M.Newton - Wędrówka dusz.pdf - Rozwój Duchowy - magiczna-kraina

dr Michael Newton

w ędrówka dusz

Spójrz oczyma nie śmiertelnej duszy

Dlaczego znale źliśmy się na Ziemi? Dokąd udamy się po śmierci? Co się z nami

stanie, kiedy tam dotrzemy? Napisano wiele książek na temat poprzednich wcieleń,

ale bardzo niewiele o nieprzerwanej egzystencji naszych dusz podczas oczekiwania

na powtórne narodziny - do czasu ukazania się tej wstrząsającej i prowokującej

książki.

Kiedy dr Michael Newton, dyplomowany hipnoterapeuta, zacz ął cofać swoich pacjentów w

czasie, aby wywołać w nich wspomnienia poprzednich wcieleń, przypadkowo dokonał

odkrycia o ogromnym znaczeniu - mianowicie, że możliwe jest „wejrzenie" w świat

ducha okiem umysłu osoby będącej w stanie hipnozy lub nadświadomości oraz że

badani znajdujący się w tym odmienionym stanie potrafili powiedzieć mu, co robiła

ich dusza między wcieleniami na Ziemi.

To, o czym przeczytacie w tej ksi ążce, zachwieje waszymi dotychczasowymi

wyobrażeniami na temat śmierci. Autor w ciągu wielu lat zabrał do świata duchowego

setki osób. Przedstawiony tutaj szczegółowy opis 29 przykładów zawiera relacje

zarówno ludzi bardzo religijnych, jak i duchowo nie zaangażowanych oraz tych

niezdecydowanych - wszystkich, którzy wykazali godną uwagi konsekwencję w

poszukiwaniu odpowiedzi na pytania dotyczące świata duchowego.

Dr Newton zda ł sobie sprawę, że uzdrawiający proces odnalezienia swego miejsca w

świecie duchowym miał dla jego pacjentów o wiele większe znaczenie niż opis ich

poprzednich żywotów na Ziemi. „Wędrówka dusz" opisuje dziesięć lat jego badań i

daje wgląd w to, co pomaga nam zrozumieć cel leżący ponad naszymi życiowymi

wyborami oraz to, jak i dlaczego nasze dusze - i dusze tych, których kochamy - żyją

wiecznie.

„Ta znakomita, g łęboko poruszająca książka odkrywa niektóre z tajemnic życia w

świecie duchowym."

NAPRA Trade Journal

„W ędrówka dusz" jest pierwszą prawdziwie nową, metafizyczną pracą, jaka

ukazała się na przestrzeni ostatnich lat. Książka ta jest podstawową lekturą dla

każdego, kto pragnie dowiedzieć się, co czeka go po drugiej stronie."

Dick Sutphen

„Mamy tu znakomite i trafne podej ście do naszego przyszłego celu, którym jest próba

zrozumienia natury egzystencji."

„Gazeta Towarzystwa Terapii i Bada ń Przeszłego Życia"

dr Winafred B. Lucas i Carole Clark, MSW

WPROWADZENIE

Czy obawiamy si ę śmierci? Czy zastanawiamy się nad tym, co się stanie po naszej

śmierci? Czy jest możliwe, że posiadamy duszę pochodzącą z innego wymiaru, która

wróci tam po śmierci ciała, czy są to tylko pobożne życzenia, wywołane naszym

lękiem?

To paradoks, że ludzie, w odróżnieniu od wszystkich innych stworzeń na Ziemi,

muszą przezwyciężyć swój lęk przed śmiercią, aby prowadzić normalne życie. Mimo

to, nasz biologiczny instynkt nigdy nie pozwoli nam zapomnieć o tym ostatecznym

zagrożeniu naszego istnienia. W miarę starzenia się, w naszej świadomości rodzi się

widmo śmierci. Nawet ludzie religijni obawiają się śmierci jako końca osobowej

egzystencji. Najwyższe stadium lęku przed śmiercią przywodzi na myśl nicość, która

położy kres wszelkim związkom z rodziną i przyjaciółmi. Umieranie sprawia, że

wszystkie nasze ziemskie cele wydają się błahe i bez znaczenia.

Gdyby śmierć była końcem wszystkiego, wówczas rzeczywiście życie nie miałoby

sensu. Jednakże, jakaś wewnętrzna moc pozwala ludzkim istotom wyobrazić sobie

przyszłe życie i poczuć związek z wyższą potęgą, a nawet z wieczną duszą. Jeśli w

istocie posiadamy duszę, to gdzie udaje się ona po śmierci? Czy naprawdę poza

naszym fizycznym wszechświatem istnieje jakiś rodzaj nieba, zamieszkanego przez

inteligentne dusze? Jak ono wygląda? Co będziemy robić, gdy się tam udamy? Czy

istnieje najwyższa istota sprawująca pieczę nad tym rajem? Te pytania są tak stare,

jak sama ludzkość, a wciąż dla większości z nas stanowią tajemnicę.

Prawdziwe rozwi ązanie zagadki życia po śmierci dla większości ludzi pozostaje

zamknięte za duchowymi drzwiami. Dzieje się tak dlatego, że ulegliśmy amnezji, jeśli

chodzi o tożsamość naszej duszy, która to tożsamość, na poziomie świadomości,

wspomaga połączenie duszy i ludzkiego umysłu. W ciągu ostatnich kilku lat opinia

publiczna słyszała o ludziach, którzy przeżyli stan śmierci klinicznej, a wróciwszy do

życia, opowiadali o tym, że widzieli długi tunel, jasne światła, a nawet doświadczyli

krótkich spotkań z przyjaznymi duchami. Jednakże żadna z tych relacji, opisanych w

wielu książkach o reinkarnacji, nigdy nie dała nam nic, prócz zaledwie wzmianki o

rzeczywistej problematyce życia po śmierci.

Ksi ążka ta jest dziennikiem opisującym precyzyjnie świat duchowy. Przedstawia

wiele autentycznych przykładów, które ujawniają dokładne szczegóły dotyczące tego,

co dzieje się z nami, kiedy kończy się nasze życie m Ziemi. Zabierze nas ona poza

duchowy tunel do samego świata duchowego, gdzie dowiemy się, co dzieje się z

duszami, zanim ostatecznie wrócą na Ziemię w innym wcieleniu.

Jestem z natury sceptykiem, cho ć pozornie książka ta może świadczyć o czymś

przeciwnym. Jako psycholog i hipnoterapeuta specjalizuję się w modyfikacji

behawioralnej, służącej leczeniu zaburzeń psychicznych. Znaczna część mojej pracy

związana jest z krótkoterminową terapią poznawczą stosowaną wobec moich

pacjentów, która pomaga im połączyć myśli z emocjami tak; aby wywołać zdrowe

zachowanie. Wspólnie ujawniamy znaczenie, funkcję i konsekwencje ich przekonań,

ponieważ wychodzę z założenia, że żaden problem mentalny nie jest urojony.

W pocz ątkach mojej praktyki powstrzymywałem ludzi przed zadawaniem pytań

dotyczących poprzedniego życia, ponieważ bytem zwolennikiem terapii tradycyjnej.

Kiedy wykorzystywałem hipnozę oraz techniki riberthingu (age-re-gression), aby

ustalić przyczyny niepokojących wspomnień i urazów z dzieciństwa, uważałem

wszelkie próby dotarcia do poprzedniego życia za niezgodne z powszechnie

przyjętymi zasadami i praktyką kliniczną. Moje zainteresowanie reinkarnacją i

metafizyką miało jedynie charakter czysto teoretyczny do momentu, gdy

rozpocząłem leczenie stanów bólowych u pewnego młodego człowieka.

Pacjent ten uskar żał się na chroniczny ból prawej strony ciała, nękający go przez

całe życie. Jedną z metod hipnoterapii, służącą uśmierzaniu bólu, jest nakierowanie

pacjenta na zwiększenie bólu tak, by nauczył się go zmniejszać i w ten sposób

osiągać nad nim kontrolę. Podczas jednej z naszych sesji związanych z intensyfikacją

bólu, człowiek ten, aby odtworzyć swoje cierpienie, wyobraził sobie, że został

pchnięty nożem. Szukając źródeł tego obrazu, ostatecznie odkryłem, że podczas I

wojny światowej był on żołnierzem i zginał pchnięty bagnetem we Francji. Dzięki

temu byliśmy w stanie całkowicie wyeliminować ból.

Zach ęcony przez pacjentów zacząłem eksperymentować, cofając niektórych z nich

w czasie przed ich ostatnie życie na Ziemi. Początkowo zależało mi, aby integracja

obecnych potrzeb, przekonań i obaw stworzyła wyobrażenie wspomnień. Wkrótce

jednak zdałem sobie sprawę, że nasze głęboko zakorzenione wspomnienia zawierają

zespół przeszłych doświadczeń, zbyt prawdziwych i połączonych z sobą, aby można

je było zignorować. Uświadomiłem sobie, jak ważny z punktu widzenia terapii jest

związek pomiędzy ciałem a wydarzeniami z naszych poprzednich wcieleń oraz tym,

kim jesteśmy dzisiaj.

Nast ępnie dokonałem odkrycia o niezwykłym znaczeniu. Zorientowałem się, że

istnieje możliwość wejrzenia w świat dusz przy pomocy oczu umys łu hipnotyzowanej

osoby, która może zdawać relację z życia pomiędzy kolejnymi wcieleniami na Ziemi.

Tym, co otworzy ło mi drzwi do świata dusz, był przypadek kobiety w średnim wieku,

będącej niezwykle wrażliwym medium hipnotycznym. Opowiadała mi o poczuciu

samotności i odosobnienia będąc na tym delikatnym etapie, kiedy pacjent kończy

opisywanie swojego ostatniego ż^cia. Ta niezwykła indywidualność prawie

samodzielnie wkroczyła na najwyższy poziom świadomości. Nie zdając sobie sprawy z

tego, że w istocie podałem nadzwyczaj krótką komendę do tego działania,

zasugerowałem jej, aby znalazła przyczynę swej obecnej samotności. W tym

momencie mimowolnie użyłem jednego ze słów inicjujących duchowe przywołanie.

Zapytałem również, czy miała szczególnie bliską grupę przyjaciół, za którymi tęskni.

Wówczas moja pacjentka zacz ęła nagle płakać. Kiedy poprosiłem ją, żeby

powiedziała, co się stało, wyrzuciła z siebie: „Tęsknię za niektórymi przyjaciółmi z

mojej grupy i dlatego jestem tak samotna na Ziemi." Byłem zakłopotany i zapytałem,

gdzie dokładnie znajdowała się ta grupa przyjaciół. „Tutaj, w moim wiecznym domu",

odpowiedziała po prostu, ,4 w tej chwili patrzę na nich wszystkich!"

Zako ńczyłem sesję z tą pacjentką i przesłuchując jej nagranie zauważyłem, że

znalezienie świata duchowego wymagało poszerzenia regresji z poprzedniego życia.

Istnieje wiele książek dotyczących poprzednich żywotów, ale żadna, z którą się

zetknąłem, nie mówi o naszym życiu w postaci dusz lub też o tym, jak właściwie

podejść do duchowych wspomnień ludzi. Postanowiłem sam przeprowadzić badania i

dzięki praktyce rozwinąłem umiejętność wkraczania do świata duchowego poprzez

moich pacjentów. Zrozumiałem również, że odnalezienie swojego miejsca w świecie

duchowym było dla nich znacznie ważniejsze niż opis ich poprzednich ziemskich

wcieleń.

W jaki sposób dotrze ć do duszy poprzez hipnozę? Przedstawmy obrazowo umysł jako

trzy koncentryczne okręgi, z których każdy jest mniejszy niż poprzedni i zawiera się w

nim, a wszystkie oddzielone są od siebie jedynie warstwą połączonej świadomości

umysłu. Pierwszą, zewnętrzną powłoką jest świadomy umysł, będący źródłem

naszego krytycznego, analitycznego rozumowania. Drugą stanowi podświadomość,

gdzie pierwotnie podlegamy hipnozie, aby wniknąć w obszar wspomnień tego

wszystkiego, co zdarzyło się nam w tym życiu i w poprzednich. Trzecia, stanowiąca

jądro duszy, jest tym, co nazywamy obecnie nadświadomym umysłem. Ten poziom

przedstawia najwyższe centrum jaźni, gdzie jesteśmy wyrazem wyższej mocy.

Nad świadomość przechowuje naszą prawdziwą tożsamość, zasilaną

podświadomością, która zawiera wspomnienia wielu przemienionych ego, nabytych

przez nas w naszych poprzednich ludzkich ciałach. Nadświadomość może nie być w

istocie poziomem, lecz samą duszą. Nadświadomy umysł reprezentuje nasz wyższy

ośrodek mądrości i umiejętności widzenia rzeczy we w łaściwej perspektywie, a

wszelkie informacje o życiu po śmierci pochodzą z tego źródła inteligentnej energii.

Na ile uzasadnione jest wykorzystywanie hipnozy do odkrywania prawdy? Ludzie poddani

hipnozie nie śnią ani nie mają halucynacji. Nie śnimy w porządku chronologicznym ani

też nie ulegamy halucynacji będąc w stanie kontrolowanego transu. Kiedy pacjenci są

w transie, ich fale mózgowe zaczynają działać wolniej niż w stanie pobudzenia Beta i

w dalszym ciągu Tmienia-j ą wibracje, przechodząc przez stan medytacyjny Alfa aż do

różnych poziomów w obszarze Theta. Theta to hipnoza, a nie sen. Kiedy śpimy,

dochodzimy do ostatniego stanu Delta, w którym sygnały z mózgu przechodzą da

podświadomości i znajdują ujście poprzez nasze sny. Natomiast w stanie Theta umysł

nie jest nieświadomy, a zatem możemy otrzymywać, jak również wysyłać, sygnały, a

wszystkie kanały pamięci są otwarte.

Swego czasu ludzie b ędący pod wpływem hipnozy opisywali obrazy, które widzą oraz

rozmowy, które słyszą w swoich nieświadomych umysłach, jako obserwacje w

znaczeniu dosłownym. Odpowiadając na pytania, pacjenci nie mogą kłamać, ale

mogą błędnie interpretować coś, co widzą w swoim nieświadomym umyśle, tak, jak

to czynimy, będąc w stanie świadomości. Pod wpływem hipnozy ludzie mają

trudności z ustosunkowaniem się do czegokolwiek, co według nich nie jest prawdą.

Niektóre z osób krytykuj ących hipnozę sądzą, iż osoba będąca w transie jest w stanie

stworzyć wspomnienia i przejawić nieobiektywne reakcje po to, aby potwierdzić jakąś

teoretyczną tezę, zasugerowaną przez hipnotyzera. Uważam tę generalizację za

fałszywą daną. W mojej pracy traktuję każdy przypadek w taki sposób, jakbym słyszał

informacje po raz pierwszy. Jeśli którejś z badanych osób udałoby się pokonać

działanie hipnozy i stworzyć rozmyślnie wyobrażony albo luźno związany z

ustalonymi koncepcjami na temat życia po śmierci obraz świata duchowego,

wówczas szybko takie opisy ujawniłyby swą sprzeczność z relacjami innych badanych

przeze mnie osób. Podczas mojej pracy wkrótce poznałem wartość precyzyjnych

krzyżowych pytań i nie znalazłem żadnego dowodu na to, by ktokolwiek zmyślił swoje

duchowe doświadczenia, aby mnie zadowolić. Przeciwnie, osoby poddane przeze

mnie hipnozie nie wahały się korygować mojej błędnej interpretacji ich stwierdzeń.

Wraz z powi ększaniem się mojej dokumentacji pacjentów, metodą prób i błędów

odkryłem, że pytania dotyczące świata duchowego należy zadawać w odpowiedniej

kolejności. Osoby w stanie nadświadomości nie mają szczególnych motywacji do

udzielania informacji na temat wszystkich aspektów życia duszy w świecie

duchowym. Trzeba posiąść odpowiedni komplet kluczy do określonych drzwi.

Ostatecznie udało mi się wypracować niezawodną metodę dotarcia w pamięci do

różnych części świata duchowego, w czym pomogła mi wiedza o tym, które drzwi

otworzyć w odpowiednim momencie trwania seansu.

W miar ę, jak nabierałem pewności po każdej sesji, coraz więcej osób wyczuwało, że

nie trzeba się mnie obawiać, jeśli chodzi o kwestie związane z przyszłym życiem, i że

można ze mną o tym rozmawiać. Niektórzy z moich pacjentów, zarówno kobiety, jak i

mężczyźni, byli bardzo religijni, podczas gdy inni w ogóle nie wierzyli w żadne

duchowe aspekty. Większość zaś znajdowała się gdzieś pośrodku, prezentując

mieszaninę osobistych poglądów na temat życia. Zadziwiającą rzeczą, jaką odkryłem

wraz z rozwojem moich badań, był fakt, że jeśli dana osoba przeniosła się raz z

powrotem do stanu duchowego, przejawiała niezwykłą zgodność z innymi pacjentami

w zakresie udzielania odpowiedzi na temat świata duchowego. Każda z tych osób

mówiąc o swoim życiu jako duszy używała nawet tych samych słów oraz opisów

wizualnych wziętych z języka potocznego.

Mimo to, owa zgodno ść doświadczeń tak wielu osób nie powstrzymała mnie przed

dalszymi próbami weryfikacji stwierdzeń moich pacjentów oraz potwierdzania

szczególnych czynnościowych aktów duszy. Między relacjami w poszczególnych

przypadkach istniały pewne różnice Jednak były one spowodowane bardziej

poziomem rozwoju duszy niż rozbieżnościami w sposobie widzenia świata duchowego

przez poszczególne osoby.

Badania posuwa ły się niezwykle powoli, ale w miarę, jak rosła ilość rozpatrzonych

przeze mnie przypadków, uzyskałem w końcu dostatecznie dokładny obraz świata

wiecznego, w którym żyją nasze dusze. Odkryłem, że myśli o świecie duchowym

dotyczą prawd uniwersalnych wśród dusz ludzi żyjących na Ziemi. To właśnie

spostrzeżenia tak wielu rozmaitych ludzi przekonały mnie, że ich twierdzenia są

wiarygodne. Nie jestem osobą religijną, ale odkryłem, że w miejscu, gdzie udajemy

się po śmierci, panuje ład i porządek i uświadomiłem sobie, że istnieje wspaniale

skonstruowany plan życia oraz życia po śmierci.

Zastanawiaj ąc się, jak najlepiej zaprezentować wyniki moich badań, zdecydowałem,

że metoda analizowania przykładu w najbardziej opisowy sposób pozwoli czytelnikowi

ocenić odwołania się pacjentów do życia po śmierci. Każdy z przykładów, które

wybrałem, jest bezpośrednim dialogiem między mną a pacjentem. Dowody

potwierdzające każdy przykład zaczerpnąłem z nagrań magnetofonowych,

dokonywanych podczas sesji. Książka nie jest pracą o przeszłych życiach moich

pacjentów, lecz raczej dokumentalnym zapisem ich doświadczeń związanych z owymi

życiami.

Czytelnikom, którzy mog ą mieć trudności z postrzeganiem dusz jako obiektów

niematerialnych, historie przykładów zamieszczone w pierwszych rozdziałach

wyjaśnią, jak pojawiają się dusze oraz w jaki sposób działają. Opis każdego przykładu

jest do pewnego stopnia skrótowy, z uwagi na ograniczoną ilość miejsca oraz po to,

by dać czytelnikowi uporządkowany plan czynności duszy. Rozdziały są

skomponowane tak, aby ukazać prawidłowy rozwój dusz wewnątrz i na zewnątrz

świata duchowego, w połączeniu z innymi duchowymi informacjami.

Obraz w ędrówek dusz od momentu śmierci do ich następnego wcielenia wyłonił się

dla mnie z gromadzonego od dziesięciu lat rejestru pacjentów. Początkowo zaskoczył

mnie fakt, że były wśród nich osoby pamiętające fragmenty swego życia duchowego

dokładniej niż ostatnie wcielenia, mimo że dzieliło ich od tego wiele żywotów. Lecz z

jakiejś przyczyny żadna z badanych przeze mnie osób nie była w stanie przypomnieć

sobie pełnej chronologii czynności duszy tak, jak przedstawiłem to w mej książce. Moi

pacjenci pamiętają pewne aspekty swego duchowego życia dość dokładnie, podczas

gdy inne jedynie mgliście.

W rezultacie u świadomiłem sobie, że nawet wykorzystując te dwadzieścia dziewięć

przykładów, opisanych przez mnie, nie będę mógł przekazać czytelnikowi pełnego

zakresu informacji, jakie zgromadziłem na temat świata duchowego. Dlatego też

moja książka zawiera szczegóły pochodzące z większej ilości przypadków.

Czytelnik mo że odnieść wrażenie, że w niektórych momentach moje pytania są dość

natarczywe. Jednak w praktyce hipnozy istotne jest nakłanianie badanej osoby, by

trzymała się tematu. Jeśli zaś chodzi o sferę duchową, wymagania hipnotyzera są

jeszcze wyższe niż w przypadku wspomnień z poprzedniego życia. Większość osób

pod wpływem transu jest skłonna do dywagacji duchowego umysłu, kiedy pojawiają

się interesujące sceny. Moi badani często chcą, abym przestał mówić i pozwolił im

oderwać się od relacjonowania tego, co widzą i po prostu cieszyć się swoimi

przeszłymi doświadczeniami jako dusz. Staram się być delikatny i nie nazbyt

zasadniczy, ale moje sesje są zazwyczaj pojedyncze i trwają tylko trzy godziny, a jest

przecież wiele kwestii, które należy poruszyć.

Wielk ą nagrodę stanowi dla mnie widok zdumienia na czyjejś twarzy po skończonej

sesji. Dla tych z nas, którzy mieli mo żliwość ujrzenia swojej nieśmiertelności, odsłania się

nowy wymiar zrozumienia siebie. Zanim obudzę pacjenta, często, poza sugestią,

wszczepiani mu odpowiednie wspomnienia. Posiadanie świadomej wiedzy o życiu

M.Newton - Wędrówka dusz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: