Chylińska T., Przewodnik koncertowy, Kraków 1991, s.1202.pdf

(5884 KB) Pobierz
(Microsoft Word - Przewodnik koncertowy - Teresa Chyli\361ska)
TERESA CHYLINSKA
STANISŁAW HARASCHIN
BOGUSŁAW SCHAEFFER
PRZEWODNIK
KONCERTOWY
POLSKIE WYDAWNICTWO MUZYCZNE 1991
Obwolut ħ i okładk ħ projektowała Beata Barszczewska-Wojda
Niniejsza edycja jest przedrukiem wydania trzeciego z 1980 roku
(g) Copyright by Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków,
Poland, 1980. ISBN 83^24-0132-9
Od Redakcji
Przewodnik koncertowy stanowi typ wydawnictwa popularyzatorskiego od
dawna rozpowszechniony w Ļ wiecie w ró Ň nych uj ħ ciach i postaciach.
Wi ħ kszo Ļę tego rodzaju almanachów muzyki orkiestrowej i wokalno-
orkiestrowej omawia przede wszystkim dzieła zadomowione na estradach
filharmo-nicznych danego kraju, kład Ģ c szczególny nacisk na kompozycje
rodzime. Rzadsze s Ģ przewodniki koncertowe ograniczaj Ģ ce si ħ do
utworów wybranych według jakiego Ļ klucza. Dawniejsze pochodz Ģ na
ogół spod pióra jednego autora; ostatnio coraz cz ħ stsze s Ģ prace zbiorowe,
gdzie ilo Ļę współautorów dochodzi nawet do kilkudziesi ħ ciu. S Ģ
przewodniki wszechstronne i tre Ļ ciowo zaw ħŇ one, pisane rzeczowo i
bardziej swobodnie, lepsze i gorsze — wspóln Ģ cech Ģ wszystkich jest
przy-st ħ pno Ļę , liczenie si ħ z adresatem: z wszelkiego rodzaju miło Ļ nikiem
muzyki, słuchaczem radiowym i zbieraczem płyt, a chyba wci ĢŇ jeszcze
— przede wszystkim ze słuchaczem koncertowym.
Przewodnik koncertowy stara si ħ ł Ģ czy ę Ň ne cechy wła Ļ ciwe temu
rodzajowi publikacji. W zasadzie przedstawia typ przewodnika
uniwersalnego, po Ļ wi ħ conego tym dziełom, polskim i obcym, które stale
powracaj Ģ w repertuarach naszych filharmonii i programach Polskiego
Radia oraz — co najcz ħĻ ciej si ħ pokrywa — zajmuj Ģ jakie Ļ wa Ň ne czy
szczególne
Od Redakcji
miejsce w Ļ wiatowej historii muzyki. Obfito Ļę i zró Ň nicowanie materiału
wymagały raczej pracy zbiorowej. Podj ħ ło j Ģ troje autorów: Teresa
Chyli ı ska napisała noty biograficzne kompozytorów oraz omówiła dzieła
polskie do ko ı ca wieku XIX, Stanisław Haraschin opracował omówienia
dzieł obcych z tego samego czasu, a Bogusław Schaeffer zaj Ģ ł si ħ muzyk Ģ
naszego stulecia. Od tego zasadniczego podziału istniej Ģ odchylenia;
ostateczn Ģ wskazówk ħ stanowi Ģ inicjały autorów zamieszczone pod
tekstami. Indywidualno Ļę podej Ļ cia do opracowywanego materiału i
odmienno Ļę stylu dały w rezultacie pewn Ģ Ň norodno Ļę w sposobie uj ħ cia
oraz nawet pewne dysproporcje. W pracach zbiorowych trudno tego
unikn Ģę . Z natury rzeczy główny akcent poło Ň ony został na poszczególne
kompozycje: dotycz Ģ cy ich zespół informacji składa si Ģ z danych
historycznych oraz omówienia samej muzyki, potraktowanego na ogół
do Ļę swobodnie, z tendencj Ģ do unikania terminologii specjalistycznej.
Noty biograficzne staraj Ģ si ħ przekaza ę mo Ň liwie najbardziej zwi ħ zły
zestaw ogólnych wiadomo Ļ ci o Ň yciu i twórczo Ļ ci kompozytora,
niezb ħ dnych jako zarys tła, na którym pojawia si ħ dany utwór. Wszelkie
przewodniki — podobnie jak encyklopedie czy leksykony — nale ŇĢ do
ksi ĢŇ ek o charakterze podr ħ cznym, do których si ħ ga si ħ , szukaj Ģ c
okre Ļ lonych, dorywczo potrzebnych informacji. Z tego te Ň wzgl ħ du
zastosowano w Przewodniku — jako najpraktycz-niejszy — alfabetyczny
układ cało Ļ ci materiału według nazwisk kompozytorów.
III, a tak Ň e IV, fotooffsetowe wydanie Przewodnika koncertowego,
zachowuje jego zasadnicz Ģ koncepcj Ģ , natomiast tre Ļę została — w
stosunku do wydania II — zaktualizowana i rozbudowana; skorygowano
te Ň dostrze Ň one bł ħ dy. Bior Ģ c pod uwag ħ wysuwane Ň yczenia oraz stał Ģ
intensyfikacj ħ naszego Ň ycia muzycznego i post ħ puj Ģ cy rozwój muzyki,
szerzej uwzgl ħ dniono dzieła kompozytorów XVIII i XIX wieku oraz
twórczo Ļę współczesn Ģ .
Zgłoś jeśli naruszono regulamin