Amanda Quick - Iluzjonista.pdf - Quick Amanda - mdarcym

JAYNE ANN KRENTZ

ILUZJONISTA

Ariana Warfield pochodzi z bardzo uzdolnionej rodziny. Ta córka ambitnych

naukowców, siostra cenionego wynalazcy i kuzynka uzdolnionej artystki ma w Ŝyciu jedną

pasję - pieniądze. Dzięki wybitnemu talentowi do ich pomnaŜania z sukcesem prowadzi firmę

doradztwa inwestycyjnego, lecz jej Ŝycie osobiste nie jest tak efektowne jak kariera. Odkąd

padła ofiarą zawodowego oszusta, któremu oddała nie tylko majątek, ale takŜe serce, stała się

bardzo ostroŜna i nieufna. Zmuszona koniecznością zawiera umowę z Lucianem Hawkiem,

zdolnym iluzjonistą, lecz od początku okazuje mu niechęć. On jednak zupełnie się tym nie

zraŜa i próbuje zdobyć Arianę przy pomocy czarów, magii oraz Ŝelaznej konsekwencji

człowieka, który bierze od Ŝycia wszystko, czego zapragnie...

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- W dawnych czasach obraŜanie magików uwaŜano za dość ryzykowne - ostrzegł

Lucian Hawk głębokim, miłym dla ucha głosem.

- Grozi pan, Ŝe przetnie mnie piłą na pół? - zapytała zaintrygowana Ariana Warfield. -

Albo sprawi, Ŝe zniknę? - dodała z uśmiechem, przypatrując mu się zza wielkich modnych

okularów od znanego projektanta; w jej niebieskich oczach widać było szczere zaciekawienie.

Jej brat Drake starał się zbagatelizować niezręczną sytuację; robił, co mógł, by

rozmówca nie poczuł się dotknięty niechęcią, jaką Ariana okazywała mu niemal od początku.

- Nie zwracaj na nią uwagi, Lucianie - prosił. - Moja siostra zawsze tak traktuje

męŜczyzn, którzy... jak by to powiedzieć... są od niej gorzej sytuowani. Z zasady nie umawia

się z facetami, którzy zarabiają mniej niŜ ona - dodał z rozbrajającą szczerością. - Rozumiesz,

o co chodzi?

- Rozumiem. - Lucian nie wyglądał na zaskoczonego. Nie powiedział nic więcej,

jedynie omiótł siedzącą naprzeciw Arianę krytycznym spojrzeniem. On równieŜ nosił

okulary, tyle Ŝe nie tak ostentacyjnie modne. Najwyraźniej nie przejmował się aktualnymi

trendami, bo jego okulary nie przypominały tych noszonych przez pilotów czy profesorów

akademickich. Zamiast nich wybrał szkła w najbardziej tradycyjnych oprawkach: takich, jakie

zwykłe noszą biznesmeni. Ostre kontury prostej oprawy sprawiały, Ŝe kolor jego oczu,

kojarzący się z miodową barwą topazu, wydawał się jeszcze bardziej niezwykły. Poza tym

ciemne ramki pasowały do jego kruczoczarnych włosów.

Ariana z zakłopotaniem poczuła, Ŝe pod jego przenikliwym spojrzeniem zaczyna się

rumienić. Czy rzeczywiście go obraziła? Przekonana, Ŝe najlepszą obroną jest atak, natarła na

brata, który, będąc dwa lata młodszy od niej, doskonale nadawał się na kozła ofiarnego.

- Dobrze wiesz, Drake, Ŝe nie chciałam być niegrzeczna. Powiedziałam tylko, Ŝe

magicy nie zarabiają kokosów i zwykle ledwie starcza im do pierwszego.

- Wypytywanie dorosłego faceta, dlaczego się nie ustatkuje i nie poszuka sobie

porządnej pracy, moŜe być odebrane jako impertynencja - skwitował Drake.

- Zwłaszcza jeśli facet jest w moim wieku, czyli dobiega czterdziestki - dodał Lucian.

- Wiadomo, Ŝe nie osiągnę wiele więcej, niŜ osiągnąłem.

- Mówiąc, patrzył na nią w sposób, który odbierała jak prowokację.

- Nie bądź dzieckiem, siostrzyczko! - W niebieskich oczach Drake'a, uchodzących za

firmowy znak rodziny Warfieldów, błysnęło rozbawienie.

- PrzecieŜ nie przyszłaś na moją imprezę, Ŝeby szukać męŜa, tylko iluzjonisty.

- Voila! - mruknął Lucian, upiwszy łyk whisky z wodą sodową. - Oto jeden się

znalazł. Chyba.

- Chyba! - Ariana posłała mu ostre spojrzenie. - Jak to: chyba? Chce pan dla mnie

pracować czy nie?

- Na razie chcę o tym porozmawiać. - Lucian grał na zwłokę. - MoŜe zwolnimy

Drake'a i pozwolimy mu wrócić do gości, a sami omówimy tę kwestię w jakimś zacisznym

miejscu? - Wziął Arianę pod rękę, a zwróciwszy się do gospodarza, dodał: - Nie martw się o

mnie, Drake. Zawołam cię, jeśli twoja siostra stanie się tak nieprzyjemna, Ŝe sam nie będę

mógł sobie z nią poradzić.

- Chwileczkę - syknęła oburzona, lecz brat wcale się tym nie przejął.

- W takim razie zostawiam was samych. Idźcie do mojego gabinetu, tam powinniście

mieć spokój - powiedział, wymieniwszy z Lucianem porozumiewawcze spojrzenie. - Ari,

bądź miła dla naszego gościa - poradził. - Pamiętaj, Ŝe bez niego będzie ci trudno zrealizować

plany. Poza tym Lucian ma rację; ja teŜ uwaŜam, Ŝe nierozsądnie jest obraŜać magików!

Zanim Ariana zdąŜyła powiedzieć bratu, co o tym wszystkim sądzi, Drake wrócił do

gości, których barwny tłum zapełniał obszerny salon. Na jego imprezach z reguły bywały

jednostki nietuzinkowe: ludzie dziwni, ekscentryczni, ciekawi, czasem fascynujący. Aby

zostać zaproszonym do Drake'a Warfielda, nie trzeba było być bogatym ani znanym; naleŜało

jednak mieć niebanalną osobowość, gdyŜ tylko osoby oryginalne mogły liczyć na jego

zainteresowanie. Będąc wynalazcą, chętnie powtarzał, Ŝe towarzystwo oryginałów stymuluje

jego proces myślowy.

Ariana przypomniała sobie, jak jednego roku jej brat bezskutecznie próbował

przekonać urzędników z urzędu skarbowego, Ŝe niebagatelne sumy, które wydawał na swoje

przyjęcia, powinni uznać za koszty prowadzenia działalności. PoniewaŜ nie zgodzili się z jego

interpretacją przepisów podatkowych, jak zwykle musiała wyciągać go z opresji.

Wspominała to zdarzenie, podąŜając za Lucianem, który zręcznie torował im drogę

pośród gości. Początkowo posłusznie szła za nim, jednak po chwili zirytowało ją, Ŝe pozwala

się prowadzić. Zaczęło jej przeszkadzać, Ŝe magik trzyma ją za ramię, w dodatku dość

mocno. Miał duŜe, silne dłonie; Ariana czuła się słaba w ich Ŝelaznym uścisku.

- Dam radę dojść do gabinetu Drake'a o własnych siłach - burknęła, próbując się

oswobodzić. - Proszę mnie puścić. Narobił mi pan siniaków.

- Przepraszam. - Lucian zerknął na nią sceptycznie. - Wolałem nie ryzykować, Ŝe

zgubi mi się pani w tłumie.

- PrzecieŜ nie zniknę na tych paru metrach między salonem a gabinetem! - obruszyła

się.

- Dobremu iluzjoniście wystarczyłyby dwie sekundy i juŜ by pani nie było -

skwitował. - Ale dopóki panią trzymam, jest pani bezpieczna.

- Wielkie dzięki! - prychnęła. - CzyŜby był tu jakiś magik, którego powinnam się

obawiać?

- Nigdy nic nie wiadomo - odparł gładko Lucian, gdy wychodzili z urządzonego na

biało salonu.

Autorką wystroju wnętrza była ciotka Philomena, która dwa razy do roku poddawała

mieszkania Drake'a i Ariany kolorystycznej przemianie. Oni zaś godzili się na to, bynajmniej

nie dlatego, Ŝe kochali remonty i potrzebowali tak częstych zmian. Robili to wyłącznie z

miłości do ciotki. Philomena Warfield kochała aranŜowanie wnętrz, a oni kochali ją. To

właśnie ona zaopiekowała się nimi po śmierci rodziców.

Przez minione pół roku salon Ariany urządzony był w kolorach określanych przez

Philomenę mianem francuskiej wanilii i papai. Dla Ariany pierwszym sygnałem, iŜ w Ŝyciu

ciotki musiało wydarzyć się coś niezwykłego i niepokojącego, był fakt, Ŝe w rozmowie z nią

ani słowem na wspomniała o nowej koncepcji kolorystycznej na nadchodzące półrocze.

Jednak na dobre zaniepokoiła się dopiero wtedy, gdy okazało się, Ŝe w ciągu dwóch tygodni

ciotka wypisała kilka czeków na duŜe sumy. Dla Ariany był to znak, Ŝe dzieje się coś

niedobrego.

Bowiem Ariana na niczym nie znała się tak dobrze jak na pieniądzach.

Podejrzliwie zerknęła na męŜczyznę, który prowadził ją przez hol. Iluzjonista. Czy

aby zrealizować swój plan, naprawdę musi mieć do czynienia z osobnikami takiego

autoramentu?

Na jej oko Lucian Hawk miał niecałe metr osiemdziesiąt wzrostu. I faktycznie

wyglądał na swój wiek. Nie kłamał, mówiąc, Ŝe dobiega czterdziestki.

Tyle Ŝe w jego przypadku była to czterdziestka zdecydowana, naznaczona surowością

typową dla człowieka, który jadł chleb z niejednego pieca, a mądrość Ŝyciową zdobywał na

ulicy. Czterdziestka nie mająca nic wspólnego ze „smugą cienia", przez którą czasem

przechodzą zadowoleni z siebie, rozleniwieni, tyjący czterdziestoletni męŜczyźni.

Czarne jak noc włosy Luciana poprze tykane były siwizną; wyraz oczu zdradzał

chłodną inteligencję i wrodzony spryt. Surowa twarz z pewnością była kiedyś przystojna,

jednak z biegiem lat jej rysy wyostrzyły się i dawna męska uroda zeszła na drugi plan,

Amanda Quick - Iluzjonista.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: