Egoista.pdf

Tytuł: Egoista

Autor: Midori

Link: http://yaoi.pl/teksty/viewstory.php?sid=3201&chapter=1

Jestem egoistą.

Patrzę na ciało pogrążone w płytkim śnie. Teraz spokojne i ciche. Patrzę na ciemne kosmyki

włosów Harry'ego, chyba po raz pierwszy, tak bardzo przypominające moje własne.

Odczuwam ulgę, że wciąż tli się w nim życie. Tak kruche...

Mam ochotę go pocałować. Poczuć te miękkie usta na moich własnych. I mimo iż jestem

świadomy, że mogę go obudzić, robię to.

Zawsze brałem to, co chciałem. Zawsze. I niespecjalnie obchodziło mnie, co inni o tym

sądzą. Ważne, że sam byłem zadowolony.

Jestem okrutnym egoistą.

Dziś, chyba już po raz setny, usłyszałem jego błagalny, drżący głos:

- Zakończmy to...

My... To trochę tak, jakbyśmy oboje mieli zmierzyć się z nowym wrogiem. Stanąć znów u

swego boku i walczyć. Tymczasem wróg jest stary jak świat. Albo i starszy. Poznaliśmy go

już dobrze przez lata walki z Voldemortem. Ale tym razem ma być inaczej. Harry chce, abym

stanął po przeciwnej stronie. A on nie będzie walczył. Poddał się. Po tylu zmaganiach z

Mrocznym Panem, kiedy nie cofnął się ani na krok i zwyciężył, poddał się.

Zdaję sobie sprawę z ogromu jego cierpienia, ale wiem też, jakim nieciekawym życiem

stanie się moje własne, gdy jego się skończy. Nie potrafię pozwolić mu odejść, zostawić

mnie samego ze wspomnieniami, z pustką, wyrzutami sumienia.

Ciężkie powieki uchylają się, ukazując zieloną głębię. Przez ułamki sekundy jego oczy

wypełnione są radością. Zaraz potem na twarzy pojawia się grymas, ciało spina w spazmie

bólu, a szczupła dłoń zaciska na mojej. Gładzę go uspokajająco po ramieniu. Nic więcej

zrobić nie mogę. Nikt nie może.

- Już dobrze – słyszę swój szept i odwracam od niego wzrok.

Nie pozostało mi już nic, oprócz błagania Merlina, aby ten atak nie był ostatnim.

The End.