PL_kreator_pdf_06_03_8372.pdf

AutoCAD ® Electrical

Tworzenie własnych symboli

w AutoCAD Electrical 2009

Bardzo często irmy zajmujące się projektowaniem wykorzystują

oprócz standardowych, znormalizowanych symboli, symbole własne

odpowiadające specyicznym wymaganiom danej branży lub danego

projektu. Zdarza się, że powstają one z połączenia kilku typowych

elementów tworzących mniej lub bardziej złożoną strukturę. AutoCAD

Electrical wychodząc naprzeciw takim potrzebom został wyposażony

w środowisko edytora symboli ( Symbol Builder ). Narzędzie to, oprócz

możliwości tworzenia całkowicie nowych bloków, pozwala również

edytować już istniejące, dostosowując je do indywidualnych potrzeb.

Tworzone w ten sposób symbole zachowują pełną funkcjonalność

i inteligencję standardowych elementów programu AutoCAD Electrical

2009. Ponadto, powstałe w ten sposób bloki użytkownik może dodawać

do menu wstawiania komponentów i używać ich jak tych dostarczonych

z programem. Pozwala to zaoszczędzić dużo czasu, jaki byłby poświęcany

na przeszukiwanie zasobów dyskowych. Ułatwia to również

wykorzystywanie takich elementów. Prace z edytorem symboli można

podzielić na trzy podstawowe etapy. Pierwszy z nich stanowi tworzenie

nowej lub edycję istniejącej struktury graicznej przyszłego bloku.

Drugi etap stanowi deiniowanie parametrów i punktów połączeń

przewodów. Trzeci, a zarazem ostatni etap obejmuje wstawienie elementu

bezpośrednio po jego utworzeniu. Alternatywnie możliwe jest uzupełnienie

menu wstawiania komponentów o nowy symbol, w celu jego późniejszego

wykorzystania. Prace w tym środowisku można prześledzić na prostym

przykładzie utworzenia elementu należącego do rodziny przekaźników.

Następnie utwórzmy dowolną formę graiczną reprezentującą nowy

element. Do naszej dyspozycji są m. in.: linie, okręgi i różnego

rodzaju wielokąty. Przyjmĳmy, że nasz symbol będzie miał postać

przedstawioną na poniższej ilustracji.

Po utworzeniu takiej postaci graicznej możemy przejść do

parametryzacji naszego nowotworzonego bloku. W związku z tym,

że wcześniej stwierdziliśmy, że element ten będzie należał do rodziny

przekaźników, program automatycznie utworzył pewną określoną listę

atrybutów.

Poleceniem Components > Symbol Library > Symbol Builder

uruchamiamy środowisko edytora symboli. W oknie dialogowym Select

Symbol/Object wszystkie pola pozostawiamy bez zmian z wyjątkiem

Symbol i Type . Pierwsze z nich deiniuje orientację i rodzaj elementu

( Vertical/Horizontal – pionowy/poziomy, Parent/Child –

macierzysty/potomny) a drugie szablon wymaganych atrybutów. W polu

Symbol z listy rozwĳalnej należy wybrać Vertical Parent (Pionowy

element macierzysty) . Pole Type powinno zostać zdeiniowane jako (CR)

Control relays (rodzina przekaźników ).

Jak widać w jej skład wchodzą następujące parametry:

Ze względu na fakt, że nasz symbol będzie miał orientację pionową,

interesują nas dwie pozycje: Top/None, Bottom/None.

Wybieramy pierwszą z nich i wskazujemy górny koniec pionowej

linii, a następnie zatwierdzamy nasz wybór. Analogicznie postępujemy

dla Bottom/None, tym razem wskazując dolny koniec pionowej linii

znajdującej się poniżej naszego wielokąta.

1. TAG1 – etykieta komponentu;

2. MFG – producent;

3. CAT – numer katalogowy;

4. ASSYCODE – kod dla elementów złożonych;

5. FAMILY – rodzina elementów;

6. DESC1 – pierwsza linia opisu;

7. DESC2 – druga linia opisu;

8. DESC3 – trzecia linia opisu;

9. INST – kod instalacji;

10. LOC – kod lokalizacji;

11. XREFNO – parametr występujący tylko w przypadku elementów

macierzystych. Przechowuje informacje o referencji krzyżowej dla styku

normalnie otwartego;

12. XREFNC – parametr występujący tylko w przypadku elementów

macierzystych. Przechowuje informacje o referencji krzyżowej dla styku

normalnie zamkniętego;

13. CATDESC – opis komponentu pobierany z bazy danych producentów;

14. NC – oznaczenie styku (rozwierny)

15. NO – oznaczenie styku (zwierny)

Jest to lista zalecanych parametrów dla danej rodziny komponentów.

Nie oznacza to jednak, że musimy wykorzystać wszystkie z nich.

Skorzystajmy z następujących atrybutów: TAG1, MFG, CAT, FAMILY, DESC1,

DESC2, DESC3, XREFNO, XREFNC, NC, NO. Umieśćmy je na rysunku

w przedstawionym poniżej porządku.

Można powiedzieć, że tworzenie symbolu na tym etapie zostało

zakończone. Mamy już utworzoną postać graiczną, zdeiniowane

niezbędne parametry i punkty połączeń przewodów. W celu sprawdzenia

prawidłowości naszych działań warto uruchomić narzędzie dokonujące

testu poprawności naszego elementu. Dzięki temu łatwo zweryikować, czy

w trakcie pracy w edytorze symboli nie powstały ewentualne błędy. Pojawi

się wówczas okno dialogowe zawierające następujące informacje:

• Missing required attribute – brakujące parametry;

• Duplicated attributes – powielone atrybuty;

• Missing values – brakujące wartości;

• Missing prompts – brakujące komentarze;

• Missing group attributes – brakujące grupy atrybutów;

• Template mismatch – niedopasowane szablony atrybutów;

• Layers – warstwy;

• Insertion Point – punkt wstawienia symbolu;

• Orientation – orientacja symbolu.

Jak widać każda z wstawionych pozycji oznaczona jest dla wyróżnienia

zielonym symbolem „ ”. Dodatkowo każdy z tych parametrów można

poddać koniguracji określając np.: wielkość tekstu, czy sposób jego

wyrównywania.

W dalszej kolejności można przejść do deiniowania punktów połączeń

przewodów. Mamy tu do dyspozycji pewną określoną listę standardowych

możliwości oraz opcję własnej koniguracji takich punktów.

Na liście rozwĳalnej, w obszarze Wire Connection, znajdują się

następujące pozycje:

1. Left/None – przewód przychodzący z lewej;

2. Top/None – przewód przychodzący od góry;

3. Bottom/None – przewód przychodzący od dołu;

4. Right/None – przewód przychodzący z prawej;

5. Radial/None – przewód przychodzący ukośnie;

6. Others… - inne - deiniowane przez użytkownika.

W rozpatrywanym przypadku program dostarcza nam informacje

o brakujących parametrach w liczbie czterech i błędzie punktu wstawienia.

Jest to jak najbardziej uzasadnione, ponieważ podczas dodawaniu

atrybutów pominęliśmy kilka z nich, a dokładnie cztery. Nie stanowi to

jednak problemu, gdyż nasz element może prawidłowo funkcjonować bez

nich. Jeśli chodzi o punkt wstawienia, to do tej pory nie został on jeszcze

zdeiniowany. Zajmiemy się nim później.

Teraz praca w edytorze symboli jest ostatecznie zakończona ( Close

Block Editor ). Pozostaje jeszcze podanie nazwy jednoznacznie

identyikującej nasz blok ( Unique identiier: moj_symbol ) i określenie

punktu wstawienia. W tym celu w obszarze Base Point wybieramy przycisk

Pick Point i wskazujemy środek naszego bloku.

Zatwierdzamy wprowadzone informacje i opuszczamy środowisko

koniguratora menu.

Czynność ta kończy przygotowania do korzystania z nowoutworzonego

bloku. Teraz możemy dokonać wstawienia symbolu posługując się

taką samą procedurą, jaka obowiązuje dla standardowych elementów

programu AutoCAD Electrical 2009. W tym celu wykorzystujemy polecenie

Schematic > Insert Component > Moj symbol i wskazujemy gdzie

umieścić symbol na schemacie. W celu sprawdzenia funkcjonalności

nowego symbolu, można przypisać mu dwa styki – jeden zwierny i jeden

rozwierny. Jak widać, zachowuje się on podobnie jak inne bloki programu,

wyświetlając informacje zgodnie z tym, co zostało ustalone w procesie jego

deiniowania.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że wraz z plikiem dwg tworzony jest

plik graiczny png, przechowujący wygląd tworzonego przez nas bloku.

Jest on przydatny podczas dodawania symbolu do menu wstawiania

komponentów. Zatwierdzamy nasz wybór, a na pojawiające się pytanie

o wstawienie bloku wybieramy odpowiedź NO . Czynimy tak, ponieważ

wcześniej założyliśmy, że nasz symbol zostanie dodany do menu.

Aby tego dokonać w palecie Schematic odszukujemy Miscellaneous ->

Icon Menu Wizard (Kreator Koniguracji Menu) . Po przejściu do okna

edycji menu, prawym klawiszem klikamy w wolnym obszarze wybierając

Add icon > Component . Wypełniamy pola pojawiającego się okna

dialogowego w następujący sposób:

1. Name - wpisujemy Moj symbol

2. Image ile - poleceniem Browse odszukujemy plik graiczny png, który

będzie reprezentował nasz symbol w menu

3. Blok name - poleceniem Browse odszukujemy stworzony wcześniej

plik dwg, który zawiera dane dotyczące naszego symbolu.

W przedstawiony sposób można szybko i sprawnie tworzyć nowe

bloki lub poddawać edycji symbole istniejące. Zwiększa to elastyczność

i funkcjonalność oprogramowania, dając możliwość lepszego dopasowania

do indywidualnych wymagań poszczególnych klientów. Środowisko

Edytora Symboli pozwala na pracę nie tylko z elementami schematów

ideowych, ale również schematów montażowych takich jak: zaciski,

tabliczki opisowe czy reprezentacje graiczne elementów (m. in.:

przycisków, lampek sygnalizacyjnych, sterowników PLC i wielu innych).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: