Webber Meredith - Pod opieką szejka.pdf - Webber Meredith - glinka7-1987

Meredith Webber

Pod opieką szejka

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Kal obserwował ptaka, który wznosił się coraz

wyżej nad piaskami pustyni, aż stał się czarną kropką

na niewiarygodnie błękitnym niebie. Poczuł, że nastrój

mu się poprawia. Miał wrażenie, że za chwilę jego

dusza poszybuje w ślad za tym znikającym punktem,

uwolniona z okowów ciała. Tutaj, samotny na bezkres-

nym morzu piasku, doświadczał lekkości ducha, grani-

czącej z pełnym szczęściem.

Nagle czarny punkcik zaczął pikować ku ziemi, ze

skrzydłami ściągniętymi do tyłu, by zwiększyć tempo

lotu. W pewnej chwili ptak zniknął za wydmą. Kal

gwizdnął i wyciągnął rękę, czekając na jego powrót.

Sokół nie wycelował w swą ofiarę, lecz Kal o to nie

dbał - miał dość żywności dla siebie i dla niego.

Niepowodzenie ptaka uświadomiło mu jednak, jak

bardzo zaniedbał swoje sokoły, którym kiedyś starał

się poświęcać jak najwięcej czasu. Teraz z ptakami

ćwiczyli jego ludzie, ale ich dotyk był całkiem inny niż

jego, i one dobrze o tym wiedziały.

Co jednak jest ważniejsze? Tresowanie sokołów

zgodnie z trwającą od tysięcy lat tradycją rodzinną

czy wprowadzanie nowoczesnych metod leczenia, do-

starczanie mieszkańcom kraju najlepszych usług me-

dycznych?

Włożył kaptur na głowę sokola i posadził go na

statywie. Pogłaskał ciemne pióra, czując dziwnie blis-

ką więź z tą żywą istotą, która mogła ulecieć, dokąd

chciała, a jednak dobrowolnie wracała do niewoli. Tak

jak on wróci do szpitala, bo zrobienie czegokolwiek

innego byłoby niewyobrażalne.

Ale dopiero jutro...

Skierował się w dół wzgórza, gdzie zostawił samo-

chód, i wyjął z niego wiązkę drewien. Rozpali ognisko

i spędzi noc pod rozgwieżdżonym niebem, zapomina-

jąc o świecie, od którego uciekł, nawet jeśli tylko na

jedną noc.

Jednak mimo że gwiazdy połyskiwały niczym dia-

menty na ciemnym aksamicie nieba, a pustynny wiatr

śpiewał mu, szumiąc, kojącą pieśń, nie odtworzył już

tego uczucia lekkości, jakie ogarnęło go, gdy obser-

wował ptaka. Znowu zawładnęło nim przygnębienie,

a jego dusza stała się ciężka jak kamień.

Samolot zszedł poniżej pułapu chmur, skąd roz-

ciągał się widok na złoty ocean piasku ze spiętrzonymi

falami wydm. Tak właśnie opisywał piękno tego krajo-

brazu Kal, ale tęsknota, jaka pobrzmiewała w jego

głosie na samo wspomnienie pustyni, mówiła Neli

więcej, niż mogłyby wyrazić słowa. Mężczyzna, które-

go kochała, darzył swoją spaloną słońcem ojczyznę

głęboką, namiętną miłością odziedziczoną po przod-

kach, którzy w ciągu tysiącleci przemierzali te bez-

kresne piaski.

Teraz, gdy zobaczyła je po raz pierwszy, ścisnęła

kurczowo dłonie, w których trzymała zdjęcie Patricka

- jeszcze sprzed choroby, kiedy miał włosy. Ta foto-

grafia była dla niej jak talizman, nie wypuszczała jej

z rąk przez całe dwanaście godzin lotu, więc plas-

tikowa oprawka nosiła już ślady palców, a przez środek

orlego nosa syna przebiegało ostre załamanie.

Patrick czuł się dobrze. Telefonowała z samolotu

dwa razy - pierwszy raz, by sprawdzić, czy istotnie

wystarczy włożyć do automatu kartę, aby uzyskać

połączenie. Drugi, by ponownie na chwilę przed lądo-

waniem usłyszeć glos syna.

Okres remisji trochę potrwa. Matka musi mieć

w sobie tyle optymizmu co syn, wierzyć w to tak samo

mocno jak on. Tylko że właśnie ma wylądować w cał-

kiem obcym kraju i zaczyna jej tego optymizmu

brakować.

- Szczęśliwie na ziemi - odetchnęła z ulgą pulchna

kobieta siedząca obok Neli.

Kobieta i jej mąż byli uprzejmymi i niekłopotli-

wymi towarzyszami podróży, więc Neli uśmiechnęła

się, życząc im miłego pobytu.

Poznali część jej historii, tę, która dotyczyła oficjal-

nego celu przyjazdu do tego pustynnego kraju, gdzie

miała zademonstrować stosowanie sprayu na skórze

ofiar poparzeń. Ten środek został opracowany na

oddziale oparzeń, w którym pracowała, a wybór padł

na nią, gdy tutejszy szpital zwrócił się z prośbą

o przysłanie kogoś, kto mógłby objaśnić miejscowemu

personelowi, jak działa ów specyfik.

Miała przed sobą miesiąc na zaprezentowanie no-

wej metody opatrywania ran i odnalezienie ojca Patric-

ka. Na to, by powiedzieć mu, ryzykując utratę z trudem

osiągniętej równowagi emocjonalnej, że ma syna,

który pewnego dnia, już niebawem, może potrzebować

jego pomocy...

Zamknęła oczy, przytłoczona świadomością tego,

co ją czeka. Wszystko będzie dobrze, zapewniała samą

siebie, kiedy samolot kołował w stronę niskiego bu-

dynku terminalu. Wszystko będzie dobrze!

Ale gdy opuściła bezpieczne wnętrze samolotu,

nerwy odmówiły jej posłuszeństwa. Z trudem trzymała

się na nogach, przechodząc przez kontrolę paszpor-

tową i celną. Za drzwiami w końcu korytarza widziała

tłum osób czekających w hali przylotów, a wśród nich

kobietę w chuście na głowie, trzymającą w wyciąg-

niętej ręce tabliczkę z napisem „DR WARREN".

Kiedy w końcu do niej podeszła, kobieta uśmiech-

nęła się tak serdecznie, że od razu się uspokoiła.

- Jestem Neli Warren - przedstawiła się, wyciąga-

jąc rękę.

- Jaśmin - odrzekła kobieta i poprowadziła ją do

wyjścia.

Na zewnątrz otoczył ich ogłuszający hałas, połączo-

ny z wyciem syren alarmowych i krzykami ludzi.

- Coś się stało - stwierdziła Jaśmin. - Muszę iść.

Zostań tutaj i zaczekaj.

- Jeśli to wypadek, przyda się każda para rąk

- odparła Neli, zostawiając swą walizkę przy filarze

i rozsuwając na boki ogarnięty paniką tłum.

Po chwili znalazły się w pustym korytarzu na

parterze, skąd weszły do dużego pomieszczenia, na

którego oknach migotały czerwone błyski płomieni.

Neli zobaczyła wozy strażackie pędzące po pasie

Webber Meredith - Pod opieką szejka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: