Scenariusz zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne opracowany przez Anie i Dorote.doc

(36 KB) Pobierz

Scenariusz zajęć według Metody Ruchu

Rozwijającego Weroniki Sherborne.

 

Temat: Zabawy ruchowe rozwijające świadomość własnego ciała i przestrzeni w oparciu o metodę Weroniki Sherborne.

Cele ogólne:

-  kształcenie umiejętności współżycia w grupie

-  rozwijanie kontaktów i porozumiewania się z partnerem poprzez ćwiczenia ruchowe

-  zdobywanie poczucia pewności siebie oraz bezpieczeństwa w otoczeniu

-  wyzwalanie pozytywnych emocji

Cele operacyjne wychowanek:

-  potrafi prawidłowo wskazać poszczególne części ciała swojego i partnera

-  wie jak współdziałać z partnerem i w grupie

-  poprawnie wykonuje polecenia nauczyciela

-  potrafi ruchem odtworzyć nastrój słuchanej muzyki

-  umie zrelaksować się i rozładować napięcie

-  doznaje przyjemności, radości w trakcie zabawy

-  dba o bezpieczeństwo swoje i partnera

-  odkrywa własne możliwości i podnosi poczucie własnej wartości

-  potrafi skupić uwagę na wykonywanym zadaniu

Metoda: Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne

Formy pracy: indywidualna, w parach, zbiorowa

środki dydaktyczne: koce, chusta animacyjna, magnetofon, płyty CD - muzyka

relaksacyjna, piosenka na powitanie

 

Przebieg zajęć:

1.              Powitanie: Powitanie przy piosence pt „ Na powitanie".
Na powitanie dziś zaśpiewamy skoczną piosenkę

hej, hej, halo!

Na powitanie dzisiaj podamy swą prawą rękę

Hej, hej, halo!

Dzieci swobodnie poruszają się po sali. Witając się podają sobie ręce i potrząsają nimi.

2.              Poznanie własnego ciała:

-              siedzenie w koie: witanie się rąk, kolan, stóp, palców, ręka-nos, ręka-ucho itp.

-  zabawa „ Moje- Twoje" — wszyscy siedzą w parach naprzeciwko siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:

-  kładą rękę na głowie, potem na głowie partnera

-  wskazują palcem swoje czoło, potem czoło partnera

-  dotykają swojego nosa, potem nosa partnera itd.

3.              Poznanie świadomości przestrzeni:

-  „ Przeciąganie się -jak najszerzej" - wszyscy leżą na plecach, każdy zajmuje jak najwięcej miejsca, potem kuli się jak najmocniej, aby zająć najmniejszą przestrzeń.

-  „ Raczkowanie" - klęk podparty i poruszanie się po sali w różnych kierunkach.

-  „ Bączek" - wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękami próbują obracać się w miejscu wokół własnej osi ze zmianą kierunku.

4.              Ćwiczenia oparte na relacji „ z" partnerem ( relacja opiekuńcza ).

-  „ Kangury" -jedna osoba jest matką i tuli w ramionach swoje dziecko kołysząc się na boki.

-  „ Domek i pieski" -jedna osoba staje w rozkroku, druga przechodzi pod nogami i wokół partnera.

-  „ Podróże na kocu" -jazda po podłodze na kocu. jedna osoba ciągnie drugą.

-  „ Huśtawka" -jedna osoba siedzi lub leży na kocu, pozostali trzymają za brzeg koca i delikatnie unosząc dziecko w kocu, kołyszą je na boki.

5.  Relaksacja: Masażyki do wiersza „ Idzie rak"- spacerowanie palcami po plecach dziecka, odpowiednio zmieniając kierunek.

6.  Ćwiczenia „ przeciw" z partnerem.

-              „ Skała" jedna osoba przyklęka opierając się dłońmi na podłodze, druga próbuje przesunąć, poruszyć „skałę".

-„ Przepychanki"- partnerzy stojąc naprzeciwko siebie przepychają się rękami.

7.              Ćwiczenia „ razem" w grupie z chustą animacyjną.

-  „ Wachlowanie" ( wysoko- nisko ) - wszyscy jednocześnie podnoszą chustę wysoko, następnie opuszczają nisko aż do podłogi.

-  „ Deszczowa chmura" - wszyscy podnoszą chustę do góry i opuszczają. Na sygnał „ deszcz" dzieci chowają się pod chustę, na sygnał „słońce świeci" wychodzą.

-  „ Karuzela" - chętna osoba siada na środku chusty, pozostali kręcą nią, idąc coraz szybciej w jedną stronę, następnie zmiana kierunku.

-  „ Szklane lustro" - napinamy mocno chustę, przenosimy w bezpieczne miejsce i kładziemy na podłodze, chusta musi cały czas być napięta.

8.   Relaksacja: „ Smaczne spanie"- wszyscy leżą w kręgu na podłodze do pasa przykryci chustą, grupa odpoczywa słuchając kołysanki.

9.   Pożegnanie grupy: „Wspólna kołderka" - wszyscy siedzą w kręgu na podłodze przykryci do pasa chustą ( dzieci mogą siedzieć przed dorosłymi w „fotelikach" - pomiędzy nogami lub na udach ). Dzielenie się wrażeniami: co się podobało, co było trudne itd. Podziękowanie za wspólną zabawę, wysłanie iskierki „ uścisku dłoni".

 

1

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin