Otwieranie hebrajskiej sekwencji formowania.pdf

(629 KB) Pobierz
Otwieranie hebrajskiej sekwencji formowania
Oryginał angielski © 1997 Rawn Clark
Wersja polska © 2007 FranzBardon.pl
Wprowadzenie
Pierwsze książki, jakie czytałem na temat Kabały,
pisane były z perspektywy tradycji
zachodniohermetycznej (Regardie, Mathers, Fortune,
Waite itp.). Patrząc z tej perspektywy, myślałem, że
Sepher Yetzirah („Księga formowania”) jest bardzo
enigmatycznym dokumentem, który ma niewielkie
odniesienie do współczesnej praktyki. Jako praktyczne
wytłumaczenie dla Sepher Yetzirah (dalej S.Y. ),
oferowany był jedynie Sześcian Przestrzeni (rys. 1).
Jednak praca nad rozszyfrowaniem tej figury, o ile z
pewnością była pouczająca, to nie doprowadziła mnie
do większego zrozumienia samego S.Y.
Moje rozumienie S.Y. zwiększyło się dopiero, gdy zacząłem spoglądać na hebrajskie źródła, z
których powstała tradycja zachodnia. I na przestrzeni lat, gdy studiowałem ten tekst z obu
perspektyw, S.Y. stał się dla mnie bardzo jasny! Teraz rozumiem, że jest to bardzo zwięzły,
krystalicznie czysty opis, chociaż dotyczy nieskończenie złożonego procesu.
Szacuję, że do zrozumienia S.Y. istnieją cztery klucze. Pierwszy to fakt, że S.Y. odnosi się do
historii stworzenia zawartej w pierwszym rozdziale Genesis ( Księgi Rodzaju ). Dokładne
zbadanie hebrajskiego tekstu tych wersetów Tory powinno poprzedzać badanie samego S.Y.
„32 wydeptane ścieżki, tajemnicze mądrości” wspomniane w otwierającym zdaniu S.Y.
odnosi się do 32 powtórzeń imienia „Elohim”, które występują w pierwszym rozdziale
Genesis.
Historia Genesis opowiada o briatycznej pracy Tworzenia, natomiast S.Y. opowiada o
yetziratycznej pracy Formowania tworzenia. Innymi słowy, S.Y. zaczyna się w miejscu, gdzie
kończy się historia Genesis.
Ważne jest, by zauważyć, że S.Y. nie tłumaczy przejścia z nieskończoności symboli Yetzirah
do nieskończoności fizycznej manifestacji Assiah.
Równie ważne jest, by zauważyć, że przejście z Briah ( nie -sekwencyjnego znaczenia) do
Yetzirah ( sekwencja ), które jest opisywane w S.Y., wymaga nieskończonej liczby
sekwencyjnych kombinacji i z tego powodu, taki akt jest niemożliwy do wykonania z wnętrza
sfery sekwencji – po prostu nie wystarczy czasu! Innymi słowy, proces ten wymaga
briatycznego poziomu świadomości, który ze swej natury obejmuje cały zakres czasu, aby
zarządzać tą nieskończoną liczbą kombinacji.
Nieskończoność jest w Kabale bardzo ważną koncepcją. Każdy z Czterech Światów jest
nieskończonością wewnątrz nieskończoności, obejmującą kolejną nieskończoność. Atziluth
16507504.002.png
jest jednostkową nieskończonością istnienia; Briah jest nieskończonością nie-sekwencyjnego
znaczenia; Yetzirah jest nieskończonością sekwencyjnego znaczenia, czasu i określonego
symbolu; natomiast Assiah jest nieskończonością sekwencyjnego znaczenia związanego z
przestrzenią.
Niepodzielona nieskończoność istnienia (Atziluth), zwielokrotnia się o kolejny rząd
nieskończoności i wywołuje nieskończoność określonego, nie-sekwencyjnego znaczenia
(Briah). W tym stanie, Jedno istnienie doświadcza całej nieskończonej różnorodności
określonego znaczenia, lecz bez sekwencji ani porządku. Jest to archetypowy, symboliczny
ocean, w którym każda kropla odzwierciedla całość i całość jest odzwierciedlona w każdej
kropli. Jest to chaos potencjału, w którym wszystkie rzeczy są nie tylko możliwe, lecz
również prawdopodobne i faktyczne.
Nieskończoność przypadkowego znaczenia (Briah) zwielokrotnia się o kolejny rząd
nieskończoności i wywołuje nieskończoność sekwencji i związku (Yetzirah). Jest to sfera
symboli, porządku, logiki, emocji, myśli – sfera, gdzie jedna rzecz prowadzi do drugiej. Jest
to również sfera czasu, którego esencją jest sekwencja .
Ta nieskończoność sekwencyjnego znaczenia (Yetzirah), zwielokrotnia się o kolejny rząd
nieskończoności i wywołuje nieskończoność przestrzennych relacji (Assiah) i naszą znajomą
sferę fizyczną.
Pierwsze zwielokrotnienie Jednej Jaźni – przejście z atzilutycznej Jedności istnienia do
briatycznej nieskończoności nie-sekwencyjnego znaczenia – opisana jest w historii tworzenia
zawartej w pierwszym rozdziale Genesis. Drugie przejście, z briatycznej nieskończoności do
sekwencyjnej nieskończoności Yetzirah, jest przedmiotem Sepher Yetzirah. Zatem S.Y. jest
bardzo uporządkowane i systematyczne w jej przedstawieniu i dogłębnie bada strukturę czasu
(„wieczności”).
Drugim kluczem do S.Y. jest tajemnica IHVH i ShMA. S.Y. opisuje I-H-V i odnosi to
bezpośrednio do Sh-M-A. Opowiada o mieszaniu Yod, Vav, Heh i Shin, Mem, Aleph.
Niewyjaśnioną tajemnicą jest to, że poprzez nieskończone mieszanie się tych trzech , powstaje
ostatnie Heh z IHVH.
Trzecim kluczem do S.Y. jest rozumienie „mowy”. W S.Y. litery są wymawiane i to właśnie
ten proces ich wymowy przekształca nie-sekwencyjne Briah w sekwencyjne Yetzirah.
Poprzez wymawianie, wewnętrzne idee są uzewnętrzniane. Powietrze przechodzi przez struny
głosowe, nadając im odpowiednią wibrację, a następnie to wibrujące powietrze jest jeszcze
bardziej i konkretniej kształtowane przez usta. Dźwięk, który się wyłania niesie ze sobą swoje
określone znaczenie i gdy ta wibracja wychodzi na zewnątrz, oddziałuje na rzeczy, które
napotka.
Kiedy briatyczna świadomość mówi formująco (yetziratycznie), wdychanym „powietrzem”
jest sama sfera Briah. Na tej nie-sekwencyjnej substancji, odciskana jest określona wola
Formującego. Następnie, gdy przechodzi przez struny głosowe i jest dalej udoskonalana przez
usta, nadawana jest mu wibracja odpowiadająca jej znaczeniu. To co powstaje jest
yetziratyczne (tj. sekwencyjne) i przekazuje wolę Formującego innym rzeczom, nadając im
wibrację harmonizującą z mową Formującego.
Czwartym i najbardziej wartościowym kluczem, jest obraz Drzewa Życia, które towarzyszyło
komentarzowi Gra, który dotyczył S.Y., a pochodził z XVIII wieku. Moim zdaniem jest to
najbardziej wierny obraz S.Y. W praktyce, Drzewo Gra (rys. 2) było dużo bardziej
oświecające niż „Sześcian Przestrzeni”, chociaż osiągnięcie percepcji oferowanego przez nie
światła wymagało dużego wysiłku.
Chociaż wątpię, że można osiągnąć podobne rozumienie w
sposób inny niż poprzez własny wysiłek, to prawdą jest też,
że zapoznawanie się z rezultatami wysiłków innych osób
może być pomocne. A przynajmniej pomaga poszerzyć
naszą perspektywę. Z tego powodu oferuję krótką analizę
S.Y. i Drzewa Życia Gra, które wybrałem z szerokich
notatek na ten temat.
Nie byłem usatysfakcjonowany żadnym tłumaczeniem
S.Y., jakie czytałem, więc stworzyłem swoje własne. To
jednak dało równie niezadowalający rezultat! Moją radą dla
poważnego ucznia Kabały jest, by studiował oryginalny
tekst hebrajski, gdyż niemożliwe jest przetłumaczenie na
język nowożytni czegoś więcej niż tylko najbardziej
wierzchniego poziomu symbolizmu. A to właśnie głębsze
poziomy symbolizmu, osiągane poprzez litery hebrajskie,
rozpalają światło oferowane przez S.Y.
Porównanie Sepher Yetzirah i Drzewa Gra
S.Y. 1:1 Poprzez 32 wydeptane ścieżki, tajemnicze mądrości, Yah przedstawił: IHVH
Tzabaoth, Elohi Izraela, Elohim Życia; i Króla wieczności, El Shaddai, miłosiernego i
pełnego łaski, wysokiego i wzniosłego, żyjącego poprzez czas; i święte Imię, wzniosłym i
świętym jest On. I [Yah] stworzył całość czasu poprzez triadę pisanych rzeczy: poprzez
tekst (symbolizację znaczenia), liczbę (sekwencjonowanie znaczenia) i poprzez
komunikację (interakcję jednego symbolizowanego znaczenia z drugim).
S.Y. 1:2 Dziesięć symboli uczynionych z nicości i 22 potencjały podstawy: 3 matki, 7
podwójnych i 12 prostych.
Drugi werset wyjaśnia pierwszy i podaje podstawowy zarys struktury S.Y.
Na jednym z poziomów znaczenia, święte imiona „przedstawione” przez Yah równają się
dziesięciu sefirotom, a 22 potencjały podstawy odnoszą się do „triady pisanych rzeczy”: 3
matki odpowiadają „tekstowi”, 7 podwójnych odpowiada „liczbie”, a 12 pojedynczych
odpowiada „komunikacji”. Określenie „triada pisanych rzeczy” oznacza, że wszystkie rzeczy
w Yetzirah istnieją w potrójnym związku. Dopiero, gdy są one w ten sposób dynamicznie
powiązane, urzeczywistnia się czwarta rzecz – całość.
16507504.003.png
S.Y. 1:1
S.Y. 1:2
Rozdział
„Yah przedstawił IHVH Tzabaoth...”
„Dziesięć symboli uczynionych z nicości”
S.Y. 1
„I stworzył... poprzez triadę pisanych rzeczy” „i 22 potencjały podstawy”
S.Y. 2
„poprzez symbolizację znaczenia (tekst)” „trzy matki”
S.Y. 3
„poprzez sekwencjonalizację znaczenia (liczba)” „siedem podwójnych”
S.Y. 4
„i poprzez interakcję... (komunikacja)” „i dwanaście prostych”
S.Y. 5
Skoro sfera briatyczna nie jest sekwencyjna, istnieje poza ograniczeniem czasu i jawi się nam
jako pewien rodzaj przypadkowego chaosu potencjałów. Przejście z poziomu Briah do
Yetzirah jest zatem procesem sekwencjonowania. Kiedy w grę wchodzi sekwencja, każda
rzecz istnieje nagle w związku z innymi rzeczami: drugi krok następuje po pierwszym i
poprzedza trzeci, jedna myśl prowadzi do drugiej myśli itp. Sekwencja jest esencją czasu i z
tego powodu sferę Yetzirah określa się jako „wieczność”.
Wieczność zatem odnosi się do nieskończoności czasu, do całej nieskończoności samej
sekwencji.
Podczas gdy kreacja w Briah wydarza się bez sekwencji, formowanie (kształtowanie) w
Yetzirah jest sekwencją – jej specyfika symbolizowana jest przez dwa powyższe wersy.
*
S.Y. 1:3 Dziesięć symboli uczynionych z nicości: w liczbie dziesięciu cyfr, pięć
wyjaśniających pięć, a pojedyncza ugoda umieszczona w środku – w obrzezaniu języka i
w obrzezaniu genitaliów.
S.Y. 1:4 Dziesięć symboli uczynionych z nicości: dziesięć, a nie dziewięć, dziesięć, a nie
jedenaście. Rozumiej z mądrością i bądź mądry ze zrozumieniem. Badaj je i wykop z
nich studnię, i spraw, by mogła przemawiać do swego twórcy i przywrócić Formującego
do Jego domostwa.
To rozpoczyna część o dziesięciu sefirotach. Opisuje ich „liczbę”. Czytamy tutaj, że one
istnieją w biegunowości, pięć naprzeciw pięciu. Ta polaryzacja ustanawia sekwencyjne
kontinuum opisane tutaj jako mediacyjne porozumienie obrzezania.
16507504.004.png
W Briah, znaczenia archetypowe istnieją w swoim czystym stanie, bez powiązań pomiędzy
sobą i bez interakcji. Dopiero na poziomie Yetzirah zostają sekwencjonowane i umieszczane
we wzajemnym kontekście. Zatem w Briah, ogień istnieje jako rzecz oddzielna od wody, a w
Yetzirah, istnieją wyłącznie w połączeniu.
W Yetzirah, ogień staje się relatywnym brakiem wody i
vice versa. Każda rzecz w tej sferze definiowana jest w
takim samym stopniu przez to, czym nie jest, jak i przez
to, czym jest .
Zatem to właśnie kontinuum relacji pomiędzy tym
zsekwencjonalizowanymi biegunami tworzy pole
doświadczenia yetziratycznego. Wers 1:4 wskazuje, że
bieguny oddziałują na siebie poprzez kontinuum jakie
tworzą, wtórując troistej naturze symboli – esencji
doktryny emanacji, która stanowi centrum Kabały.
Drzewo Gra dobrze ilustruje tę troistą, relacyjną naturę
dziesięciu symboli w sferze Yetzirah.
Na rysunku 3 widzimy dziesięć triad, pięć po lewej stronie
środkowego filaru i pięć po prawej stronie. Sam środkowy
filar jest „pojedynczą ugodą”. Tak naprawdę, litery
związane ze środkowym filarem plus Yod ze słowa Yah ,
tworzą razem słowo „obrzezanie”.
*
S.Y. 1:5 Dziesięć symboli uczynionych z nicości: ich miarą jest dziesięć bez końca –
głębia początku i głębia końca; głębia dobrego i głębia złego; głębia wysokości i głębia
niskości; głębia wschodu i głębia zachodu; głębia północy i głębia południa. Pojedynczy
mistrz, El, wierny król, panuje nad nimi wszystkimi ze swego świętego miejsca, poprzez
całe przejście czasu.
Mamy tutaj „miarę” dziesięciu sefirotów. Odnosi się to
do „badaj je” zawartego w wersie 1:4, a „wykop z nich
studnię” odnosi się do ustanowienia dziesięciu „głębi”.
Ważne jest, by zauważyć sposób, w jaki opisywane są te
głębie, gdyż prowadzą nas one do centralnej
perspektywy drzewa Gra, do przecięcia Aleph–Resh.
Na przykład, „głębia góry i głębia dołu” definiuje trzy
rzeczy: 1) nieograniczony kierunek do góry; 2)
nieograniczony kierunek do dołu; i 3) punkt centralny, z
którego góra i dół rozciągają się nieskończenie. W takim
nieskończonym kontinuum, punkt środkowy może
zachodzić w dowolnym i w każdym miejscu kontinuum,
a dwa bieguny wciąż będą się rozciągać nieskończenie
(czyli w równym stopniu) w górę i w dół.
16507504.005.png 16507504.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin