Patricia Forsythe - Księżniczka i ochroniarz.pdf - ● Harlequin Romans - kociak.k

Patricia Forsythe

Księżniczka i ochroniarz

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Chłopiec wyskoczył nie wiadomo skąd. Przed chwilą

Reeve Stratton stał na wąskim chodniku przy jezdni, która

przed wiekami miała służyć tylko pieszym i wozom kon

nym. Teraz wbiegł między samochody, żeby chwycić

chłopca, który znalazł się na wprost pędzącej taksówki.

Pomachał pięścią taksówkarzowi, który odwdzięczył

się wulgarnym gestem i z piskiem opon zniknął za rogiem.

- Słuchaj, chłopcze. Musisz się lepiej rozglądać - po

wiedział Reeve. Starał się mówić spokojnie, żeby nie prze

straszyć dziecka, które właśnie ostro szarpnął za ubranie

i zawrócił na chodnik. Przyjrzał mu się. Znał to psotne

spojrzenie piwnych oczu. Widział je ostatnio na wielu

zdjęciach. Mina świadczyła, że chłopiec nie przejął się

takim drobiazgiem.

Był to książę Jean Louis, siedmioletni wnuk księcia

Michaela, władcy Księstwa Inbourga. Właśnie tego dnia

rano Reeve został wynajęty przez księcia do ochrony jego

córki Anny i wnuka. Miał zacząć pracę dopiero wieczo

rem, ale najwyraźniej los chciał inaczej. Jednak Reeve nie

wierzył w przeznaczenie ani zbiegi okoliczności i nie za

mierzał nagle zmieniać zdania na ten temat.

- Rozglądałem się - zaprotestował Jean Louis i wska

zał ręką w stronę jezdni. - Ale biegłem za motylem. Wi

działem takiego w książce. Właśnie wyleciał z parku

i chciałem go złapać.

- Lepiej daj sobie spokój z polowaniami na motyle na

środku jezdni.

- Jean Louis! - dobiegł ich rozhisteryzowany głos ko

biety, która natychmiast podbiegła i objęła chłopca.

Reeve zauważył bujne włosy w odcieniu rudoblond

i poczuł fiołkowy zapach perfum. Kobieta nerwowo obej

rzała chłopca ze wszystkich stron. Gdy przekonała się, że

jest cały i zdrowy, odetchnęła z ulgą. Chwyciła go za ra

miona.

- Dlaczego to zrobiłeś? - spytała. - Esther i ja szuka

łyśmy cię wszędzie. Mówiłam ci, że nie możesz nagle

gdzieś znikać.

-. Mamo, nic mi nie jest - zapewnił udręczonym to

nem. - Zobaczyłem w parku ślicznego niebieskiego mo

tyla i pobiegłem za nim.

- Prosto pod nadjeżdżającą taksówkę - wtrącił Reeve.

Pobladła. Spojrzała na syna, potem na Reeve'a.

- Nie widziałam. Odbiegł od nas tak szybko. Dziękuję,

że pan go uratował.

Reeve skinął głową. Od razu zorientował się, że kobieta

przed nim to Anna Marietta Victoria z rodu Chastain,

księżniczka Inbourgu. Wiedział o niej wszystko nie tylko

z prasy. Książę Michael udzielił mu wszelkich niezbęd

nych informacji. W jego gabinecie zauważył portrety

trzech córek. Nie znał dwóch pozostałych księżniczek, ale

artysta nie oddał w pełni uroku tej, którą miał przed sobą.

Choć nie była uderzająco piękna, miała w sobie coś po

ciągającego. Bujne włosy, ciemnozielone oczy, delikatne

rysy, pełne wargi, doskonała cera. Teraz zrozumiał, dlacze

go czasopisma ciągle zamieszczały jej zdjęcia.

Miała na sobie prostą, beżową sukienkę, jakby starała

się nie wyróżniać w tłumie. Nie masz na to szans - po

myślał.

- Proszę lepiej pilnować dziecka. Gdzie się podział

ochroniarz? - spytał poirytowanym tonem. Rozejrzał się.

Nigdzie nie widać było krzepkich mężczyzn biegnących

na pomoc ze skruszonymi minami, że pozwolili małemu

księciu wyrwać się spod opieki.

Przestrach natychmiast zniknął z jej twarzy. Starała się

spojrzeć na niego z góry. Nie było to łatwe, gdyż była

niższa o kilkanaście centymetrów.

- W Inbourgu nie jest nam potrzebny zbyt często. Da

łam mu godzinę wolnego - odpowiedziała wyniośle. -

Niedługo ma po nas przyjechać.

- Rozumiem - powiedział, rzucając jej prowokujące

spojrzenie. - Może warto jeszcze raz rozważyć, czy nie

byłoby bezpieczniej w towarzystwie osobistej ochrony.

Zacisnęła usta. Najwyraźniej zamierzała ostro mu od

powiedzieć. W tym momencie podbiegła do nich, głośno

sapiąc, niewysoka, pulchna kobieta.

- Wasza Wysokość - wydyszała - czy wszystko w po

rządku? Bardzo przepraszam. Był tuż za mną i nagle...

—Nic mu się nie stało, Esther - stwierdziła księżnicz

ka uspokajającym tonem. Jeszcze przez chwilę patrzyła

z wyrzutem na Reeve'a. - Musimy wracać do domu - do

dała z naciskiem.

- Tak, oczywiście - zgodziła się jej towarzyszka

i wzięła chłopca za rękę. - Chodźmy, młody człowieku.

Muszę porozmawiać z Guyem Bernardem. Może znajdzie

dla ciebie jakieś elektroniczne urządzenie, żebym zawsze

wiedziała, gdzie jesteś.

- Naprawdę? - spytał zaintrygowany. Uśmiechnął się.

- Super! Czy ja też będę wiedział, gdzie ty jesteś?

- W żadnym wypadku - odpowiedziała szybko.

Odeszli w stronę parkingu. Księżniczka Anna odprowa

dziła ich wzrokiem. Zmarszczyła brwi i odwróciła się

w stronę Reeve'a. - Jak już mówiłam, dziękuję za urato

wanie syna, panie...

— Reeve Stratton, Wasza Wysokość.

Sięgnęła do torebki, wyjęła wizytówkę i niewielkie zło

te pióro.

- Panie Stratton, jeśli kiedyś będzie pan czegoś potrze

bował, proszę zadzwonić pod ten numer. Moja sekretarka,

Melina, wszystko załatwi.

Reeve sięgnął po wizytówkę, zerknął na numer i prze

chylił głowę.

- Jakie sprawy ona może załatwić?-spytał z zacieka

wieniem. Księżniczka zmierzyła go spojrzeniem od stóp

do głów,

- Słucham?

Patricia Forsythe - Księżniczka i ochroniarz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: