Baird Jacqueline - Grzeszna namiętność.pdf - ebooki romanse 2 - nicolla12345

JACOUELINE BAIRD

Grzeszna namiętność

Harlequin

Toronto • Nowy Jork • Londyn Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia • Sydney Sztokholm • Tokio •

Warszawa

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Rebeka rozejrzała się po sali wykładową i usiadła w

pierwszym rzędzie obok swojego szefa. Sala była prawie pełna.

– Miałeś rację, Rupercie, to nazwisko przyciąga publiczność –

przyznała, zwracając się do siedzącego obok mężczyzny.

– Przecież zawsze mam rację – uśmiechnął się szeroko. – Cii.

Oto on.

Rebeka przyszła na wykład z antropologii tylko dlatego, że

Rupertowi bardzo na tym zależało. Rupert i jego żona Mary

studiowali rażeni z Benedyktem Maxwellem, dzisiejszym

wykładowcą.

– Dobry wieczór państwu, dziękuję za przybycie. Mam

nadzieję, że sprostam oczekiwaniom i nikogo nie zanudzę.

Zanudzi! Już brzmienie jego głosu było elektryzujące. Rebeka

oblała się rumieńcem, kiedy jej wzrok nieoczekiwanie skrzyżował

się na chwilę ze spojrzeniem ciemnych, błyszczących oczu. Ten

mężczyzna miał jakąś niezwykłą siłę przyciągania i zaskoczona

poczuła, że budzi w niej pożądanie. Wstrzymała oddech, serce jej

zamarło. Po raz pierwszy przytrafiło jej się coś takiego. Jej ogromne

fiołkowe oczy rozszerzyły się jeszcze bardziej, usta rozchyliły się ze

zdumienia. Nigdy się nie spotkali, a jednak wszystko w nim

wydawało się znajome...

Stał przed publicznością ze swobodą i opanowaniem. Był

wysoki, znakomicie zbudowany. Szerokie ramiona, rozbudowana

klatka piersiowa, długie, muskularne nogi, ani grama tłuszczu.

Rebeka słuchała jak w transie opowieści o jego pełnym

przygód i niebezpieczeństw życiu. Przed sześcioma laty wyruszył

na wyprawę do dżungli amazońskiej. Dwanaście miesięcy później

pozostali uczestnicy wyprawy donieśli o jego śmierci. Widzieli, jak

prąd zniósł go w stronę wodospadu. Nikt nie mógłby przeżyć

takiego wypadku. A jednak rok temu powrócił cudem do. cywilizacji,

spędziwszy cztery lata na badaniu zwyczajów nie znanego dotąd

plemienia indiańskiego. Jego książka o tych badaniach miała

ukazać się w przyszłym tygodniu i Rebeka była przekonana, że

zdobędzie ona o wiele więcej czytelników niż inne prace z dziedziny

antropologii.

Wiedziano o nim niewiele i gdy pojawił się teraz w środowisku

naukowym, wywołał w nim wielkie poruszenie. Niektórzy bardziej

konserwatywni antropologowie z trudem ukrywali zawiść.

Tymczasem Benedykt Maxwell, nie zrażony krytyką, jeździł z wy-

kładami po całym świecie, by nie pozwolić ludziom zapomnieć o

losie południowoamerykańskich Indian i niszczeniu lasów

tropikalnych.

Rebeka w pełni podzielała jego poglądy, a gdyby nawet

wcześniej uważała inaczej, sam widok wykładowcy przekonałby ją

do sprawy.

Miał czarne, dość długie włosy, które opadały swobodnie na

kołnierz marynarki. Nie był właściwie uderzająco przystojny.

Szerokie czoło i czarne, krzaczaste brwi w połączeniu ze sporym

nosem i mocno zarysowaną szczęką nadawały jego twarzy surowy i

groźny wygląd. Sprawiał wrażenie silnego i zdecydowanego, a przy

tym miał prawdziwie piękne oczy.

To były dwie najkrótsze godziny w życiu Rebeki, a gdy

skończył wykład, wstała i z zapałem biła brawo. Jego złotobrązowe

oczy spoczęły na niej i przywiodły jej na myśl dużego, drapieżnego

kota, zaraz jednak uśmiech rozjaśnił jego surową twarz i wrażenie

prysło.

W podnieceniu odwróciła się do swego szefa.

– Był wspaniały, naprawdę wspaniały.

Rupert roześmiał się. Był to potężny, niedbale ubrany

mężczyzna z grzywą siwych włosów. Kiedy ojciec Rebeki był chory,

Rupert zatrudnił ją jako asystentkę. Parę miesięcy później, po

śmierci ojca, sprzedała dom rodzinny i wynajęła pokój u Ruperta i

Mary.

Szef przyjaźnie otoczył ją ramieniem.

– A więc ty także – pokręcił głową – co to jest... Najpierw Mary

oszalała, gdy dowiedziała się, że Ben przyjeżdża, a teraz wygląda

na to, że i ty jesteś nim absolutnie oczarowana.

Rebeka zaśmiała się i potrząsnęła głową, usiłując ukryć

podniecenie, które wzbudził w niej Benedykt Maxwell.

– Wstydź się, Rupercie – zażartowała. – Wiesz dobrze, że

Mary nie widzi nikogo poza tobą i małym Jonathanem.

– No chyba. – Rupert uśmiechnął się z zadowoleniem. Rebeka

wiedziała dlaczego. Tydzień temu Mary, po dziesięciu latach

małżeństwa, urodziła wreszcie chłopca. Zaledwie wczoraj wrócili do

domu ze szpitala.

– Słuchaj, może poszłabyś na bankiet u rektora i wytłumaczyła

mnie jakoś. Zajrzę później. Najpierw muszę zobaczyć, jak Mary

daje sobie radę.

– Oczywiście, Rupercie. Ucałuj oboje ode mnie.

Rebeka, nadal uśmiechając się, przeszła przez dziedziniec

uniwersytetu i ruszyła w stronę rektoratu. Zatrzymała się przed

drzwiami rektora, zawróciła nagle i pobiegła w stronę damskiej

toalety. Nerwowe skurcze żołądka przypisała niestrawności, ale w

głębi duszy wiedziała, że okłamuje samą siebie. Świadomość, że

stanie twarzą w twarz z Benedyktem Maxwellem, napełniała ją

podnieceniem, jakiego nigdy dotąd nie doświadczyła. Weź się w

garść, dziewczyno, pomyślała, i, odłożywszy torebkę na bok,

zaczęła studiować swe odbicie w lustrze.

Czy ta zarumieniona dziewczyna o błyszczących oczach to

naprawdę ona? Zachowywała się nieprzytomnie. Opłukała twarz

zimną wodą, wytarła ją do sucha i starannie poprawiła makijaż,

który i przedtem był minimalny. Trochę tuszu na długich, gęstych

rzęsach, odrobina różowej szminki na pełnych wargach – z wes-

tchnieniem obejrzała rezultat.

To beznadziejne. Była wykształcona, inteligentna, świetnie

sprawdziła się jako asystentka profesora Ruperta Barta,

wykładowcy na wydziale prawa. Stanowiła idealną partię dla

każdego mężczyzny. Niestety, mając niespełna metr sześćdziesiąt

wzrostu, ogromne fiołkowe oczy i długie czarne włosy, które, choć

upięte starannie w kok, wykazywały nieznośną tendencję do

zwijania się w loki, wciąż przypominała, mimo kusząco

zaokrąglonych kształtów, młodziutką bohaterkę powieści Nabokova

– Lolitę. Zadrżała, a nieprzyjemne wspomnienie przyćmiło blask jej

Baird Jacqueline - Grzeszna namiętność.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: