I.Krasicki-Młynarz, syn jego i osieł.pdf

Młynarz, syn jego i osieł

Nie wiem, gdzie ja to czytał, ale mniejsza o to.

Miał jeden młynarz osła; tak zmęczył robotą,

Iż nie wiedząc, co robić,

Wolał sprzedać niż dobić.

Wołał syna-wyrostka, co go w domu chował,

I rzecze: «Żeby się nasz osieł nie zmordował

W długiej drogi przeciągu,

Zanieśmy go na drągu».

Dźwiga stary i stęka, chłopiec jeszcze gorzej.

Im szli dalej, im szli sporzej,

Tym srożej trud uciemiężął.

Gdy to postrzegli,

Ludzie się zbiegli.

Śmiechy się wzniosły:

«Wzdyć to trzy osły!

A ten najmniej, co na drągu».

Niekontent młynarz z zaciągu,

Rozumu się poradził,

Syna na osła wsadził.

Aż pierwsi, co napotkał, nuż się gniewać na to:

«Ty na ośle niecnoto! –

Rzekli do chłopca – a stary pieszo!».

Więc do kijów gdy się spieszą,

Aby ich złość nie uniosła,

Zsadził syna, siadł na osła.

Przechodziły dziewczęta, mówi jedna do drugiej:

«Patrz, biedny chłopiec, jak do wysługi

Ten stary go używa!

Dziecię z pracy omdlewa,

A dziad niemiłosierny,

W taki upał niezmierny

Pieszo go iść przymusza».

To starego gdy wzrusza,

Wsadził chłopca za siebie.

Że dogodził potrzebie,

Jedzie kontent z wynalazku.

Ledwo co wyjechał z lasku,

Znowu krzyk: «Jacy to głupi!

A kto od nich osła kupi?

Podróżą go udręczą,

Ciężarem go zamęczą;

Chyba skórę przedadzą!».

«Nieźle oni coś radzą –

Rzekł młynarz – chociaż i łają».

Więc z synem z osła zsiadają,

Aż znowu mówią przechodnie:

«A któż to widział, aby wygodnie

Osieł szedł wolno, a młynarz za nim.

Wybacz, bracie, że cię ganim;

Każdy z ciebie śmiać się będzie,

Jak się nie poprawisz w błędzie».

«Nie poprawię – rzekł młynarz – dość przymówek zniosłem;

Chciałem wszystkim dogodzić, i w tym byłem osłem.

Odtąd, czy kto pochwali, czy mnie będzie winił,

Nie będę dbał nic o to; co chcę, będę czynił».

Co rzekł, to się ziściło

I dobrze mu z tym było.

IGNACY KRASICKI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: