KRZYK O PÓŁNOCY_Mary Higgins Clark.pdf

Mary Higgins CLARK

Krzyk o pþnocy

PrzeþoŇyþ ARKADIUSZ NAKONIECZNIK

IIIPPI

3 3 0 1 9 O1

WVn\WNICIWA ALFA WARSZAWA 1990

Tytuþ oryginaþu

A Cry m the Night, Simon Schuster, New York 1982 Copyright ¨ 1982 by Mary Higgms Clark

Projekt okþadki Janusz Obþucki

Redaktor Wiktor Bukato

Redaktor techniczny Ewa Guzenda

For the Polish edition Copyright ¨ 1990 by Wydawnictwa áAlfa"

ISBN 83-7001-390-0

WYDAWNICTWA áALFA" Ï WARSZAWA 1990 Wydanie pierwsze

Skþad, druk, oprawa Zakþad Poligraficzny WN Alfa. Zam 1126/90

PROLOG

Jenny zaczħþa szukaę chaty o Ļwicie. CaþĢ noc przeleŇaþa bez ruchu w masywnym þoŇu o

wspartym na czterech sþupach baldachimie, nie mogĢc zasnĢę, duszĢc siħ pod napierajĢcĢ zewszĢd

ciszĢ.

Choę juŇ od tygodni wiedziaþa, Ňe nic nie usþyszy, ciĢgle oczekiwaþa na pþacz zgþodniaþego

dziecka, a jej wciĢŇ peþne piersi byþy gotowe na powitanie maþych, chciwych usteczek.

Wreszcie wþĢczyþa lampkħ stojĢcĢ na nocnej szafce. Pokj rozjaĻniþ siħ, a zdobiĢca toaletkħ

krysztaþowa czara pochwyciþa i odbiþa promienie Ļwiatþa. WypeþniajĢce jĢ kawaþki sosnowego

mydþa rzucaþy niesamowitĢ, zielonkawĢ poĻwiatħ na stare posrebrzane lustro i przybory toaletowe.

Wstaþa z þŇka i zaczħþa siħ ubieraę w ciepþĢ bieliznħ i nylonowy kostium, ktry zawsze zakþadaþa

pod kombinezon narciarski. O czwartej wþĢczyþa radio. Prognoza pogody dla rejonu Granite Place

w stanie Minnesota byþa bez zmian: dziesiħę stopni mrozu, wiatr o prħdkoĻci czterdziestu

kilometrw na godzinħ. Wspþczynnik przemarzania wynosiþ minus dwadzieĻcia cztery.

To nie miaþo znaczenia. Nic nie miaþo znaczenia. Nawet gdyby w czasie poszukiwaı miaþa

zamarznĢę na Ļmierę, to i tak sprbuje odnaleŅę chatħ. Staþa gdzieĻ tam, w gþħbi lasu skþadajĢcego

siħ z klonw, dħbw, jaþowcw, norweskich sosen i wybujaþych zaroĻli. Podczas bezsennych

godzin Jenny opracowaþa plan. Erich mgþ poruszaę siħ trzykrotnie szybciej od niej. Jego dþugi

krok sprawiaþ, Ňe zawsze chodziþ zbyt szybko jak na jej moŇliwoĻci'. Czħsto Ňartowali na ten temat.

Ï EjŇe, poczekaj na swojĢ miastowĢ dziewczynkħ! Ï protestowaþa.

Pewnego razu zapomniaþ wziĢę kluczy do chaty i natychmiast po nie wrciþ. Nie byþo go

czterdzieĻci minut. Oznaczaþo to, Ňe dla niego chata znajdowaþa siħ dwadzieĻcia minut marszu od

skraju lasu.

Nigdy jej tam nie zabraþ.

Ï Zrozum mnie, Jenny Ï bþagaþ. Ï KaŇdy artysta musi mieę jakiejĻ miejsce, w ktrym mgþby

byę zupeþnie sam.

DotĢd nigdy nie prbowaþa jej znaleŅę. PracujĢcy na farmie ludzie mieli caþkowity zakaz wstħpu

do lasu. Nawet Clyde, ktry byþ zarzĢdcĢ od trzydziestu lat, twierdziþ, Ňe nie zna jej poþoŇenia.

W ciħŇkim, zaskorupiaþym Ļniegu znikaþy wszelkie Ļlady, ale dziħki temu mogþa skorzystaę z

biegwek. Bħdzie musiaþa uwaŇaę, Ňeby siħ nie zgubię. WĻrd għstych krzeww i ze swojĢ sþabĢ

orientacjĢ þatwo mogþa zaczĢę krĢŇyę w koþo.

BiorĢc to pod uwagħ postanowiþa zabraę ze sobĢ kompas, mþotek, pinezki i skrawki materiaþu.

Bħdzie mogþa przybijaę je do pni drzew i w ten sposb znaleŅę drogħ do domu.

Kombinezon byþ na dole, w szafie koþo kuchni. CzekajĢc, aŇ zagotuje siħ woda, wciĢgnħþa go na

siebie. Kawa pomogþa jej zebraę myĻli. W nocy zastanawiaþa siħ, czy nie powinna pjĻę do szeryfa

Gundersona, ale on z pewnoĻciĢ odmwiþby pomocy, jak zwykle przyglĢdajĢc siħ jej z rozmyĻlnĢ

odrazĢ.

WeŅmie ze sobĢ termos z kawĢ. Nie miaþa klucza do chaty, ale bħdzie mogþa wybię mþotkiem

szybħ.

Mimo Ňe Elsa nie przychodziþa juŇ od ponad dwch tygodni, wielki stary dom wciĢŇ lĻniþ

czystoĻciĢ, ĻwiadczĢc o zasadach, jakimi kierowaþa siħ w pracy. Przed wyjĻciem miaþa zwyczaj

zdzieraę aktualnĢ kartkħ z wiszĢcego przy Ļciennym telefonie kalendarza. Jenny nieraz z tego

Ňartowaþa. Ï Nie doĻę, Ňe czyĻci ciĢgle to, co nigdy nie byþo brudne, to jeszcze koıczy wczeĻniej

dzieı, pozbawiajĢc nas caþego wieczoru.

Teraz Jenny zdarþa kartkħ z piĢtkiem 14 lutego, zmiħþa jĢ w dþoni i zapatrzyþa siħ w puste miejsce

pod grubym napisem áSOBOTA, 15 LUTEGO". ZadrŇaþa. Minħþo niespeþna czternaĻcie miesiħcy

od tamtego dnia, kiedy spotkaþa Ericha w galerii. Nie, niemoŇliwe. To musiaþo byę wieki temu.

Potarþa czoþo dþoniĢ.

W czasie ciĢŇy jej kasztanowobrazowe wþosy Ļciemniaþy, zmieniajĢc kolor na prawie czarny.

Wydawaþy siħ brudne i martwe, kiedy upychaþa je pod weþnianĢ narciarskĢ czapkĢ. WiszĢce z

lewej strony drzwi lustro z pþkĢ zupeþnie nie pasowaþo do ciemnego, wykþadanego dħbem wnħtrza

kuchni. Spojrzaþa w lustro. PodkrĢŇone oczy, zwykle w pþ drogi miħdzy morskimi a bþħkitnymi,

patrzyþy na niĢ rozszerzonymi, pozbawionymi wyrazu Ņrenicami.

Miaþa zapadniħte policzki; po urodzeniu dziecka nigdy nie odzyskaþa normalnej wagi. ZapinajĢc

kombinezon obserwowaþa, jak na szyi pulsuje jej wyraŅnie widoczna tħtnica. DwadzieĻcia siedem

lat. Wydawaþo jej siħ, Ňe wyglĢda na starszĢ o dziesiħę, a czuþa siħ tak, jakby miaþa ich ponad sto.

Gdyby tylko minħþo to otħpienie. Gdyby tylko w domu nie byþo tak potwornie, przeraŅliwie cicho.

Spojrzaþa na piec z lanego Ňelaza stojĢcy pod wschodniĢ ĻcianĢ i na znowu uŇytecznĢ, wypeþnionĢ

drewnem koþyskħ.

Celowo przyglĢdaþa jej siħ przez dþuŇszĢ chwilħ, zmuszajĢc siħ do wchþoniħcia wstrzĢsu, jakim

byþo znalezienie jej tutaj, w kuchni, a potem odwrciþa siħ plecami i siħgnħþa po termos. Napeþniþa

go kawĢ, po czym zabraþa mþotek, kompas, pinezki i kawaþki materiaþu, wrzuciþa je do pþciennego

plecaka, owinħþa sobie twarz szalikiem, zaþoŇyþĢ.bilty biegowe, wbiþa dþonie w grube, obszyte

futerkiem rħkawice i otworzyþa drzwi.

Ostry, kĢsajĢcy wiatr nic sobie nie robiþ z cienkiego szalika. Stþumione porykiwanie krw

zgromadzonych w dojarni zabrzmiaþo w jej uszach jak ponure, bezsilne þkanie. Sþoıce wþaĻnie

wschodziþo, skrzĢc siħ oĻlepiajĢco w Ļniegu, obce w swojej zþotoczerwonej urodzie; daleki bg,

bezsilny wobec gryzĢcego mrozu.

O tej porze Clyde dokonuje juŇ pewnie inspekcji obory, podczas gdy inne rħce wrzucajĢ siano do

paĻnikw dla czarnego bydþa rasy Angus, ktre nie potrafi wygrzebaę poŇywienia spod Ļniegu i

instynktownie skieruje siħ tam w poszukiwaniu ŇywnoĻci i schronienia. Na ogromnej farmie

pracowaþo kilku ludzi, ale Ňaden nie znajdowaþ siħ w pobliŇu domu; wszyscy byli jedynie

maleıkimi, ledwo dostrzegalnymi na tle horyzontu postaciami.

Narty staþy zaraz za drzwiami. Jenny zniosþa je z werandy, rzuciþa na ziemiħ i przypiħþa. Dziħki

Bogu w zeszþym roku nauczyþa siħ dobrze na nich biegaę.

Byþo kilka minut po sidmej, kiedy zaczħþa poszukiwania. Postanowiþa nie oddalaę siħ bardziej

niŇ pþ godziny w kaŇdym kierunku. Zaczħþa w miejscu, gdzie Erich zawsze znikaþ miħdzy

drzewami. Promienie sþoıca z wielkim trudem przedostawaþy siħ przez splĢtane gaþħzie. Staraþa siħ

poruszaę dokþadnie w linii prostej, po czym skrħciþa w prawo, przebyþa jakieĻ trzydzieĻci metrw,

znowu skrħciþa w prawo i wrciþa na skraj lasu. Wiatr niemal natychmiast zacieraþ jej Ļlady, ale

przy kaŇdym nawrocie przybijaþa do drzewa skrawek materiaþu.

O jedenastej wrciþa do domu, odgrzaþa zupħ, zmieniþa skarpety, zmusiþa siħ, Ňeby nie zwracaę

uwagi na mrowiĢcy bl w czole i w dþoniach, i wyruszyþa ponownie.

O piĢtej, przy zapadajĢcym zmroku, na pþ zamarzniħta miaþa . juŇ zrezygnowaę, ale postanowiþa

zajrzeę za jeszcze jeden, þagodny pagrek. I wwczas ujrzaþa maþĢ, zbudowanĢ z ciosanych pni

chatkħ o krytym korĢ dachu, zbudowanĢ w roku 1869 przez prapra-dziadka Ericha. Przez chwilħ

przyglĢdaþa siħ jej z zagryzionymi wargami, czujĢc, jak ostrze rozczarowania wbija siħ w jej ciaþo,

zadajĢc niemal fizyczny bl.

Zasþony byþy zaciĢgniħte; dom wyglĢdaþ tak, jakby od dawna nikt go nie uŇywaþ. Na kominie

piħtrzyþa siħ ĻnieŇna czapa. WewnĢtrz nie pþonħþo Ňadne Ļwiatþo.

Czy naprawdħ odwaŇyþa siħ mieę nadziejħ, Ňe gdy tu przyjdzie, komin bħdzie dymiþ, przez

zasþony bħdzie przebijaþ ciepþy blask lamp, a ona podejdzie do drzwi i po prostu je otworzy?

Do drzwi byþa przybita metalowa tabliczka. Napis, choę zatarty, ciĢgle jeszcze dawaþ siħ

odczytaę: Wstħp surowo wzbroniony. Intruzi zostanĢ ukarani. PoniŇej podpis Erich Fritz Krueger i

data 1903.

Z lewej strony chaty znajdowaþa siħ studnia, a nieco dalej ustħp, dyskretnie ukryty miħdzy

għstymi sosnami. Usiþowaþa wyobrazię sobie mþodego Ericha, przychodzĢcego tu z matkĢ. Ï

Caroline kochaþa chatħ takĢ, jaka byþa Ï mwiþ. Ï Ojciec miaþ zamiar jĢ przebudowaę i

zmodernizowaę, ale ona nie chciaþa nawet o tym sþyszeę.

Zapomniawszy zupeþnie o zimnie, Jenny podjechaþa do najbliŇszego okna. WyciĢgnħþa z plecaka

mþotek, uniosþa go i rozbiþa szybħ. Kawaþek szkþa rozciĢþ jej policzek, ale ona nie zwrciþa uwagi

na struŇkħ krwi, ktra natychmiast zamarzþa jej na policzku. OstroŇnie, Ňeby nie skaleczyę siħ o

ostre brzegi, siħgnħþa do wnħtrza, otworzyþa haczyk i pchnħþa okno.

PoĻpiesznie zrzuciþa narty, wspiħþa siħ na niski parapet, odsunħþa zasþony i weszþa do Ļrodka.

Wnħtrze chaty skþadaþo siħ z pojedynczego pokoju o Ļcianach dþugoĻci mniej wiħcej szeĻciu

metrw. Obok stojĢcego przy pþnocnej Ļcianie pieca, przypominajĢcego metalowy, otwarty

kominek, piħtrzyþ siħ uþoŇony starannie stos drewna. WiħkszĢ czħĻę wykonanej z biaþego

sosnowego drewna podþogi przykrywaþ wyblakþy dywan o orientalnych wzorach. Wokþ pieca staþy

welurowe fotele o wysokich oparciach i pochodzĢca z tego samego kompletu kana-

pa. Dþugi dħbowy stþ i drewniane þawy zajmowaþy miejsce bliŇej frontowych okien. WyglĢdajĢcy

z kĢta koþowrotek robiþ wraŇenie zupeþnie sprawnego. W masywnym dħbowym kredensie w

towarzystwie kilku lamp naftowych staþa chiıska porcelana. Po lewej stronie zaczynaþy siħ

prowadzĢce na grħ strome schody, obok nich zaĻ, na drewnianych stelaŇach, tþoczyþy siħ dziesiĢtki

nie oprawionych pþcien.

ĺciany, rwnieŇ z biaþej, pozbawionej sħkw sosny, byþy gþadkie niczym jedwab i od gry do doþu

zawieszone obrazami. Jenny przypatrywaþa im siħ w otħpieniu. Chata stanowiþa prawdziwe

muzeum. Nawet zapadajĢcy mrok nie mgþ ukryę uderzajĢcego piħkna akwareli, olejnych pþcien,

rysunkw kredkĢ i pirem. Erich jeszcze nie zaczĢþ pokazywaę swoich najlepszych prac. Co

powiedzĢ krytycy, kiedy zobaczĢ te arcydzieþa?

Niektre obrazy byþy juŇ oprawione; widocznie te wþaĻnie miaþ zamiar przeznaczyę na najbliŇszĢ

wystawħ. Burza ĻnieŇna zasypujĢca zagrodħ. Co sprawiaþo, Ňe tak przykuwaþa uwagħ?

NasþuchujĢca z uniesionĢ gþowĢ þania, w kaŇdej chwili gotowa do ucieczki. Cielħ, siħgajĢce do

wymion matki. KwitnĢce bþħkitem pola lucerny, gotowe do Ňniw. KoĻciþ kongregacjonistw i

spieszĢcy do niego wierni. Gþwna ulica Granite Place, emanujĢca ponadczasowym spokojem.

Mimo krzyczĢcej w niej rozpaczy, oglĢdajĢc tħ kolekcjħ Jenny doznaþa przez chwilħ wraŇenia

ukojenia i ciszy.

Potem nachyliþa siħ nad zgromadzonymi na stelaŇach, nie oprawionymi pþtnami. Znowu ogarnĢþ

jĢ niewysþowiony podziw: nieprawdopodobna rozpiħtoĻę talentu Ericha, jego umiejħtnoĻę

malowania z jednakowym artyzmem krajobrazw, ludzi i zwierzĢt, radosny ogrd ze stojĢcym

wĻrd kwiatw staromodnym wzkiem...

I wtedy to zobaczyþa. Nie rozumiejĢc jeszcze, zaczħþa poĻpiesznie przeglĢdaę pozostaþe obrazy i

szkice, a potem biegaę wzdþuŇ Ļcian, od jednego obrazu do drugiego. Z rozszerzonymi

niedowierzaniem oczami, nie wiedzĢc, co robi, zatoczyþa siħ w stronħ schodw i zaczħþa siħ po nich

wspinaę.

Strych byþ niski, pod samym dachem i na ostatnim stopniu Jenny musiaþa pochylię nisko gþowħ.

Kiedy jĢ podniosþa, w jej oczy uderzyþa kaskada najdzikszych kolorw. WstrzĢĻniħta, wpatrywaþa

siħ w swojĢ wþasnĢ twarz, spoglĢdajĢcĢ na niĢ z przeciwlegþej Ļciany. Lustro?

Nie. Namalowana twarz nie poruszyþa siħ, kiedy do niej podeszþa. Przyęmione Ļwiatþo wpadajĢce

przez niewielkie okienko igraþo na pþtnie, znaczĢc je pasami niczym jakiĻ upiorny palec.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: