W trosce o Ziemię.doc

W trosce o Ziemię

Jestem wychowawczynią klasy V w Publicznej Szkole Podstawowej nr 3 w Oleśnie. Wspólnie z uczniami opracowaliśmy scenariusz inscenizacji W trosce o Ziemię.

Scenografia:
Suche gałęzie drzew, plastikowe butelki, puszki, gazety.
Na tle dekoracji dzieci w odświętnych strojach odczytują oficjalne informacje dotyczące stanu zagrożenia Ziemi.

Dziecko 1:
Po raz kolejny obchodzony jest Światowy Dzień Ziemi. Z tej okazji w wielu krajach organizuje się akcję Sprzątanie świata. W Polsce śmieci w lasach, parkach i na ulicach są zbierane od 5 lat.
Dziecko 2:
Ilość śmieci bardzo szybko rośnie. Gdyby przez tydzień strajkowały służby zajmujące się ich wywozem, to większym miastom groziłaby katastrofa ekologiczna.
Dziecko 3:
Polacy wyprodukowali w tym roku około 50 milionów ton śmieci. Panuje tu znana zasada: im jesteśmy bogatsi, tym więcej śmieci produkujemy.
Dziecko 4:
Niestety, nie wykorzystujemy surowców wtórnych. Większość śmieci trafia na wysypiska. Nie budujemy także nowoczesnych spalarni odpadów.
Dziecko 5:
Wśród śmieci najbardziej niebezpieczne są opakowania plastikowe, trzeba je spalać tylko w nowoczesnych spalarniach, a tych w Polsce brakuje. Ludzie protestują przeciwko ich budowie, nie zdając sobie sprawy, że są one mniej szkodliwe, niż wysypiska.
Dziecko 6:
Poza tym spalarnie są bardzo drogie, a nasze państwo jest biedne i nie ma jeszcze opracowanej mądrej polityki ekologicznej.
Dziecko 7:
Za to segregacja śmieci to dla większości Polaków zabawa w kolory. Chociaż w wielu gminach są kolorowe pojemniki na różne rodzaje śmieci, to i tak projekt nie wszędzie wypalił.
Dziecko 8:
Chociaż ludzie segregując śmieci dzielą je na szkło, plastik i papier, to wielu zniechęca się szybko, bo i tak wszystko ładuje się do jednej śmieciarki i wywozi na jedno wysypisko.
Dziecko 9:
Cóż nam pozostaje? Hasła: nie śmiećmy, kupujmy produkty w opakowaniach wielokrotnego użytku, segregujmy odpady, oszczędzajmy wodę, żyjmy tak, aby nasze wnuki mogły cieszyć się zielenią lasów i łąk, śpiewem ptaków, czystą wodą i zdatnym do oddychania powietrzem...

Po odczytaniu informacji dzieci wycofują się na tył sceny. W oddali słychać cichą muzykę, która się nasila w trakcie wchodzenia wolnym krokiem grupy dzieci w szarych, papierowych kostiumach. I kiedy ustawią się tyłem do widowni - muzyka zanika. Wtedy wchodzi narrator.
Narrator:
Kiedyś ziemia była zielona, szumiąca lasami, kolorowa kwiatami, rozśpiewana ptakami...

Wchodzą kolejno następne dzieci.
Dziecko 1:
...ale to było dawno.
Dziecko 2:
Nie ma już szumiących lasów z pachnącymi grzybami;
Dziecko 3:
Nie ma już kolorowych kwiatów w moim ogródku;
Dziecko 4:
Nie słychać świergotu ptaków na drzewach w parku;
Dziecko 5:
Nie ma wody bez chloru, takiej ze źródełka;
Dziecko 6:
Nie ma drewnianych domów w ogródkach, są betonowe pudełka;
Dziecko 7:
Nie ma jabłoni obsypanej kwiatami;
Dziecko 8:
Nie ma pszczół znoszących nektary;
Dziecko 9:
Nie ma zawodzenia wiatru, chrobotania myszy...
RAZEM:
Nie ma, nie ma, nie ma...

Słychać ponownie muzykę która się nasila, a dzieci z tyłu sceny odwracają się przodem do widowni.
Dziecko 1:
Ziemio! Dlaczego ze smutkiem patrzysz w cztery świata strony?! Słyszę, że płaczesz, co się z Tobą dzieje?
Dziecko 2:
Wiem już, świat jest coraz bardziej szary, spopielały...

Dzieci śpiewają piosenkę Jonasza Kofty Pamiętajcie o ogrodach.

Dziecko 3:
A jeszcze nie tak dawno szumiały ogromne lasy. Zające, jelonki i sarny bez strachu skubały kępy trawy. Teraz taki widok to tylko marzenie.
Narrator:
Kto zawinił? My wszyscy, człowiek. Człowiek rozumny, szukając poprawy swego bytu niszczył przyrodę i był z tego dumny! Ale przecież tak nie musi być, wsłuchajmy się w prośby Ziemi i pomóżmy jej!

Dziecko 4:
Co możemy zrobić?
Dziecko 5:
Ja nie będę śmiecił - a ty?
Dziecko 6:
Ja nie będę niszczył drzew - a ty ?
Dziecko 7:
A ja zwrócę uwagę tym, którzy niszczą.
Narrator:
Słuchajcie, od dzisiaj będziemy dbali o:
Dziecko 8:
szkolne rabatki,
Dziecko 9:
łąkowe kwiatki,
Dziecko 10:
drzewa i krzewy,
Dziecko 11:
lasów potrzeby.

Tu wesoła wspólna piosenka np. Witaj wiosno.

Dziecko 12:
Niech wszystkie serca głośno biją, by zatańczyła woda.
Dziecko 13:
By wiatr zahuczał mocnym głosem, bo czasu tracić szkoda.
Narrator:
My wyleczymy naszą Ziemię.

Przy piosence Sie-je-je zespołu Arka Noego - dzieci zrzucają papierowe stroje, pod którymi mają kolorowe koszulki. Zbierają śmieci do worków i stawiają je w miejscu opisanym SUROWCE WTÓRNE. Inne w tym czasie na suchych gałęziach wieszają zielone balony, pojawia się żółte, wielkie słońce.

Dziecko 1:
Niech będzie zawsze kolorowa Ziemia: złota zbożami, grająca pszczołami.
Dziecko 2:
Niech nam da siłę, pogodę i zdrowie...
Narrator:
Lecz jak to osiągnąć? Kto mi odpowie?

ZAKOŃCZENIE (do melodii RAP wszyscy śpiewają )
Ziemia jest tylko jedna
i nasza szkoła o tym wie.
Ziemia jest tylko jedna!
Śpiewajmy głośno - by świat wiedział,
że Ziemia jest tylko jedna! (3 razy )

Jolanta Marcinkowska
Arkadiusz Suchara
Danuta Jelonek-Tkacz