wrozka.pdf

Wróżka z Kryształowego Jeziora

Maciuś i Krysia bardzo lubili bawić się wodą. Odkręcali stojący przed domem

hydrant i godzinami patrzyli jak woda kapie z niego i drąży ziemię tworząc coraz

to głębszy dołek. Czasem budowali z piasku i gliny całe miasta, a potem puszczali

na nie mocny strumień wody. Woda rozlewała się i tworzyła na ziemi małe rzecz-

ki, które wpływały do większych rzek, jezior, stawów. Im bardziej odkręcali kurek,

tym bardziej rzeki stawały się rwące, rozlewały się, a powódź zalewała ich budow-

le. Po takiej powodzi na podwórku robiło się bajorko, a oni ściągali buty i brodzili

w wodzie i błocie po kostki.

Nie przeszkadzało im to, że się pobrudzą, gdyż bardzo lubili kąpiel w pianie.

Wlewali do wanny pół butelki płynu do kąpieli i udawali, że pływają w

spienionym morzu.

Kiedy była brzydka pogoda i nie mogli wyjść na podwórko, całe dnie spędzali w

łazience. Mocno namydlali swoje ręce, nakładali na nie pianę, a one zmieniały się

w białe duchy o przedziwnych kształtach. Uwielbiali tę zabawę.

Pewnego razu mamusia zabroniła dzieciom bawić się wodą na podwórku i w ła-

zience. Udając obrażonych Maciuś i Krysia wyruszyli w świat, aby poszukać no-

wego miejsca do zabawy.

Szybko przeszli przez ogród, minęli łąkę, mały zagajnik i dotarli do podnóża po-

bliskich skał.

– W tych skałach na pewno musi być woda. Rzeki najczęściej mają swe źródła

w górach – powiedział Maciuś.

I rzeczywiście, w miejscu, gdzie skały tworzyły coś na kształt groty, dzieci do-

strzegły małą stróżkę wody. Było to dziwne zjawisko, bo stróżka to pojawiała się,

to znów znikała. – Popatrz, ona pokazuje nam drogę – powiedziała Krysia. – Cho-

dźmy za nią.

Poszukiwacze wody weszli do ciemnej jaskini, wędrowali długim, wąskim tune-

lem. Po kilku minutach zobaczyli mały punkcik światła.

– Tam musi być wyjście na zewnątrz – powiedział Maciuś. – Widzę światło sło-

neczne.

Bardzo szybko pokonali ostatni odcinek drogi i stanęli u wylotu tunelu. Oczom

ich ukazał się przepiękny widok.

Była to olbrzymia polana, otoczona lasem i skałami, a na środku polany – je-

zioro. Od jeziora biła jasność, jakiej jeszcze nigdy nie widzieli. Promienie słonecz-

ne odbijały się od tafli wody jak od kryształowego zwierciadła. Rzucały wszystkie

kolory tęczy na pobliskie skały, z których spływały, równie kryształowe jak samo

jezioro, małe potoki.

– Maciusiu, – szepnęła Krysia – jesteśmy w bajce.

Ledwie zdążyła wypowiedzieć te słowa, gdy na jeziorze zrobiły się lekkie fale i

z głębi wynurzyła się piękna pani.

– Dzień dobry – odezwała się aksamitnym głosem. – Jestem wróżką z Kryszta-

łowego Jeziora. Proszę, pokrzepcie się wodą.

– Mamy napić się wody z jeziora? – zdziwił się Maciuś. – Przecież wodę można

pić dopiero po przegotowaniu. Woda z jezior i rzek nie nadaje się do picia. Po niej

można zachorować.

Wróżka nic nie odpowiedziała tylko wrzuciła do wody swoją kryształową

różdżkę. Na wodzie, jak na ekranie w kinie, zaczęły ukazywać się obrazy.

Dzieci zobaczyły piękną krainę porośniętą lasami i rzeki z wodą tak czystą,

przezroczystą, że bez trudu można było dostrzec pływające w nich ryby i najdrob-

niejsze kamyki leżące na dnie. Kobiety wiadrami czerpały wodę i nosiły do do-

mów, aby ugotować posiłek. Strudzeni podróżni nabierali do garnuszków wody z

rzeki i pili, by ugasić pragnienie przed dalszą drogą.

– Jak to możliwe, że kiedyś ludzie mogli pić wodę prosto z rzeki? – zapytała

Krysia. – Co się stało?

– Posłuchaj – powiedziała piękna pani. – Kiedyś my, wróżki, przez długi czas

mieszkałyśmy w rzekach i jeziorach. Ale ludzie przestali szanować wodę.

Zanieczyszczali ją odpadami i różnymi truciznami. Kiedy zanieczyszczeń było

mało, woda w zbiornikach wodnych oczyszczała się sama. Kropelki przepływając

przez małe kamyki i duże kamienie, przez piasek, zostawiały zanieczyszczenia.

Dużo zanieczyszczeń pochłaniały też lasy. Ale z czasem ludzi na Ziemi było coraz

więcej. Wycinali lasy, aby budować domy, wsie, miasta, drogi i autostrady. Po-

trzebowali coraz więcej wody do picia, mycia, prania i coraz więcej ją zanieczysz-

czali. Kiedy zanieczyszczeń w wodzie było już tak dużo, że woda przestała oczysz-

czać się sama, ludzie zaczęli uzdatniać wodę budując oczyszczalnie. Ale i tak zu-

żywali jej więcej niż potrzebowali. Wtedy właśnie my, wróżki, musiałyśmy

uciekać z rzek i jezior. Znalazłyśmy to krystalicznie czyste jezioro i zamieszkały-

śmy w nim. Strzeżemy dostępu do niego i tylko nieliczni ludzie mogą go zobaczyć.

Najczęściej są to dzieci, bo dzieci mają dobre serduszka i mogą nam pomóc.

– My?! – powiedzieli prawie równocześnie Maciuś i Krysia. – Ale co my może-

my zrobić.

Wróżka znów nie odpowiedziała nic, tylko wrzuciła swą czarodziejską różdżkę

do wody. Dzieci zobaczyły teraz siebie i swoje zabawy. Tyle zmarnowanych kropli

wody. Tyle płynu niepotrzebnie wlanego do wanny. Tyle zużytego mydła. Tyle

zanieczyszczeń. Bardzo się zawstydziły. Chciały się wytłumaczyć, ale wróżka ode-

zwała się pierwsza.

– Jeżeli mieszkańcy naszej Ziemi dalej będą tak nieoszczędnie gospodarować

wodą, oczyszczalnie nie nadążą jej oczyszczać.

W przyszłości może zabraknąć dla ludzi wody zdatnej do picia – nawet po prze-

gotowaniu. A co stanie się ze zwierzętami i roślinami, które będą piły zatrutą

wodę?

I oczom dzieci ukazał się nowy obraz. Zobaczyli rzeki, w których zamiast wody

płynie piana z proszków do prania, płynów do mycia naczyń, płynów do kąpieli i

mydła. Zobaczyli ludzi brudnych, z poczerniałymi twarzami, stojących na ulicach

miast z kubkami w ręku, żebrzących o kroplę wody zdatnej do picia. Zobaczyli

zwierzęta pokryte pryszczami, chorujące po wypiciu brudnej wody i drzewa, na

których tylko gdzieniegdzie zielenił się listek. Zobaczyli szary, brudny świat.

Po chwili milczenia wróżka odezwała się:

– Pytacie co możecie zrobić. Możecie zostać strażnikami wody. Czy chcecie?

– Tak. – Odpowiedziały równocześnie dzieci. – Ale czy to znaczy, że nie może-

my korzystać z wody, mydła i innych środków czystości?

– Możecie. Ale musicie to robić rozsądnie. Możecie brać ich tylko tyle, ile jest

konieczne do mycia, picia, prania, gotowania, sprzątania, podlewania. Dbać o to,

aby kran zawsze był dokręcony, aby w waszym domu woda nie lała się niepotrzeb-

nie. Pamiętajcie! Może jej zabraknąć. Podaruję wam czarodziejskie znaki. Za-

wieście je w swoim domu.

Wróżka, żegnając się z dziećmi, podała im kryształową skrzyneczkę, którą oni

schowali do plecaka i wyruszyli w powrotną drogę.

Od kilku dni mamusia zauważyła dziwną zmianę w zachowaniu dzieci. Krysia i

Maciuś nie rozlewali już wody po podwórku. Podczas kąpieli nie nalewali pełnej

wanny, coraz częściej korzystali z prysznica, a i płynu do kąpieli starczało na dłu-

żej. Na dodatek w łazience, w kuchni i przy hydrancie stojącym na podwórku

pojawiły się dziwne znaki.

CZARODZIEJSKIE ZNAKI WRÓŻKI

Jak myślisz, które z poniższych znaków wróżka podarowała

dzieciom?

Pomaluj na kolor zielony ramki tych znaków, które mówią o

oszczędzaniu wody. Pozostałe znaki przekreśl kolorem czerwonym.

Narysuj do czego potrzebna jest człowiekowi woda.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: