Kardynał Stefan Wyszyński - biogram.pdf - kardynał Stefan Wyszyński - the.prodigy.society

Stefan Wyszyński

Stefan Wyszyński (ur. 3 sierpnia 1901 w Zuzeli , zm. 28 maja 1981 w Warszawie) – arcybiskup

metropolita gnieźnieński i warszawski, kardynał , prymas Polski (zwany Prymasem Tysiąclecia ).

Sługa Boży Kościoła katolickiego .

Biografia

Dzieciństwo i młodość

Drugie dziecko Stanisława (organisty miejscowego kościoła) i Julianny (z d. Karp) Wyszyńskich,

urodzony 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem – miejscowości położonej na pograniczu Podlasia

i Mazowsza. W 1910 rodzina przeniosła się do Andrzejewa, gdzie umarła matka. Przed śmiercią

prosiła syna: "Stefan, ubieraj się". Chłopiec chciał założyć palto, myśląc, że matka chce kogoś

zawołać, lecz ona dodała: "Ubieraj się, ale nie tak". Ojciec wytłumaczył mu, że chodziło jej o

ubranie w szatę duchowną[ potrzebne

]. W latach 1912 - 1915 uczeń Gimnazjum Górskiego w

Warszawie. Z powodu wojny, w latach 1914 - 1917 uczęszczał do gimnazjum męskiego im. Piotra

Skargi w Łomży . W latach 1917- 1920 uczeń Liceum włocławskiego im. Piusa X (Niższe

Seminarium Duchowne). W latach 1920-1924 kleryk Wyższego Seminarium Duchownego we

Włocławku.

źródło

Kapłaństwo

Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924, w dniu swoich 23. urodzin, z rąk biskupa Wojciecha

Stanisława Owczarka we włocławskiej bazylice katedralnej . W latach 1925 - 1929 student Wydziału

Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego , który ukończył z doktoratem na

temat "Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły". W 1931 roku był wikariuszem w Parafii

Świętej Rodziny w Przedczu . Od 1932 pełnił obowiązki redaktora naczelnego miesięcznika

włocławskiego "Ateneum Kapłańskie", kierując jednocześnie sodalicją mariańską, prowadził

chrześcijański uniwersytet robotniczy i działalność społeczno-oświatową w chrześcijańskich

związkach zawodowych. Po wybuchu II wojny światowej z polecenia bpa Michała Kozala ukrywał

się przed gestapo . W okresie powstania warszawskiego kapelan Grupy AK Kampinos (działającej

m.in. w Laskach ), oraz szpitala powstańczego pod pseudonimem Radwan III .

Biskupstwo

Po zakończeniu wojny wrócił do Włocławka, gdzie reorganizował seminarium duchowne i pełnił

obowiązki rektora . W 1946 mianowany biskupem lubelskim, a święcenia biskupie otrzymał z rąk

kardynała Augusta Hlonda , prymasa Polski. W swoim herbie biskupim umieścił słowa Soli Deo tzn.

Jedynemu Bogu (służba Bogu samemu przez Maryję była widoczna w jego całym życiu. Zapiski

więzienne zawierają pewną syntezę jego maryjności, której początki sięgają czasu dzieciństwa i

młodości: "Wcześnie – napisał – straciłem matkę rodzoną, która miała szczególne nabożeństwo do

Matki Ostrobramskiej , dokąd jeździła z pielgrzymką, jeszcze z Zuzeli. Mój ojciec natomiast ciągnął

zawsze na Jasną Górę . Cześć Matki Bożej w życiu domowym była bardzo rozwinięta. Często

odmawialiśmy wspólnie różaniec w godzinach wieczornych").

Arcybiskupstwo

Po śmierci prymasa Augusta Hlonda w 1948, gdy najpoważniejszy kandydat na jego następcę

biskup łomżyński Stanisław Kostka Łukomski zginął w spowodowanym przez UBP wypadku

samochodowym – Wyszyński niespodziewanie został mianowany arcybiskupem metropolitą

warszawsko-gnieźnieńskim, prymasem Polski . 12 stycznia 1953 na konsystorzu w Rzymie

nominowany kardynałem – członkiem kolegium kardynalskiego przez papieża Piusa XII (jako

jedyny polski kardynał brał udział w czterech konklawe , w 1958 kiedy oddano na niego kilka

głosów i w 1963 był jedynym przedstawicielem Europy Wschodniej).

Porozumienie z władzami komunistycznymi

14 kwietnia 1950 podpisał porozumienie z władzami komunistycznymi w imieniu Episkopatu

Polski (w zamian za zagwarantowanie nauczania religii w szkołach i funkcjonowanie KUL-u polski

kościół uznał granice wschodnie PRL i potępił "bandy reakcyjnego podziemia" ).

Represje

We wczesnych latach pięćdziesiątych, w okresie napięć między państwem a Kościołem polityka

władz PRL , zależnych od ZSRR , zmierzała do złamania opozycji i wszelkich niezależnych

instytucji, z których jedyną pozostał Kościół katolicki na czele z prymasem. Sprawą zajęło się

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego , powstałe na bazie RBP przy PKWN aresztując go 25

września 1953 w ramach represji komunistów wobec Kościoła katolickiego. Więziony z siostrą

zakonną Marią Leonią Graczyk i ks. Stanisławem Skorodeckim .

Miejsca odosobnienia

( 25 września 1953 – 12 października 1953)

• Stoczek Warmiński

(12 października 1953 – 6 października 1954 )

(6 października 1954 – 27 października 1955 )

• Komańcza

(27 października 1955 – 26 października 1956 zwolniony, tutaj 16 maja 1956

napisał tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego )

Klasztor nazaretanek w Komańczy - jedno z miejsc odosobnienia

Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego

Izolowany w klasztorze Sióstr Nazaretanek w Komańczy nie chciał pisać tekstu ślubów. Do ich

powstania przyczyniła się Maria Okońska , dając za przykład św. Pawła , piszącego listy do wiernych

z więzienia. W końcu napisał tekst ślubów narodowych, które miały być odnowieniem królewskich

ślubów lwowskich Jana Kazimierza w ich trzechsetną rocznicę. 26 sierpnia 1956 pielgrzymom (ok.

1 mln) zebranym na Jasnej Górze odczytał je bp Michał Klepacz , pełniący obowiązki

przewodniczącego Episkopatu Polski.

Normalizacja stosunków z władzami komunistycznymi

W latach 1957 - 1966 przeprowadził obchody Tysiąclecia Chrztu Polski . W 1958 , doprowadził do

obniżenia rangi dyplomatycznej ambasady polskiego rządu emigracyjnego przy Stolicy

• Rywałd

• Prudnik

Apostolskiej . Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II . W 1965 był jednym z inicjatorów

wystosowania orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich . Wspierał działania, posłów

środowisk katolickich (ZNAK, "PAX" i ChSS), w Sejmie PRL. Konsultował z nimi wiele ważnych

decyzji. Władze komunistyczne PRL za rządów Gomułki w ramach represji odmawiały mu

udzielenia paszportu do Włoch. W 1972 dzięki jego długoletnim staraniom Watykan ostatecznie

uznał granice zachodnie PRL i zawiesił stosunki dyplomatyczne z polskimi władzami na emigracji.

W roku 1976 premier Piotr Jaroszewicz złożył Prymasowi życzenia z okazji 75. rocznicy urodzin,

co było próbą poprawy stosunków Państwa z Kościołem po stłumieniu przez władze PRL protestów

robotniczych. W czasie polskiego sierpnia 1980 , w trosce o pokój i dobro narodu, ustawicznie

wzywał do rozwagi i odpowiedzialności. W latach 1980 -1981 Wyszyński pośredniczył w

rozmowach między władzami PRL, a Solidarnością .

Kardynał Stefan Wyszyński (z lewej) i abp Antoni Baraniak w Rzymie – Sobór Watykański

Choroba i śmierć

W połowie marca 1981 ujawniła się w jego organizmie choroba nowotworowa . Mimo starań

lekarzy nie dało się zahamować rozwoju choroby. 16 maja 1981 prymas przyjął sakrament

namaszczenia chorych . Po przyjęciu sakramentu zwrócił się do zebranych przy łóżku, nawiązując

m.in. do zamachu na życie papieża Jana Pawła II , który miał miejsce 13 maja , powiedział:

Uważam, że powinienem dzielić dolę Ojca Świętego, który wprawdzie później, ale włączył się w

moje cierpienia [1] .

22 maja 1981 wystąpił publicznie ostatni raz, otwierając obrady Rady Głównej Episkopatu Polski .

Zmarł sześć dni później, w czwartek 28 maja , w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego . W

oficjalnym komunikacie Rady Głównej Episkopatu Polski podano, że przyczyną śmierci był

rozsiany proces nowotworowy jamy brzusznej o wybitnej złośliwości i szybkim postępie [2] . Tego

samego dnia zebrała się Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu i Episkopatu. Przedstawiciele

rządu wręczyli zastępcy przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski kardynałowi

Franciszkowi Macharskiemu list kondolencyjny do Episkopatu od władz państwowych. Na

posiedzeniu Komisji Wspólnej podjęto decyzję o ogłoszeniu żałoby narodowej od 28 do 31 maja .

W dniu śmierci prymasa nadeszła do Polski depesza kondolencyjna od przechodzącego

rehabilitację po zamachu papieża Jana Pawła II. Papież odprawił również mszę za duszę prymasa w

swoim szpitalnym pokoju, zaś w Kościele Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu, tytularnym

kościele zmarłego odprawiona została msza żałobna pod przewodnictwem kardynała Władysława

Rubina . 28 maja wieczorem przeniesiono ciało zmarłego z pałacu arcybiskupów warszawskich przy

ul. Miodowej do kościoła seminaryjnego pw. Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca przy

Krakowskim Przedmieściu, gdzie następnie odprawiona została msza żałobna, której przewodniczył

kardynał Macharski.

Uroczystości pogrzebowe

Pogrzeb prymasa, nazywany także królewskim, zgromadził w stolicy tysiące ludzi, zarówno

wierzących jak i niewierzących.

Uroczystości pogrzebowe, którym przewodniczył Sekretarz Stanu Watykanu kardynał Agostino

Casaroli odbyły się 31 maja . Ceremonia rozpoczęła się liturgią żałobną w kościele seminaryjnym

przy Krakowskim Przedmieściu, z którego następnie ruszył kondukt żałobny z udziałem delegacji

oficjalnych kościelnych i świeckich oraz tłumów ludzi. W delegacji Stolicy Apostolskiej

uczestniczyli: kard. Casaroli, kard. Rubin, abp Luigi Poggi , Nuncjusz Apostolski do Specjalnych

Poruczeń oraz księża prałaci Juliusz Paetz i Janusz Bolonek . Wśród zagranicznych dostojników

kościelnych znaleźli się, m.in.: kardynałowie Joseph Höffner (arcybiskup Kolonii), Roger

Etchegaray (arcybiskup Marsylii), Marco Cé (Patriarcha Wenecji), Tomás Ó Fiaich (arcybiskup

Armagh, prymas Irlandii), John Joseph Krol (arcybiskup Filadelfii), John Patrick Cody (arcybiskup

Chicago), Franz König (arcybiskup Wiednia), László Lékai (arcybiskup Esztergom, prymas

Węgier), Johannes Willebrands (arcybiskup Utrechtu), František Tomášek (arcybiskup Pragi) oraz

Joseph Ratzinger (arcybiskup Monachium i Freising, późniejszy papież Benedykt XVI ), a także

przedstawiciele innych kościołów chrześcijańskich, m.in.: metropolita warszawski, zwierzchnik

Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Bazyli , ks. superintendent Kościoła

Ewangelicko-Metodystycznego , przewodniczący Polskiej Rady Ekumenicznej Witold

Benedyktowicz , ks. senior diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego Jan Walter

oraz zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego bp Tadeusz Majewski . Na czele oficjalnej delegacji

władz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stał przewodniczący Rady Państwa Henryk Jabłoński , a

towarzyszyli mu: marszałek Sejmu Stanisław Gucwa oraz członkowie Rady Państwa, Rady

Ministrów i inni wysocy urzędnicy państwowi (m. in. Kazimierz Barcikowski , Jerzy Ozdowski ,

Mieczysław Rakowski , Józef Czyrek ). Na czele delegacji NSZZ "Solidarność" stał przewodniczący

Związku Lech Wałęsa .

Kondukt żałobny doszedł do placu Zwycięstwa, gdzie odbyła się msza święta pod przewodnictwem

kard. Casarolego, który wygłosił przemówienie w języku polskim. Następnie kard. Macharski

odczytał homilię Ojca Świętego Jana Pawła II oraz wygłosił własną homilię. Na zakończenie mszy

przemówienie wygłosił wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej bp Władysław Miziołek . Z

Kardynał Stefan Wyszyński - biogram.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: