OWCZAREK AUSTRALIJSKI.pdf

Wzorzec FCI 342

OWCZAREK AUSTRALIJSKI

(Australian Shepherd)

Kraj pochodzenia: USA

Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.07.1996

Użytkowanie: Pies pasterski i gospodarski.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy nie wymagane.

POCHODZENIE:

Chociaż na temat pochodzenia owczarka australijskiego istnieją roz-

maite teorie, to można uznać, że rasa w tej postaci, w jakiej znamy ją

dzisiaj, powstała na terenie Stanów Zjednoczonych. Nazwa jej wzięła się

zaś stąd, że jej przodkowie - owczarki z Kraju Basków - przybyły do USA

w XIX wieku z Australii.

Owczarki australijskie stały się popularne dopiero po II Wojnie

Światowej, kiedy to w modę weszły pokazy jazdy westernowej,

urządzane przy okazji wystaw koni i rodeo, i chętnie pokazywane

w telewizji i filmie. Wszechstronność i łatwość szkolenia uczyniły

z owczarków australijskich użyteczne i popularne psy farmerskie, a ich

rozwój jest zasługą hodowców bydła i owiec, którzy potrzebowali psów

wszechstronnie użytkowych, inteligentnych, o silnym instynkcie paster-

skim. Poza zaletami charakteru wielu zwolenników zjednuje owczarkom

australijskim ich uroda.

Choć psy te są nadzwyczaj różnorodnie umaszczone, to wszystkie od-

znaczają się nadzwyczajnym przywiązaniem do swoich rodzin.

Wszystkie te zalety zapewniają rasie stałą i rosnącą popularność.

WYGLĄD OGÓLNY:

Owczarek australijski jest psem harmonijnie zbudowanym, średniego

wzrostu i budowy. Długość tułowia jest nieco większa od wysokości

w kłębie. Rasa ta odznacza się znaczną różnorodnością umaszczeń,

z których wybierać można według indywidualnego gustu. Są to psy

o żywym temperamencie, chętne do współpracy z właścicielem, szybkie

i sprawne, dobrze umięśnione i dość solidnie zbudowane, ale nie

ciężkie, o sierści średnio długiej i grubej. Ogon cięty lub naturalnie krót-

ki.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość tułowia, mierzona od najbardziej wysuniętego do przodu punk-

tu mostka do guza siedzeniowego, jest nieco większa od wysokości

w kłębie.

BUDOWA:

Solidna, kościec średnio masywny. Pies ma mieć wyraźny wyraz płci,

ale nie może być ciężki, suka zaś nie powinna odznaczać się lekkim

kośćcem.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Owczarek australijski jest inteligentnym psem roboczym, wytrzymałym

na tyle, by pracować przez cały dzień, odznaczającym się silnym

instynktem pasterskim i stróżowania. Jest opanowany, z natury łagodny,

nieskłonny do awantur. Przy pierwszym spotkaniu może wykazywać

trochę rezerwy. Wszelkie przejawy lękliwości czy agresji muszą być oce-

niane bardzo surowo.

GŁOWA:

O czystych liniach, mocna i sucha. Wielkość proporcjonalna do tułowia.

Mózgoczaszka:

Czaszka: płaska lub nieznacznie wysklepiona. Guz potyliczny może

trochę widoczny. Długość równa szerokości.

Stop: dobrze zaznaczony, ale niezbyt silny.

Trzewioczaszka:

Nos: psy niebieskie marmurkowe i czarne mają czarny nos i wargi; psy

maści rudej marmurkowej i czekoladowej - czekoladowy. U mar-

murków dopuszczalne są niewielkie różowe plamki na nosie, ale

nie mogą one zajmować więcej niż 25% jego powierzchni u psa

powyżej roku życia. Jeśli tak jest, to jest to duża wada.

Kufa: tej samej długości, lub nieco krótsza od mózgoczaszki. Linie górne

kufy i mózgoczaszki równoległe; przedziela wyraźny, ale nie za

mocny stop. Kufa nieznacznie zwęża się ku nosowi i jest na końcu

zaokrąglona.

Uzębienie: komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym,

dopuszczalny cęgowy. Zęby białe i mocne.

Oczy: brązowe, niebieskie, bursztynowe w różnych odcieniach i kombi-

nacjach, także różnobarwne i cętkowane. Kształtu migdała, ani

wypukłe, ani zapadnięte. U psów niebieskich marmurkowych

i czarnych powieki czarne, u czekoladowych i rudych mar-

murkowych - czekoladowe. Wyraz ożywiony, bystry i inteligentny,

spojrzenie czujne i przyjazne.

Uszy: trójkątne, średniej wielkości i grubości, wysoko osadzone. Gdy

pies jest czymś zainteresowany są podniesione i załamane ku

przodowi lub na boki, w kształcie płatka róży. Uszy stojące lub

ciężko wiszące to poważna wada.

SZYJA:

Mocna, średniej długości, lekko łukowato wygięta, płynnie

przechodząca w łopatki.

TUŁÓW:

Linia górna: grzbiet od kłębu do guza kulszowego równy, mocny i prosty.

Zad: lekko ścięty.

Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, ale głęboka, sięga łokcia.

Żebra: długie i dobrze wysklepione, ani płaskie, ani beczkowate.

Linia dolna: brzuch umiarkowanie podciągnięty.

OGON:

Prosty, przycięty lub z natury krótki, nie dłuższy niż 10 mcm.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:

Proste i prostopadłe, mocne. Kościec mocny, na przekroju raczej owalny,

niż okrągły.

Łopatki: długie, płaskie i skośnie ustawione. Szczyty łopatek dość blisko

siebie. Ramię, o długości mniej więcej takiej samej, jak łopatka,

tworzy z nią kąt bliski prostemu.

Śródręcza: średniej długości i tylko bardzo lekko nachylone. Piąte palce

można usunąć.

Łapy: owalne, zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube

i sprężyste.

Kończyny tylne:

Szerokość zadu taka sama, jak szerokość w łopatkach.

Kątowanie stawu biodrowego i kolanowego odpowiada kątowaniu stawu

barkowego; wszystkie kąty zbliżone są do prostego.

Staw kolanowy: wyraźny.

Staw skokowy: umiarkowanie kątowany.

Śródstopia: krótkie, pionowo ustawione, równoległe do drugiego. Wilcze

pazury muszą być usunięte.

Łapy: owalne, zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube

i sprężyste.

CHODY:

Swobodne, wydajne, nie zdradzają wysiłku. Owczarek australijski od-

znacza się dużą zwrotnością, a jednocześnie długim, posuwistym kro-

kiem. Przednie i tylne nogi poruszają się równolegle i prosto. W miarę

zwiększania prędkości łapy, zarówno przednie, jak tylne, stawiane są

coraz bliżej linii środkowej, ale grzbiet zawsze pozostaje prosty i równy.

Pies musi być sprawny i być w stanie w jednym momencie zmienić

kierunek i tempo ruchu.

OKRYWA WŁOSOWA:

Sierść: średnio twarda, prosta lub falista, średniej długości, dająca dobrą

ochronę przed niepogodą. Ilość podszerstka zmienia się

w zależności od klimatu. Na głowie, uszach, przedniej stronie

przednich nóg i poniżej stawów skokowych włos krótki i gładki.

Na tylnej stronie przednich nóg niewielkie frędzle, na udach -

portki. Na szyi grzywa, wyraźniejsza u psów, niż u suk.

Nietypowa sierść stanowi poważną wadę.

Maść: Niebieska marmurkowa, czarna, ruda marmurkowa, czekoladowa

- z podpalaniem i białymi znaczeniami lub bez. Żadna maść nie

jest wyżej ceniona od innej. Przy białym kołnierzu nasady białych

włosów nie powinny znajdować się poza kłębem. Biel wys-

tępować może na szyi, w postaci pełnego lub częściowego

kołnierza, na klatce piersiowej, nogach, kufie, jako strzałka na

głowie, na spodzie tułowia, skąd może sięgać na boki, ale nie

wyżej niż 10 cm powyżej poziomej linii, przeprowadzonej przez

łokieć. Na głowie biel nie powinna dominować, a oczy muszą być

w pełni otoczone przez pigment i kolor. Dla psów marmurkowych

charakterystyczne jest, że ciemnieją z wiekiem.

WZROST:

Najbardziej pożądany wzrost to 51-58 cm dla psów i 46-53 cm dla suk,

ale od idealnej wielkości ważniejsza jest klasa psa.

WADY:

wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady

i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :

- Przodozgryz lub tyłozgryz, przekraczające 3 mm. Brak kontaktu miedzy

siekaczami, spowodowany zbyt krótkimi pierwszymi siekaczami nie

może być uznawany za wadę, jeśli poza tym zgryz jest prawidłowy. Zęby

połamane lub przypadkowo utracone nie są uznawane za wadę.

- Białe łaty na tułowiu pomiędzy kłębem a ogonem lub między łokciem

i pośladkami , bez względu na maść psa.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: