A. Błędy teoriopoznawcze
I. Niewłaściwe poznanie samodzielne:
1. Poznanie kierowane czynnikami pozapoznawczymi:
a) postawami, uprzedzeniami i przesądami (wynikającymi, np. z wychowania, przeczytanej lektury, środowiska oraz lenistwa myślowego i ciasnego punktu widzenia)
b) afektami (np. sympatią albo gniewem do osób związanych z przedmiotem poznania oraz obawą przed niepożądanymi rezultatami poznania) i wstrętem do myślenia abstrakcyjnego
c) pragnieniami i skłonnościami (np. do pospiesznego uogólniania, upodobania, antropomorfizowania, szukania jedności prostoty, powierzchownego sądzenia i uproszczania oraz nieodróżniania rozmaitych dziedzin i metod poznania)
2. Poznanie dotyczące przedmiotu formalnego nieodpowiedniego dla danej władzy poznawczej
3. Poznanie otrzymane bez właściwej koordynacji różnych władz poznawczych i ich wzajemnej kontroli
a) z racji zbyt ostrego rozdzielenia funkcji poszczególnych władz w akcie poznania
b) na skutek przesadnego podkreślania roli jakiejś władzy (np. empiryzm, aprioryzm, tradycjonalizm)
4. Sądy oparte na nieuważnym lub niedokładnym postrzeganiu
5. Sądy wykraczające poza ujęcie i stwierdzenie faktu spostrzeżeniowego zwłaszcza przez:
a) pochopnie rozszerzającą interpretację percepcji
b) uproszczenie zniekształcające percepcję
6. Sądy zdeterminowane pozorną oczywistością zwłaszcza wówczas gdy nie są przygotowane dostateczną analizą
II. Bezkrytyczne przyjmowanie informacji
1. Wiadomości nabyte bez aktywnej czynności poznawczej i niekontrolowane
a) wpojone przez wychowanie, lekturę, tradycję, i środowisko oraz przyzwyczajenia i przesądy
b) uznawane automatycznie jedynie na podstawie zgodności z dotychczasowymi lub dlatego że dogadzają obecnej sytuacji życiowej (np. pozycji społecznej, karierze), czy wreszcie dlatego, że odpowiadają skłonnościom lub upodobaniom
2. Informacje przyjęte jedynie ze względu na irracjonalnie uznane autorytety
a) na skutek znanego nazwiska podającego, ale nie będącego autorytetem w danej dziedzinie
b) z racji walorów koniunkturalnych lub osobistego uroku podającego
3. Informacje przyswojone jedynie na podstawie ich właściwości zewnętrznych
a) sugestywnie podane ( forma paradoksu, sloganu, krótkiego, prostego i łatwego sformułowania)
b) dzięki ustawicznemu powtarzaniu (reklama, propaganda)
4. Informacje uzyskane ze:
a) świadectw nieodpowiednich (świadka pośredniego, jeśli był bezpośredni lub świadka niezdolnego do wartościowego w danej dziedzinie poznania lub świadka niewiarygodnego
b) źródeł nieautentycznych lub skażonych lub bez ich właściwego zrozumienia.
B. Błędy semiotyczne
I. zrozumiałość niedostateczna ze względu na:
- użycie fachowej terminologii lub posługiwanie się wyszukanymi przenośniami oraz słowami specyficznymi (np. zaklęciami, formułkami magicznymi)
- wadliwą składnię i strukturę wyrażenia złożonego ( niespójność syntaktyczna, sprzeczność pomiędzy poszczególnymi elementami wysłowienia, skróty, chaotyczność, rozwlekłość i nieprzejrzystość)
- niejednolitą treść powstałą, nie tyle z bezładu strukturalnego, ile z wysłowienia zbyt ogólnikowego („o wszystkim i o niczym”),a zwłaszcza z mieszania języków różnych stopni oraz różnych jego funkcji (opisowo- informacyjnej, wartościującej, ekspresyjnej wokatywnej)
II. zrozumiałość niejednoznaczna
- użycie słowa potencjalnie wieloznacznego lub nieokreślonego bez zdeterminowania za pomocą kontekstu, o które znaczenie chodzi, także odbiorca nie jest zdolny dokonywać wyboru
- ekwiwokacja, czyli dwukrotne użycie ( w rozumowaniu) tego samego słowa w różnym sensie, podczas, gdy powinno ono mieć jedno znaczenie. Spowodowane to jest nie dość ostrożnym posługiwaniem się wyrażeniami
* potencjalnie wieloznacznymi, a zwłaszcza w wyniku mieszania sensu dystrybutywnego z kolektywnym i standardowego z indywidualnym (wyznaczonym konkretnym kontekstem), supozycji materialnej i zwykłej, konotacji z denotacją, czynności z jej wytworem, czasownika w znaczeniu aktualnym ze znaczeniem potencjalnym, różnych kategorii semiotycznych oraz przesuwania znaczenia od bardziej ogólnego do szczegółowego (lub odwrotnie) i nieuwzględniania ewolucji sensu słów
*mętnymi
* o nieokreślonym lub chwiejnym znaczeniu (np. słowami okazjonalnymi)
- Użycie jednoznaczne słów, które winny mieć różne sensy; zachodzi to z racji:
*utożsamiania słów bliskoznacznych, jak np. różniących się tylko akontem gramatycznym, podobnie brzmiących (pisanych), wykazujących jakąś analogię nawet w drodze skojarzeń
*metonimii
-Amfibolia, czyli taka budowa wyrażenia, która dopuszcza więcej niż jedno jego rozumienie, a to z powodu:
*przestankowania ( niedostatecznego lub niewłaściwego umieszczania znaków interpunkcji)
*uszeregowania poszczególnych wyrazów
* specjalnie dobranej składni
*akcentu logicznego i psychologicznego
-Elipsa, czyli nieodpowiednie ( jest to opuszczenie w zdaniu wyrazów w zasadzie łatwo domyślnych, ale faktycznie nie dających się uzupełnić z braku dostatecznego ustalenia okoliczności),a w szczególności:
*niedostatecznej kwantyfikacji lub kwalifikacji wyrażenia ( np. czy „każdy” czy „pewien”; czy twierdzenie konieczne czy prawdopodobne)
*braku determinacji okoliczności (przeznaczenia, aspektu, czasu, miejsca)
- Wieloznaczność częściowa:
* wieloznaczność typikalna
*analogiczność
III. Zrozumiałość mętna:
-nie dość jasne (ostre) rozumienie używanej nazwy, gdy nie można trafnie rozstrzygnąć, czy da się ją odnieść do konkretnej sytuacji czy nie, a więc posiada chwiejny zakres
-nie dość wyraźne rozumienie użytej nazwy, skoro brak jest jej analitycznej definicji treściowej
- nie dość systematyczne i precyzyjne sformułowanie wyrażenia złożonego, gdy:
* występują słowa o znaczeniu mętnym
*dyspozycja treści nie jest dość jednolita i przejrzysta ( np. przeskakiwanie z tematu na temat, nadmiar słów przy ubogiej treści, brak wyraźnej ciągłości myśli)
C. Błędy logiczne ( w ścisłym sensie), czyli błędy rozumowania
I. Zabiegi tylko pozornie wglądające na uzasadnienie pośrednie
1. Persfazje mające doprowadzić wprost do asercji twierdzenia:
a) ustawiczne powtarzanie tezy,
b) sugestywne przedstawianie tezy, ujęcie w slogan, aforyzm, sentencję, ubieranie przedstawianie w pozory erudycji, przedstawienie z liczeniem na urok słowa; zagadanie w drodze zaleceń i agitacji; przedstawianie słodkie, przymilne i obiecujące, przedstawianie tezy jako wygodnej i użytecznej
2. Wymuszanie asercji w drodze odwołania się do uczuć i cech osobistych odbiorców:
a) odwołanie się do zalet odbiorcy
b) wykorzystanie niewiedzy odbiorcy
c) zmuszanie groźbą i siłą
3. Doprowadzenie do asercji tezy przez ośmieszenie i zohydzenie zdania przeciwnego lub osób z nim związanych
a) przez dowcip
b) argumentum ad personam
c) dyskredytowanie tezy przez okazanie jej złej proweniencji
4. Narzucenie asercji tezy za pmocą dezorientowania odbiorcy przez chowanie lub zmianę tezy:
a)skupianie uwagi na łatwiejszej i bezspornej tezie, aby przemycić tezę o którą chodzi,
b) zamęczenie innymi sprawami na tyle, aby odbiorca nie miał siły zauważyć i kontrolować podsuniętej tezy
c) obalanie tezy przeciwstawnej przez jej przesadne sformułowanie
II. Rozumowanie wadliwe:
1. Rozumowanie nie na temat ze względu na:
a) przeoczenie (nieznajomość) zagadnienia
b) modyfikacja tezy podlegającej uzasadnieniu:
- ilościowe odchylenie ( za mało lub za wiele się dowodzi),
- jakościowe odchylenie ( np. przez uproszczenie tezy)
2. Bezzasadność asercji któregoś z założeń ze względu na jego:
a) nieracjonalne źródło uznania:
- pozna poznawcze (postawy, przesądy, przyzwyczajenia, uczucia, pragnienia, upodobania)
- niewłaściwe dla danej przesłanki (np., z niewłaściwej dziedziny wiedzy, niewłaściwych autorytetów)
b) nieprawomocność uznania; przesłanka nie jest uznana z należytym uzasadnieniem stopnia pewności, w którym się ją przyjmuje we wnioskowaniu, niewystępowanie w zbiorze zdań zasadnie uznanych
- błędne koło w rozumowaniu
- argumentum ad hominem
c) niewłaściwe zakwalifikowanie założeń
- co do prawdziwości, stopnia prawdopodobieństwa
-co do zgodności ze stanem nauki
d) fałszywość któregoś z założeń (przesłanek) czyli błąd materialny
3. Nieprawidłowa konkluzywność ze względu na:
a) nieracjonalną asercję przesłanki,
b)niedostateczną zrozumiałość użytych wyrażeń
c) nieadekwatność uzasadnienia (dowodu), gdy:
- niedorównane przesłanki ( ukryte opuszczenie, przesada w przytaczaniu racji
- wadliwa inferencja; błąd formalny (brak właściwej zasady inferencji- w rozumowaniu niezawodnym nieważna zasada inferencji, a w rozumowaniu uprawdopodobniającym- nieuprawomocniona zasada inferencji)
-typowe niedostateczne podstawy inferencji ( niemożliwość instancji, nieokazanie racji wewnętrznych uogólnienia, nieukazanie wielostronności podobieństw-przy analogii- oraz argumentacja z przykładu lub porównania
- przeskoki i luki w uzasadnieniu, wnioskowanie oparte na skróconym związku przyczynowym.
D. Błędy metodologiczne
I. Ogólne
1. Błąd definiowania
a) formalne
– definicje nie spełniające warunku niesprzeczności
– definicje nie spełniające warunku przekładalności (definicje za szerokie lub za wąskie oraz nie gwarantujące w ogóle przekładalności definiendum)
– bezpośrednie czy pośrednie błędne koło w definiowaniu
b) pozaformalne
– definicja zbyt długa
– definicja zmieniające w powszechnie przyjęte znaczenie definiendum ( przy definicjach sprawozdawczych)
– sprawozdawcza definicja terminu wieloznacznego przez jeden definiens jednoznaczny
– definicja nie wyjaśniająca
– definicja podająca nadmiar własności ( definicja nie wyjaśniająca precyzyjnie)
– definicja czysto negatywna
– definicja alternatywna
– definicja względna
– definicja twórcza ( gdy nie ma być metasystemowym skrótem)
2. Błędy podziału i klasyfikacji
- podział nieadekwatny
- podział nierozłączny
b) pozaformalne (materialne)
- podział zbyt sztuczny
-podziały zbyt szczegółowe i skomplikowane
- podziały nie posiadające jednolitej zasady lub właściwej dla celów którym mają służyć ( podział nieprzydatny do celów poznawczych lub dydaktycznych w danej dziedzinie i przy danych zadaniach)
c) błędy semantyczne ( nieostrość pojęć czy nieostrość określenia stosunków między zakresami)
3. Błędy stawiania i rozwiązywania zagadnień naukowych
a) zagadnienia i hipotezy niewłaściwie postawione
- nieściśle i nieprecyzyjnie sformułowane
- niezasadne
- nie na serio ( tylko dydaktycznie lub retorycznie, lub dla samego sprawdzenia)
- nietrafne
- nierozwiązywalne racjonalnie (zagadnienie zasadniczo nierozstrzygalne)
- nie wymagające operacji poznawczych o charakterze dyskursywnym lub twórczym
b) rozwiązania niepoprawne, gdy
- nie są podane wyraźnie lub poprawne logicznie reguły postępowania
- nie są uzasadnione ostatecznie oczywistością zmysłową lub intelektualną
- nie są przeprowadzone w sposób racjonalny i kontrolowany
- nie są usystematyzowane
- są niewyrażalne ściśle i precyzyjne w stopniu możliwym dla danej dziedziny wiedzy
4. Błędy dyskusji
a) niewłaściwy wybór przedmiotu dyskusji i jej zapoczątkowanie, jak np. postawienie problemu nie podlegającego sporowi lub rozwiązywalnego w drodze zwykłego spostrzeżenia lub nieprecyzyjnie sformułowanego lub nierozwiązywalnego racjonalnie
b) korzystanie w zwodzeniu z usterek w wysłowieniu myśli
c) posługiwanie się w przekonywaniu czynnikami emocjonalnymi i sugestią, jak np. wykorzystanie braku niedostatecznego przygotowania u dyskutanta, narzucanie tezy słowami mocno zabarwionymi emocjonalnie zaksakującymi czy wręcz sofistycznymi
d) nieszczere i nielojalne używanie chwytów i forteli, jak np. pozyskiwanie najpierw zaufania, a później jego nadużycie, ukrywanie własnych metod atakowania i obrony, by niespodziewanie zaskoczyć, ustawiczne i złośliwe zarzucanie niejasności („nie rozumiem”) oraz zamęczające żądanie definicji każdego terminu
e) posługiwanie się wadliwymi rozumowaniami
III. Specjalne
1. Błędy stosowania metody dedukcyjno- formalnej
a) wadliwość w konstruowaniu aparatury pojęciowej (symboliki i jej użycia)
- niewłaściwy wybór wyrażeń pierwotnych
- niepoprawne wprowadzanie nowych wyrazów
b) wadliwości systematyzowania
- usterki w wyborze założeń
- błędy dowodzenia (zwłaszcza kierowanie się pół oczywistością)
-wadliwości posługiwania się diagramami
- niewłaściwa aplikacja metody dedukcyjnej
2. Błędy stosowania metody statystycznej
a) niewłaściwy wybór próbki (reprezentacji)
- nie dokonany dwiema wzajemnie kontrolującymi się metodami
- próbka tendencyjna, za mała lub jakościowo niekompletna
b) nieodpowiednia obserwacja
– źle dobrani obserwatorzy
– nie zdeterminowany dostatecznie przedmiot (np. mieszanie cech zjawiska z opinią o zjawisku)
– wadliwa redakcja formularzy (zwłaszcza ankiety)
c) pomijanie szczegółowej kontroli (rachunkowej i logicznej) materiału statystycznego
d) grupowanie materiału bez zachowania warunków poprawnego podziału
e) bezkrytyczne użycie technik statystycznych (np. obliczanie średniej geometrycznej przy wielkościach zero lub ujemnych)
f) analizowanie nie biorąc pod uwagę:
– ukrytych założeń (modyfikujących lu niesłusznych)
– istnienia błędu teoretycznego
– nieadekwatności analizy statystycznej dla pewnych celów
– właściwej roli prawidłowości statystycznych (np. że nie są one jeszcze jako takie prawami naukowymi)
g) wadliwe prezentowanie rezultatów analizy
3. Błędy stosowania metody przyrodniczej
a) wadliwość ustalania faktu naukowego
– niedostateczne wyeliminowanie uprzedzeń i założeń
– nieliczenie się z czynnikami interpretacyjnymi
b) usterki obserwacji
– opuszczenie potrzebnych obserwacji, zwłaszcza co do zachodzenia instancji lub istotnych okoliczności zjawiska...
jelonka72