Fakty i Mity 17-2004.pdf

„Solidarność” Stoczni Gdańskiej ostrzega:

POWTÓRZY SIĘ GRUDZIEŃ ’70

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 17 (216) 29 KWIETNIA 2004 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

Str. 3

Od kilku do kilkunastu tysięcy

złotych miesięcznie zarabia każdy

z armii 706 pracowników 16 Wojewódzkich

Funduszy Ochrony Środowiska. Nie dość,

że za te pieniądze pracują fatalnie i korup-

cjogennie – co jednoznacznie stwierdziła

NIK (str. 6) – to jeszcze lekką rączką

dofinansowują Kościół katolicki ciężkimi

milionami z naszych podatków. Przykładem

– jednym z wielu! – jest Fundusz łódzki,

który położył na tacę prawie 9 milionów zł.

Str. 6, 7

Bida z nędzą

Mowa pogrzebowa

Polskie dzieci głodują. Na lekcjach mdleją

z wycieńczenia, szperają po szkolnych śmietnicz-

kach w poszukiwaniu resztek jedzenia. Państwo

nie chce lub nie potrafi pomagać najsłabszym. Do-

tkliwie odczuwają to najbardziej bezbronni.

Mamy w łapach najnowszy raport NIK. Wy-

nika z niego, że Polska bardziej przygotowana

jest do unii z Czukczami niż z Europą. Może

Czukczowie mają to gdzieś, ale my możemy stra-

cić ponad 8 mld euro – na zawsze!

Str. 10, 11

Str. 8, 9

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 17 (216) 23 – 29 IV 2004 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Dwa światy

POLSKA Według ostatniego sondażu OBOP, do parlamentu we-

szłaby Platforma Obywatelska (33 proc.) przed Samoobroną (24

proc.) i Socjaldemokracją, czyli partią Marka Borowskiego. Ta ostat-

nia byłaby jedynym tzw. lewicowym ugrupowaniem w Sejmie.

SLD i UP znalazłyby się poza parlamentem.

Katolicy z SLD powinni zjednoczyć siły z Unią Wolności, Par-

tią Centrum, ZChN, UPR i PPS. A nuż wtedy...

W nocnym głosowaniu wybrano nowego marszałka sejmu. Został

nim Józef Oleksy. Następca Borowskiego miał niebywałe szczęście

– dostał 189 głosów, a potrzebował 188.

Niedawni przyjaciele z obecnej SdPl nie głosowali na komucha.

Większość z Was pewnie też. Cokolwiek by powie-

dzieć o tamtych latach, za jednym co najmniej połowa

z nas dzisiaj tęskni: za pewnością jutra. Weźmy ostat-

nie 30 lat – od szczytu gospodarczego i propagandowe-

go bumu socjalizmu. Jak ułożyły się losy pokolenia prze-

łomu systemów? Kto zyskał na przemianach, a kto na

nich stracił? Czy warto było i jakim kosztem?

W latach 70. większość dzisiejszych prezesów, wła-

ścicieli firm i polityków kończyła osiemnaście lat. Oni

wykorzystali zielone światło dla przedsiębiorczości w la-

tach 80. i zameldowali się w produkcji, handlu, polityce.

Kupony od tego – choć już nie tak pokaźne jak dawniej

– odcinają do dziś. Nawet w kilkutysięcznym miastecz-

ku jeden stolarz, mechanik samochodowy, ogrodnik ba-

dylarz czy elektryk prywaciarz dzierżył całkowity mono-

pol i pełen trzos. Koniunktura sprzyjała tym, którzy byli

pierwsi. Podatki nie zabijały, a głodny rynek wchłaniał

wszelkie usługi, produkty i ideologie. Ci dzisiejsi

pięćdziesięciolatkowie mogą sobie pogra-

tulować, gdyż wykorzystali dziejową szan-

sę. Zaryzykowali, wykazali się przedsię-

biorczością i odnieśli sukces. Ustawili się

na resztę życia, wykształcili dzieci, zapew-

nili im bezpieczeństwo i stabilizację. Te-

raz mogą patrzeć z dystansem na pogma-

twaną rzeczywistość.

Razem z nimi na studniówkach ba-

wiły się ich koleżanki i koledzy – póź-

niejsi górnicy, murarze, pielęgniar-

ki, rolnicy. Obecnie właści-

ciele przysłowiowego

malucha, M-3 w blo-

kach, zgorzkniałej

psychiki i dorasta-

jących dzieci bez

perspektyw na

przyszłość. Mimo

przepracowanych

25–30 lat, każdego

wieczoru, kiedy ich

dawni koledzy

raczą się marko-

wą whisky i oglądają film

DVD na ekranie plazmowego telewizora, ludzie ci drżą

o dzień następny – o pracę, niespłacony kredyt, zaległe

rachunki, żony i dzieci niezadowolone ze swoich nie-

modnych ciuchów. Ale są również bezrobotni, a nawet

bezdomni, którzy marzą o tym, by mieć takie zmartwie-

nia, bo ich troską jest wyłącznie pełny brzuch i odrobi-

na ciepła zimą. Być może kiedyś też mieli swoją szan-

sę, ale w pewnym momencie zabrakło im odwagi, spry-

tu, uporu, znajomości albo miliona dolarów na „kulczy-

kowy” start. Czy dlatego mają teraz żyć gorzej od in-

nych Polaków, często swoich rówieśników, którym z ta-

kich czy innych względów się powiodło? Tak, mają żyć

gorzej. Ale nie tak źle jak żyją teraz.

W 1980 roku i dziesięć lat później chyba nikomu roz-

sądnemu nie wydawało się, że wolność i kapitalizm ob-

sypią ludzi pieniędzmi i wepchną do mercedesa. Jednak

mieliśmy prawo oczekiwać, iż ówcześni nisko i średnio

sytuowani nie stracą minimum socjalnego, że nie będzie

tak wielkiego rozwarstwienia. Czy ktoś z rządzących,

z przemądrzałym Wałęsą na czele, ostrzegał na począt-

ku lat 90., że – aby dołączyć do dzisiejszych społeczeństw

i gospodarek zachodnich – musimy najpierw przejść ich

XIX wiek z powszechnym wyzyskiem, masowymi zwol-

nieniami, głodnymi dziećmi, żebrakami oraz mafią, która

strzela na ulicach niczym 100 lat temu w Chicago? Wręcz

przeciwnie, zwodzono naród wizjami błyskawicznych re-

form, sprawnymi restrukturyzacjami i przyśpieszeniami,

które w ciągu paru lat miały uczynić z Polski drugą Hisz-

panię, Japonię (chyba z czasów samurajów) albo pań-

stwa opiekuńcze – Szwecję czy Niemcy. Dziś mówi się

już co najwyżej o drugiej Polsce, innej od tej, na którą

już nikt nie może patrzeć, może poza tymi, którzy ją

taką uczynili. To wszystko przestało być śmieszne, od-

kąd pierwsze polskie dzieci zaczęły mdleć z głodu na

lekcjach, o czym w tym numerze piszą Andrzej Rodan

i Anka Karwowska. Jeśli nasz polski kapitalizm ma się

zatrzymać na etapie afer, bezprawia i społeczeństwa trwa-

le podzielonego na milionerów i żebraków – to ja za ta-

ką wolność rynku i słowa serdecznie dziękuję.

W tym miejscu można by zaapelować o narodową

(prawdziwą) solidarność, aby ci, którym się powiodło,

brali w opiekę najuboższych. Z własnego doświadczenia

wiem, że najlepiej pomagać konkretnym osobom, bo przy-

najmniej ma się świadomość, że pieniędzy tych nie zdzie-

siątkuje biurokracja, nie przejedzą urzędnicy i nie opo-

datkuje państwo. „Fakty i Mity” wspierają m.in. dom

dziecka w Tomisławicach pod Łodzią, spartakiady mło-

dzieży niepełnosprawnej w Elblągu i kolonie dla najbied-

niejszych dzieci wiejskich. Pomagałbym jeszcze bardziej,

ale... sumienie mi nie pozwala. Skutecznie leczę się

z miłosierdzia dla bliźnich, gdyż 40

proc. mojego osobistego zysku

i 19 proc. zysku mojej firmy za-

miast na podobne cele, a także

budowę dróg, mieszkania komu-

nalne, zasiłki wychowawcze

czy choćby wyższe pen-

sje dla nauczycieli i le-

karzy – głupi i niemoral-

ni urzędnicy przeznacza-

ją na Kościół, „rozwikła-

nie” afery Rywina, pod-

wyżki cen „leków za zło-

tówkę”, marmurowe hale

ZUS, złocone sztukaterie

w pałacu prezydenta, dro-

gie limuzyny, kilometrowe

rachunki za komórki etc., etc.

Pierwszorzędnym celem

każdego rządu cywilizowa-

nego kraju powinno być za-

pewnienie równych szans

w edukacji wszystkim dzie-

ciom oraz młodzieży, nieza-

leżnie od statusu majątko-

wego rodziców. To jest nie-

zbędne minimum, którego dochowanie daje jaką taką

gwarancję, że nie zmarnują się wrodzone i nabyte zdol-

ności przyszłości narodu. Im więcej wyłuskanych talen-

tów, tym większa szansa na rozwój elit, które w przy-

szłości zapewnią miejsca pracy innym – pobudują fa-

bryki, rozwiną handel, wyleczą jak trzeba chorych, wy-

edukują dalsze pokolenia itp. Dopiero kiedy młody czło-

wiek „nie rokuje”, można z czystym sumieniem zepchnąć

go do drugiej ligi. Ale nawet jako szeregowy robotnik

nie powinien głodować. Ani jego dzieci. To byłby już Trze-

ci Świat, do którego pod tym względem jest nam coraz

bliżej – pomimo kolejnych reform, rządów i programów.

O równości społecznej i promowaniu miernot ze wzglę-

du na przynależność klasową czy partyjną zapomnijmy

na zawsze. To nie była dobra droga, chociaż – patrząc

z obecnej perspektywy – miała wiele walorów. Przed

nami szansa na prawdziwą normalność w Unii, która

powinna polegać na promowaniu aktywności i natural-

nych zdolności Polaków. Państwo niech tylko nie prze-

szkadza, lecz stwarza jak najwięcej możliwości.

Najgorszą cechą człowieka jest marazm i utrata wia-

ry we własne siły. Nie pora dzisiaj na biadolenie, że

wszystkie interesy już zajęły rynek, że kolejka oczekują-

cych na pracę jest dla mnie nie do przeskoczenia. Trze-

ba przenikać, robić wyłomy i burzyć mury dwóch pol-

skich światów: biedy i bogactwa. Budować coraz bar-

dziej dostatnią, pewną jutra klasę średnią, która w każ-

dym kraju stanowi o sile narodu i gospodarki. Dopiero

kiedy damy z siebie wszystko, możemy mieć pretensje

do rządzących, których przecież sami wybraliśmy. Pre-

tensji do Pana Boga mieć nie powinniśmy, On rządzi

w zupełnie innym świecie.

Marek Siwiec po raz kolejny przeprosił za gest papieża (pocału-

nek ziemi kaliskiej w 1997 r.). Nowa fala skruchy Siwca ma zwią-

zek z jego kandydowaniem z Wielkopolski do europarlamentu.

W związku z przeprosinami Siwca apelujemy o nieoddawanie

na niego głosów.

Do wyborów jeszcze daleko, ale kiełbasa wyborcza już jest napy-

chana w kiszki: Lepper obiecał każdemu bezrobotnemu po 900 zł

miesięcznie. Te dziewięć stów ma zabrać właścicielom hipermarke-

tów oraz Balcerowiczowi – z rezerwy walutowej NBP.

900 zł... Gdzie te czasy, kiedy Kwaśniewski obiecywał mieszkania?

Biskupi w słowie pasterskim przed wyborami do Parlamentu Eu-

ropejskiego zabronili wiernym głosować na polityków popierają-

cych aborcję, eutanazję i związki partnerskie.

Do wyboru są jeszcze aferzyści i nawiedzone dewoty Rydzyka.

Trwa zadyma wokół Orlenu. Większość posłów (z wyjątkiem Klu-

bu Parlamentarnego SLD) domaga się powołania sejmowej komi-

sji śledczej, która zbadałaby sprawę prywatyzacji największej pol-

skiej firmy, udziału w niej służb specjalnych i rozdawania kart przez

Jana Kulczyka. Według Wiesława Kaczmarka, ten ostatni podczas

poufnego spotkania z Millerem i Kwaśniewskim rozmawiał o skła-

dzie rady nadzorczej Orlenu.

Postulujemy powołanie sejmowej komisji śledczej do zbadania spra-

wy marnotrawienia pieniędzy podatników przez sejmowe komisje.

Wokół tworzącego się Polskiego Holdingu Farmaceutycznego krę-

ci się Jan Starak – jeden z najbogatszych Polaków, prywatnie przy-

jaciel Millera... Starak stara się zakupić trzy Polfy (Warszawa, Pa-

bianice, Tarchomin), które mają wejść w skład nowego holdingu.

Przy współudziale Millera grozi nam nowa afera Starakowicka.

Po 3 latach z aresztu tymczasowego wyszedł Grzegorz Wieczerzak, by-

ły prezes PZU Życie, uważany za jednego z największych aferzystów

III RP (przepadło 173 mln złotych). Rodzinie udało się uciułać 2 mln

zł na kaucję. Wieczerzak ma teraz oskarżać prokuratora Kapustę.

Kapusta jest biedniejszy od Wieczerzaka, więc niechybnie przegra.

GDAŃSK Kościół odniósł kolejny sukces propagandowy – kilka

godzin przed śmiercią nawrócił się i ochrzcił Jacek Kaczmarski,

bard Solidarności („FiM” 16/2003), o czym triumfalnie doniósł

arcybiskup Tadeusz Gocłowski.

Nie takich bardów sutannowe łapiduchy zbajerowały, strasząc

piekłem.

BRZOZA Ta niewielka gmina w województwie kujawsko-pomorskim

jest pierwszą polską jednostką samorządu terytorialnego, która zban-

krutowała. Gmina ma 5,7 mln zł rocznych dochodów, a dług prze-

kroczył już 5,5 mln zł. Nauczyciele i urzędnicy od dawna nie dostają

pełnych pensji, nie ma pieniędzy nawet na prąd i oświetlenie. Komor-

nik zabezpieczył już budynek urzędu, szkołę, a nawet gimbusa.

Jakiś czas temu agencje informacyjne napisały o gminie niemiec-

kiej, w której oddano podatnikom po 100 euro podatku, bo urzęd-

nicy nie wiedzieli, na co go mają przeznaczyć. Jak Unia, to Unia...

UNIA EUROPEJSKA Parlament Europejski debatował nad wol-

nością mediów w Europie. Najgorsza sytuacja jest we Włoszech,

gdzie z powodu wadliwego prawa niemal cała telewizja państwo-

wa i prywatna jest w ręku premiera Berlusconiego. Niektórzy de-

putowani zarzucają Polsce brak ustawy o dekoncentracji mediów,

czyli takiej, jaką utrąciła Agora, rozpętując aferę Rywina.

My bez deputowanych PE wiemy, co to jest wolność i pluralizm

– powiedzieli nam ludzie z „Wyborczej”.

WIEKA BRYTANIA Od 1 maja (czyli już za kilka dni!) czeka na

Polaków 500 tys. miejsc pracy w Zjednoczonym Królestwie. Chodzi

głównie o pracowników z wysokimi kwalifikacjami w hotelarstwie,

służbie zdrowia, edukacji i transporcie, znających dobrze angielski...

...czyli w Polsce jakieś 5 tysięcy.

CYPR 24.04 br. na podzielonej między Greków i Turków wyspie

odbędzie się referendum w sprawie ponownego zjednoczenia kra-

ju. Jeżeli zakończy się ono sukcesem, cała wyspa wejdzie do UE,

jeżeli nie, to do Unii przystąpi tylko część grecka. Greccy liderzy,

w tym duchowni, nie chcą zjednoczenia na warunkach propono-

wanych przez ONZ. Prawosławny biskup Paweł zagroził wiecz-

nym potępieniem wszystkim, którzy popierają zjednoczenie.

Oto dowód na to, że prawosławie i katolicyzm to kościoły sio-

strzane.

IRAK Trwa powstanie radykalnych szyitów i części sunnitów.

W ciężkich walkach zginęło tylko w kwietniu 1300 Irakijczyków

i 100 Amerykanów. Decyzję o wycofaniu wojsk z Iraku podjął Hondu-

ras (370 żołnierzy) i Dominikana (300 żołnierzy). Razem z wojskami

hiszpańskimi naszą strefę okupacyjną opuści w sumie 1970 żołnierzy.

Nic to! Dumni przywódcy wielkiego narodu polskiego nigdy nie

złożą broni, powołają raczej rezerwę Ludowego Wojska Polskiego!

LITWA Nie gaśnie spór wokół obrazu Jezusa Miłosiernego w Wil-

nie („FiM” 15/2003). Polacy nie uszanowali... decyzji papieża i nie

zgodzili się na przekazanie obrazu katolikom litewskim. Nasi rodacy

pilnują obrazu i nie pozwalają go przenieść. Doszło do pyskówek.

Tego jeszcze nie było, żeby dla prawdziwego Polaka katolika

Syn Boży był ważniejszy od Ojca Świętego!

JONASZ

P amiętam dobrze czasy Gierka, Kani i Jaruzelskiego.

Nr 17 (216) 23 – 29 IV 2004 r.

GORĄCY TEMAT

Stoczni Gdańskiej najpewniej zostanie

wkrótce odebrane i sprzedane jej serce

– dwie pochylnie. To będzie koniec

polskiego przemysłu stoczniowego. – Jeśli

do tego dojdzie, powtórzy się Grudzień ’70

– powiedzieli „FiM” przedstawiciele

zarządu stoczniowej „Solidarności”.

zza oceanu doprowadzą kolebkę

„S” do upadku. Nic tego jednak

nie zapowiadało, więc mało kto

nam wierzył, tym bardziej że stocz-

nie zaczęły nareszcie cieszyć się no-

wymi zamówieniami na statki,

a portfel tych obecnych i przyszło-

ściowych zleceń ledwie domyka się

w roku 2007.

Niestety, wykrakaliśmy. Kilka

tygodni temu gruchnęła bowiem ta-

w skrócie, że gdyby spółka „Uduś”

chciała zrobić stoczniom krzywdę

i zabrać im pochylnie, to ma za

to zapłacić 205 milionów złotych

(koszt nowych pochylni). Na razie

jest pięknie.

Niecały rok później pojawia się

inny tajemniczy akt notarialny,

w którym siwiejący ze zgrozy stocz-

niowcy przeczytali, że ich dyrekto-

rzy – Bogumił Banach i Elżbieta

upadną stocznie, to oprócz stocz-

niowców straci pracę kilkadziesiąt

tysięcy ludzi. Padną sklepy, bo nie

będą miały komu sprzedawać, pad-

ną banki, usługi, komunikacja,

a przede wszystkim dziesiątki firm

kooperujących. Ale to się tak nie

skończy, bo tego ludzie już nie wy-

trzymają. Wyjdziemy na ulice. Już

wyszliśmy, demonstracja pod doma-

mi dyrektorów przekręciarzy była

pokojowa tylko dzięki kordonom po-

licji, ale niewiele brakowało...

Ze Stoczni Gdynia, w której

dwa miesiące temu widzieliśmy na-

reszcie roześmianych, a teraz znów

posępnych stoczniowców, przeno-

simy się do Gdańska. Tu nastroje

są jeszcze gorsze.

Zdenerwowany szef stoczniowej

„S”, Roman Gałęzewski , mówi:

– Szlanta co prawda został aresz-

towany (i zwolniony za kaucją

– przyp. red. ), ale co z tego, kiedy

złodziej wyprowadził z obu stoczni

gigantyczny majątek i dziś Synergia

szantażuje i nas, i miasto. Szantaż

brzmi tak: „Albo zostawimy wam

pochylnie i Gdańsk oraz Gdynia

przeżyją, albo będzie wielkie bum”.

Owo bum polegać ma na tym, że

jak miasto nie da Synergii olbrzy-

mich ulg podatkowych, to pochyl-

nie zmienią właściciela.

Na zakończe-

nie naszej rozmo-

wy z szefem „S”

grzecznie czeka

ekipa telewizji ja-

pońskiej: – O, wi-

dzą panowie... Ja-

pończyków to inte-

resuje, a u nas psa

z kulawą nogą nie

obchodzi, co stanie

się z polskim prze-

mysłem stocznio-

wym. Nie może

być inaczej, skoro

w przekręty pana

Szlanty zaangażo-

wani byli politycy

z pierwszych stron

gazet. Na przykład

stocznia – poprzez

firmę Sinus z Prusz-

cza – finansowała kampanię wybor-

czą Krzaklewskiego . Komitet wy-

borczy Kwaśniewskiego też przycho-

dził z pustym kapeluszem, a wycho-

dził z pełnym. Komu teraz zależy na

ruszaniu tego trupa, który śmierdzi?

Był czas, gdy do Szlanty mizdrzyli

się wszyscy – biskup Gocłowski , pre-

mier Buzek , a potem Miller... Miz-

drzyli się i nie odchodzili z kwitkiem...

– Dziwne to, smutne i śmiesz-

ne zarazem, ale historia potoczyła

się tak, że nikt nas nie chce bronić,

nikt nawet nie chce opisać prze-

krętu, przy którym sprawa Rywina

to pestka. Nikt z wyjątkiem „Fak-

tów i Mitów” i po trosze „Nie”. So-

lidarnościowe – „nasze” – media,

które powinny stanąć na głowie,

by kolebka „S” mogła istnieć, da-

jąc pracę tysiącom ludzi, milczą,

i my wiemy, dlaczego – mówi

Karol Guzikiewicz , wiceprzewod-

niczący Międzyzakładowej Komi-

sji Solidarności Stoczni Gdańskiej.

Coś w tym jest. Przypomnijmy...

Do obrony stoczniowców

z Gdyni i Gdańska zabraliśmy się

ponad półtora roku temu, widząc,

jak banda cwaniaków rozgrabia

majątek okrętu flagowego polskiej

gospodarki.

Ustaliliśmy i opisaliśmy, że:

– we wrześniu 1998 roku firma

Evip Progress oraz Stocznia Gdy-

nia kupują od syndyka masy upa-

dłościowej za śmiesznie niskie pie-

niądze (115 mln zł) Stocznię Gdań-

ską. W grudniu tego roku Evip

i Stocznia Gdynia powołują spółkę

Synergia 99, na czele której staje

Janusz Szlanta ;

– na skutek rozmaitych machi-

nacji tego pana (alarmujące arty-

kuły w „FiM” 50, 51, 52/2002 oraz

1, 4, 6, 8, 11, 15, 39/2003) dzieje

się tak, że Stocznia Gdynia odsprze-

daje swoje udziały m.in. amerykań-

skim funduszom inwestycyjnym

(TDA Capital Partners), z którymi

związani są np. były minister skar-

bu Sławomir Cytrycki i syn pre-

miera Millera – też Leszek.

W ten sposób TDA – czyli Amery-

kanie – staje się właścicielem Syner-

gii, a co za tym idzie – najsmako-

witszego kąska, czyli 73 ha gruntów

Równia

w centrum Gdańska. Przejmują tak-

że kontrolę nad kilkoma spółkami

wchodzącymi w skład holdingu

Stocznie Gdańsk-Gdynia.

Na części przejętych gruntów

znajdują się dwie pochylnie – ser-

ce stoczni – w których fizycznie po-

wstają statki. Reasumując, gigan-

tyczny majątek obu stoczni prze-

chodzi w ręce prywatne – najpierw

do Synergii, która miała kapitał za-

łożycielski 4 tys. złotych (!), a póź-

niej w ręce Amerykanów.

To wszystko, wraz ze szczegó-

łami, ujawnialiśmy cierpliwie w ko-

lejnych artykułach, wieszcząc zło-

wróżbnie, że Szlanta i jego koledzy

ka oto bomba:

za kilka mie-

sięcy Stocznia

Gdańska może

zostać – i naj-

pewniej zosta-

nie – pozba-

wiona pochyl-

ni, co de facto

oznacza jej

śmierć z dnia

na dzień. Do-

datkowo po-

ciągnie za so-

bą Stocznię

Gdynia, bo

obie stanowią

nierozerwalny organizm.

Czy to możli-

we, aby kilku

przekręciarzy (ze

Szlantą na czele)

i kilku zamiesza-

nych w sprawę

prominentów mo-

gło „przewrócić”

polski przemysł

stoczniowy, który

zaczął stawać na

nogi? Możliwe!

Dotarliśmy bo-

wiem do dwóch

zdumiewających

dokumentów, któ-

rych lektura sta-

wia nam resztki

włosów na głowie.

Oto w roku

1999 zostaje spo-

rządzony akt no-

tarialny – umowa

pomiędzy Stocz-

niami a Synergią.

Wynika z niego

Dudziuk (dwie ręce Szlanty) – zrze-

kają się owego zabezpieczenia. Ot,

tak sobie. Innymi słowy, Synergia mo-

że teraz sprzedać pochylnie komu

chce i bez żadnego zadośćuczynienia

dla stoczni (patrz dokumenty obok).

I teraz właśnie do tego doszło!!!

Po raz nie wiadomo który od-

wiedzamy Stocznię Gdynia. Szef

związku zawodowego „Stoczniowiec”

– Leszek Świętczak – i jego kole-

dzy już nie mieszkają w budzie po-

za stocznią. Koniec banicji i własne

biuro, ale co z tego... – Mamy pra-

cę, zamówienia na statki sypią się

jak z rękawa, nawet pensje wypła-

cane są prawie regularnie, tylko że...

tylko że za kilka miesięcy z obu stocz-

ni może nie zostać nawet kamień na

kamieniu. Synergia zapowiedziała

bowiem sprzedaż pochylni temu, kto

da więcej, np. Niemcom lub Izraelo-

wi. Będziemy więc pierwszą w histo-

rii stocznią, która ma budować stat-

ki, tylko nie ma gdzie tego robić

– mówi Świętczak. I dodaje: – Jeśli

Gałęzewski ma jak najgorsze

przeczucia i twierdzi, że spełni się

najczarniejszy scenariusz wielkiego

upadku! – A wtedy będzie drugi

Grudzień ’70. Z tym, że do spo-

łecznego spazmu nie dojdzie

w Gdańsku. Kilkadziesiąt tysięcy

ludzi pojedzie do Warszawy... Na

razie 30 kwietnia zorganizujemy

ostrą pikietę przed ambasadą USA

przeciwko terrorystom gospodar-

czym z Evip i Synergii.

Do sprawy wrócimy niebawem.

MAREK SZENBORN

RYSZARD PORADOWSKI

Fot. Ryszard Poradowski

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 17 (216) 23 – 29 IV 2004 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Odessanie mózgu

Prowincjałki

W tę pamiętną sobotnią noc (walka Gołoty

z Byrdem ) czterej bandyci wtargnęli do jednego

z mieszkań w centrum Łodzi. Właściciela najpierw pobili, skrępowali taśmą, a po-

tem wrzucili do wersalki. Zapakowali sprzęt AGD i pieniądze, ale zostawili telewi-

zor. Dlaczego? Zbliżała się godzina walki bokserskiej Gołoty i postanowili obejrzeć

transmisję w mieszkaniu ofiary. Oglądali i pili wódeczkę. Spili się tak, że usnęli

w trakcie ostatniej, dwunastej rundy. Mężczyzna oswobodził się z więzów i powia-

domił policję. Bandyci o wyniku walki dowiedzieli się dopiero w areszcie śledczym.

Jak powszechnie wiadomo, naj-

bardziej wybitnymi seksuologa-

mi są księża. Nie ma bowiem spe-

cjalistów nad praktyków!

Kilku księży redaguje „Miłujcie

się!” – katolicki dwumiesięcznik Spo-

łecznej Krucjaty Miłości. Uff, nazwa

długa, ale wśród publicystów nazwi-

ska i pióra najprzedniejsze: ksiądz

Mieczysław Piotrowski , ksiądz

Edward Janikowski , ksiądz Andrzej

Trojanowski , ksiądz Edward

Szymanek , no i wielodzietny ojciec...

w habicie Wojciech Mainka .

Imprimatur, a jakże, już na dru-

giej stronie czasopisma dał sam

Przełożony Generalny Towarzystwa

Chrystusowego, ksiądz Tadeusz

Winnicki . Czymże zajmuje się owo

czasopismo? Otóż uświadamia nas

pod względem seksualnym.

W „Miłujcie się!” znajdujemy od

jasnej cholery artykułów przestrze-

gających nas przed seksem i proble-

mami z nim związanymi. I tak na

przykład bezpieczna prezerwatywa

okazuje się największym oszustwem

stulecia! Jest środkiem zabójczym

w skutkach, a m.in. „naraża lu-

dzi na zarażenie się wirusem

HIV”. Sutannowi jadą ostro, że

wszyscy ci, którzy propagują pre-

zerwatywę, powinni być pociągnię-

ci do odpowiedzialności karnej.

Natomiast stosowanie pigułki hor-

monalnej u kobiet zwiększa ryzyko

zachorowania na raka piersi. A mo-

że mężczyźni w czerni dopuszczają

czasem stosunek przerywany? Ale

w życiu! Nawet się nie ważcie, „bo

metoda ta obciąża psychicznie”.

Również doustna pigułka anty-

koncepcyjna nie znajduje uznania, bo

to „niszczenie życia u samych jego po-

czątków” , a ci piekielni aptekarze

zostają wciągnięci w strukturę grze-

chu, sprzedając całą gamę środków

zapobiegających zapłodnieniu. Rów-

nież i młode kobiety są otoczone tro-

ską: „Wiele młodych dziewcząt nie

zdaje sobie sprawy z tego, że przyj-

mując pigułkę zwiększają podatność

na choroby przenoszone drogą płcio-

wą, a szczególnie na zarażenie wiru-

sem HIV”.

Co w zamian propo-

nują nasi domorośli

erotumani? Jedynym

pewnym – według

nich – zabezpiecze-

niem „jest wstrzemięź-

liwość seksualna

zgodnie z nauką

Jezusa. Ci jednak,

którzy bardziej za-

ufali prezerwatywie,

aniżeli Jezuso-

wi, niech

podporządkowana wyłącznie tajem-

nicy przekazywania życia, zaś wszel-

kie doznania erotyczne poza prokre-

acyjnym celem są grzechem, i to

śmiertelnym. A więc – miłujcie się!

Oczywiście, takie miłowanie to

nie jebajka, bo co ma zrobić biedna

kobieta, gdy „zajdzie” w wyniku pi-

jackiego gwałtu ze strony męża,

a biedna rodzina nie może zapew-

nić dzieciom podstawowych warun-

ków życia? Z tak wyrazistym

problemem księża redaktorzy

rozprawiają się krótko: „(...)

a jednak zauważmy, że mąż nie

gwałciłby żony (a może i nie upi-

jałby się) właśnie wtedy, gdyby

współżycie było świętością, a nie

towarem do nabycia”. No może

i chłopaki mają rację, ale niech

raczej powiedzą to w oczy tej

żonie i mężowi pijakowi, za-

nim ich wyrzuci przez okno.

A teraz horror absolutny!

Hit XXI wieku! Tym większy,

że jeszcze nikt o czymś podob-

nym nigdy nie słyszał. Księża

wypowiedzieli wojnę bezbożnym

Stanom Zjednoczonym, gdzie

zgodnie z prawem mordu-

je się niemowlaki w spo-

sób następujący: „(...)

prowokuje się poród,

z tym, że odwraca się

dziecko nóżkami do przo-

du i rodzi się całe dziecko z wyjątkiem

główki, która pozostaje w matce. Na-

stępnie zabija się dziecko przez odessa-

nie mózgu i wyjmuje się je z matki”.

Ludzie, zmiłujcie się i wyślijcie

psychiatrę do redakcji „Miłujcie

się!”. I to zaraz, bo jutro może być

za późno. Ktoś księżom redaktorom

seksuologom odessał mózg!

ANDRZEJ RODAN

Na lekcji religii ksiądz Piotr Jurczak przy-

walił uczniowi i wyrzucił go z klasy. Zda-

rzyło się to w Zespole Szkół im. Józefa Piłsudskiego w Bielsku Podlaskim. Sutan-

nowy zdenerwował się, że uczeń, Wiktor K. , nie zmienił butów. Wiktora natych-

miast zawieszono w prawach ucznia, a ksiądz bokser nadal prowadzi katechezę.

Mieszkańcy małej osady Baby pod Ostrowem

Wielkopolskim kategorycznie żądają zmiany na-

zwy swojej miejscowości na Czekanów. Twierdzą, że ta nazwa ich ośmiesza (szcze-

gólnie mężczyzn) oraz utrudnia im życie. Zygmunt Glapa , wójt gminy, w pełni apro-

buje postulat, ale ostrzega, że zmiana nazwy może potrwać nawet do 2006 r. Tak

więc do Unii Europejskiej wejdą Baby.

W miejscowości Opoka (woj. lubelskie) jechał ro-

werzysta... wężykiem, od pobocza do pobocza.

Kiedy zauważył radiowóz policyjny, próbował go... staranować, żeby przerwać blo-

kadę. Nie udało się. Cyklista był pijany jak bąk. Policjantom próbował wręczyć

80 zł łapówki i wtedy miarka się przebrała. Pijaczek błyskawicznie trafił do aresz-

tu. Za mało dawał, czy policjanci też nie lubią cyklistów?

Policja ma kłopoty z ujęciem złodziei samochodów,

a mieszkance Bychawy (woj. lubelskie) udało się to

bez problemu. Kobieta usłyszała, że ktoś uruchamia jej auto stojące przed domem.

Zamiast wezwać policję, wybiegła, a potem z furią zaczęła szarpać złodzieja za ubra-

nie i włosy, wyciągnęła go z samochodu, dała kopa w jądra i przyłożyła w gębę. Po-

krwawionemu złodziejowi udało się uciec drugimi drzwiami. Był tak przerażony, że

na tylnym siedzeniu zostawił radioodtwarzacze skradzione z innych samochodów.

I to jest jedyna skuteczna metoda na złodziei: nie wzywać policji, kopa i z woleja.

Tyle że potem odpowiada się przed sądem za pobicie.

Opracował AR

pamiętają, że w ten sposób wybierają

duchową i fizyczną śmierć”. Aby zro-

zumieć ten skomplikowany problem,

koniecznie należy zajrzeć do pracy

„Struktury grzechu w ocenie społecz-

nego nauczania Kościoła” autorstwa

ks. Janusza Mariańskiego .

Księża informują swoich czytel-

ników (mam nadzieję, że nielicznych),

iż przyjemność seksualna winna być

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Najmilsze dziewczęta, w trosce o polski kraj i polski dom, o zagrożoną god-

ność polskiej kobiety, w walce o czyste serce polskich dziewcząt, zacznijcie

jakiś nowy styl w codziennym zachowaniu, w stosunkach koleżeńskich i to-

warzyskich z chłopcami. Styl prawdziwie dziewczęcy, pełen najwyższego wdzię-

ku i kobiecości. (...) Musicie być ładne, to znaczy – uporządkowane, zhar-

monizowane we wszystkim.

(www.adonai.pl)

tię w kierunku liberalnego centrum odpowia-

dam: to prawda – wyspowiadał się publicznie Miller.

Pozostaje mieć nadzieję, że wyborcy przy najbliższej

okazji powiedzą jemu i jego partii: „Idźcie z sejmu do

domów i nie grzeszcie więcej”.

Rozliczając się z cza-

su swojego premierostwa,

Miller przyznał wreszcie,

że długi marsz SLD na pra-

wo nie był bynajmniej zbie-

giem przypadkowych okoliczności ani bezwolnym dry-

fem. Miller świadomie i dobrowolnie pchał swoją partię

na prawo, czyli – jak to określił – „od socjalizmu do li-

beralizmu” albo „ku liberalnemu centrum”. Nie należy

mniemać naiwnie, że ustępujący premier był osamotnio-

ny w swoich dążeniach. Nie można poruszać w nowym

kierunku stutysięcznej partii bez jednomyślności najbliż-

szych współpracowników i przynajmniej milczącej zgody

większości działaczy. Sam Miller jest chyba świadom te-

go, że – wypowiadając publicznie podobne rzeczy

– przyznaje, iż oszukał wyborców. W wyborach w 2001 r.

startował przecież z lewicowym programem i socjalny-

mi, jak najbardziej, obietnicami. A zaraz potem przesu-

wał się na prawo... Sam nie ma złudzeń co do wartości

składanych przez siebie obietnic: „U nas wyborcy biorą

niezwykle poważnie wszystko, co się mówi w kampanii.

Ludzie nie umieją odróżnić retoryki od rzeczywistych

programów”. Znaczy to, że nie należy traktować poważ-

nie tego, co mówi Miller, bo to pusta gadanina, przynę-

ta zastawiona na naiwnych. Słyszeliście to, wyborcy?

Miller wierzy głęboko: „To ja mam rację. Skracanie

dystansu do Unii Europejskiej można osiągnąć tylko dro-

gą liberalną. Nie warto się kłócić z rynkiem, rynek ma

zawsze rację”. Trzeba przyznać, że nawet Platforma Oby-

watelska rzadko zdobywa się na takie otwarte publiczne

wyznania liberalnej wiary. Szkoda tylko, że sam premier

nie pamięta sukcesów swo-

jej partii sprzed dekady,

kiedy właśnie złagodzono

pod kierunkiem Kołodki

liberalną politykę po-

przednich ekip i ograniczono znacząco obszary nędzy.

W samym tylko 1997 roku wzrost gospodarczy wyno-

sił 7 proc. (tyle, ile u najlepszych, czyli Chińczyków),

a bezrobocie spadło w ciągu 12 miesięcy o ponad 500

tys. osób! Czy to wtedy polityka gospodarcza była bliż-

sza potrzebom rynku i społeczeństwa, czy teraz, kiedy

Hausner nieudolnie próbuje naśladować nieudaczni-

ka Balcerowicza ? Co jest bardziej efektywne: obecny

fundamentalizm rynkowy czy społeczna gospodarka ryn-

kowa, którą kiedyś prowadził Sojusz? Teraz można

tylko pomarzyć o takich sukcesach, ale czemu się dzi-

wić, skoro trwa marsz „od socjalizmu do liberalizmu”...

Mimo że Miller przyznał się do oszukania lewicowe-

go elektoratu i do zdrady lewicy, nie opuszcza go dobre

samopoczucie. Jest zadowolony z siebie, „czuje ulgę”

i „satysfakcję”. Co do mnie, lewicowego wyborcy, to po-

czuję ulgę (choć bez satysfakcji) dopiero wtedy, gdy cy-

niczny uśmieszek niedużego pana z SLD odejdzie ra-

zem z nim na zasłużenie przedwczesną, polityczną eme-

ryturę.

Od pewnego już czasu w naszej Ojczyźnie założenia ruchu Nowej Ery są ofi-

cjalnie upowszechniane w wielu środkach masowego przekazu, które propa-

gują totalny liberalizm moralny oraz tajemne wierzenia, wróżby, horoskopy

i praktyki okultystyczne. Ich celem staje się rozwodnienie wiary i moralności

katolickiego społeczeństwa polskiego, tkwiącego swoimi korzeniami jeszcze

głęboko w tradycji i kulturze chrześcijańskiej.

Bez złudzeń

(„Niedziela” 15/2004)

Cały ogromny problem Polski to zakłamanie w mediach. (...) jesteśmy za de-

koncentracją mediów w Polsce, nie mogą być wszystkie w rękach ateistycz-

nych. Właśnie przez takie media są ustawicznie zwalczane Radio Maryja

i TV TRWAM. (...) Obecnie każdy odruch wolności zaczyna być tępiony.

Została ubezwłasnowolniona nawet jednostka specjalna „Grom”, żeby nie

upomniała się w pewnym momencie o Polskę. Tymczasem Zachód wie le-

piej, niż nasze koalicje, że Polacy wcześniej czy później powstaną przeciwko

niewoli i oszustwom, i być może dlatego przygotowuje wielkie oddziały służb

specjalnych. Znowu wybiła dla Polaków godzina próby.

(„Nasz Dziennik” 86/2004)

Jakby nie było dosyć tego, że przeraźliwy smród rozkładu PRL dociera

już do Nieba, to jeszcze zaczęły działać zaaplikowane Polsce przez so-

juszników i przyjaciół środki przeczyszczające. Konsekwencje wejścia do

NATO i Anschlussu są, jak się wydaje, głębsze i bardziej zaskakujące

niż „klasa polityczna” przypuszczała. Amerykanie postanowili pozbyć się

wreszcie mafii powiązanej z KGB i GRU, a Niemcy też tylko temu po-

zwolą służyć, kto zostanie pozytywnie zweryfikowany przez gestapo. Ob-

jawienie się tych nieprzewidzianych konsekwencji wywołuje objawy zde-

nerwowania, a nawet paniki wśród „klasy politycznej”, obżerającej się

do tej pory odpadkami z okrągłego stołu.

(www.nczas.com)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

PRZEGRALI Z WÓDKĄ

RING WOLNY – KATECHEZA

CHŁOPY NIE LUBIĄ BAB

NO TO CYK, CYKLISTO

BABA Z JAJAMI

N a zarzuty moich kolegów, że przesuwałem par-

Nr 17 (216) 23 – 29 IV 2004 r.

NA KLĘCZKACH

PLATFORMA

WATYKAŃSKA

samochody. Pirat dostał dodatko-

wo po kieszeni, bowiem biskup

przeniósł go z proboszczostwa

w Lubnie na wikariat w Przytocz-

nej i pozbawił funkcji kapelana lu-

buskich strażaków.

JĘZYK REKLAMY

Różne idiotyzmy oferuje się

nam w setkach reklam podrzuco-

nych za wycieraczki, ale to już chy-

ba maleńka przesada. Oto firma

Farmica zachęca nas do nabycia

– za jedyne 14,99 zł – szczotki do

czyszczenia języka. Szczotka owa

– jak zachwala producent – usu-

wa resztki jedzenia z ozora. Co

więcej, wynalazek ten ma podob-

no opatentowany kształt, przeto

gwarantuje powodzenie zabiegu.

No więc jęzory wywalić! I do

czyszczenia przystąp!

Nowy zwyczaj, nieznany dotąd

w Europie, wprowadza Platfor-

ma Obywatelska. Jej liderzy wy-

myślili bowiem pielgrzymkę par-

tii do Watykanu. 22 kwietnia br.

Jan Paweł II ma przyjąć na spe-

cjalnej audiencji 160 członków PO

(posłowie, jeden senator, marszał-

kowie województw, starostowie

i burmistrzowie).

Organizatorem wycieczki jest

Paweł Piskorski . Pielgrzymka ma

zapewne pomóc kandydatom PO

w wyścigu do Parlamentu Europej-

skiego. Boże, chroń Europę! MP

znalazł na zaspokojenie roszczeń

pana komornika, który ośmielił się

opieczętować dzieła sztuki i cenne

meble w gdańskiej kurii na poczet

długów kościelnego wydawnictwa.

Uroczystość wystawienia reli-

kwii (która wszakże relikwią nie

jest) poprowadził władca Pomorza,

abp Gocłowski. Nawiedzeni lud-

kowie nie pomieścili się w świąty-

ni. Ci, którym udało się przepchać

do stelaża, ślinili płótno (podró-

bę!), klękali, modlili się przed nim

i zapalali świece. Następnie odchu-

dzali się z gotówki. Brzęk spada-

jących do puszek monet radował

uszy arcybiskupa. Przecież każda

złotówka wrzucona do skarbonki

to złotówka mniej z budżetu gdań-

skiej kurii na spłatę długów wy-

dawnictwa.

Oby patent „użyczenia” na ży-

czenie Krk nie stał się nową pla-

gą III Najjaśniejszej.

SKAZANI

NA PLEBANA

ODDALI,

BO NIE DOSTALI

Jeśli miałeś pecha i stanąłeś

przed obliczem sądu w Wejhero-

wie, możesz przejść przyspieszoną

religijną indoktrynację. Jak to moż-

liwe? Zwyczajnie – sąd serwuje ska-

zanemu pracę na rzecz gminy, a ta

kieruje nieboraka do miejscowego

proboszcza. Na plebanii zawsze jest

coś do zrobienia: można narąbać

drewna, skopać proboszczowi...

ogródek, a przy okazji pomodlić

się za popełnione grzechy. Skaza-

ni raczej nie protestują, no bo jak

tu za jednym zamachem narazić

się i Temidzie, i proboszczowi,

i Panu Bogu...

Pod koniec ub. r. czarno-czer-

wona koalicja rządząca powiatem

w Janowie Lubelskim przekazała

aktem notarialnym na rzecz Cari-

tasu atrakcyjną nieruchomość przy

jednej z głównych ulic miasta. Spo-

sób i forma darowizny o prawie

milionowej wartości wzbudzały po-

dejrzenia co do intencji i prawne-

go aspektu całej operacji. Ale wia-

domo było, że kierownictwu san-

domierskiego Caritasu zależy na

czasie, bowiem mijał termin złoże-

nia wniosku do Urzędu Marszał-

kowskiego w Lublinie o dotację

w roku 2004 na cele charytatywne,

tj. na odnowienie i adaptację przej-

mowanych budynków. Sprawa cią-

gnęła się przez kilka miesięcy i do-

piero niedawno wyszło na jaw, że

10 marca br. Caritas... zwrócił po-

wiatowi cały prezent, ponieważ...

dotacji nie otrzymał.

Przypadek z Janowa Lubelskie-

go to chyba jak na razie jedyny

przykład w Polsce, kiedy organiza-

cja kościelna oddała bez specjal-

nych oporów atrakcyjny majątek,

o który wcześniej usilnie zabiega-

ła. Jak pięknie... No może nie do

końca, bo janowskie wróble ćwier-

kają, że oddali, gdyż sprawie za-

czął się przyglądać prokurator.

„MONOPOL” KRK

ZNA(CZ)KI CZASÓW

Czego to ludzie nie wymyślą!

Dzięki Deborze Esayian , Amery-

kance wyznania anglikańskiego, na

bazie słynnego planszowego „Mono-

polu” powstała gra „Episcopoly”.

I tak w miejsce hoteli, dworców

i budynków wepchnięto kościoły, se-

minaria duchowne i budynki para-

fialne. Pionki używane w grze mają

kształt chrzcielnic, baranków i gołę-

bi. Amerykanka stwierdziła, że jej ce-

lem jest przede wszystkim uświado-

mienie grającym, co znaczy parafia

i kierowanie całym kościołem. No cóż...

w Ameryce grają kościołem, a w Pol-

sce Kościół gra nami!

Złote i srebrne znaczki poczto-

we z papieżem były... ale się zmy-

ły. Teraz Poczta Polska ustala, co

się stało z wyemitowaną serią dla

kolekcjonerów, która nie pojawiła

się w oficjalnym obiegu, a obecnie

jej poszczególne egzemplarze na

czarnym rynku są warte nawet

3 tys. zł. Ponieważ PP wyproduko-

wała 3 tysiące znaczków, łatwo po-

liczyć, że poszukuje się 9 mln zł. Na

razie udało się ustalić, że część ma-

rek wpadła w łapy poprzedniego

kierownictwa Poczty, a po jednym

znaczku dostali Miller i Glemp .

Jak znamy życie, Miller już zna-

czek liże... tylko czy z właściwej

strony?

JAK CIĘ WIDZĄ...

ZBRODNICZE

PRZEDSZKOLA

Mariola i Piotr Wołochowi-

czowie , doradcy rodzinni, autorzy

książki: „Mamusiu, gdzie jesteś?”,

twierdzą, że dziecko z rodziny

chrześcijańskiej absolutnie nie po-

winno być posyłane do przedszko-

la, nawet jeśli wychowawczyni jest

„nawrócona”. Przedszkole, ich zda-

niem, jest zawsze ogromnym złem

wyrządzanym dziecku przez rodzi-

ców, bo dają przyzwolenie na

kształtowanie duszy dziecka przez

ludzi „nieprzewidzianych w Bożym

planie”. To dla katolickiej rodziny

interes bardzo nieopłacalny, bo

zwiększa koszty prowadzenia do-

mu i sprawia, że matka – zamiast

na jednym „domowym” etacie

– pracuje na dwóch. Sytuacja ta

w przyszłości zaowocuje swego ro-

dzaju zemstą, czyli oddaniem ro-

dziców do domu starców. Dlate-

go Wołochowiczowie gorąco ape-

lują do wierzących mężów o stwa-

rzanie żonom takich warunków, by

chciały pozostawać w domu

z dziećmi. A na dowartościowanie

matki Polki podają prosty sposób

– wystarczy tylko zamiast: „żona

nie pracuje” , mówić: „żona prowa-

dzi dom” . Rzeczywiście, to brzmi

dumnie!

MAR

ZŁOTOUSTA

Nie uśmiechaj się do dyktatora,

bo stracisz zęby. Przekonała się

o tym studentka wygłaszająca pean

na cześć Saparmurada Nijazowa ,

prezydenta Turkmenistanu. Satrapie

nie spodobały się jej złote koronki

na zębach, przypominały mu bowiem

o... biedzie. W tym kraju posiada-

nie złotych koronek jest oznaką za-

możności, a to prezydenta obecnie

obraża albo... uraża, bo jak każdy

despota, chce mieć monopol na bo-

gactwo. Zaproponował studentce wy-

mianę złotych koronek na białe, do-

dając, że jest z nim właśnie minister

zdrowia, który jest dentystą i spra-

wę szybko załatwi. Wypowiedź pre-

zydenta nadała telewizja, więc za-

pewne za jakiś czas nie znajdzie się

w Turkmenistanie ani jednego „zło-

toustego” człowieka. Wcześniej, po

wyrażonej w telewizji dezaprobacie,

zniknęły na uniwersytetach brody

i długie włosy studentów.

ŚWIĘTY SPOKÓJ

Do ostatniej chwili czarni biz-

nesmeni z gdańskiego wydawnic-

twa Stella Maris zwlekali z ogło-

szeniem decyzji o oddaniu pienię-

dzy za papier pobrany z firmy Arc-

tis Paper Kostrzyn SA. Uczynili

to na sali sądowej, chcąc za wszel-

ką cenę uniknąć ujawnienia ko-

ścielnego stanu posiadania i zaję-

cia przez komornika następnych

zabytkowych mebli i obrazów abp.

Gocłowskiego . Na razie komor-

nik wstrzymał licytację już zajęte-

go kościelnego dobra, idąc na rę-

kę sutannowym. Podobnie postą-

piła poszkodowana firma. Ta ostat-

nia wolała wycofać wniosek w spra-

wie ujawnienia kościelnego mająt-

ku i pokryć koszty sądowe (1800

zł), by odzyskać od Stella Maris

ponad 300 tys. zł i mieć na przy-

szłość „święty” spokój.

Dość bogatą kolekcję T-shirtów

i bluz z chrześcijańskim przesłaniem

oferuje nawiedzonym małolatom

firma „Made in Heaven” ( heaven

– niebo) z Poznania. Przykładowo

ciuch z nadrukiem „Chcę być świę-

ty” ma przypominać o powołaniu

do świętości, a z napisem „Hardco-

re Chrystian” – o potrzebie rady-

kalnej świętości. Powala na kolana

skrót FBI rozszyfrowany jako „firm

believer in Jesus” (mocno wierzę

w Jezusa) oraz CIA – jako Christ

is alive (Chrystus żyje).

HERETYKOM – NIE!

Konserwatorzy zabytków – wspie-

rani przez urzędników wojewódzkich

i niektórych radnych – sprzeciwia-

ją się przekazaniu Kościołowi za-

bytkowej kamieniczki. Rzecz dzie-

je się w Legnicy, więc taka infor-

macja jest jak słynny dowcip o roz-

dawnictwie samochodów na placu

Czerwonym w Moskwie. Zawiera

swoje trzy „ale”. Po pierwsze, cho-

dzi o Kościół ewangelicki. Po dru-

gie, nie jest to przekazanie, tylko

zwrot prawowitej własności. Po

trzecie, wspomniani protestujący

nie widzieli nic zdrożnego, kiedy

Kościół katolicki pochłaniał kolej-

ne kamienice i parcele przekazy-

wane mu za bezcen. Nie każdemu

psu – Burek.

UŻYCZENIE

NA ŻYCZENIE

Prezydent Opola – wbrew usta-

wie o gospodarce nieruchomościa-

mi – przekazał katolickiej Wyższej

Uczelni im. Bogdana Jańskiego bu-

dynek jednej z likwidowanych

szkół. Teraz chce uczynić podob-

nie z siedzibą Szkoły Podstawo-

wej nr 27 (wartość powyżej milio-

na zł) przy ul. Olimpijskiej, która

ma być przejęta za friko przez To-

warzystwo Przyjaciół Szkół Kato-

lickich w Częstochowie. A wszyst-

ko według patentu łódzkiego pre-

zydenta Kropiwnickiego , który

tzw. użyczenie (czytaj: przekazy-

wanie majątku gminnego za Bóg

zapłać) przetestował – wbrew pro-

testom wielu radnych – na kamie-

nicy przy ul. Zielonej 13, sprezen-

towanej dominikanom.

CAŁUN ZA DŁUGI

Uwaga, dewoty! Po opodatko-

waniu pomorskich parafii specjalną

daniną (1 zł na beret) przeznaczo-

ną na spłatę długów archidiecezjal-

nego wydawnictwa Stella Maris, abp

Tadeusz Gocłowski nadal gorącz-

kowo poszukuje dodatkowej kasy.

Najnowszym pomysłem sutan-

nowych z Gdańska jest wystawienie

w kościele u księży zmartwychwstań-

ców we Wrzeszczu kopii Całunu Tu-

ryńskiego. Pomorscy hierarchowie

mają nadzieję, że do gdańskiego ko-

ścioła napłyną tysiące wiernych (nie-

bawem zacznie się sezon turystycz-

ny), a wraz z nimi szmal. Będzie jak

CZARNY PIRAT

Coraz mniej zrozumienia dla

panów w sukienkach wykazują są-

dy. Sąd Grodzki w Gorzowie ska-

zał księdza Przemysława K. na

sześć miesięcy pozbawienia wolno-

ści w zawieszeniu na 2 lata, 2100

zł grzywny i zakaz kierowania po-

jazdami przez rok za spowodowa-

nie kolizji w stanie nietrzeźwym.

Księżulo, mając ponad 1 promil

we krwi, z ułańską fantazją wpa-

kował swoje seicento w dwa inne

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: