Salomon - król Izrarla.rtf

(701 KB) Pobierz

SALOMON - król Izrarla

18.08.2008             

http://www.apostol.pl/czytelnia/felietony/stary-testament-v-z%C5%82oty-wiek-izraela

 

 

Panowanie Dawida dobiegło końca około roku 970 przed Chr. Król nie wskazał swojego następcy. Po krótkiej wojnie na tronie ojca zasiadł Salomon. Jego panowanie wyznacza w historii Izraela jeden z nielicznych okresów stabilizacji. Pokój polityczny umożliwił rozkwit dalekosiężnego, międzynarodowego handlu, który przynosił królestwu ogromne zyski. Kupcy handlowali z Afryką, Egiptem, Arabią i Libanem. Jako wytrawny dyplomata Salomon zawarł wiele politycznych aliansów, przypieczętowując je rozlicznymi małżeństwami z córkami swoich sąsiadów. Według autora Pierwszej Księgi Królewskiej harem Salomona liczył 700 żon i 300 konkubin.
Za pośrednictwem kupieckich karawan, w orszakach egzotycznych księżniczek i zagranicznych poselstw ściągało do Izraela całe kulturowe bogactwo i obyczajowa różnorodność ówczesnego świata. Dwór Salomona roił się od obcokrajowców, na targach kupcy przekrzykiwali się w najróżniejszych językach, zagraniczne obyczaje poczęły wnikać w tradycyjny styl życia, zaś wokół jerozolimskiej świątyni wyrosły za królewskim przyzwoleniem przybytki wszystkich ważniejszych pogańskich bogów.

Rozpad i podział
Lata świetności Izraela były już jednak policzone. Wielokulturowość i wspierany przez Salomona kosmopolityzm budziły odrazę wśród konserwatywnych wyznawców Jahwe. Ponoć sam Salomon u schyłku życia zaczął oddawać cześć obcym bóstwom. Nawoływano do odwrotu od "pogańskich" obrzędów i obyczajowości. U schyłku panowania Salomona pojawiły się też pierwsze oznaki gospodarczej zapaści, spowodowanej ogromnymi nakładami na królewskie projekty budowlane. Ludność poczęła buntować się przeciw wyzyskowi i przymusowej pracy na rzecz państwa. Po śmierci Salomona (około 930 roku przed Chr.) zjednoczone królestwo, które zaledwie pół wieku wcześniej stworzył Dawid, uległo rozpadowi.

 

 

 

10.02.2009

 

http://www.zbawienie.com/bestia.htm

 

 

Król Salomon nie był wiernym Bogu u schyłku swego życia i służył pod naciskiem swoich żon fałszywym bogom - demonom. Moloch, Chiun oraz Remphan to imiona boga gwiazdy, Saturna, najważniejszego boga Chaldejczyków. Poślubiwszy córkę faraona w 922 roku p.n.e. gwiazda sześcioramienna stała się znana jako Pieczęć Salomona w egipskiej magii oraz czarach. Czyli Salomon był uwikłany w poczynania ówczesnej Bestii - Synagogi Szatana.

 

1 Królewska 11:4 Kiedy Salomon zestarzał się, żony zwróciły jego serce ku bogom obcym i wskutek tego serce jego nie pozostało tak szczere wobec Pana, Boga jego, jak serce jego ojca, Dawida. 5 Zaczął bowiem czcić Asztartę, boginię Sydończyków, oraz Milkoma, ohydę Ammonitów. 6 Salomon dopuścił się więc tego, co jest złe w oczach Pana, i nie okazał pełnego posłuszeństwa Panu, jak Dawid, jego ojciec. 7 Salomon zbudował również posąg Kemoszowi, bożkowi moabskiemu, na górze na wschód od Jerozolimy, oraz Milkomowi, ohydzie Ammonitów. 8 Tak samo uczynił wszystkim swoim żonom obcej narodowości, palącym kadzidła i składającym ofiary swoim bogom.

 

Salomon uczestniczył w ohydnych ceremoniach oraz rytuałach owych bożków, podczas których składano ofiary z ludzi i dzieci oraz uprawiano wyuzdany seks świątynny. Tzw. Gwiazda Dawida nigdy nie była oficjalną flagą Izraelitów i najstarsze zapiski nie wspominają o niej. Król Dawid nie miał z tą gwiazdą nic wspólnego. Rzeczywiści, starożytni Izraelici oraz Żydzi ortodoksyjni używali oraz nadal używają tzw. Menory, symbolu danego przez samego Boga.

Gwiazda ta nie ma nic wspólnego ze starożytnym Izraelem.

Naród Wybrany przez Boga otrzymał od Niego Imię - IZRAEL. Naród ten także otrzymał z rąk bożych Prawo Mojżeszowe oraz... wzór na Menorę.

 

 

Menora jest siedmio ramiennym świecznikiem oliwnym na Tabernakulum w Świątyni Jerozolimskiej. Menora jest najstarszym symbolem Żydów. Istnieje przekonanie, że symbolizuje ona płonący krzak, jaki widział Mojżesz na Górze Synaj (Wyjścia 25)

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin