SKRÓCONA

Zatwierdzam Instrukcję Skróconą Maskowania do stosowania w Stowarzyszeniu Ranger Survival Club.

Za Zarząd Stowarzyszenia

( )

Grzegorz Miszkiewicz

( )

Marcin Morawski

( )

Krzysztof KałuŜa

WPROWADZENIE

Maskowanie opiera się na złudzeniach. Jego ideą jest to, aby stworzyć u nieprzyjaciela złudzenie, Ŝe

zamaskowany obiekt nie istnieje w ogóle, albo Ŝe jest czymś innym niŜ w rzeczywistości. PoniewaŜ człowiek

odbiera bodźce wszystkimi zmysłami, dobry kamuflaŜ powinien dotyczyć wszystkich ludzkich zmysłów –

wzroku, słuchu, węchu i dotyku.

Oczywiście najwaŜniejszy jest wzrok dlatego maskowanie dotyczy przede wszystkim tego zmysłu. Człowiek

rozpoznaje przedmioty wzrokiem po kształcie, kolorze i ruchu. Samo spostrzeŜenie jakiegoś przedmiotu nie

oznacza jeszcze jego rozpoznania. MoŜna bowiem spostrzec podłuŜny kształt, ale nie rozpoznać w nim ludzkiej

ręki. Głównym elementem mechanizmu rozpoznawania i identyfikacji elementów świata otaczającego jest

kształt. To dzięki identyfikacji kształtów wiemy, Ŝe widzimy człowieka, karabin, czołg. Zaburzenie postrzegania

kształtów i rozbicie ich zwartości powinno być więc najwaŜniejszym sposobem kamuflowania. Zniekształcanie

postrzegania kształtu moŜe być osiągnięte na dwa sposoby poprzez zastosowanie odpowiedniego wzoru na

powierzchni przedmiotu, oraz dzięki dołączeniu elementów, które deformują kształt przedmiotu.

Tygrys jest idealnym przykładem kamuflaŜu polegającego na rozbijaniu

kształtu obiektu. Jego sierść pokryta jest Ŝółtoczarnymi pręgami. PoniewaŜ

zwierzęta, na które poluje nie widzą kolorów, a teren polowania pełny jest

podłuŜnych, pionowych pasów (traw i gałęzi), skradający tygrys jest

praktycznie niewidoczny dla swojej zdobyczy.

Nie mniej waŜny jest słuch – w nocy staje się nawet podstawowym sposobem obserwowania otoczenia.

Dlatego konieczne jest jak najściślejsze przestrzeganie przez Ŝołnierza dyscypliny dźwiękowej – polegającej na

ograniczeniu jakichkolwiek dźwięków i całkowitej eliminacji dźwięków nienaturalnych, jednoznacznie

kojarzonych przez nieprzyjaciela z działalnością człowieka (np. przeładowania broni).

Węch jest niedocenianym zmysłem, poniewaŜ Ŝycie w warunkach cywilizacji spowodowało jego znaczne

przytępienie. Tym niemniej po dłuŜszym przebywaniu w naturalnym otoczeniu węch wyostrza się i pozwala na

wykrycie nawet śladowych zapachów – gotowanego jedzenia, prochu, dymu, smarów i paliw.

PoniŜsza instrukcja w sposób maksymalnie skrócony przedstawia zasady maskowania pojedynczego Ŝołnierza,

pododdziałów, pojazdów wojskowych oraz pozycji bojowych i baz.

MASKOWANIE POJEDYNCZEGO śOŁNIERZA

I. Przed wymarszem

NałóŜ na twarz maskujące barwy. Pamiętaj o dokładnym pokryciu całej odkrytej skóry, zwróć uwagę

na to, Ŝe w czasie przyszłych działań moŜe odsłonić się jej więcej niŜ podczas przygotowania (rozpięcie

kołnierza, poluźnienie szalika, odsłonięcie czoła itp.); pamiętaj o pomalowaniu warg, skóry szyi, karku i uszu

oraz za uszami. JeŜeli uŜywasz gotowych szminek maskujących postępuj według następującego schematu:

• masz jeden kolor – pomaluj szerokie pasy, zwracając uwagę, aby przebiegały przez wystające części twarzy

(nos, broda, kości policzkowe) tak, aby były one ciemniejsze

• masz dwa kolory – pomiędzy pasy jak powyŜej wykonane ciemniejszą barwę nałóŜ jaśniejszą

• masz więcej kolorów – obszary między pasami pokryj róŜnymi kolorami

Pamiętaj, aby wzór był wyraźny a plamy stosunkowo duŜe – gdy się spocisz szminki rozmyją się i drobne plamy

zleją się w jeden kolor. Kolorystyka musi być jasna – unikaj sytuacji, w której (po zatarciu wzoru) cała twarz

będzie czarna lub ciemnobrązowa. W okresie wiosna wczesna jesień powinien dominować kolor jasnozielony,

w okresie późna jesień – przedwiośnie powinien dominować kolor jasnobrązowy, z domieszką

ciemnooliwkowego (angielska nazwa „loam”). W okolicy oczu pozostaw nieregularną jasną plamkę – Ŝeby

białka oczu nie odcinały się zbyt wyraźnie od ciemnego tła pomalowanej twarzy.

JeŜeli nie masz gotowych szminek moŜesz uŜyć barwników naturalnych:

• sadzy zmieszanej z tłuszczem (masłem, wazeliną, kremem)

• roztartych liści i traw albo papki z rozgotowanej kory dębu zmieszanych z tłuszczem – unikaj roślin

powodujących podraŜnienia skóry !

• pyłu skalnego zmieszanego z tłuszczem

Nie uŜywaj do maskowania skóry błota, które moŜe zawierać szkodliwe bakterie, grzyby i pasoŜyty.

moŜesz teŜ okleić broń taśmą samoprzylepną we wzór maskujący albo kawałkami taśmy izolacyjnej w barwach

zielonym, brązowym i czarnym (w tym wypadku kawałki taśmy muszą być małe a wzór w miarę nieregularny

Zamaskuj hełm kawałkami siatki maskującej oraz tkaniny jutowej, mocując je do siatki lub pokrowca.

Kształt hełmu jest jednoznacznie rozpoznawalny i nie występuje w przyrodzie, dlatego konieczne jest jego

całkowite zniekształcenie; pamiętaj przy tym, aby elementy maskujące nie przesłaniały pola widzenia.

Maskowanie hełmu przy pomocy pasków juty

Zamaskuj oporządzenie kawałkami siatki maskującej lub przygotowanymi zawczasu pokrowcami –

szczególnie zwróć uwagę na elementy duŜe i nie mające na sobie wzoru kamuflaŜu (torba maski

przeciwgazowej, zasobnik saperki, chlebak); kawałki siatki maskującej z tworzywa sztucznego imitującej liście

moŜesz teŜ zawiesić na szelkach oporządzenia na ramionach w ten sposób aby zatarły kształt ramion oraz

maskowały plecy.

Twarz moŜna równieŜ zamaskować odpowiednią maską z tkaniny. moŜe to być:

• przygotowana zawczasu maska z cienkiej tkaniny bawełnianej lub lnianej z otworami na oczy i wentylacyjną

szczeliną na nos (jak np. maski od rosyjskich strojów maskujących)

• cienka chustka bawełniana lub kawałek zafarbowanej na zielono gazy, która umoŜliwia obserwację pomimo

zasłonięcia nią oczu

• siatka typu sorbo lub zafarbowana na zielono bawełniana firanka

• kominiarka

Pamiętaj, Ŝe uŜywanie tekstylnych masek na twarz utrudnia w znacznym stopniu odprowadzanie ciepła z

organizmu i podczas duŜego wysiłku albo w dni upalne moŜe spowodować przegrzanie!

Zamaskuj ręce i dłonie. Opuść rękawy bluzy mundurowej i przygotuj rękawiczki – najlepiej uszyte z

takiej samej tkaniny jak cały mundur, ewentualnie w innym kamuflaŜu, oliwkowozielone lub brązowe (unikaj

czarnych). MoŜesz odciąć końcówkę palca wskazującego tej rękawiczki, z której ręki strzelasz. Nie maluj rąk

szminkami maskującymi, farba od razu się zetrze.

jeŜeli zgodzi się na to dowódca, pomaluj broń w odpowiedni wzór kamuflaŜu; uŜyj matowych farb w

aerozolu, akrylowych farb modelarskich lub innych farb (efekt matowy osiągniesz dodając do farby talku);

maluj przy uŜyciu aerografu albo nakładaj farbę kawałkiem gąbki wyciskając z niej wcześniej nadmiar farby

– efektem będzie rozmycie granic plam; stosuj niewielkie plamy lub wąskie pasy, dobierając kolory

odpowiednie do pory roku i specyfiki terenu (uniwersalny kamuflaŜ osiągniesz stosując barwy jak w swoim

mundurze polowym)

Zamaskuj regularne kształty broni, oporządzenia i wyposaŜenia. Zawczasu zadbaj o maskowanie broni:

•

• owiń nieruchome elementy broni kawałkami tkaniny lub juty, umocuj tasiemkami, taśmą samoprzylepną lub

sznurkiem konopnym albo jutowym – pamiętaj, aby nie przesłaniać przyrządów celowniczych, linii

celowania, okna wyrzutnika, dźwigni i przycisków, zamka, języka spustowego

Zwróć uwagę na całość maskowania swojej sylwetki – pracuj w parze z kolegą, wzajemnie sprawdzajcie i

uzupełniajcie swoje maskowanie. Pamiętaj o schowaniu wszystkiego co błyszczy i zwraca uwagę (złote

łańcuszki, zegarki, obrączki). Posmaruj pastą do butów skórę obuwia i świeŜą pastę posyp cienką warstwą ziemi,

pyłu lub piasku. Jeśli trzeba będzie zacierać ślady podeszew butów, nałóŜ na buty jutowe worki i zawiąŜ nad

cholewkami.

Przygotuj elastyczne taśmy do przymocowania roślinności (na ręce powyŜej łokci oraz na nogi na łydki).

Sprawdź, czy wyposaŜenie nie hałasuje podczas ruchu – podskocz kilka razy. Zamocuj mocno luźne elementy,

wypchaj puste przestrzenie watą lub zapasową odzieŜą (skarpetami). Zwróć uwagę na naszywki – zamaskuj je

opaskami z tkaniny mundurowej lub siatką maskującą.

Sylwetka zamaskowana

materiałem sztucznym

Zamaskuj sylwetkę naturalną roślinnością. JeŜeli teren działania jest identyczny z bazą, zrób to w

bazie, jeśli nie – dopiero na początku działań. Zawsze dobieraj tylko taką roślinność, która rośnie na terenie

działania i dokładnie wkomponuj swoje maskowanie w najbliŜsze otoczenie. Pamiętaj:

• dobieraj roślinność z tej wysokości na której rośnie (na kapelusz liście krzewów, na nogi trawę)

• zachowaj naturalne połoŜenie liści (trzcina pionowo, gałęzie świerkowe poziomo)

• wybieraj rośliny sucholubne, o skórzastych i twardych liściach, iglaste (wolniej więdną)

• w miarę moŜliwości uŜywaj jak największych kawałków gałęzi (wolniej zwiędną)

• zamocuj elementy roślinności na nogach, szelkach oporządzenia (tak aby wystawały poza obręb sylwetki

powyŜej ramion), kapeluszu, czapce (jeśli uŜywasz czapki BDU, zadbaj zawczasu o elastyczną opaskę) lub

hełmie

• nie przesłaniaj sobie pola widzenia elementami roślinności

• nie przesadzaj z ilością roślin, jeśli zadaniem jest patrol – „Ŝywy krzak” nie moŜe się cicho i skrycie poruszać

• jeśli zadaniem jest zasadzka lub obserwacja maskowanie roślinnością powinno być zupełne – nie wycinaj

jednak roślinności z miejsca zasadzki lub posterunku

• nie uŜywaj roślinności toksycznej, parzącej i kolczastej (pokrzyw, barszczu, ostu)

• nie uŜywaj kwiatów ani liści o jaskrawych i rzucających się w oczy kolorach i kształtach

II. Podczas działań

Uzupełniaj i modyfikuj maskowanie zaleŜnie od zmian otoczenia. Zmieniaj elementy roślinne

po zmianie terenu w którym działasz (np. po przejściu z boru sosnowego na podmokłą łąkę). Wymieniaj te,

który zwiędną i opadną. Uzupełniaj maskowanie twarzy, jeśli szminki zetrą się lub spłyną z potem. Poprawiaj

maskowanie broni, jeŜeli fragmenty tkaniny poluźnią się lub zmienią połoŜenie.

Zachowaj ciszę.

• Nie rozmawiaj. Znaki i sygnały dowodzenia przekazuj przy pomocy rąk i dłoni (zobacz podręcznik „Znaki i

sygnały”). JeŜeli konieczne jest przekazanie informacji głosem, mów szeptem.

• Wyłącz sygnalizację dźwiękiem we wszystkich urządzeniach elektronicznych (zegarkach, radiostacjach,

telefonach, czujnikach). UŜywaj zestawów słuchawkowych w radiostacjach.

• Idź tak, aby wywoływać jak najmniej hałasu. Omijaj zwisające gałęzie i krzaki a nie przedzieraj się przez nie.

Stawiaj stopy powoli na pięcie, delikatnie rozgarniając liście i poszycie, przenoś powoli cięŜar na palce.

Wysoko podnoś stopy w marszu, aby nie zahaczać nimi o gałęzie i trawy. Patrz gdzie stawiasz stopę,

unikaj suchych gałęzi i liści. Miejsca, których nie da się przebyć bezszelestnie przechodź korzystając z

szumu powiewów wiatru.

• Nie rób równych, regularnych kroków, miarowy tupot jest słyszalny i łatwo rozpoznawany. Stąpaj powoli i

nierówno – kilka kroków szybszych, chwila przerwy, kolejne wolne i tak dalej.

• Unikaj klikania plastikowymi sprzączkami, głośnego otwierania zapięć z taśmy velcro (rzepów), zatrzasków,

zamków błyskawicznych.

• Nie baw się bez potrzeby elementami broni i wyposaŜenia – nie ruszaj dźwigni bezpiecznika, nie

przeładowuj broni, nie odłączaj magazynków.

Maszerując w nocy zachowaj ścisłą dyscyplinę światła.

• Nie uŜywaj latarek do oświetlania drogi.

• UŜywając światła (sprawdzając mapę, rysując szkic, pisząc) lub urządzeń elektronicznych z podświetlanym

wyświetlaczem (GPS, radiostacji, przenośnych komputerów) przykrywaj osobę pracującą płachtą tkaniny

(poncho, pałatką) – zwróć uwagę, aby na zewnątrz nie przedostawała się Ŝadne światło.

• Nie uŜywaj ognia i nie pal papierosów.

• Do sygnalizacji uŜywaj światła błękitnego o najmniejszym moŜliwym natęŜeniu (latarki ze słabymi

bateriami, światła chemicznego, błękitnej diody LED o słabym świetle).

Pamiętaj, Ŝe ruch demaskuje.

• Jeśli nie musisz, nie śpiesz się – szybki ruch powoduje zbędny hałas i zwraca uwagę.

• Poruszaj się od cienia do cienia, zanim zaczniesz ruch znajdź miejsce, w którym się zatrzymasz.

• Unikaj wystawiania swojej sylwetki na tle nieba lub kontrastowych płaszczyzn. Nie chodź grzbietami

wzniesień, uwaŜaj na stokach pokrytych rzadkim lasem bez poszycia.

• UwaŜaj szczególnie w słoneczny dzień o świcie i wieczorem, gdy słońce jest bardzo nisko – postacie rzucają

wtedy wielkie cienie i są doskonale widoczne podświetlone prawie poziomo.

• Nie wyglądaj nad osłoną, wychyl się nisko z boku.

• Zawsze staraj się jak najbardziej zmniejszyć swoją sylwetkę, zatrzymując się uklęknij, a w dłuŜszym postoju

połóŜ się.

• Zatrzymując się kryj swoją sylwetkę wpisując się w kontury elementów krajobrazu – pni drzew, kamieni,

krzaków. Stawaj lub klękaj obok lub za nimi. Nie zatrzymuj się w otwartej przestrzeni.

UwaŜaj na zapachy.

• Nie uŜywaj silnie pachnących kosmetyków (wody kolońskiej, dezodorantów, mydła, talku). UwaŜaj na

zapach środka odstraszającego insekty – wybierz środek wojskowy lub taki, który jak najmniej pachnie.

• Nie pal tytoniu ani innych uŜywek.

• Nie gotuj długo jedzenia, unikaj potraw, które mają silny zapach. Unikaj gotowania o świcie i o zmierzchu,

wtedy zapachy roznoszą się najsilniej.

• OstroŜnie stosuj środki chemiczne o silnym zapachu (smary do broni, rozpuszczalniki, pastę do butów itp.).

• Zachowuj higienę osobistą – zapach spoconego i brudnego człowieka jest tak samo mocny i tak samo

rozpoznawalny jak inne zapachy. UŜywaj szarego mydła i bezzapachowych dezodorantów.

Nie zostawiaj śladów.

• Nie chodź po miękkim i wilgotnym gruncie.

• Nie łam gałęzi i traw.

•

Jeśli nie musisz, nie zbieraj owoców, runa leśnego, grzybów.

•

Staraj się jak najdelikatniej chodzić po trawie, rozsuwaj źdźbła zanim staniesz.

•

Jeśli trzeba, zacieraj swój ślad.

•

Nie zostawiaj Ŝadnych śmieci. Wszystko zabieraj ze sobą.

•

Odchody zakopuj lub zabieraj ze sobą. O ile kał juŜ po kilku dniach będzie trudny do rozpoznania jako

pochodzący od człowieka, o tyle kawałki papieru toaletowego będą widoczne przez wiele tygodni.

•

Jak najmniej zmieniaj otoczenie. Nie buduj niczego jeśli nie musisz. Schronienie, baza, okop, pozycja –

wszystko to pozostanie i zdemaskuje twoją obecność.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: