Zodiac Killer _m76_.pdf

Zodiac Killer

Riverside

W niedzielną noc, 30 października 1966 roku, na długo nim ktokolwiek usłyszał o Zodiaku, 18-

letnia studentka - Cheri Jo Bates - została brutalnie zamordowana niedaleko parkingu przed

biblioteką college'u w Riverside. Motywem nie wydawał się ani gwałt, ani rabunek - jej ubranie

było nienaruszone, a jej portfel pozostał nietknięty.

Zabójca najpierw popsuł jej Ŝółtozielonego volkswagena odcinając zapłon, a potem

najwidoczniej czekał, aŜ Bates wróci do swojego samochodu i spróbuje go uruchomić.

Zaoferował pomoc i udawał, Ŝe bez powodzenia coś tam majstruje przy silniku. Po tym

podstępie prawdopodobnie zaproponował, Ŝe ją podwiezie i zwabił ją w ciemną uliczkę między

dwoma pustymi domami. Spędzili tam jakieś półtorej godziny. Co tak naprawdę działo się przez

ten czas - nie wiadomo, ale na koniec męŜczyzna zaatakował ją zadając trzy ciosy w klatkę

piersiową, jeden w plecy i siedem w szyję. Policja ustaliła, Ŝe narzędziem zbrodni był nieduŜy

nóŜ z ostrzem o długości około 3,5 cala i szerokości około 0,5 cala, ale rany na szyi Bates były

tak głębokie i brutalne, Ŝe morderca o mało co nie odciął jej głowy. Ponadto dusił ją, bił i ciął po

twarzy. W odległości około dziesięciu stóp od ciała Bates odnaleziono obdrapany męski zegarek

firmy Timex, z naderwanym paskiem, wskazujący godzinę 0:23. Na miejscu zbrodni znaleziono

takŜe odcisk buta rozmiar 10, włosy, krew i kawałki skóry na rękach ofiary i pod jej

paznokciami. Wewnątrz i na zewnątrz jej samochodu stojącego około 60 metrów dalej,

natrafiono równieŜ na tłuste odciski niezidentyfikowanych dłoni i palców. Choć bibliotekę

zamknięto o 21:00, około 22:30 dwóch niezaleŜnych świadków słyszało "najpierw przeraźliwy, a

potem przytłumiony krzyk, a w jakieś dwie minuty później głośny warkot uruchamianego

silnika". Ten czas zgadza się z opinią koronera i jest przyjmowany za czas jej zgonu.

Sądząc z tych szczegółów, morderstwo Cheri Jo Bates nie wydaje się niczym więcej, jak

szczególnie okrutną zbrodnią w afekcie, popełnioną być moŜe przez odtrąconego narzeczonego,

byłego chłopaka albo kogoś, kto miał z nią coś wspólnego. Z pewnością prosty fakt, Ŝe Bates

spędziła ponad godzinę późnym wieczorem z męŜczyzną, który ją zamordował wskazuje na to,

Ŝe znała go i ufała mu na tyle, by swobodnie z nim rozmawiać. Ale prawie dokładnie miesiąc po

tym zdarzeniu sprawa przybrała zupełnie nowy, dziwaczny obrót.

Pierwszy list

29 listopada 1966 roku do policji i gazety Enterprise w Riverside zostały wysłane dwa

egzemplarze anonimowego listu. Napisano go na przenośnej maszynie firmy Royal, czcionką

Pica albo Elite. Był zatytułowany "Wyznanie", zaś pod tytułem znajdował się zwrot:

"autorstwa", a za nim 12 kresek. Oba listy były napisane na kiepskiej jakości białym papierze, o

szerokości 8 cali, obdartym z góry i z dołu na kształt kwadratu. Wysłano je z odosobnionej

skrzynki pocztowej na zacisznej wsi, bez znaczka i adresu zwrotnego. Paru szczegółów

zawartych w tych listach nigdy nie ujawniono. Detektywi w tamtym czasie byli zgodni co do ich

autentyczności, choć ta opinia zmieniała się przez lata.

WYZNANIE

AUTORSTWA _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

BYŁA MŁODA I PI Ę KNA, TERAZ JEST MARTWA. NIE JEST PIERWSZA I NIE B Ę DZIE

OSTATNIA. NOCAMI MY Ś L Ę O MOICH NAST Ę PNYCH OFIARACH. MO ś E B Ę DZIE

TO Ś LICZNA BLONDYNKA, KTÓRA PRACUJE JAKO OPIEKUNKA DO DZIECI I

KA ś DEGO WIECZORU OKOŁO SIÓDMEJ PRZECHODZI CIEMN Ą ULICZK Ą . A MO ś E

B Ę DZIE TO ZGRABNA BRUNETKA, KTÓRA W SZKOLE Ś REDNIEJ PAR Ę RAZY NIE

CHCIAŁA UMÓWI Ć SI Ę ZE MN Ą NA RANDK Ę . A MO ś E NIE B Ę DZIE TO ś ADNA Z

NICH. TAK CZY INACZEJ WYTN Ę JEJ KOBIECE NARZ Ą DY I POZOSTAWI Ę NA

WIDOK CAŁEGO MIASTA. NIE UŁATWIAJCIE MI TEGO. TRZYMAJCIE SWOJE

SIOSTRY, CÓRKI I ś ONY Z DALA OD ULIC I ALEJEK. CHERI JO BATES BYŁA

GŁUPIA. SZŁA JAK OWCA PROWADZONA NA RZE Ź . NIE PODJ Ę ŁA WALKI. ALE JA

TAK. TO BYŁA DOBRA ZABAWA. NAJPIERW ODCI Ą ŁEM ZAPŁON. POTEM

CZEKAŁEM NA NI Ą W BIBLIOTECE, A PO JAKICH Ś DWÓCH MINUTACH

WYSZEDŁEM ZA NI Ą . DO TEGO CZASU AKUMULATOR JU ś SI Ę ROZŁADOWAŁ.

ZAOFEROWAŁEM POMOC. ROZMAWIAŁA ZE MN Ą BARDZO CH Ę TNIE.

POWIEDZIAŁEM JEJ, ś E MÓJ SAMOCHÓD STOI NIEDALEKO I ś E PODWIOZ Ę J Ą

DO DOMU. KIEDY ODDALILI Ś MY SI Ę OD BIBLIOTEKI, POWIEDZIAŁEM, ś E JU ś

CZAS. ZAPYTAŁA: "JU ś CZAS NA CO?". "NA TWOJ Ą Ś MIER Ć " -

ODPOWIEDZIAŁEM. ZŁAPAŁEM J Ą ZA SZYJ Ę , JEDN Ą R Ę K Ą ZATYKAJ Ą C JEJ USTA,

A DRUG Ą PRZYKŁADAJ Ą C NÓ ś DO JEJ SZYI. SZŁA BARDZO POSŁUSZNIE.

CZUŁEM JEJ CIEPŁE I J Ę DRNE PIERSI, ALE W MOJEJ GŁOWIE BYŁO TYLKO

JEDNO. ODPŁACI Ć JEJ ZA TO, ś E PRZEZ CAŁE LATA ODPRAWIAŁA MNIE Z

KWITKIEM. MIAŁA CI Ęś K Ą Ś MIER Ć . WIERCIŁA I WYRYWAŁA SI Ę KIEDY J Ą

DUSIŁEM, A JEJ USTA DR ś AŁY. KRZYKN Ę ŁA, A JA KOPN Ą ŁEM J Ą W GŁOW Ę , ABY

J Ą UCISZY Ć . WBIŁEM W NI Ą NÓ ś , ZŁAMAŁ SI Ę . DOKO Ń CZYŁEM ROBOT Ę

PODRZYNAJ Ą C JEJ GARDŁO. NIE JESTEM CHORY. JESTEM SZALONY. GRA

JESZCZE SI Ę NIE SKO Ń CZYŁA. OPUBLIKUJCIE TEN LIST, ABY KA ś DY MÓGŁ GO

PRZECZYTA Ć . BY Ć MO ś E TO URATUJE ś YCIE JAKIEJ Ś DZIEWCZYNIE

SPACERUJ Ą CEJ ALEJK Ą . ALE TO ZALE ś Y OD WAS. TO WY B Ę DZIECIE J Ą MIELI

NA SUMIENIU. NIE JA. TAK, WYKONAŁEM TAMTEN TELEFON TAK ś E Z MY Ś L Ą O

WAS. TO BYŁO TYLKO OSTRZE ś ENIE. MIEJCIE SI Ę NA BACZNO Ś CI... WŁA Ś NIE

TERAZ POLUJ Ę NA WASZE KOBIETY.

DO NACZELNIKA POLICJI

DO GAZETY ENTERPRISE

Na Ŝadnej z kopert nie było pełnego adresu; zostały one zaadresowane flamastrem w następujący

sposób:

Daily Enterprise

Riverside Calif

Attn: Crime

Homicide Detail

Riverside

Na kopercie wysłanej do RPD Homicide Detail znaleziono odcisk palca, ale nigdy nie

powiązano go z Ŝadnym podejrzanym i nie wiadomo, czy naleŜał on do autora listu, listonosza,

czy policjanta.

Liczne rany na rękach i ramionach Bates, a takŜe kawałki skóry i włosów znalezione pod jej

paznokciami przeczą stwierdzeniu zabójcy, Ŝe "nawet nie próbowała się bronić". Ponadto raport

z sekcji zwłok i ostatnie oświadczenia detektywów z RPD jednomyślnie stwierdzają, Ŝe nóŜ nie

złamał się w jej ciele. Samochód Bates rzeczywiście został uszkodzony w wyŜej opisany sposób,

ale nie zostało to w pełni ujawnione przez media. Mimo Ŝe władze nigdy nie podały szczegółów

rozmowy telefonicznej, wspomnianej pod koniec listu, badacz Tom Voigt sugeruje, Ŝe telefon

miał miejsce raczej w Riverside Press, niŜ na policji i dlatego został źle zrozumiany i

zignorowany.

Listy zostały dostarczone tego samego dnia, w którym je wysłano. Następnego dnia, 30

listopada, zarówno Enterprise, jak i lokalna policja przedłoŜyły swoje kopie kontrolerowi poczty

w Riverside, który z kolei zawiadomił Federalne Biuro Śledcze. Morderstwo nie jest

przestępstwem federalnym, ale groźby zawarte w liście tak i w związku z tym FBI przez krótki

czas rozwaŜało włączenie się do śledztwa. Jednak dopóki groźby nie były skierowane pod

adresem Ŝadnej konkretnej osoby, władze federalne nie mogły pomóc w dochodzeniu. W

niewyjaśnionych okolicznościach to, co wyglądało na fotokopię "Wyznania" zostało załączone

do raportu FBI odtajnionego w latach dziewięćdziesiątych, ale maszynopis i liczba słów w

linijkach róŜniły się od tych w dobrze znanej wersji listu, leŜącej na biurkach detektywów i

dziennikarzy.

Kolejny list

W pół roku po śmierci Bates, do Riverside Press, policji i ojca ofiary wysłano prawie identyczne

egzemplarze innego listu, tym razem napisanego ołówkiem na papierze listowym w linie.

Zamiast podpisu, na dwóch listach znajdował się symbol przypominający literę Z połączoną z

cyfrą 3 - stało się to znakiem rozpoznawczym Zodiaka. Koperty zostały wysłane za pokaźną

opłatą pocztową - w tym przypadku, na obu naklejono dwa czterocentowe znaczki. Listy

wysłane do policji i Press brzmiały następująco:

BATES MUSIAŁA UMRZE Ć

B Ę DZIE ICH WI Ę CEJ

W egzemplarzu bez symbolicznego podpisu, wysłanym do Josepha Bates'a, zastąpiono nazwisko

"Bates" słowem "ona". Na liście wysłanym do Departamentu Policji w Riverside natrafiono na

odcisk palca, ale jego pochodzenie nie jest znane i nigdy nie powiązano go z Ŝadnym

podejrzanym.

W połowie kwietnia 1967 roku, dozorca w bibliotece RCC odnalazł wiersz napisany na spodzie

szkolnej ławki. Ławka leŜała w magazynie od niepamiętnych czasów, ale niedawno otrzymane

listy ze słowami: "Bates musiała umrzeć" sprawiły, Ŝe wielu detektywów było przekonanych, iŜ

wiersz opisuje mordercę Bates i został przez niego napisany. Jednak kilku z nich zauwaŜyło, Ŝe

styl i ton wiersza wskazują inaczej: jedna teoria mówi, Ŝe jakiś student napisał go po nieudanej

próbie samobójczej. MoŜna dyskutować o podobieństwie pisma do trzech notatek o Bates czy

jakimkolwiek innego listu Zodiaka. Data pochodzenia wiersza jest niejasna, więc cała sprawa

pozostaje otwarta na interpretację. Wiersz brzmiał tak:

Struta Ŝ yciem/ niegotowa na ś mier ć

zraniona

czysta.

je ś li czerwona/

czysta.

krew tryska,

kapie,

rozlewa si ę ;

na cał ą jej now ą

sukienk ę

no có Ŝ

i tak

była czerwona.

Ŝ ycie przechodzi

w niepewn ą ś mier ć .

ona

nie umrze

tym razem

kto ś j ą znajdzie.

tylko zaczeka ć

do nast ę pnego razu.

Zagadkowy podpis "rh" mógł być odniesieniem do ówczesnego szefa RCC - R.H. Bradshaw'a.

Spekulacje

W ślad za morderstwem Bates, policjanci z Riverside pracujący nad sprawą przyjęli załoŜenie,

Ŝe Bates znała swojego zabójcę albo przynajmniej, Ŝe zabójca znał ją. Z kręgu podejrzanych

wyłonili nawet tego najbardziej prawdopodobnego - byłego chłopaka załamanego ich zerwaniem

i uraŜonego jej rozkwitającym związkiem z jakimś futbolistą. Pomimo to, kiedy sprawa Zodiaka

wybuchła w mediach jesienią 1969 roku, naczelnik RPD - L.T. Kinkead wysłał 3-stronnicowe

streszczenie lokalnego morderstwa i zdarzeń, które po nim nastąpiły do detektywów w Napa i

San Francisco. Jednak jego list został w duŜej mierze zlekcewaŜony. Dopiero kiedy w 1970 roku

Paul Avery z Chronicle w San Francisco zwołał spotkanie z udziałem tych detektywów, zaczęto

brać pod uwagę, Ŝe sprawcą moŜe być nieuchwytny seryjny morderca z Bay Area, choć nawet

wtedy kapitan Irwin Cross "wyraził wątpliwość, Ŝe to Zodiak odpowiada za zbrodnię".

Mimo pewnych podobieństw między tym, co nastąpiło po morderstwie Cheri Jo Bates i innymi

morderstwami, które później miały miejsce w Bay Area w San Francisco, opinia Departamentu

Policji z Riverside i większości innych detektywów jest taka, Ŝe zdarzenia z Riverside i Bay

Area nie są powiązane. Jednak co do tego, kto jest autorem listów z 1966 i 1967 roku i czy

zostały one napisane przez tą samą osobę - zdania są podzielone.

Vallejo

Biuro Szeryfa w Solano County, sprawa numer V-25564

Departament Policji w Vallejo, sprawa numer 243146

Vallejo i Benicia leŜą na północ od San Pablo Bay i Carquinez Strait, około 20 mil na północny

wschód od San Francisco. Pod koniec lat 60-tych ten obszar był praktycznie niezamieszkały i

nawet teraz tylko kilka dróg przecina jałową przestrzeń południowego Solano County nad

autostradą Vallejo-Benicia. Jedną z nich jest Lake Herman Road, biegnąca od wschodniego

Vallejo do północnej Benicii.

O 21:00, w piątek, 20 grudnia 1968 roku, widziano jak jasny czterodrzwiowy samochód,

prawdopodobnie Chevrolet Impala, został zaparkowany niedaleko stacji benzynowej przy Lake

Herman Road, na wschód od Lake Herman. Ten sam pojazd był widziany tam takŜe około 22:00

przez innego świadka. W międzyczasie młody męŜczyzna i jego przyjaciółka zaparkowali w tym

samym miejscu, kiedy to samochód jadący na zachód w kierunku Vallejo najpierw zatrzymał się

w odległości kilku jardów od ich auta, a potem zaczął powoli zbliŜać się w ich stronę. Oboje

mieli tak złe przeczucia, Ŝe natychmiast stamtąd odjechali i wyruszyli w kierunku Benicii.

Pojazd jechał za nimi do pierwszego zjazdu, a następnie udał się Lake Herman Road na wschód.

O 23:10 David Arthur Faraday i Betty Lou Jensen, którzy zaparkowali w tej samej okolicy,

zostali zastrzeleni niedaleko brązowego Ramblera Faradaya. Przedtem powiedzieli rodzicom

Betty Lou, Ŝe jadą na koncert boŜonarodzeniowy, ale zamiast tego skręcili w odosobnioną

uliczkę dla zakochanych. Spędzili tam niecałą godzinę, gdy ktoś zjechał na pobocze, wysiadł ze

swojego samochodu i zaczął strzelać w stronę ich pojazdu. Zabójca był uzbrojony albo w

karabin kaliber 22 albo, co jest bardziej prawdopodobne, w pistolet naładowany amunicją kaliber

22. Na podstawie odcisków stóp i analizy balistycznej podejrzewano, Ŝe morderca ostrzelał

najpierw tył samochodu, prawą tylną szybę, następnie lewe tylne koło, a potem przeszedł do

lewego przedniego koła. Dwoje nastolatków wygramoliło się na zewnątrz przez drzwi od strony

pasaŜera.

16-letnia Betty Lou Jensen wydostała się z samochodu i zaczęła biec w kierunku drogi; jej ciało

znaleziono niecałe 10 metrów od tylnego zderzaka. W jej plecach tkwiło pięć kul - śmiertelna

seria biegła z prawej strony, od miejsca między piątym i szóstym Ŝebrem w dół aŜ do miednicy.

Wskazywało to, Ŝe albo zabójca potrafił posługiwać się bronią albo strzelał do Betty, gdy ta

leŜała ranna, poniewaŜ raport koronera stwierdza, Ŝe strzały padły z odległości nie większej niŜ 3

metry. W kaŜdym razie, wbrew obiegowym opinion sprawca tego konkretnego morderstwa nie

był strzelcem wyborowym, ani nawet nie umiał zbyt dobrze obchodzić się z bronią zwaŜywszy,

Ŝe dwie kule nie dosięgły rannej dziewczyny, kiedy uciekała. David Arthur Faraday został zabity

jednym strzałem w głowę; badacz Mike R. z NJ zwraca uwagę, Ŝe ułoŜenie ciała Faraday'a, ze

stopami chłopca przy tylnym kole i resztą jego ciała ułoŜoną względem maski samochodu pod

kątem około 45 stopni wskazuje, Ŝe nie został on zabity w chwili, gdy próbował wydostać się

przez drzwi, ale raczej kiedy stał przy prawym tylnym kole. W sumie padło 10 strzałów, ale

odnaleziono tylko osiem kul.

Cały epizod rozegrał się w ciągu kilku minut, a zabójca opuścił miejsce zbrodni natychmiast po

dokonaniu morderstw. Ustalono to na podstawie rekonstrukcji zdarzeń powstałej z zeznań kilku

świadków przejeŜdzających przez tą okolicę między 21:00 a 23:15. Jeden z tych świadków -

Stella Borges - być moŜe widziała nawet samochód zabójcy, opisywany jako jasny Chevrolet,

jadący w kierunku Benicii, krótko przed tym, jak znalazła zwłoki Betty Lou Jensen i Davida

Arthura Faraday'a.

Mimo wszelkich starań zastępcy szeryfa z Solano County - sierŜanta Lesa Lundblad'a, pomocy

sześciu miejscowych jednostek organów ścigania i nagrody ufundowanej przez uczniów ze

szkół, do których chodziły ofiary, mordercy nigdy nie schwytano. Robert Graysmith, autor

ksiąŜki pt. "ZODIAC", napisał: "Nie było Ŝadnych świadków, Ŝadnych motywów i Ŝadnych

podejrzanych".

Ferrin i Mageau

Sześć miesięcy później, w sobotę 5 lipca 1969 roku, krótko po północy, 22-letnia Darlene

Elizabeth Ferrin i 19-letni Michael Renault Mageau zostali postrzeleni, gdy siedzieli w

samochodzie Ferrin na parkingu przed Blue Rock Springs Golf Course. Następnego dnia

Mageau zeznał na policji, Ŝe jakieś pół godziny przed tym zajściem Ferrin podwoziła go do

domu i właśnie zamierzali coś przekąsić, kiedy Darlene powiedziała, Ŝe chce z nim o czymś

pogadać. Na propozycję Michaela dziewczyna zawróciła na Springs Road i pojechała na wschód

do parku Blue Rock Springs w Benicii - miejsca cieszącego się popularnością wśród

miejscowych nastolatków, spacerujących tam po zmroku.

Darlene zgasiła światła i wyłaczyła silnik, tylko radio nadal grało. Po zaledwie kilku minutach na

parking podjechały trzy samochody. W środku siedziało kilkoro nastolatków - śmiali się,

wrzeszczeli i rzucali petardy. Niedługo potem odjechali i Ferrin i Mageau znowu zostali sami.

Ale około północy inny pojazd wjechał na parking od strony Vallejo. Jego kierowca wyłączył

światła i zatrzymał się niedaleko auta Ferrin, po lewej stronie, w odległości jakichś 2 metrów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: