007 - Romantyczne podróże - Darcy Emma - Autobus z La Paz.pdf - Harlequin Romantyczne podróże - gosiadabrowska

Emma Darcy

Autobus z La Paz

Rozdział 1

Luis Angel Martinez wracał windą do swojego pokoju. Był w dobrym

humorze. Załatwił sprawy, w związku z którymi przybył do La Paz, zjadł

dobrą kolację, a polityczne zamieszki w mieście dostarczyły mu

doskonałego pretekstu, by się nie stawić na własnym przyjęciu

zaręczynowym, i nawet jego matka, powszechnie uwaŜana za

najbogatszą i najbardziej wpływową kobietę w Argentynie, nic nie mogła

na to poradzić.

Uśmiechnął się z zadowoleniem i dopiero teraz zauwaŜył utkwione w

sobie, pełne podziwu i nadziei spojrzenia dwóch młodych kobiet

jadących windą razem z nim. Sądząc z akcentu i stroju, były to

Amerykanki. Uśmiech na twarzy Luisa zgasł i w jego oczach błysnęło

lekcewaŜenie. Nie znosił tych cudzoziemskich turystek, które nade

wszystko szukały w Południowej Ameryce przygód seksualnych, a

przede wszystkim draŜniło go, gdy patrzyły na niego jak na potencjalną

zdobycz. Luis, ze swą oliwkową cerą i czarnymi włosami, wyrazistymi

rysami twarzy odziedziczonymi po hiszpańskich przodkach, wyŜszy i

mocniej zbudowany niŜ większość Latynosów, zawsze robił wraŜenie na

kobietach i zapewne był w ich oczach łakomym kąskiem, ale ta rola w

najmniejszym stopniu go nie pociągała. Sparzył się juŜ raz i to mu

zupełnie wystarczyło.

Winda zatrzymała się i blondynki wyszły na korytarz. Luis patrzył za

nimi ponurym wzrokiem. Ich jasne włosy nawet się nie umywały do

jedwabistych, świetlistych włosów Shontelle, sądził jednak, Ŝe ich

podejście do zmysłowych przyjemności z tubylcami było dokładnie takie

samo. Nic z tego, panienki, pomyślał, gdy winda znów ruszyła w górę.

Pod jednym względem jego matka miała rację: najlepiej było się związać

z kobietą naleŜącą do tej samej rasy i kultury, o podobnym pochodzeniu.

Wówczas człowiek nie naraŜał się na przykre niespodzianki, lecz mógł

wieść gładkie Ŝycie. Szczególnie gdy Elvira Rosa Martinez stała przy

sterze i kierowała wszystkim według własnego widzimisię.

Jego matka nie wzięła pod uwagę tylko jednego:

Ŝe w Boliwii wybuchnie rewolucja i Luis nie stawi się na przyjęcie

zaręczynowe, które zorganizowała za jego plecami. Nieprzewidziane

okoliczności. Nie mógłby sobie wymarzyć lepszej wymówki. Na tę myśl

odzyskał humor i wyszedł z windy uśmiechnięty. Nikt nie mógł mu

zarzucić, Ŝe zatrzymał się w hotelu. Nie sposób było wyjść na ulicę, by

się nie wpakować w kłopoty.

Poprzedniego dnia odbył się gwałtowny przemarsz farmerów ulicami

La Paz. W Boliwii szykowała się kolejna zmiana rządu. Lotnisko zostało

zamknięte i ustanowiono godzinę policyjną. Wszędzie było pełno

Ŝołnierzy.

Luisa, bezpiecznego i otoczonego komfortem w hotelu PlaŜa, te

wydarzenia nie poruszyły nawet w najmniejszym stopniu. Boliwia to

była Boliwia.

Wciśnięta między Peru, Paragwaj, Argentynę, Brazylię i Chile, na

przestrzeni wieków najeŜdŜana najpierw przez konkwistadorów, a potem

przez wszystkich sąsiadów, przeŜywała nieustanne wstrząsy polityczne.

Rząd zmieniał się tu częściej niŜ w jakimkolwiek innym kraju. Ostatnio

nawet zdarzyło się, Ŝe zmienił się pięciokrotnie w ciągu jednego dnia.

Pucze wojskowe następowały jeden po drugim, kolejni generałowie

pojawiali się u steru rządu, a potem znikali.

Luis był pewien, Ŝe groźna sytuacja w końcu przeminie i Ŝycie dalej

będzie się toczyć zwykłym torem.

Wszedł do swojego apartamentu i od razu skierował kroki w stronę

barku. Trzeba było uczcić ten dzień. Wiedział oczywiście, Ŝe wkrótce

odbędzie się drugie przyjęcie zaręczynowe, ale tym razem to on je

zorganizuje, po swojemu. To było nieuniknione. Miał trzydzieści sześć

lat. NajwyŜsza pora na oŜenek i załoŜenie rodziny. RównieŜ na to, by

matka wreszcie przestała się wtrącać w jego sprawy.

Wiedział, Ŝe matka na pewno dusi się z wściekłości. ZaleŜało jej na

tym, by jak najszybciej ogłosić publicznie wiadomość o zrealizowaniu

największej ambicji jej Ŝycia – połączeniu fortuny Martinezów z fortuną

Gallardów. To jej dobrze zrobi, pomyślał Luis bezlitośnie. Za bardzo

lubiła narzucać innym swoją wolę.

Matka wybrała dla niego Claudię Gallardo wkrótce po śmierci jego

brata, Eduarda. Claudia była wtedy jeszcze uczennicą, matka jednak

uznała ją za najodpowiedniejszą kandydatkę na synową. Miała wszystkie

zalety tradycyjnej Ŝony. Luis wykrzyczał wtedy, Ŝe sam sobie znajdzie

Ŝonę, ale w gruncie rzeczy odkąd Shontelle, ta zielonooka wiedźma,

odrzuciła go jak śmieć, było mu wszystko jedno. Nie potrafił wymazać z

pamięci tego doświadczenia. Po nim oczekiwał od kobiety czegoś więcej

niŜ tylko tego, Ŝe będzie „odpowiednią Ŝoną". Pragnął czuć, Ŝe... Ŝe...

MoŜe jednak nie pozostały w nim juŜ Ŝadne uczucia, Ŝadne

namiętności. MoŜe podobne doświadczenie juŜ nigdy więcej nie

powtórzy się w jego Ŝyciu. CóŜ więc za róŜnica, jakie będzie jego

małŜeństwo pod względem seksualnym? OŜeni się z Claudią i razem

dadzą Ŝycie nowej linii dziedziców majątku. Przypuszczał, Ŝe uda mu się

pokochać własne dzieci.

Co innego jednak poddać się z rezygnacją własnemu losowi, a co

innego dać sobą rządzić. Choć Luis wyrósł juŜ z okresu młodzieńczego

buntu i przyjął na siebie rolę, która powinna naleŜeć do jego starszego

brata Eduarda, to jednak nie zamierzał oddawać matce pełni władzy nad

swoim Ŝyciem. Cieszył się, Ŝe nie moŜe teraz polecieć do Buenos Aires,

by zaspokoić jej Ŝyczenia. Był pewien, Ŝe Claudia posłusznie poczeka.

Claudia zawsze była posłuszna, pomyślał Luis, krzywiąc się. Czasem

podejrzewał, Ŝe jest to gra, która ma sprawić, by czuł się szanowanym i

uwielbianym władcą własnego królestwa. Ale nawet jeśli tak było, to co

z tego? Przy Claudii w kaŜdym razie wiedział, na czym stoi.

Wyjął z lodówki lód i limonę. Gdy mieszał drinka, zadzwonił telefon.

W pierwszej chwili Luis pomyślał, Ŝe to zapewne matka znalazła jakiś

sposób, by mógł przylecieć do Buenos Aires.

– Luis Martinez – powiedział.

– Luis, mówi Alan Wright. Proszę, nie odkładaj słuchawki. Straciłem

mnóstwo czasu, Ŝeby cię znaleźć. Rozpaczliwie potrzebuję twojej

pomocy.

Jedynie desperacja w głosie Alana sprawiła, Ŝe Luis powstrzymał

odruch i nie przerwał połączenia.

Nie miał ochoty na Ŝadne kontakty z męŜczyzną, którego siostra

potraktowała go jak latynoskiego samca.

– Jakiej pomocy? – spytał ze złością.

– Luis, mam tu grupę. Utknęliśmy w La Paz.

Wczoraj mieliśmy odlecieć do Buenos Aires. Bóg jeden wie, kiedy

lotnisko znów zostanie otwarte. Ludzie są przeraŜeni, w panice, a

niektórzy cierpią na chorobę wysokościową. Muszę znaleźć jakiś

autobus, Ŝeby ich stąd wydostać. Sam poprowadzę. Pomyślałem, Ŝe moŜe

ty mógłbyś mi pomóc.

Autobus. To słowo przywiodło Luisowi na myśl stare wspomnienia z

czasów, gdy Alan był znacznie młodszy i bardziej szalony.

Przyprowadził wtedy zdezelowany autobus przez dŜunglę amazońską do

kopalni Martinezów. Luis zaś, wysłany przez rodzinę w bezpieczne

miejsce, przeczekiwał w kopalni rozruchy polityczne w Argentynie. Alan

przepracował w kopalni pół roku, słuŜąc umiejętnościami mechanika w

zamian za części do autobusu, który miał się stać kamieniem węgielnym

jego własnego biura podróŜy.

Alan był Australijczykiem zakochanym w Ameryce Południowej i

zdecydowanym przekonać rodaków do tego kontynentu. Postanowił

zacząć od trampingów, a potem stopniowo przejść do organizowania

droŜszych, bardziej komfortowych i bardziej dochodowych wycieczek.

Luis podziwiał jego inicjatywę i determinację. Bardzo polubił

towarzystwo tego zawsze pogodnego chłopaka. Przez dziewięć lat

utrzymywali nieregularne, lecz serdeczne kontakty i wszystko byłoby

dobrze, gdyby Alan nie przedstawił Luisa swojej siostrze...

– Czy Shontelle jest z tobą? – zapytał teraz Luis wrogim tonem.

Alan nie zaprzeczył. Na drugim końcu linii zapanowało milczenie.

– Jest czy nie? – powtórzył Luis. Wiedział doskonale, Ŝe w kaŜdej

chwili moŜe przerwać połączenie;

Alan zdany był na jego łaskę i niełaskę.

– Niech to diabli, Luis! Zapłacę ci za ten autobus.

Czy nie moŜemy dogadać się tylko we dwóch? – wybuchnął Alan.

– A więc była tam. Luis poczuł się tak, jakby poraził go prąd o

wysokim napięciu.

– Gdzie jesteś? – zapytał krótko.

– W hotelu Europa – odrzekł Alan pośpiesznie.

– Bardzo blisko ciebie.

– Znakomicie! – Luis uśmiechnął się, ale w jego oczach pojawił się

lodowaty chłód. – Ile osób liczy twoja grupa?

– Razem ze mną trzydzieści dwie.

– Mogę zdobyć dla ciebie autobus...

– To wspaniale! – westchnął Alan z głęboką ulgą.

– ... i podstawić go pod hotel. Twoja grupa moŜe wyjechać jutro,

wcześnie rano...

– Wiedziałem, Ŝe jeśli ktokolwiek moŜe mi to załatwić, to tylko ty –

rzekł Alan ze szczerą wdzięcznością.

– ... ale pod jednym warunkiem.

W słuchawce znów zapanowała pełna napięcia cisza.

– Pod jakim? – zapytał Alan ostroŜnie.

Uczucia Alana w najmniejszym stopniu nie obchodziły Luisa. Był

pewien, Ŝe ta przyjaźń nie była tak do końca bezinteresowna. W końcu,

dla organizatora wycieczek zagranicznych kontakty z Luisem Angelem

Martinezem były bardzo cenne. Mogły otworzyć wiele drzwi.

007 - Romantyczne podróże - Darcy Emma - Autobus z La Paz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: