Korekcja niedoświetlonych zdjęć.docx

Korekcja niedoświetlonych zdjęć

Napisał cherub   

środa, 21 luty 2007

Materiał pochodzi z książki Photoshop. Restauracja i retusz. Wydanie III i został zamieszczony dzięki uprzejmości wydawnictwa Helion.

Korekcja naświetlenia

Czasy się zmieniły. Zamiast wywoływać zdjęcia u fotografa, wystarczy spojrzeć na wyświetlacz LCD. Bez względu jednak
na to, czy korzystamy z aparatu analogowego, czy robimy zdjęcia cyfrowe, wciąż narzekamy na to, że są zbyt jasne, zbyt
ciemne lub po prostu lampa błysnęła nie tak, jak trzeba. Wszystkie te mankamenty mogą być sprowadzone do problemu nieodpowiedniego naświetlania. Mimo iż nowoczesne aparaty wyposażone są w wyszukane światłomierze oraz ustawienia ekspozycji, silne oświetlenie z tyłu lub poprawne w zamyśle, nieprawidłowe ustawienia aparatu potrafią oszukać te cuda techniki i popsuć ujęcie.

Ponadto skutki działania czasu, wystawianie zdjęcia na silne światło słoneczne, nieprawidłowe warunki przechowywania, zła
obróbka chemiczna i krótkotrwała natura większości kolorowych podłoży fotograficznych — wszystko to może siać spustoszenie wśród najukochańszych wspomnień. Kiedy zdjęcia blakną, tracą bogate czernie i czyste biele, a także często cierpią z powodu dziwnych zmian kolorów.

Uwaga:

Gdy masz możliwość wyboru pomiędzy skanowaniem odbitki a oryginalnym filmem, praca z kliszą w większości przypadków zaowocuje lepszymi wynikami. Nawet skrajnie niedoświetlony lub prześwietlony film jest lepszym źródłem informacji niż odbitka z niego wywołana. Ponadto z negatywu można uzyskać kolejną odbitkę, której nie trzeba będzie poświęcać specjalnej uwagi. Kolory odbitek z czasem ulegają zmianom znacznie częściej niż kolory utrwalone na kliszy.

Korekcja niedoświetlonych zdjęć

Obrazy niedoświetlone są zazwyczaj ciemne lub przyćmione, pozbawione prawdziwych, bogatych czerni i czystych bieli. Cienie nie zawierające żadnych użytecznych informacji i białe obszary (jak np. śnieg), które poszarzały, to znaki ostrzegawcze, że światłomierz aparatu został oszukany przy obliczaniu czasu naświetlania. Obrazy, które wyblakły wraz z upływem czasu, także zdradzają objawy niedoświetlenia, można je więc ratować dokładnie tymi samymi metodami.

Korzystanie z trybu mieszania Screen (Mnożenie odwrotności)

Nie ma nic gorszego niż próba ratowania ferrotypu — bezodblaskowej fotografii na nośniku z metalowej płytki pokrytej ciemną emalią. Ferrotypia była popularną i niedrogą techniką fotograficzną stosowaną od roku 1856 aż do wczesnych lat dwudziestego wieku.



Powyższe zdjęcie przedstawia oryginał, który jest zbyt ciemny, by w jakimkolwiek stopniu móc go wykorzystać. Do rozjaśnienia obrazu użyłam kilku warstw dopasowania Curves (Krzywe) w trybie mieszania Screen (Mnożenie odwrotności). Efekt tego działania przedstawia zdjęcie poniżej.



1. Jeśli przeprowadzamy duże korekty tonalne lub barwne, dobrym nawykiem jest śledzenie ważnych informacji tonalnych poprzez  dodanie próbników koloru tak, jak pokazano na rysunku 3.3. W tym przykładzie dodałam cztery próbniki koloru, by śledzić światła i cienie na sukience, odcienie skóry oraz tło studia.



Próbniki koloru pozwalają na pomiar i śledzenie zmian tonalnych.

2. Gdy śledzisz zmiany ekspozycji, dobrze jest ustawić odczyt w palecie Info na K (czarny), który podawany jest w skali od 1 do 100%. Jeśli chcesz zmienić odczyt palety Info, kliknij i przytrzymaj kolejne ikony próbnika, i z menu wybierz opcję Grayscale (Skala szarości).

3. Dodaj warstwę dopasowania Curves (Krzywe), kliknij OK bez zmieniania czegokolwiek w oknie dialogowym, a następnie
zmień tryb mieszania tej warstwy na Screen (Mnożenie odwrotności).

4. Obserwacja palety Info jest kluczowa, jeśli chcesz zrozumieć, jak tryby mieszania wpływają na dane obrazu. Aby porównać
wartości próbników przed i po zmianie, kliknij dwa razy ikonę warstwy dopasowania. Jak pokazano na zdjęciu poniżej, pierwsza wartość (przed ukośnikiem) jest wartością oryginalną próbki, a druga (po ukośniku) przedstawia wartość po edycji.

• Próbnik 1: Wartość próbnika tła zmieniła się z 63% na 37%.
• Próbnik 2: Odcień skóry zmienił się z 65% na 38%.
• Próbnik 3: Odcień sukienki zmienił się z 84% na 68%.
• Próbnik 4: W tym przykładzie wartość cieni pozostała niezmieniona.



Zmiana trybu mieszania warstwy na Screen (Mnożenie odwrotności) rozjaśni ciemne obrazy. Jeśli warstwa dopasowania jest aktywna, na palecie Info można śledzić zmiany wartości tonalnych.

Oczywiście wartości otrzymane przez Ciebie będą się różnić od tych, jakie ja uzyskałam, gdyż zaznaczenie dokładnie tych
samych punktów obrazu jest praktycznie niemożliwe.

5. Zwiększ efekt rozjaśnienia, kopiując warstwę dopasowania Curves (Krzywe) poprzez przeciągnięcie jej nad ikonę New
Layer (Nowa warstwa). Możesz też powielić istniejącą warstwę, naciskając klawisze Ctrl+J (Mac OS: Cmd+J).

6. W bieżącym przykładzie dwukrotnie skopiowałam wyjściową warstwę dopasowania Curves (Krzywe), lecz dodanie trzeciej warstwy za bardzo rozjaśniło zdjęcie. Zmniejszyłam zatem wartość parametru Opacity (Krycie) ostatniej warstwy, otrzymując
w efekcie obraz pokazany na zdjęciu poniżej.



Powielanie warstw dopasowania zwiększa efekt zmiany ekspozycji. Efekt ten można zredukować, zmniejszając wartości krycia warstwy.

Wskazówka:

Dla ciemnych, niedoświetlonych obrazów zmiana trybu mieszania na Linear Dodge (Rozjaśnianie liniowe) także może zwiększyć
efekt rozjaśnienia i jednocześnie zwiększyć kontrast obrazka.

Ostrzeżenie

Zbyt duży kontrast uzyskany za pomocą trybów mieszania lub zmian tonalnych może skutkować efektem posteryzacji (zdjęcie poniżej), który podczas drukowania może powodować pasmowanie. Uważaj na to, jak bardzo zmieniasz wartości tonalne (rozjaśniasz i przyciemniasz zdjęcie), a unikniesz posteryzacji.



Posteryzacja obrazu może skutkować pasmowaniem podczas drukowania.

Teraz, gdy ekspozycja została poprawiona, uszkodzenia są dość widoczne. Techniki naprawy obrazu zostały opisane w rozdziale 6., „Naprawianie uszkodzeń” powyższej książki.