MacLean Alistair - Wieża zakładników.pdf - Sensacja i Kryminały - Alazet

MACLEAN ALISTAIR

Wieza zakładnikow

ALISTAIR MACLEAN

John Denis

(Hostage Tower)

Przełożył Robert Ginalski

W roku 1977 dwaj moi przyjaciele ze świata filmu, Jerry Leider i Peter Snell,

zaproponowali mi napisanie kilku scenariuszy do przyszłego serialu.

I tak powstało osiem historyjek dotyczących działalności pięciu członków fikcyjnej

organizacji, którą nazwałem „Organizacją do spraw Zwalczania Przestępczości przy

ONZ”, a w skrócie – UNACO. Na początek sfilmowano Wieżę zakładników , realizację

pozostałych tekstów planuje się w najbliższej przyszłości. Niedawno wydawnictwo

„Fontana” zwróciło się do mnie z propozycją, żebym napisał książkę opartą na tym

filmie. Odmówiłem, ponieważ nie odpowiadał mi termin – pracowałem właśnie nad

powieścią Athabaska. Na szczęście wydawnictwo skłoniło Johna Denisa, by podjął

się tego zadania, a wy wkrótce będziecie mogli sami ocenić, jak znakomicie się z

niego wywiązał.

Alistair MacLean

Prolog

Lorenz van Beck musiał jakoś zabić trzy godziny. Dla kogoś, komu zabijanie

przychodziło bez trudu, nie stanowiło to większego problemu. A tego pięknego,

słonecznego dnia w Paryżu van Beck musiał zabić jedynie czas.

Spacerował w cieniu drzew na Wyspie Świętego Ludwika, wygrzewając się w

promieniach słońca padających na jego szeroką, skupioną twarz. Bez kapelusza,

siwowłosy, w ciemnym garniturze z grubego sukna i płaszczu, zapiętym aż po cienki

węzeł utrzymanego w spokojnej tonacji krawata, mógł uchodzić za typowego

człowieka interesu.

Van Beck westchnął cicho i stwierdził, że czas już pomyśleć o interesach.

Postanowił odwiedzić muzeum Rodina i muzeum Cluny, prezentujące sztukę

nowoczesną, porcelanę i szkło. Notował w myśli ostatnie nabytki, ich rozmieszczenie

i oświetlenie, sprawdzał systemy alarmowe. Niektóre uwagi zapisywał w notesie:

przez które okno najłatwiej dostać się do środka; jaki wytrych będzie pasował do

drzwi; jak są uzbrojeni strażnicy i jak nastawieni do zwiedzających; w jakiej

odległości znajduje się wylot najbliższego kanału; jak wygląda topografia sąsiednich

uliczek; modus operandi – granaty? gaz?

Czasami zapisywał jedno z tysiąca, dziesięciu tysięcy nazwisk złodziei, płatnych

zabójców, speców od uzbrojenia, pirotechników, biologów, snajperów, akrobatów,

kierowców, sutenerów… Ludzie ci, zatrudniani przez van Becka na zasadzie wolnych

strzelców, tworzyli jedyna w swoim rodzaju międzynarodową siatkę. Obok informacji

o wyjątkowo wspaniałej, gościnnej ekspozycji szkła weneckiego van Beck wpisał

jeszcze jedno nazwisko – powszechnie znanej i szanowanej damy z wielkim tytułem i

jeszcze większą klasą. Nazwisko klientki.

Van Beck przekartkował notes i zerknął do terminarza, sprawdzając, o której ma

spotkanie. Rzucił okiem na złoty zegarek z dewizką, po raz ostatni wciągnął zatęchłe

powietrze muzeum – jakiż wspaniały zapach roztacza bogactwo! – i ruszył do

samochodu, który wynajął na Gare d’Austerlitz posługując się sfałszowanym prawem

jazdy wystawionym na zmyślone nazwisko. Z przedniego siedzenia wziął zniszczoną

skórzaną teczkę z popsutym zamkiem, zatrzasnął drzwi i odszedł. Świadomość, że

prędzej czy później ktoś zgłosi zniknięcie samochodu nie przeszkadzała mu w

najmniejszym stopniu.

Złapał taksówkę i kazał się zawieźć do innej agencji wynajmu samochodów, na

bulwarze Haussmanna, gdzie przedstawił się młodej, ślicznej urzędniczce jako Marcel

Louvain. Następnie pojechał do Rambouillet, zatrzymując się po drodze w Wersalu.

Tam, siedząc w coraz dłuższym cieniu drzew w ogrodach pałacowych, zjadł świeżą,

jeszcze ciepłą bułkę z pasztetem ardeńskim, a dokładnie w chwili, kiedy zegar

MacLean Alistair - Wieża zakładników.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: