Numer2.pdf

Kilka słów wstępu

Witam wszystkich w drugim numerze Wrestlefans magazine, które

z przyczyn technicznych pojawia sie w nieco innej formie: gazety

zrobionej tylko przeze mnie. Myślę że każdy znajdzie tu coś dla

siebie. Panie zapraszam na wywiad z Moniką hodowicz, w którym

szukałem odpowiedzi na pytanie jak wrestling postrzegają kobie-

ty. W artyukule o Triple Hu rozważałem czy to koniec „The Game-

’a” i jak ten koniec mógłby nastąpić. Oprócz tego wrestlingowe

ciekawostki, Dolph Ziggler od A do Z i dwa główne artykuły. Po

pierwsze wywiad z człowiekiem o którym ostatnio dość głośno

zrobiło się na Polskiej scenie, po tym jak okazało się, że wkrótce

możemy mieć polaka w WWE - specjalnie dla was przeprowadziłem

wywiad z Polish Giantem. Na koniec to, co z tego co pisaliście

urzekło was w pierwszym numerze WF Magazine, czyli „W hołdzie

zmarłym”, a zgodnie z waszymi mailowymi prośbami w drugim ar-

tykule z tego cyklu będziecie mogli przeczytać o Eddie’m Guerre-

ro.

Miłej lektury!

Piotr „Sabinq” Gilewski

Wrestling z punktu widzenia kobiet, czyli cze-

go piękna płeć oczekuje po wrestlingu?

Ostatnimi czasy zastanawiałem się, co tak na-

prawdę sprawia, że kobiety coraz częściej się-

gają po wrestling. Zresztą nie tylko wrestling,

może boks wśród kobiet nie jest jeszcze tak

powszechny, ale już oglądając gale KSW do-

strzegamy sporą część żeńskiej widowni. Czy

szukają okazji by napatrzeć się na przystojnych

mężczyzn? Czy chcą przybliżyć się do zdawało-

by się „męskich dziedzin”?

Doszedłem do wniosku, że jako mężczyzna, nie

jestem w stanie tego rozstrzygnąć, więc zwró-

ciłem się z zapytaniem o to co kobiety widzą

w wrestlingu, do Moniki Hodowicz, studentki z

Warszawy, która jest najaktywniejszą kobietą, a

przy tym jedną z najjaśniejszych postaci na fo-

rum WrestleFans.

sporo kobiet. Jak sądzisz, skąd to się bierze?

Wrestling nie jest w Polsce bardzo popularny, a

jeśli w ogóle to raczej w męskim gronie. Jak to

się stało, że dotarłaś do wrestlingu?

Sądzę, że zaczęły zacierać się już powoli gra-

nice tego co jest nazywane męskim zajęciem a

damskim. To bardzo proste kiedyś ludzie uwa-

żali, że kobieta powinna zajmować się tylko

domem i dziećmi a mężczyzna szedł zarabiać

na chleb. Tak samo i z zainteresowaniami ste-

reotypy mówią iż dziewczyny interesują się np.

tylko modą, zakupami makijażem co na siebie

włożyć, romansidłami a mężczyzna głównie

sportem i motoryzacją. Ja wychodzę z założe-

nia, że wszystko jest dla ludzi i każdy poszuku-

je tego co go interesuje. Teraz dziewczyny nie

widzą tej przysłowiowej bariery, że to jest mę-

skie to oznacza, że mają tego nie ruszać. Tym

bardziej czasem z czystej ciekawości chcą zo-

baczyć i przekonać się na właśnej skórze bez

żadnych uprzedzeń czy to jest dla nich czy je

to zainteresuje czy nie. Oczywiście też nie ze

wszystkimi jest tak kolorowo, ponieważ istnieje

też druga grupa dziewczyn. Sama spotkałam się

z takimi osobami które interesowały się sportem

(różnym dyscyplinami) tylko dlatego, że tam są

,,prawdziwi’’ mężczyźni. Przystojni, inteligentni

wysportowani czyli jak to nazywają: ,,ciacha’’.

One raczej patrzą przez pryzmat nie samego

sportu ale właśnie sportowców gdzie sport jest

otoczką tego zainteresowania sportowcem (tak

jak np. tak samo interesują się danym aktorem

i tylko dla niego oglądają ﬁ lm). Zdarza się rów-

nież i tak, że czasem takie dziewczyny chcą

wzbudzić zainteresowanie mężczyzn, że oglą-

dają taki sport i są w pewien sposób inne ale

Monika Hodowicz: Tutaj warto byłoby zacząć

od ważnej kwestii, że moja rodzina jest bardzo

usportowiona i krzewiła we mnie i w moim bra-

cie od małego bakcyla sportowego. Tata- fanatyk

sportu, mama grała kiedyś w siatkówkę, brat grał

w drużynie piłkarskiej obecnie jest zawodowym

sędzią piłki nożnej to i mnie zaraziła miłość do

sportu. Do wrestlingu tak na poważnie dotarłam

przez całkowity przypadek. Na stronie justin.

tv w dziale sport czegoś ciekawego do ogląda-

nia. Najpopularniejszym wtedy kanałem który

nadawał był właśnie z wrestlingiem a dokładnie

z najlepszymi walkami Royal Rumble. Z czystej

ciekawości chciałam sprawdzić co to takiego jest

i w ten sposób całe sobotnie popołunie i wieczór

przesiedziałam przed ekranem monitora jak za-

hipnotyzowana. Później było już tylko z górki,

ponieważ pragnęłam oglądać i dowiedzieć się

czegoś więcej. Dopiero kiedy zainteresowałam

się na poważnie wrestlingiem dowiedziałam się

od mojego taty, że jak byłam mała to widziałam

razem z nim kilka walk Hogana.

Sport, szczególnie sporty walki, a do takich po

części można by zaliczyć wrestling, wydawały

się kiedyś zarezerwowane dla męskiej części

widowni, a tymczasem widać, że kobiety coraz

częściej sięgają po MMA (KSW) czy wrestling,

bo na obu galach WWE w Gdańsku widać było

często takie płytkie zainteresowanie szybko wy-

chodzi na jaw bo można to w łatwy sposób zwe-

ryﬁ kować. Jednak, żeby nie mówić tylko o ne-

gatywnych stronach to na szczęście znam wiele

dziewczyn które podchodzą do tej sprawy bardzo

naturalnie. Jak to często między sobą mówimy:

są dziewczyny które kolekcjonują facetów, inne

zbierają buty jeszcze innych pasją jest moda a

my poprostu kochamy sport.

Niezbyt. Oczywiście kiedyś jak każdy pamięta

tych story miłosnych też było sporo( zamiesza-

nie Lita- Matt Hardy, Edge, Kane) ale jeśli jest to

źle uzasadnione i w zbyt dużej ilosci to nie patrzy

się na to zbyt dobrze. Na dłuższą metę może to

przyciągnąć uwagę dziewczyn właśnie na tym

pierwszym poziomie zainteresowania i będą

traktować WWE jako romansidło i narzekać, że

jest za mało segmentów jak np Cena przytula

czy całuje AJ. Jednak wrestling to wrestling i nie

powinien kierować się takimi pobudkami. Przy-

kładowo jak damy tańczącego Brodusa to dzieci

się ucieszą bo będa mogły tak potańczyć razem

z nim bądź jak Punk pocałuje się z AJ to fanki

będą szalały z radości. Nie można aż tak dosto-

sowywać produktu. To tak jakby w piłce nożnej

kazać biegać piłkarzom bez koszulek bo może to

przyciągnąć nowe fanki do piłki. Wrestling stawia

bardziej na dowolność ale jednak nie powinien

aż tak przesadzać bo nie przysporzy to federacji

prawdziwych kochających fanów tylko zwykłych

marków -dziewczyn, które po prostu po wprowa-

dzeniu mniejszej ilości takich historii szybko się

znudzą i przerzucą się na w ich mniemaniu coś

bardziej interesującego.

Wiąże się z tym kolejne pytanie. Czego tak na-

prawdę w wrestlingu poszukują kobiety? Czy

chodzi o emocje, widowisko czy tak jak to wła-

śnie ujęłaś, przystojnych mężczyzn? Znasz wie-

le innych dziewczyn oglądających wrestling?

Wydaje mi się, że większość z nas w pierwszym

impulsie stawia na emocje i wywieranie wraże-

nia. Dopiero z czasem dochodzą kwestie np.

techniki zawodników, styl i poziom walk. Jak dla

mnie jest to normalna kolej rzeczy zawsze ktoś

kiedy zapoznaje się z czymś całkowicie nowym

dopiero musi wejść w ten świat i z zacznie się

z nim zapoznawać już tak na poważnie. Tylko

osoby interesujące się tym powierzchownie nie

zagłębiają się w szczegóły zostają na poziomie

widowiska , emocji i właśnie tych przystojnych

mężczyzn. Niestety w wśród moich znajomych

nie znam zbyt dużo dziewczyn interesujących

się wrestlingiem sportem tak ale niestety nie

wrestlingiem. Chociaż teraz doszła koleżanka

z forum czyli Litka, która zaczęła studiować na

mojej uczelni to praktycznie z dnia codziennego

jest tylko ona. Znam oczywiście też takie które

są właśnie na tym etapie zerkania od czasu do

czasu bo jakiś facet który im się podoba tam wal-

czy ale nie można tego nazwać oglądaniem.

Czy to że dywizja Div jest głównie śledzoną przez

żeńską część widowni dywizją to tylko mit, czy

ma też odzwierciedlenie w rzeczywistości?

Jak dla mnie jest to mit. Mimo, iż spotykam się

z opiniami wielu mężczyzn, że dywizja div stoi

na bardzo niskim poziomie to jednak ją oglądają.

Nie potraﬁ ę jednak powiedzieć czy oglądają ją

żeby pooglądać ładne wyginające się panie ( bo

w sumie bardziej na to stawia przynajmniej WWE

niż na sam poziom walk) czy jednak patrzą na to

od strony technicznej. Być może łączą przyjem-

ne z pożytecznym :D Powiedziałabym nawet, że

znam kilka pań które z racji poziomu walk div ich

po prostu nie oglądają. Jednak też nie można

powiedzieć, że sytuacja jest aż tak zła bo ja jak

i kilka innych znanych mi dziewczyn dopinguje-

my bardzo ,,koleżankom’’ w wrestlingu. Liczymy,

że pokażą, iż nie warto nas dziewczyn nie wolno

lekceważyć ponieważ też kochają wrestling i po-

traﬁ ą walczyć w ringu nie gorzej od panów tylko

po prostu trzeba dać im szansę i możliwości.

Jak wiemy ostatnio WWE postanowiło traﬁ ć do

kobiet, poprzez storyliny z romansami i aferami

miłosnymi. Czy to dobra droga?

Z Moniką Hodowicz rozmawiał Piotr Gi-

lewski

DOLPH ZIGGLER OD A DO Z

A matorskie zapasy – od tego Dolph zaczynał

przygodę ze sportem, a w liceum nie było na nie-

go mocnego w zapasach, w których bił wszelkie

rekordy.

B ig – w tłumaczeniu „duży”, Dolph jest przed-

stawicielem nowej generacji wrestlerów, którzy

zaprzeczając steretypowi, że właśnie taki musi

być zawodnik. Ziggler może ułomkiem nie jest,

bo mierzy ponad 1.80 metra i waży blisko 100

kg, ale jak na warunki niektórych zawodników,

to niezbyt imponujące warunki.

C leveland – miasto w stanie Ohio, w którym

urodził się i wychował Dolph Ziggler.

D olph – oczywiście to nie jest prawdziwe imię

tego zawodnika, tylko część przydomku jaki so-

bie nadał. O ile nazwisko „Ziggler” zapronowała

jego dziewczyna, o tyle imię zawodnik przejął po

swoim dziadku, który na imię miał właśnie „Do-

lph”.

E dge – zdecydowanie największy rywal w ka-

rierze Dolpha i to właśnie od feudu z Edge’m,

rozpoczęła się na dobre droga Zigglera na szczyt.

Co prawda zdobył wtedy World Championship w

bardzo kontrowersyjnych okolicznościach i tylko

na chwilę, ale zdobycie tytułu jest wpisane w

jego rejestrze. Właśnie podczas feudu z Edge’m,

WWE i sam Rated R Superstar zauważyli nieprze-

ciętny talent zawodnika i postanowiono na niego

postawić.

F lair Ric – Dolph w młodości rozkładał na czyn-

niki pierwsze walki tego zawodnika, który jego

zdaniem zawsze potraﬁ ł dać fanom coś „ekstra”,

bez względu na walkę i przeciwnika.

G uerrero Vickie – telewizyjna menadżerka Zig-

glera, z którą był związany przez naprawdę bar-

dzo długi czas. Dopiero w ostatnim czasie Show

Off stał się raczej samodzielną postacią. Oprócz

roli menadżerki w TV, Vickie odegrała także sporą

rolę poza ringiem, gdzie dobrze dogadywała się z

Dolphem i zdradziła mu wiele technik wyprowa-

dzenia fanów z równowagi jako postać negaty-

wna (heel), była jego mentorką przy pracy nad

umiejętnościami przy mikrofonie.

H acksaw Jim Dugann – jeden z idolów Dolpha,

który przejął opiekę nad Spirit Squad i to właśnie

pod jego okiem doszkalał się Ziggler. W przyszło-

ści wiele mówił o tym, jak bardzo szanuje i doce-

nia tego człowieka.

I ndywidualista – nigdy nie ukrywał, że woli pra-

cować jako singlowy zawodnik, a w grupie za-

wsze próbował ściągnąć na siebie światło reﬂ ek-

torów. To dlatego z początku był przeciwny, gdy

WWE zdecydowało połączyć go w Tag Team z

Jackiem Swaggerem, ale ostatecznie zgodził się,

widząc, że wybija się ponad Swaggera.

J ęzyk migowy – niewiele osób o tym wie, ale

Dolph przyznał w jednym z wywiadów, że płyn-

nie posługuje się amerykańskim językiem migo-

wym.

K ent State Univeristy – uniwersytet na którym

studiował, ale nawet tam górę wzięly zapasy, a

Ziggler zdobył rekordową liczbę 121 zwycięstw

w przeciągu trzech lat (2000-2003) dla swojego

zespołu.

L ost – „przegrana”, czyli coś czego Dolph nie

toleruje, ale co jednak często go spotyka, szcze-

gólnie w przeszłości. Sztuka jednak w tym by z

porażek wyciągać wnioski i kierować się do przo-

du, a to sztuka którą Dolph opanował nienagan-

nie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: