PRACA W MAŁYCH GRUPACH
· Punktem wyjścia jest zawsze konkretny człowiek.
„Człowiek jest drogą Kościoła” – Jan Paweł II
· Pytanie? – czy dostrzegam poszczególnych członków grupy – należy ich poznać – zaczynamy od imienia.
PRZYKŁADOWE METODY POZNAWANIA IMION
· Proste pytanie o imię
· Odczytywanie listy
· Zapamiętywanie imion przez skojarzenia (np. osoba podaje swój przymiot zaczynający się na tę samą literę co imię, lub przy wymawianiu imienia robi jakiś charakterystyczny dla siebie gest)
· Graficzne przedstawienie imienia w postaci rebusu, który inni muszą odgadnąć.
· Tworzenie krzyżówki – anagramu, której hasła stanowią przymioty danej osoby zaczynające się na kolejne litery jej imienia
· Osoby rzucają między sobą piłkę lub maskotkę, wypowiadając za każdym razem imię swoje i osoby, do której rzucam.
è Po poznaniu imienia przychodzi kolej na poznawanie osoby – jaka jest?
METODY:
- Każdy dokańcza trzy zdania: Jestem..., Chce..., Mam...
- Każdy otrzymuje kartkę na której są narysowane różne figury geometryczne z pytaniami w środku np.: imię, ulubiony kolor, bohaterowie, zajęcia, moje marzenia, mocne strony, co cenię u przyjaciół, ulubione miejsce itd. Każdy wypełnia i prezentuje.
- Wywiad w parach (ułatwia komunikację) – może być na podst. Powyższych pytań.
ZASADY DOBREGO PROWADZENIA GRUPY.
- Znać siebie (Kim jestem?)
- Znać uczestników
- Znajomość mechanizmów grupy, mieć świadomość istnienia grupy
- Znać cel grupy
- Znać cel spotkania
- Znajomość technik prowadzenia grupy
PLUSY PROWADZENIA GRUPY
* Świeckie
+ Korzyści dla siebie
+ Poznanie siebie przez rozmowę z innymi
+ Doświadczenie, poznanie swoich emocji
+ Umiejętność wyrażania myśli, otwieranie się na innych, bronienie swoich
poglądów
+ Umiejętność słuchania poglądów innych, nie krytykować czyichś poglądów
+ Głębokie kontakty, więzi
+ Uczenie się przyjaźni
+ Umiejętność pracy w grupie
+ Umiejętność rozwiązywania konfliktów
* Religijne
+ Wzmacniamy swoją wiarę
+ Uczymy się wiary dzięki innym
+ Mówimy o wierze, czytamy Pismo Święte
+ Wspólne modlitwy łączące ludzi
+ Modlenie się za siebie nawzajem
PŁASZCZYZNY FUNKCJONOWANIA GRUPY
- Płaszczyzna religijna
- Płaszczyzna towarzyska
POZIOMY ROZWOJU GRUPY
1. Orientacja (organizacja spotkań)
2. Konfrontacja i konflikt
3. Współpraca i kompromis
4. Integracja, włączanie się w wykonywane zadania grupy
SKŁAD GRUPY
· Liderzy- odpowiedzialność za grupę, prowadzenie spotkań
· Faworyci- akceptowani przez grupę
· Ludzie w cieniu- mniej akceptowani
RZECZY WYWOŁUJĄCE POZYTYWNE UCZUCIA U UCZESTNIKÓW SPOTKANIA
· Uśmiech
· Ciepłe słowa
· Dostrzeganie innych
· Dobry humor
· Przyjemna atmosfera
· Pochwały
RZECZY WYWOŁUJĄCE NEGATYWNE UCZUCIA U UCZESTNIKÓW SPOTKANIA
· Niezauważanie niektórych uczestników
· Kwestionowanie czyichś poglądów
· Wyszukiwanie tylko złych stron u uczestników spotkania
· Gadulstwo
· Nie reagowanie na rozmówcę
· Wyniosłość
· Odrzucanie twórczych propozycji
· Bagatelizowanie innych i ich wypowiedzi
WARUNKI PROWADZENIA DOBREJ GRUPY
· Mieć postawiony cel i wytyczone zadania
· Dobra komunikacja miedzy członkami grupy
· Wspólne realizowanie postawionych celów
· Zwartość grupy
· Grupa nie jest zdominowana przez animatora
DOBRY ANIMATOR:
- Zna swoje możliwości i ograniczenia
- Lubi to co robi
- Umie odpowiedzieć na pytanie „dlaczego jestem animatorem?”
- Prowadzi grupę w stylu tzw. Demokratycznym – poddaje pomysły, wszyscy coś robią (nie arystokratycznym-wszystko robi sam i nie wolnym-każdy robi co chce)
- „Dobry animator jest jak powietrze, jest niezbędny, ale niewidoczny”
METODY PRACY W MAŁYCH GRUPACH (OPARTE O SŁOWO)
Najpierw musimy zdać sobie sprawę, co to jest pytanie. Jest to pewne wezwanie, które wymaga odpowiedzi. Ważna jest umiejętność i odwaga zadawania pytań. Trzeba wiedzieć o co się pyta i czy pyta się właściwie. Pytania alternatywne, na które odpowiedź może być TAK lub NIE niewiele dają – trzeba uzasadnienia Na niektóre pytania możemy dać jednoznaczną odpowiedź na inne nie. Z pytań rodzi się dyskusja, która powinna się rządzić odpowiednimi prawami.
- BURZA MÓZGÓW – (dyskusja i wybór) – stawiamy konkretny problem, wymyślamy jak największą ilość rozwiązań (można zapisać) i wspólnie wybieramy to, które najbardziej pasuje.
- TRYBUNAŁ – konkretny problem poddajemy pod sąd, wybieramy kilkuosobowy trybunał, a resztę grupy dzielimy na osoby „za” i „przeciw” (wymaga to dyscypliny od uczestników podczas wypowiadania się tylko za jednym stanowiskiem)
- PANEL – Zapraszamy ekspertów od danego problemu, zadajemy im pytania, prowadzimy dyskusje
- TRZY KĄTY – dzielimy grupę na trzy stanowiska w dyskusji: TAK, NIE i NIE WIEM (Każda podgrupa stara się obronić swoje stanowisko) Ważne jest podsumowanie prowadzącego, aby wyciągnąć ODPOWIEDNIE wnioski.
- PROWOKACJA – zadajemy pytanie prowokacyjne np. ”Dlaczego nie warto się modlić?” i w ten sposób rozpoczynamy dyskusję.
METODY BIBLIJNE (są bardzo ważne)
- DEZYDERATA – tekst(nie tylko biblijny) jest punktem wyjściowym do tematu. Każdy go otrzymuje, czyta i ma za zadanie podkreślić zdanie (zdania), które są wg niego najważniejsze, przemawiają do niego itp. Potem każdy czyta, co podkreślił i komentuje dlaczego. Metoda polega na dzieleniu się, dlatego ważne, aby nie komentować wypowiedzi innych osób. Należy jednak zwrócić uwagę (w każdej dyskusji) by uczestnicy wypowiadali swoje poglądy zaczynając od „JA...” a nie bezosobowo typu „Wszyscy...” „Ludzie...” itp.
- EWANGELICZNA REWIZJA ZYCIA – Realizujemy temat według schematu:
(Metoda ta jest szczególnie propagowana w KSM – ie !!!)
- DZIELENIE SIĘ EWANGELIĄ – metoda podobna do „Dezyderaty” ale na tekstach Nowego Testamentu. Wymaga to umiejętności wzajemnego dzielenia się i ubogacania – pewnej głębszej komunikacji. Ważnym elementem jest wspólna modlitwa dziękczynna.
- KRĄG BIBLIJNY – skupiamy się szczególnie na analizie tekstu, zdania, wyrazu, aby odpowiedzieć na pytanie: czego Bóg oczekuje ode mnie po przeczytaniu tego fragmentu?
- OZNAKOWANIE FRAGMENTU – każdy otrzymuje tekst i stawia znaki:
? – tam gdzie nie rozumie tekstu
! – co uważa za ważnie
è - co go poruszyło
następnie uczestnicy dzielą się tym.
- Można zaproponować zamianę tekstu na wywiad, list, telegram, SMS-a, modlitwę, poprosić o ułożenie pytań, opis postaci, uczuć, sytuacji, odegranie tekstu (dialog, teatr, pantomima).
- DRAMA – zaangażowanie wyobraźni – dopisywanie dalszego, wymyślonego przez uczestników, ciągu tekstu.
· nie stosujemy wszystkich metod na raz – jedna na jedno spotkanie!
· Pismo Święte powinno być zawsze „pod ręka” na spotkaniu.
LITERATURA ANIMATORA
· „Grupa się bawi i pracuje”
· „Polubić szkołę” (Chołczyńska – Miliczkiewicz)
· „Zabawy interakcyjne” (Klaus Vopel)
· „Poradnik dla prowadzących grupy”
· „Sztuka zarządzania...” (Szultz von Thun)
· „Wychowanie bez porażek” (Thomas Gordon)
· „Prowadzenie grup dziecięcych i młodzieżowych” (Martin Verfürth)
· „Dynamika wspólnoty i rola lidera” (T. Kotlewski)
· „Poradnik animatora” (K. Kaszowski)
· „Materiały do pracy z grupą młodzieżową” (P. Duksa)
· „Metody aktywizujące w katechezie”
KATECHEZA_DLA_DZIECI