prawo Raoulta.pdf

prawo Raoulta

Ciśnienie cząstkowe pary rozpuszczalnika nad roztworem jest proporcjonalne do jego

ułamka molowego. Jeśli p jest ciśnieniem pary tego rozpuszczalnika (z pewną

substancją w nim rozpuszczoną), a X jest ułamkiem molowym rozpuszczalnika (liczbą

moli rozpuszczalnika podzieloną przez łączną liczbę moli w roztworze), to p = p 0 X ,

gdzie p 0 jest ciśnieniem pary czystego rozpuszczalnika. Roztwór, który spełnia prawo

Raoulta, jest nazywany roztworem idealnym . W ogólności prawo to jest słuszne tylko

dla roztworów rozcieńczonych, chociaż niektóre mieszaniny cieczy spełniają je w całym

zakresie stężeń. Takie roztwory są roztworami idealnymi rozcieńczonymi i występują

wtedy, gdy siły międzycząsteczkowe działające w czystych składnikach są podobne

do sił działających między cząsteczkami składników. Odstępstwa od prawa Raoulta

w mieszaninach cieczy powodują tworzenie się azeotropów. Prawo to odkrył francuski

chemik François Marie Raoult (1830–1901).