spotkanie z Hellingerem(1).pdf

Home

Rodzina ? najlepsze miejsce na świecie

(spotkanie z Bertem Hellingerem)

A rtykuły

Ewa Foley

Najpierw jest problem, a potem rozwiązanie.

Bert Hellinger

Bert Hellinger, niemiecki psychoterapeuta starszego pokolenia, jest jednym z najbardziej inspirujących terapeutów naszych

czasów. Studiował filozofię, teologię i pedagogikę. Jako członek katolickiego zakonu misyjnego przez szesnaście lat wśród

pracował Zulusów w Afryce Południowej. Następnie został psychoanalitykiem, a przez doświadczenia dynamiki grupowej, terapii

pierwotnej, pracy z ciałem, analizy relacji i różnych działań hipnoterapeutycznych doszedł do etapu utworzenia własnej terapii

systemowej i rodzinnej, która uznawana jest za najbardziej fascynujące zjawisko w psychoterapii przełomu wieków.

Hellinger rozwinął niezwykłą "ultrakrótkoterminową terapię", której podstawową formą pracy jest "ustawienie". Zakłada on

istnienie nadrzędnego, pierwotnego porządku, który wyznacza funkcjonowanie wszelkich systemów społecznych (rodzina,

organizacja).

Hellinger jako terapeuta nie osądza i nie idzie na kompromis. Jego postawa wyróżnia się głęboką i jasną miłością oraz

transcendentnym szacunkiem dla ludzi i ich indywidualnego losu. To podstawa jego pracy i przyczyna jego skuteczności.

Hellinger odkrył sposób uzdrawiania miłością: odnajduje miejsca, gdzie miłość jest zablokowana, uwalnia, aby mogła płynąć,

dawać siłę i oparcie poprzednim i następnym pokoleniom. Wraca do tradycyjnych wartości, opisując naturalne prawa działające

w rodzinach i związkach, np. prawo do przynależności, do szacunku czy do wyrównania korzyści i krzywd, dawania i brania.

Oddaj cześć swojej rodzinie

Opracowana przez Berta Hellingera metoda "ustawiania rodzin" czasami zwana Konstelacjami Rodzinnymi ? to praca w grupie

polegająca na przestrzennym ?ustawieniu? struktury rodziny z pomocą uczestników zajęć. Wykorzystując ich reakcje poszukuje

się rozwiązań ? tak powstaje nowy obraz rodziny . Tworzenie nowego obrazu rodziny jest łagodną sztuką

uzdrawiania zaburzonego przepływu energii w rodzinie. Kiedy wszyscy członkowie rodziny zostaną uszanowani na należnym im

miejscu, a dawanie i branie jest właściwie skorelowane, wtedy konflikty zostają rozwiązane, a stare zastygłe bloki spontanicznie

uwolnione. Hellinger nazywa to zjawisko "ładem miłości" ( order of love ). Na Twoich oczach dzieje się cud

uzdrowienia twojej rodziny!

Szkolenie z Bertem Hellingerem

Sztokholm, maj 2002

Aula gimnazjum jest wypełniona po brzegi ludźmi. Młodzi, starzy, mężczyźni, kobiety. Różne stroje: od bardzo eleganckich,

przez smart casual do wręcz luzackich. Różne postawy: ciekawe twarze nowych uczestników, ekscytacja doświadczonych

terapeutów pracujących tą metodą (dla nich jest to kolejne spotkanie szkoleniowe z Hellingerem), zaciśnięte usta sceptyków,

silna intencja pragnących uzdrowienia, ostrożność niedowiarków, otwartość wielbicieli Berta...

Przybyliśmy z różnych stron świata, bo każdy z nas chce głębiej zrozumieć - ze swoich własnych powodów - fenomen konstelacji

rodzinnych, które są podstawą opracowanego przez Hellingera kierunku terapeutycznego zwanego Phenomenological Approach

to Systemic Solutions (Fenomenologiczne Podejście do Rozwiązań Systemowych). Przyjechaliśmy do Sztokholmu z nadzieją,

że w tej auli objawi się jakaś rewelacja, że człowiek na którego właśnie czekamy ma jakąś nadprzyrodzoną moc przekręcenia

klucza do szczęścia.

Mam świadomość, że to, co wydarzy się na tej sali może być bardzo odmienne od oczekiwań uczestników. Bert Hellinger słynie

z tego, że za każdym razem przynosi posłanie zasadniczo różne od tych już nam znanych i propagowanych przez sławnych

nauczycieli, trenerów i guru od motywacji. Jego podejście do uzdrowienia jest unikalne i tworzy nowy paradygmat w terapii.

Bert Hellinger bezszelestnie przechodzi przez aulę i siada na jednym z pustych krzeseł ustawionych na scenie. Jego legendarny

uśmiech jak zwykle gości na pogodnej twarzy.

Siedzę w drugim rzędzie z boku i doświadczam ogromnego wzruszenia. Tak długo na tę chwilę czekałam! Napisałam do

Hellingera w styczniu 2002 i wiedziona nieodpartym impulsem zaprosiłam do Polski. W ciągu 24 godzin dostałam osobistą

odpowiedź z podziękowaniem za zaproszenie i obietnicą przyjazdu do Warszawy w roku 2003. " I will treat you as my main

contact " (Będę ciebie traktował jako mój główny kontakt) ? napisał, a tydzień później otrzymałam przesyłkę z książkami w

języku angielskim i niemieckim oraz serią kaset wideo, na których nagrane są różnotematyczne spotkania z Bertem odbywające

się od lat w wielu krajach, dyskusje z konferencji oraz niezwykle ciekawe wywiady z czołowymi światowymi terapeutami i

naukowcami, zafascynowanymi metodą rozwiązań systemowych.

To jest ten właściwy czas i to jest ten właściwy nauczyciel. Chcę się od niego uczyć mimo, że doskonale wiem iż Hellinger

odżegnuje się od uczniów i świadomie zrezygnował z określenia sylwetki osób podejmujących zadanie terapii systemowej.

Według niego predysponowany jest każdy, kto rzetelnie podchodzi do swojej pracy, kierując się chęcią pomocy drugiemu w

rozwiązaniu problemu. Mocno podkreśla, że najważniejszą rzeczą, którą musi wnieść osoba facilitatora (prowadzącego

ustawianie konstelacji), niezależnie od wykształcenia i zawodowego doświadczenia, jest odwaga i otwartość . Odwaga,

która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy, nawet jeżeli ta prawda jest brutalna i bolesna. Taką niezłomną odwagę na pewno

posiada Hellinger i przez trzy dni będzie pokazywał nam, że rozwiązanie każdego problemu jest możliwe jeżeli pracuje się z tym

co jest , a nie ze swoim konceptem co powinno być .

Teraz z ciekawością małego dziecka Hellinger patrzy przez mocne szkła okularów na zgromadzoną przed nim ponad 300

osobową widownię. Oddycha płynnie i głęboko, nie na darmo słynie ze swojego mistrzostwa w pracy z oddechem! Robi przegląd

energetyczny uczestników; jego oczy spokojnie przenoszą się po kolejnych rzędach w zapełnionej po brzegi auli. Przygotowuje

się do pracy. Gdy nasze oczy spotykają się na chwilę mam wrażenie, że znamy się od zawsze. Serce zaczyna mi mocno bić.

Wiem, że to jest jedyny moment, żeby z nim chwilę porozmawiać. Gdy już zacznie pracować, Hellinger prosi, by zostawiać go w

spokoju w czasie przerw, podobnie jak ludzi, z którymi robił ustawienia.

Dusza tej rodziny pracuje także ze mną, każde ustawienie dotyka mnie bardzo głęboko .

Wchodzę na scenę i siadam obok niego w skupieniu. Patrzymy na siebie w ciszy.

? Jestem Ewa Foley z Polski. Chciałam ci się przedstawić i podziękować. Moją intencją jest propagowanie twojej pracy w moim

kraju .

Nie ma z jego strony wylewności, jest za to pogodna obecność i pełna uważność. Przez chwilę rozmawiamy o jego pierwszej

książce, która właśnie wyszła po polsku nakładem Gdańskiego Wydawnictwa Psychologicznego pod tytułem Praca nad

rodziną . Bert śmieje się, że podobno angielska wersja tej książki jest dużo lepsza od niemieckiej. Ja chwalę polskie

tłumaczenie. Pochylam głowę, żeby się pożegnać. Wtedy kładzie swoją dłoń na mojej dłoni i mówi:

- Remain (zostań).

Siedzimy jakiś czas w ciszy z połączonymi dłońmi, a cała sala przygląda się nam z zaciekawieniem. Kto to ośmielił się podejść

do "mistrza"? Ja w tych kilku minutach przechodzę moje osobiste ustawienie. Z ciepłej dłoni tego starszego pana płynie prosto

do mojej duszy miłość, akceptacja, porządek, siła i nadzieja... To takie proste - tyle lat tego poszukiwałam, a to było na

wyciągnięcie dłoni... Dosłowność tego przekazu wbija mnie w krzesło. Jestem bardzo wzruszona. Wiem, że po to właśnie

przyjechałam do Sztokholmu. Potem się okazuje, że przyjechałam po wiele wiele więcej.

Po chwili Bert mówi cicho:

? Go now. I have to get ready for work. (Idź już. Muszę się przygotować do pracy.)

Wypełniają się krzesła ustawione w półokręgu na scenie. Na scenę kolejno wchodzi około dwudziestu pacjentów, z którymi

Hellinger będzie dzisiaj pracował. Wszyscy mają poważny problem życiowy lub zdrowotny i wyraźnie określoną intencję do pracy

- są wybrańcami. Wyrazili także zgodę na filmowanie, a poprzez to publiczne udostępnienie swojej sesji. Taka jest umowa ? w

ten sposób Hellinger pozostawia ślad po każdym swoim seminarium. W Polsce będzie tak samo.

Terapia bez terapii

Gdy wybrany przez Berta klient siada przy nim na pustym krześle, szybko orientuje się, że nie będzie miał szansy na długą

opowieść o motywie przewodnim swojego życia, o bólu czy smutku czy samotności czy wykorzystania czy czymkolwiek innym.

Hellinger na to nie pozwala. Szuka gdzie indziej. Szuka poza opowieściami, które krążą od pokoleń w danej rodzinie, szuka

spraw życia i śmierci czy też kolektywnie uzgodnionej amnezji. Kieruje swoją uwagę w obszar cienia, niewypowiedziane sekrety i

ukryte tajemnice. Nie interesuje go teoria, pracuje z tym co jest i co się podczas pracy pojawia. Jest do szpiku kości

przesiąkniętym pragmatykiem. Znane jest jego powiedzenie:

Psychoterapeuta może wciągnąć nowy żagiel, ale dmucha w niego ten sam wiatr.

Zatem dostęp do tych zapomnianych, ignorowanych czy w jakiś sposób odłączonych części systemu wymaga odłożenia na bok

tradycyjnych narzędzi terapii. O tym jest jego wykład wprowadzający skierowany do zgromadzonych na sali utytułowanych

psychologów, lekarzy, profesorów i psychoterapeutów.

Nie jestem już jednym z was (tzn. tradycyjnych psychoterapeutów). Ufam duszy klienta. Jestem w służbie duszy klienta. Jak

tylko klient nawiązuje kontakt ze swoją duszą - ja się wycofuję. Traktuję go jako równego. Nawiązuję z nim równorzędny dialog.

Pokazuję jak dotknąć swojej duszy. Soulwork (praca z duszą) to praca wykonywana przez duszę klienta, a nie przez was.

Odkrywam siebie przed klientem bez żadnych oczekiwań, życzeń, empatii, lęku czy miłości. Zatem testujcie swoich klientów czy

są gotowi na soulwork czy nie. Po czym to poznać? Dam wam przykład. ? Wykonuje gest w stronę mężczyzny siedzącego na

pierwszym z brzegu krześle i rzuca do widzów pytanie:

? Czy on jest gotów?

Zapada dłuższa cisza. Wszyscy przyglądamy się ubranemu na czarno, żującemu gumę mężczyźnie.

- Oczywiście, że NIE! - mówi głośno Hellinger, poczym pyta mężczyznę o jego intencję do pracy i podsuwa mu mikrofon. Ten

odpowiada, że jest ciekaw jego pracy. Hellinger przerywa mu w środku zdania:

- Jak jesteś ciekaw to idź do kina. W soulwork chodzi o życie i śmierć.

I znowu zwraca się do nas:

- Co by się wydarzyło, gdybym pozwolił mu mówić dalej..?

Z różnych stron sali pada kilka nieśmiałych lub zdecydowanych hipotez. Hellinger z wielką powagą mówi:

- W tej pracy nie zajmujemy się UCZUCIAMI, obchodzą nas tylko FAKTY! Jedyne pytanie jakie zadajecie

klientowi to CO SIĘ WYDARZYŁO? Uczucia wynikają z wydarzeń.

Wielokrotnie będziemy świadkami jak Hellinger przerwie każdą próbę interpretacji wydarzeń czy interpretacji ich konsekwencji.

To według niego zniekształca obraz systemu.

I znowu rzuca pytanie do nas, terapeutów.

- Kto z tej grupy najbardziej potrzebuje pracy? I dodaje:

- It?s obvious ( to jest oczywiste ).

Na sali zapada cisza. Wszyscy przyglądamy się uważnie kolejnym osobom. Mnie przyciąga młoda dziewczyna ubrana na

czarno, siedząca z przygarbionymi plecami. Ja pracowałabym z nią najpierw. Nie mam pojęcia dlaczego - emanuje z niej

desperacja i siła. Potem okazuje się, że jest chora na raka.... i bardzo pragnie żyć. Jej konstelacja wstrząsnęła mną do głębi.

Hellinger wyjaśnia;

- Idziesz tam gdzie jest najwięcej energii i zaczynasz. Nie musisz wiedzieć dlaczego...

W pewnym momencie zadaje TO słynne pytanie jednemu z mężczyzn.

- What?s your issue? (jaką masz kwestię do pracy). Daję ci trzy zdania.

I zaczyna się cud uzdrowienia. Hellinger jest jak szaman zdalnie kierujący energią całego systemu rodzinnego, precyzyjnie

dostrzegający nawet najsubtelniejsze drgnięcia w duszy ( movements of the soul ), ufający najmniejszym znakom nadającym

kierunek pracy. Jest mistrzem przeczekania. Umie czekać na sygnał od duszy, czas nie ma nad nim żadnej władzy... Z jedną z

kobiet będzie po prostu siedział w ciszy przez 20 minut - my na sali w tym czasie zastygniemy jak posągi w pełnym pokory

szacunku dla tej duszy.

Innym razem, gdy do pracy zgłasza się kobieta zdecydowanym głosem twierdząc, że teraz jest jej kolej, że przecież zapłaciła za

seminarium Hellinger pyta widownię:

- Czy ona mnie szanuje?

- Nigdy nie pracuj z osobą, która ciebie nie szanuje. Zawsze zachowuję swoją godność. Jeżeli ktoś upiera się, żeby z nią

pracować zadaję sobie dwa pytania: czy ona mnie szanuje? Czy ona szanuje większą duszę ( greater soul ), której poddaję się

z zaufaniem gdy pracuję?

Zapłaciła - gdybym pracował z taką osobą to wtedy jestem dziwką. Jak odmawiam klient się złości. Wtedy terapeuta, który boi

się złości poddaje się i zgadza na pracę.

Matka popełniła samobójstwo

Hellinger ustawia córkę przed matką, prosi ją o pokłonienie się ze słowami: Kochana mamo - szanuję twoje przeznaczenie.

Dziękuję ci za wszystko.

Ustawienia

Podstawą do zrozumienia metody ustawień jest fenomen tzw. wiedzącego pola (oryg. das wissende Feld ). Określa się tak

fenomen odczuwania i odbierania informacji o danym systemie bez konieczności życia w nim.

Osoba ustawiająca swój system wybiera przedstawiciela siebie oraz przedstawicieli członków swojej rodziny. Po krótkim

wywiadzie Hellinger decyduje czy do ustawienia zaproszony zostanie ojciec, matka, dziadkowie czy rodzeństwo. Klient wybiera z

widowni przedstawicieli, poczym intuicyjnie ustawia przedstawicieli w relacji do siebie na scenie według swojego wewnętrznego

obrazu rodziny. To "uaktywnia" dany system rodzinny. Przedstawiciel danej osoby przez przyjęcie jej miejsca w systemie

natychmiast uzyskuje wiedzę o nim, co z kolei pozwala mu wejść w takie relacje z innymi członkami rodziny, jakie były w

systemie rzeczywistym. Jest to do tej pory niezbadany fenomen, który ciągle znajdujący potwierdzenie w pracy metodą

ustawień. Hellinger i jego naśladowcy odmawiają odpowiedzi na pytanie: DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE. Po prostu uznają ten

fenomen za dar i łaskę.

Osoba ustawiająca swój system wsłuchuje się w wypowiedzi przedstawicieli i obserwuje toczący się

proces. Często w czasie ustawień obserwuje się, jak przedstawiciele przez swoje zachowania i

wypowiedzi wprowadzają osobę ustawiającą w zakłopotanie czy zdziwienie, ponieważ wykonują podobny

ruch, czy też wskazali na fakty (np. ból głowy, poczucie słabości w nogach itp.), o których do tej pory nie

było mowy. Podczas ustawień staje się oczywiste, że obce systemowi osoby stają kanałem przekazu i

źródłem informacji o systemie. Brzmi to nader fantastycznie i nieprawdopodobnie. Jedyna droga

poznania i weryfikacji powyższego fenomenu wiedzie przez własne uczestnictwo w terapii systemowej w

formie obserwatora, czy też osoby ustawiającej (...)

Siła tego fenomenologicznego wiedzącego pola polega nie tylko na tym, że pozwala na ustawienie

członków systemu i odczuwanie typowych dla nich emocji i cielesnych doznań, ale również na tym, że

wskazuje kierunek, przez który możliwe jest wyzwolenie rodziny z jej systemowych uwikłań.

Aleksandra Szewczy, Czerpiąc ze źródła

Po ustawieniu klient "wychodzi z systemu" i zajmuje miejsce obserwacyjne "poza", na ogół siada na krześle obok Hellingera. Od

tego momentu jest tylko obserwatorem i pozwala by inni rozwiązali jego problem. Jego jedynym zadaniem jest pozostanie

otwartym na uzdrawiające działanie odgrywającej się przed jego oczami pracy. Czasami pod koniec Hellinger zaprasza klienta

do zajęcia swojego miejsca w rodzinie, czasami nie. Czasami zamyka precyzyjnie system, czasami pozostawia go otwartym by -

jak mówi - dusza wykonała resztę pracy w swoim czasie na swój sposób, i by ujawniło się właściwe rozwiązanie.

Hellinger o szczęściu i rozwiązaniach

"Szczęście często wydaje się ludziom niebezpieczne, bo czyni ich samotnymi. To samo dotyczy

rozwiązań problemów. Rozwiązania często doświadczane są jako niebezpieczne, ponieważ one czynią

ludzi samotnymi, podczas gdy problemy i nieszczęście wydają się przyciągać towarzystwo. Problemy i

nieszczęście często przyklejają się do uczuć takich jakich niewinność i lojalność, podczas gdy

rozwiązania i szczęście często kojarzą się z uczuciami zdrady i winy. Mimo, że wina nie jest uzasadniona

(nie ma żadnego uzasadnienia tej winy), to i tak doświadczane są jako zdrada i wina. Dlatego właśnie

przejście od problemu do rozwiązania jest tak trudne."

Bert Hellinger w rozmowie z dziennikarką Gabrielą ten Hövel w książce Praca nad rodziną tak mówi o rzeczywistości

pojawiającej się podczas sesji terapii systemowej: ?Jest przestrzeń, w której wszystko razem egzystuje. Przestrzeń ta jest poza

czasem. Widzę życie jako piramidę. U góry, na jej małym szczycie, dzieje się to, co nazywamy postępem. W przestrzeni poniżej

jest przyszłość zrównana z przeszłością. Tam egzystuje tylko obszar bez czasu. Czasami są sytuacje, w których doświadczamy

związku z tą przestrzenią. Wtedy rozpoznajemy porządek, ukryty porządek, wtedy też może dusza doświadczyć wielkości

istnienia?.

Pokłon hołdu i wdzięczności przed rodzicami

Bert Hellinger uważa, że szacunek dzieci wobec rodziców jest podstawą wszelkich zdrowych związków międzyludzkich.

Szacunek ten musi być bezwarunkowy i niezależny od wielkości otrzymanego daru. Dobry związek między rodzicami dziećmi

jest możliwy tylko wtedy, kiedy dzieci wyrażają zgodę na życie i na rodziców takich, jakimi są. Postawa ta wymaga wdzięczności

i pokory. Pokora ta powinna być wyrażona nie tylko wobec wielkości daru życia, ale również wobec losu czy też stylu życia, jaki

jest udziałem dziecka przez narodzenie w danej rodzinie. Celem ułatwienia przyjęcia rodziców Hellinger formułuje zdania, które

są podstawą psychohigieny rodzinnej. Działania tych zdań można doświadczyć tylko przez szczere ich wypowiedzenie dla

samego siebie z postawą szacunku i uniżenia. Podczas wypowiadania zdań najlepiej posługiwać się sformułowaniami, których

jako dziecko używało się wobec rodziców (mamo, mamusiu, tato, tatusiu... itp.)

Kochana Mamo - dziękuję ci za dar życia.

Biorę od ciebie wszystko, z wszystkim, co do tego należy. Biorę to z wszystkimi kosztami, które ty

poniosłaś i które ja ponoszę.

Zatrzymam to z szacunkiem i jeżeli mogę, przekaże to dalej, tak jak ty. Uczynię coś z tego daru, dla

twojej radości (i ku twojej pamięci). To nie powinno iść na marne.

Biorę teraz ciebie jako moją mamę, a ty możesz mnie wziąć jako twoje dziecko (syna, córkę).

Ty jesteś dla mnie ta właściwa, a ja jestem twoim właściwym dzieckiem.

Ty jesteś duża/dorosła, a ja jestem mała/mały. Ty dajesz, ja biorę. Zawsze będę szanować to, co od

ciebie dostałam.

Kochana mamo! Cieszę się, że wzięłaś tatę za męża. Oboje jesteście dla mnie ci właściwi.

Potem powtórz dokładnie to samo w stosunku do ojca.

Bert Hellinger o rozstaniu

Podstawą "dobrego" rozstania jest szacunek do partnera i "zwolnienie go z roli" (czyli zwolnienie od jakiejkolwiek zależności czy

też obowiązku wobec siebie). Odrzucając partnera, odrzucamy część samych siebie i stawiamy pod znakiem zapytania swoje

zdolności znajomości ludzi. Rozstając się z partnerem bez oddania należnego mu szacunku, niweczymy po części szacunek do

samych siebie. W szacunku do poprzedniego partnera odbija się także szacunek do przeciwnej płci. Brak szacunku odbija się

negatywnie na następnym związku, gdyż partner w głębi duszy solidaryzuje się z poprzednim, jako przedstawicielem tej samej

płci.

Bert Hellinger poleca następującą medytację, przeprowadzoną jako ceremonię. Dobrze jest rytuał ten przeprowadzić w zaciszu

własnego domu, zapalając świeczkę na znak uszanowania partnera czy partnerki. Wyobrażając sobie ją (jego) przed sobą i

patrząc jej (jemu) w oczy, mówisz następujące zdania prawdy:

(Imię partnera), byłeś moją pierwszą miłością. Dziękuję ci za wszystko, co od ciebie otrzymałam*.

Zatrzymam to chętnie, w miłości. Zabieram to do mojej przyszłości. To, co otrzymałeś ode mnie

ofiarowałam ci z miłości i możesz to zatrzymać. To, co było między nami dobiegło końca. Szkoda. Z mojej

strony jesteś wolny.

*Chodzi tu o dary emocjonalne, a nie o dobra materialne czy też powinności rodzicielskie, które należy sprawiedliwie rozdzielić

kierując się innymi zasadami.

Albo takie zdania:

(Imię partnera), bardzo ciebie kochałam i wszystko, co ci dałam, dawałam chętnie i z przyjemnością. Ty

dałeś mi bardzo dużo i utrzymam to w miejscu szacunku. Akceptuję odpowiedzialność za moją część

niedobrego, które się między nami wydarzyło, i tobie zostawiam wzięcie odpowiedzialności na twoją

część. Teraz zostawiam ciebie w spokoju.

Albo:

To ja jestem winna - i ja poniosę bolesne tego konsekwencje, i także te dobre. Teraz jesteśmy wolni.

Jeżeli z waszego związku urodziły się dzieci:

Zapalam świeczkę pokoju między nami. Nasz syn/córka potrzebuje nas obojga. Nasze wnuki są wolne od

naszych uwikłań. Dobrze nam było razem od początku naszego małżeństwa - potem mieliśmy syna/córkę

(imię). To ja ciebie zraniłam. Zrobiłam coś złego i to ja poniosę tego konsekwencje.

Rady na zakończenie

- Zapomnijcie o wszystkim, czego tu się nauczyliście. Nic ale to nic nie zmieniajcie, a potem jednego dnia .... wszystko się zmieni.

- Owoc potrzebuje czasu by dojrzeć. Ta praca dojrzewa przez 2,3 lata.

- Nikomu nie opowiadajcie o swoich doświadczeniach tutaj - nie będą w stanie tego zrozumieć. Mogą być natomiast

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: