PROSTOTA SERCA.pdf

Uwagi o Ŝyciu

Strona 1 z 1

Jiddu KRISHNAMURTI

UWAGI O ś YCIU

I. 14. PROSTOTA SERCA

Niebo było jasne i czyste. Nawet duŜych krąŜących ptaków o szeroko rozpostartych skrzydłach, co to płyną tak lekko w

przestworach, nie było dziś widać, ani najmniejszej przelotnej chmurki. Drzewa stały w ciszy, a wygięte stoki wzgórz tonęły w

głębokim cieniu. Góry rysowały się ostro na tle zachodzącego słońca. Jeleń stał czujnie spręŜony wpatrując się w coś ciekawie, i

nagle rzucił się w skok do ucieczki za naszym zbliŜeniem. Pod krzakiem siedziała nieruchoma - tej samej co ziemia barwy -

ogromna jasnooka ropucha. Daleko w dole stał duŜy dom, otoczony wspaniałym ogrodem; w przylegającym doń stawie moŜna

było dostrzec kąpiących się ludzi. Całe obejście zdawało się ustronne i dostatnie, tchnące atmosferą wygody i bogactwa. A nieco

dalej, przy zakurzonej drodze, stała na wyschłym ugorze chata, jej ubóstwo i zaniedbanie moŜna byle dostrzec nawet z oddali;

atmosferą jej był cięŜki trud i nędza.

Nam, patrzącym z góry, oba domostwa zdawały się stać tuŜ przy sobie; brzydota i piękno, dostatek i nędza zdały się stykać ze

sobą.

Prostota serca ma większą wagę i większe znaczenie aniŜeli prostota skromnego Ŝycia. Mieć nieduŜe wymagania, zadawalać się

małym, jest stosunkowo łatwo; wyrzec się wygód czy przyjemności, np. zarzucić palenie lub jakiś inny ulubiony nałóg, nie jest

jeszcze wyrazem prostoty serca. A poprzestawanie na jednej na biodrach opasce, wśród świata który oddaje się wygodzie i

zbytkom, strojom i rozrywkom, nie koniecznie dowodzi wewnętrznej wolności. Znalem człowieka który porzucił światowe Ŝycie i

jego powaby, a jednak poŜerały go Ŝądze i pragnienia i nie mógł zaznać chwili spokoju, choć przywdział szatę mnicha. Miał

niespokojne, szukające oczy, a duszę rozdartą sprzecznościami wątpień i nadziei.

MoŜna zewnętrznie wyrzekać się wielu rzeczy, oddawać się róŜnym praktykom i ćwiczeniom, i wyznaczać sobie krok za krokiem

drogę do określonego celu; moŜna mierzyć swój postęp wedle sprawdzianów cnoty - iluŜ to rzeczy juŜ się wyrzekłem, na ile

postąpiłem w opanowaniu, tolerancji, łagodności postępowania itd.; moŜna nauczyć się sztuki koncentracji i odejść w puszczę lub

usunąć się poza mury klasztoru, czy teŜ zamknąć się w przyćmionym pokoju dla medytacji; albo spędzać dnie na modlitwie i

czuwaniu; moŜna zewnętrznie jak najbardziej uprościć swe Ŝycie i mieć nadzieję, Ŝe te starannie obmyślane, z góry ułoŜone

metody pozwolą nam osiągnąć szczęście, które nie jest z tego świata.

Ale czyŜ się dojdzie do Prawdy przez zewnętrzne opanowanie i dyscyplinę? Zewnętrzna prostota - odrzucenie zbytków i

wygodnictwa - jest oczywiście potrzebna, ale czyŜ ten gest moŜe sam przez się otworzyć nam wrota do Prawdy? Troska o

wygody i powodzenie obciąŜa umysł i serce, a udając się w daleką wędrówkę, trzeba być wolnym od wszelkich obciąŜeń.

Dlaczego ten zewnętrzny gest zdaje się nam tak waŜny? Dlaczego tak gorąco pragniemy uzewnętrznić nasze postanowienia?

Czy jest to lęk przed łudzeniem siebie, czy teŜ przed tym, co pomyślą lub powiedzą ludzie? Dlaczego chcemy sobie udowadniać

Ŝe stosunek nasz jest rzetelny? Czy nie chodzi tu przypadkiem o upewnienie się, o przekonanie siebie o waŜności naszego

stawania się?

W pragnieniu stania się czymś biorą początek wszystkie skomplikowania. Powodowani wciąŜ wzrastającą chęcią stawania się

kimś coraz większym - czy to wewnętrznie czy zewnętrznie - gromadzimy lub wyrzekamy się, pielęgnujemy cnoty, odrzucamy

wady itd. Widząc Ŝe czas wszystko unosi, chcielibyśmy uchwycić się czegoś, co mu się ostoi. Borykanie się aby czymś być, a

czymś innym nie być, trzymanie się jednego, odrzucając drugie, nie moŜe nigdy ustać dzięki jakimś zewnętrznym gestom,

praktykom czy regułom; ale samo zrozumienie tej walki uwolni nas prosto i naturalnie od gromadzenia wewnętrznych i

zewnętrznych dóbr, a więc wyzwoli nas i od wszystkich płynących stąd rozterek. Wyrzeczenie nie prowadzi do Prawdy, dosięgnąć

jej nie moŜna Ŝadnym sposobem , ani metodą. Wszystkie środki, metody i cele są jeno formą poŜądań, muszą wszystkie zniknąć

aby Rzeczywiste mogło się objawić.

2009-10-17