41) Księga Nahuma.pdf

Księga Nahuma

Rozdział 1

Rozdział 2

Rozdział 3

Rozdział 1

1 Wyrok na Niniwę. Księga widzenia Nahuma z Elkosz. 2 Zazdrosnym i mszczącym się

Bogiem jest Pan; mścicielem jest Pan i Władcą [pełnym] gniewu; Pan mści się nad swymi

wrogami i długo się gniewa na swoich nieprzyjaciół. 3 Pan jest cierpliwy, ale i potężny siłą;

a oczyszczając - nikogo nie zostawia bez kary. Wśród burzy i wichru Jego droga, a

chmury - pyłem nóg Jego. 4 On gromi morze i On je wysusza, i wszystkie rzeki zamienia w

pustynię. Omdlewa Baszan i Karmel i więdnie kwiat Libanu. 5 Przed Nim drżą góry i

pagórki się rozpływają; a ziemia trzęsie się od Jego oblicza - i ląd, i wszyscy jego

mieszkańcy. 6 Któż się ostoi przed Jego zagniewaniem i kto wytrzyma Jego

zapalczywość? Gniew Jego wylewa się jak ogień; i rozpadają się przed Nim skały. 7 Dobry

jest Pan, On obroną w dniu niedoli; zna tych, którzy Mu ufają. 8 Ale przez spotęgowany

wylew zniszczy On jej miejsce. I wrogów swoich będzie ścigał ciemnością. 9c Po raz wtóry

nie powstanie ucisk... 9 Cóż - knujecie zło przeciw Panu? On sprawi zagładę. 10 Bo jak

ciernie razem splecione i jak pijacy winem upojeni, jak wyschłe rżysko będą wyniszczeni.

11 Z ciebie wyszedł ten, który umyślił zło przeciw Panu, planujący nikczemne zamiary. 12

Tak mówi Pan: Chociaż nietknięci są i tak liczni, będą jednak wytępieni i zginą. Ciebie

upokorzyłem - nie upokorzę cię więcej. 13 A teraz złamię jego jarzmo, które jest na tobie, i

porozrywam twe więzy. 14 I Pan rozkazał przeciw tobie: Imię twoje nie będzie już miało

potomstwa, z domu boga twego usunę rzeźby i odlewy, uczynię ci grób, boś nikczemny.

Rozdział 2

1 Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój. Święć, Judo, twe uroczystości,

wypełniaj twe śluby, bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik, całkowicie został

zgładzony. 2 Bo przywrócił Pan świetność Jakuba, jak świetność Izraela, ponieważ

łupieżcy ich splądrowali i wyniszczyli ich latorośle. 3 Pogromca nadciąga przeciwko tobie.

Strzeż twierdzy; nadzoruj drogę, wzmocnij biodra, rozwiń jak najbardziej siłę. 4 Tarcze jego

bohaterów lśnią czerwienią, wojownicy w szkarłat ubrani; ogniem stali iskrzą się wozy, w

dniu jego przygotowania; a włócznie ich się poruszają. 5 Po gościńcach szaleją rydwany,

przewracają się na błoniach; widok ich - niby pochodnie, przejeżdżają jak błyskawice. 6

Zwołuje on swoich wojowników; potknęli się w swoim pochodzie: spieszą do jej murów,

lecz przygotowano już dach oblężniczy. 7 Śluzy rzeczne się otworzyły, a pałac jest

przerażony. 8 I władczyni obnażona - będzie uprowadzona, gdy niewolnice jej

wzdychające żałośnie jakby głosem gołębic - biją się w piersi. 9 I stała się Niniwa jak

zbiorowisko wód - wody jej się rozpływają. Zatrzymajcie się, zatrzymajcie! Lecz nikt się nie

odwraca. 10 Rozchwyćcie srebro, rozchwyćcie złoto!, bo nie ma końca ten zasób... nadmiar

wszelkich kosztowności. 11 Pustkowie i bezludzie, i zniszczenie, i serce omdlewające, i

chwiejące się kolana, i skurcz we wszystkich biodrach; a twarze wszystkich utraciły krasę.

12 Gdzież [teraz] jaskinia lwów i owo żerowisko lwiątek, gdzie chodził lew, lwica i szczenię

lwie, a nikt nie trwożył. 13 Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt i nadusił dla

swoich lwic, i wypełnił zdobyczą swe nory, a legowiska swoje grabieżą. 14 Oto Ja przeciw

tobie! - wyrocznia Pana Zastępów - i puszczę z dymem twe rydwany, a lwiątka twoje

miecz pochłonie, i wykorzenię z ziemi twój łup, i nie będzie więcej słychać głosu twoich

posłów.

Rozdział 3

1 Biada miastu krwawemu! Całe kłamliwe i grabieży pełne, a nie ustaje rabunek. 2 Trzask

biczów i głos turkotu kół, i konie galopujące, i szybko jadące rydwany. 3 Jeźdźcy

szturmujący, i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów. I mnóstwo poległych, i moc trupów, i

bez końca ciał martwych... tak że o zwłoki ich się potykają. 4 Skutkiem mnóstwa nierządów

ladacznicy pełnej wdzięku, władczyni czarów, która uwodziła narody swymi nierządami, a

plemiona swoimi czarami; 5 Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów! - i podniosę

twe szaty na oblicze twoje, i ukażę narodom twą nagość, a królestwom - twą sromotę. 6 I

rzucę na ciebie obrzydliwości, i zelżę ciebie, i wystawię cię na widowisko. 7 I każdy, kto cię

ujrzy, oddali się od ciebie, i zawoła: Spustoszona Niniwa! Któż ulituje się nad nią? Gdzie

mam szukać pocieszycieli dla ciebie? 8 Czyżeś lepsza niż No-Amon, które osiadło między

rzekami - wody dokoła niego - a wałem jego było morze i wody jego murem. 9 Kusz był

jego siłą i Egipt; i nie miało ono granic. Put i Libijczycy nieśli ci pomoc. 10 Lecz i ono w

niewolę poszło - na wygnanie; nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano na rogach

wszystkich ulic; o jego zaś najznakomitszych rzucano losy i wszystkich jego dostojników

zakuto w kajdany. 11 Także i ty upojona będziesz i zamroczona; również ty będziesz

szukała ochrony przed wrogiem. 12 Wszystkie warownie twoje - to drzewa figowe z

wczesnymi owocami; gdy się je potrząśnie, wpadną do ust spożywającego. 13 Oto lud twój:

kobiety pośród ciebie; nieprzyjaciołom twoim staną otworem bramy twego kraju; ogień

strawi twoje zawory. 14 Naczerp wody na czas twojego oblężenia. Umocnij twoje szańce.

Wejdź w błoto i ugniataj glinę; weź formę ceglaną. 15 Tam pochłonie cię ogień, wytnie cię

miecz, pożre cię jak szarańcza; rozmnóż się jak chrząszcz, rozmnóż się jak konik polny. 16

Rozmnożyłaś swoich kupców ponad gwiazdy niebios; szarańcza wykluje się z oprzędu i

uleci. 17 Stróże twoi jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych, które

osiadają na murach w czasie zimna; wschodzi słońce, a odlatują, i nie wiadomo, gdzie ich

miejsce. 18 Drzemią pasterze twoi, <królu asyryjski>; zasnęli twoi mocarze - lud twój

rozproszył się po górach, i nie ma, kto by [go] zgromadził. 19 Nie ma lekarstwa na twoją

klęskę, nieuleczalna jest twoja rana. Wszyscy, którzy usłyszą wieść o tobie, w dłonie

klaskać będą nad tobą; bo na kogóż nie przechodziła wciąż twoja niegodziwość?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: