FARMACEUTYCZNY.PRZEGLĄD.NAUKOWY.02.2008.pdf

Nr 2/2008

Szanowni Pañstwo,

Kole¿anki i Koledzy

Kole¿anki i Koledzy,

Drodzy Czytelnicy

Drodzy Czytelnicy,

Index Copernicus 1,73 MNiI 3,00

Z przyjemnoci¹ rekomendu-

jê Pañstwu kolejny numer nasze-

go Farmaceutycznego Przegl¹du

Naukowego.

W bie¿¹cym numerze znajd¹

Pañstwo publikacje pozjazdo-

we, które zgodnie z deklaracj¹

Komitetu Naukowego XX Zjaz-

du Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego , konsekwentnie drukuje-

my. Ponadto, przedstawiamy publikacje nades³ane przez naszych wybit-

nych Profesorów farmaceutów, oraz prace zamawiane przez naszych spon-

sorów, przyczyniaj¹cych siê do rozpowszechniania naszego FPN.

Zgodnie z wczeniejsz¹ zapowiedzi¹, zamieszczamy krótk¹ informa-

cjê na temat M³odej Farmacji , bêd¹cej Zespo³em Sekcji Studenckich

Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. Niezwyk³a aktywnoæ nauko-

wa i organizacyjna naszej m³odzie¿y, tworz¹cej M³od¹ Farmacjê budzi

podziw i najwy¿sze uznanie, stanowi¹c przyk³ad do naladowania przez

rodowisko studenckie innych uczelni.

W bie¿¹cym numerze Farmaceutycznego Przegl¹du Naukowego zna-

laz³a siê tak¿e historia utworzenia nowej siedziby Zak³adu Kosmetologii

Sosnowieckiego Wydzia³u Farmaceutycznego jak i garæ informacji na

temat ustanowienia studiów II stopnia na kierunku kosmetologia , prowa-

dzonym przez cztery Wydzia³y Farmaceutyczne w Polsce.

Szanowni Pañstwo, zapraszam do lektury naszego FPN. Zachêcam

tak¿e do dalszego nadsy³ania prac do naszego czasopisma.

A u progu nadchodz¹cych wi¹t Wielkiej Nocy, ¿yczê chwil spokoju,

zadumy, wytchnienia i pochylenia siê nad tym, co najwa¿niejsze w na-

szym ¿yciu wewnêtrznego spokoju i harmonii, a przede wszystkim

nie tylko wi¹tecznej mi³oci najbli¿szych.

Redaktor Naczelny:

Prof. dr hab. Krystyna Olczyk

Adres redakcji:

41-200 Sosnowiec, ul. Jednoci 8

Tel. 500 722 219

Fax. 032/364-11-34

Mail: fpn@kwiecinski.pl

Konsultacyjna Rada Naukowa

Przewodnicz¹cy:

Prof. dr hab. Krystyna Olczyk

Cz³onkowie:

Prof. dr hab. Barbara B³oñska Fajfrowska

Prof. dr hab. Jerzy Brandys

Prof. dr hab. El¿bieta Brzeziñska

prof. dr hab. Ewa Buszman

Prof. dr hab. Zofia Dzier¿ewicz

Prof. dr hab. Kazimierz G³owniak

Prof. dr hab. Edmund Grzekowiak

Prof. dr hab. Ewa Jagie³³o-Wójtowicz

Prof. dr hab. Krzysztof Jêdrzejko

Prof. dr hab. Krzysztof Jonderko

Prof. dr hab. Jan Kowalski

Prof. dr hab. Jerzy Kwapuliñski

Prof. dr hab. Jan Pachecka

Prof. dr hab. Jerzy Pa³ka

Prof. dr hab. Janusz Pluta

Prof. dr hab. Janusz Solski

Prof. dr hab. Artur Stojko

Prof. dr hab. Maria Wardas

Prof. dr hab. Marek Weso³owski

Prof. dr hab. Ludmi³a Wêglarz

Dr hab. Barbara Pilawa prof. nadzw. UM

Dr hab. Zdzis³awa Kondera Anasz

Dr hab. Urszula Mazurek

Dr hab. Andrzej Plewka

Dr hab. Krzysztof Solarz

Dr hab. Krystyna Trzepietowska Stêpieñ

Wspania³ych wi¹t!

Krystyna Olczyk

Sekretarz Naukowy:

dr n. med. Robert D. Wojtyczka

Spis Treci:

NIEWYDOLNOÆ ¯YLNA .............................................................................................2

DIETA I TERAPIA ZIO£OWA W PRZEWLEK£YCH CHOROBACH W¥TROBY...........................8

PROBIOTYKI NOWE ZASTOSOWANIA W TERAPII ....................................................14

BADANIE PRZECIWDROBNOUSTROJOWEJ AKTYWNOCI WYBRANYCH

PREPARATÓW NIEANTYBIOTYKOWYCH .......................................................................19

BAKTERIOBÓJCZE DZIA£ANIE IMMOBILIZOWANYCH PREPARATÓW

SREBRA I MO¯LIWOÆ ICH PRAKTYCZNEGO ZASTOSOWANIA .....................................23

OCENA JODURII U DZIECI STOSUJ¥CYCH JODOX 200 ................................................27

POZIOM HOMOCYSTEINY I ASYMETRYCZNEJ DIMETYLOARGININY (ADMA) U CHORYCH

LECZONYCH Z POWODU PADACZKI ..........................................................................................30

ROZDZIA£ MIESZANINY WYBRANYCH KWASÓW ¯Ó£CIOWYCH TECHNIK¥ TLC NA P£YTKACH

ALUMINIOWYCH POKRYTYCH MIESZANIN¥ ¯ELU KRZEMIONKOWEGO 60 I ZIEMI

OKRZEMKOWEJ F 254 IMPREGNOWANYCH KATIONAMI CU(II), NI(II), FE(II) ORAZ MN(II) ....34

WYCISZANIE EKSPRESJI GENU BCL-2 OLIGONUKLEOTYDAMI ANTYSENSOWYMI

W KOMÓRKACH NOWOTWOROWYCH LINII HELA, A ZMIANY W PROLIFERACJI KOMÓREK

I AKTYWACJA APOPTOZY ..................................................................................................................38

PRZEWLEK£A NIEWYDOLNOÆ ¯YLNA KOÑCZYN DOLNYCH ........................................45

FITOTERAPIA ZAKA¯EÑ UK£ADU MOCZOWEGO ZE SZCZEGÓLNYM

UWZGLÊDNIENIEM ¯URAWINY ......................................................................................................55

POLEKOWE USZKODZENIA W¥TROBY ................................................................................60

M£ODA FARMACJA PLATFORM¥ AKTYWNOCI NAUKOWEJ I ORGANIZACYJNEJ

STUDENTÓW WYDZIA£ÓW FARMACEUTYCZNYCH W POLSCE ....................................................69

UROCZYSTOÆ OTWARCIA NOWEJ SIEDZIBY ZAK£ADU KOSMETOLOGII WYDZIA£U

FARMACEUTYCZNEGO, L¥SKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO W KATOWICACH ...........70

ENGLISH FOR PHARMACISTS .........................................................................................73

ENGLISH BOOSTER DOSE ..........................................................................................74

Cz³onkowie Kolegium Redakcyjnego:

dr n. farm. Pawe³ Olczyk

dr n. biol. Ma³gorzata Kêpa

mgr Kornelia Kunik-Trocha

Wydawca:

Adres Wydawcy:

Wydawnictwo PGK MEDIA POLSKA

ul. Winiowa 25/2, 43-300 Bielsko-Bia³a,

tel. (0-33) 817-28-79 fax (0-33)817-36-31

Marketing Manager:

Mgr Katarzyna Pytlarczyk

kpytlarczyk@wizja.net.pl

Opracowanie graficzne i sk³ad:

Robert Cyganik

Nak³ad: do 7 000egz.

Wszystkie materia³y opublikowane w pimie objête s¹ ochron¹ Prawa

autorskiego. Projekty chronione s¹ Ustaw¹ o Prawie autorskim i po-

krewnych prawach z 1994 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 83). Redakcja

zastrzega sobie dostosowania nades³anych materia³ów do potrzeb

pisma. Przedruki mo¿liwe jedynie za zgod¹ wydawcy. Za treæ materia-

³ów reklamowych oraz listów od czytelników redakcja nie odpowiada.

Redakcja nie ponosi odpowiedzialnoci za treæ zamieszczanych re-

klam i treci artyku³ów sponsorowanych.

ISSN 1425-5073

Farmaceutyczny

Przegl¹d Naukowy

Szanowni Pañstwo,

Kole¿anki i Koledzy

Drodzy Czytelnicy

Materia³ promocyjny

Niewydolnoæ ¿ylna

Nr 2/2008

Venous insufficiency

Dr n. med. Franciszek Brakowiecki

Ordynator oddzia³u Chirurgii Naczyñ

Woj. Szpitala Specjalistycznego w Lublinie

Streszczenie

Niewydolnoæ ¿ylna jest powa¿nym schorzeniem

wystêpuj¹cym na ca³ym wiecie i maj¹cym powa¿-

ne skutki zdrowotne, spo³eczne i ekonomiczne.

Do powstania i rozwoju chorób ¿y³ nale¿y zali-

czyæ wp³ywy hormonalne, geograficzne, wiek, p³eæ,

oty³oæ czy te¿ obci¹¿enie genetyczne.

Kluczowym momentem jest leczenie choroby we

wczesnym okresie. W tym okresie nasz¹ rol¹ jest

uwiadomienie choremu zagro¿eñ wynikaj¹cych

z rozwoju choroby i podjêcie skutecznego lecze-

nia. Podstaw¹ leczenia farmakologicznego s¹ leki fle-

botropowe, których efektem dzia³ania jest poprawa

napiêcia ¿ylnego i zmniejszenie skutków zaburzeñ

limfatycznych oraz mikrokr¹¿enia, wynikaj¹cych ze

zwiêkszonego cinienia ¿ylnego a tak¿e zmniejsze-

nie lepkoci krwi i stanu zapalnego.

Abstract

Venous insufficiency is a serious disease occur-

ring in the whole world and connected with serio-

us health-related, social and economic effects.

The occurrence and development of venous di-

seases can be attributed to hormonal influences,

geographic factors, age, sex, obesity and genetic

burden.

Treating the condition at an early stage is a key

factor. Our role during that period is informing the

patient about the risks related to the disease deve-

lopment, and providing effective treatment. Medi-

cation is based on phlebotropic drugs able to im-

prove venotone and reduce the effects of lymphatic

and microcirculation disorders resulting from in-

creased venous pressure. Therapy also aims at the

reduction of blood viscosity and infection.

S³owa kluczowe: Niewydolnoæ ¿ylna, patoge-

neza, patofizjologia, objawy, leczenie.

S³owa kluczowe:

Key words: Venous insufficiency, pathogenesis,

pathophysiology, symptoms, therapy.

Niewydolnoæ ¿ylna jest powa¿nym schorzeniem

wystêpuj¹cym na ca³ym wiecie i maj¹cym powa¿ne

skutki zdrowotne, spo³eczne i ekonomiczne. D³ugo,

zbyt d³ugo traktowano ¿y³y i patologiê jak ubogiego

krewnego angiologii. Chocia¿ z powodu chorób ¿y³

cierpi 4 na 10 Europejczyków. Choroby ¿y³ obejmuj¹

wiêcej ni¿ po³owê populacji narodów krajów, w któ-

rych owiata sanitarna oraz opieka zdrowotna umo¿-

liwiaj¹ rednie prze¿ycie kobiet i mê¿czyzn powy¿ej

70 lat, a mê¿czyzn oscyluje oko³o 66-67 lat, a wiêc

kraj nasz mo¿emy praktycznie zaliczyæ do tej grupy.

Kraje pó³nocnej Europy (Anglia, Niemcy, Belgia i

inne) s¹ w wiêkszym stopniu ni¿ Francja dotkniête

patologi¹, podczas gdy w krajach po³udniowych (W³o-

chy, Hiszpania, itd.) jest ona rzadsza.

Okrelenie czêstoci czy zapadalnoci na choroby

¿y³ jest problemem trudnym z dwóch powodów: ró¿-

nic geograficznych i dok³adnej definicji.

Bior¹c pod uwagê wy³¹cznie ¿ylaki koñczyn dol-

nych, choroby ¿y³ s¹ bardziej rozpowszechnione

w krajach uprzemys³owionych, gdzie na ich powsta-

wanie maj¹ wp³yw czynniki genetyczne i dietetyczne

(dieta niskob³onnikowa). Niektóre grupy etniczne

wydaj¹ siê byæ w mniejszym (Azja, Afryka), a inne

w wiêkszym stopniu dotkniête chorob¹ (Europa, Ame-

ryka Pó³nocna). Japoñczycy, dotychczas niezbyt po-

datni na to schorzenie, zaczynaj¹ chorowaæ czêciej,

w miarê, jak ich styl ¿ycia upodabnia siê do zachod-

niego, i ci którzy wyemigrowali do Stanów Zjedno-

czonych oko³o 1945 roku, maj¹ ¿ylaki podudzi rów-

nie czêsto jak Amerykanie. To samo dotyczy czarno-

skórych Amerykanów, u których w przeciwieñstwie

do Afrykañczyków tworz¹ siê ¿ylaki. Sugeruje to wiêk-

sz¹ rolê stylu ¿ycia i od¿ywiania ni¿ pochodzenia.

Kobiety w wiêkszym stopniu ni¿ mê¿czyni do-

tkniête s¹ schorzeniami ¿y³. Wed³ug znanych staty-

styk s¹ one 2-4 krotnie czêstsze u p³ci ¿eñskiej. Mimo

¿e uk³ad ¿ylny u mê¿czyzn i kobiety nie ró¿ni siê za-

sadniczo od siebie, to w odmienny sposób nara¿ony

jest na dzia³anie rozmaitych czynników. Wydzielanie

hormonów (ci¹¿a, cykl miesiêczny), powoduje, ¿e

miêdzy 20 a 35 rokiem ¿ycia wystêpowanie chorób

Farmaceutyczny

Przegl¹d Naukowy

ISSN 1425-5073

Key words

Nr 2/2008

ISSN 1425-5073

Farmaceutyczny

Przegl¹d Naukowy

NIEWYDOLNOÆ ¯YLNA

Nr 2/2008

¿y³ jest nawet szeciokrotnie czêstsze ni¿ u mê¿czyzn.

Poprzez bezporednie dzia³anie na cianê ¿y³y, hormo-

ny kobiece powoduj¹ lub sprzyjaj¹ niewydolnoci, es-

trogeny, powoduj¹ zmniejszenie napiêcia ¿ylnego oraz

zwiêkszenie przepuszczalnoci kapilar oba czynniki

mog¹ byæ odpowiedzialne za zastój ¿ylny. O ró¿nicach

w czêstociach wystêpowania chorób ¿y³ stanowi rów-

nie¿ liczba przebytych przez kobietê ci¹¿.

Wiadomo, i¿ 20% ¿ylaków pojawia siê po pierw-

szej, 40% w drugiej, a 70% w trzeciej ci¹¿y. Ogólna

liczba urodzeñ spada, tym niemniej stosowanie syn-

tetycznych, z³o¿onych leków antykoncepcyjnych nie-

w¹tpliwie przyczynia siê, na drodze hormonalnej do

powstawania problemów z ¿y³ami u przyjmuj¹cych

te rodki kobiet. Jeli uwzglêdni siê aspekt kosme-

tyczny chorób ¿y³, zrozumia³e jest, i¿ to w³anie ko-

biety najczêciej poszukuj¹ pomocy w tych schorze-

niach.

Do powstania i rozwoju chorób ¿y³, oprócz wymie-

nionych wy¿ej wp³ywów hormonalnych i geograficz-

nych, nale¿y zaliczyæ równie¿ wiele innych negatyw-

nych czynników takich jak obci¹¿enie genetyczne

miêdzy pokoleniami. Babcia mia³a ¿ylaki podudzi,

owrzodzenia ¿ylakowate i by³o to sk³adow¹ jej ¿ycia,

nie przeszkadzaj¹c¹ jej specjalnie. Matka mia³a ¿ylaki

podudzi, które j¹ niepokoi³y, ale które zaczê³a leczyæ

dopiero, gdy by³y zaawansowane. Córka rozpoczê³a

leczenie wraz z pojawieniem siê pierwszych objawów

i pierwszych ¿ylaków. Wszystkie trzy mia³y tê sam¹

zasadnicz¹ chorobê ¿y³, jednak¿e nie stwarza³a ona

im tych samych problemów w ¿yciu.

Stworzono wiele klasyfikacji niewydolnoci ¿ylnej:

Lue zapropnowa³ podzia³ na trzy g³ówne kategorie:

1. niewydolnoæ pierwotna

2. niewydolnoæ wtórna

3. niewydolnoæ spowodowana zaburzeniami

uk³adowymi

Martorell stworzy³ klasyfikacjê epidemiologiczn¹:

1. niewydolnoæ idiopatyczna

2. niewydolnoæ pozakrzepowa

3. niewydolnoæ po zabiegach chirurgicznych

4. niewydolnoæ w skutek zaburzeñ têtniczo-¿yl-

nych, aplazji, lub niedro¿noci uk³adu ¿y³ g³ê-

bokich.

obci¹¿enie genetyczne:

je¿eli ¿adne z rodziców nie chorowa³o: ryzyko

zachorowañ 27%,

jedno z rodziców chorowa³o ryzyko : zachoro-

wania 54%

oboje rodzice chorowali: ryzyko 80%.

obci¹¿enie genetyczne

Widmer dzieli niewydolnoæ ¿yln¹ na trzy grupy:

1. teleangiektazje

2. ¿ylaki siatkowe

3. ¿ylaki dotycz¹ce ¿y³y odstrza³kowej wielkiej

i ma³ej

Zawód ród³em problemów z ¿y³ami s¹ zawody

wymagaj¹ce pozycji stoj¹cej (fryzjer, steward, sprze-

dawca) ma³o lub wcale ruchu (praca biurowa, przy

tamie) i / lub praca w nadmiernie ogrzewanym oto-

czeniu (piece hutnicze, pralnie, piekarnie).

Zawód

Najczêciej obecnie u¿ywany jest uproszczony

podzia³ chorób ¿y³ Marshalla

podzia³ chorób ¿y³ Marshalla:

1. choroby ¿y³ zwi¹zane ze zmianami degenera-

cyjnymi i dysplastycznymi (¿ylaki pierwotne,

niewydolnoæ perforatorów, ¿ylaki g³êbokie)

2. Choroby ¿y³ zwi¹zane ze stanem zapalnym i za-

krzepic¹ (zakrzepowe zapalenie ¿y³ powierzch-

niowych i zakrzepica ¿y³ g³êbokich).

3. Anomalie wrodzone.

4. Komplikacje i nastêpstwa chorób ¿y³ (zatoro-

woæ p³ucna, ¿ylaki wtórne, przewlek³a niewy-

dolnoæ ¿y³ w nastêpstwie zespo³u pozakrze-

powego lub ¿ylaków pierwotnych.)

5. Przewlek³a niewydolnoæ ¿y³:

a) corona phleboctatica oraz obrzêk

b) stwardnienie tkanki nadpowiêziowej, hiper-

pigmentacja skóry,

c) dodatkowo jako dominuj¹cy objaw, wystê-

puje jedno lub kilka owrzodzeñ podudzi lub

blizny po nich.

Wiek z wiêkszoci badañ wynika, ¿e pocz¹wszy

od trzeciej dekady ¿ycia nastêpuje równoleg³y z wie-

kiem wzrost czêstoci wystêpowania niewydolnoci

¿ylnej.

Wiek

Oty³oæ jest jednym z czynników najsilniej

wp³ywaj¹cych na wyst¹pienie niewydolnoci ¿ylnej.

Oty³oæ

Kolejna trudnoæ spowodowana jest brakiem de-

finicji choroby ¿ylnej. Ogólnie powiedzieæ mo¿na, ¿e

niewydolnoæ ¿ylna charakteryzuje siê obecnoci¹

zmienionych ¿ylakowato ¿y³, które s¹ poszerzone, z to-

warzysz¹cym (lub nie) zwiêkszeniem rozmiaru ¿y³y.

Nie istniej¹ obiektywne kryteria zdefiniowane cho-

roby ¿ylnej. Ró¿nice w stosowaniu kryteriów istniej¹

tak¿e pomiêdzy lekarzami. Stopieñ poczucia choroby,

wród pacjentów, jest ró¿ny w zale¿noci od kraju,

miejsca zamieszkania (wie miasto) ale równie¿

Farmaceutyczny

Przegl¹d Naukowy

ISSN 1425-5073

Lue

Martorell

Widmer

podzia³ chorób ¿y³ Marshalla

Oty³oæ

Nr 2/2008

NIEWYDOLNOÆ ¯YLNA

W roku 1994 w wyniku porozumienia chirurgów

i angiologów wprowadzono nowy system klasyfikacji.

Skrót nazwy metody CEAP

Punktowa skala oceny uszk

ala oceny uszkodzonego

odzonego

uk³adu ¿ylnego.

I. liczba odcinków uszkodzonych ¿y³ (ka¿dy liczo-

ny jako jeden punkt)

II. ocena stanu klinicznego (ból, obrzêk, chroma-

nie, przebarwienia, zw³óknienia, owrzodzenia,

wielkoæ, czas trwania, nawrót i liczba; ka¿dy z

objawów w skali od 0 2)

III. ocena stopnia inwalidztwa (od 0 3)

CEAP pochodzi od s³ów: clini-

cal klinika (C), ethiology etiologia (E), anatomy-

anatomia (A), pathophysiology-patofizjologia (P).

Wprowadzenie jednolitej nomenklatury pozwala le-

karzom na ca³ym wiecie porównywaæ poszczególne

przypadki i bardziej obiektywnie oceniaæ wyniki le-

czenia. Ze wzglêdu na czêstoæ wystêpowania choro-

by, jej patomechanizm i przebieg, d³ugotrwa³e i trud-

ne leczenie, opieka nad chorym z niewydolnoci¹ ¿yl-

n¹ powinna byæ wielokierunkowa i interdyscyplinar-

na. Charakter tego z³o¿onego schorzenia stwarza ko-

niecznoæ wyt³umaczenia choremu istoty choroby oraz

zasad profilaktyki i leczenia, bowiem niewydolnoæ

¿ylna koñczyn dolnych nale¿y do tych jednostek cho-

robowych, w których odleg³e wyniki leczenia czêsto

nie do koñca zaspokajaj¹ oczekiwania chorych.

CEAP

Ocena wyra¿a siê sum¹ punktów okrelaj¹cych

cechy I III. Maksymalna liczba punktów 39. Im

wy¿szy tym stan chorego ciê¿szy.

Ocena stanu klinicznego

Ból: 0 nieobecny, 1 nie wymaga leków, 2 ko-

nieczne stosowanie analgezji.

Obrzêk: 0 nieobecny, 1 umiarkowany, 2 du¿y.

Chromanie: 0 brak, 1 umiarkowane, 2 znaczne.

Przebarwienia: 0 brak, 1 ograniczone, 2 rozlane.

Lipodermatosclerosis: 0 brak, 1 ograniczona, 2

rozleg³a.

Owrzodzenie wymiar: 0 brak, 1 - < 2cm., 2 - >2cm.

rednicy.

Owrzodzenie czas trwania czas trwania: 0 brak,

1 - < 3 miesiêcy, 2 - > 3 miesiêcy

Owrzodzenie nawroty: 0 brak, 1 pojedynczy,

2 wielokrotny.

Owrzodzenie liczba: 0 brak, 1 pojedyncze, 2

mnogie.

Zg³aszaj¹cych siê do lekarza pacjentów mo¿emy,

równie¿ podzieliæ na kilka grup:

Pacjenci pragn¹cy pozbyæ siê ¿ylaków nie zawsze

ma to zwi¹zek z istniej¹cymi objawami, coraz czêciej

umotywowane jest to wzglêdami kosmetycznymi.

Pa cjenci zg³aszaj¹cy siê z powodu dolegliwoci: g³ów-

nie to ból, uczucie ciê¿kich koñczyn, skurcze miêni,

obrzêki. Liczba tych chorych zwiêksza siê zale¿nie od

pory roku i wzrasta z nadejciem up³awów. Jakoæ ¿y-

cia tych chorych mo¿na poprawiæ stosuj¹c leki flebo-

tropowe oraz udzielaj¹c kilku podstawowych rad.

Pacjenci zg³aszaj¹cy siê z tak zwanych powodów

pilnych zapalenia ¿y³, zapalenia tkanki podskórnej,

krwawieñ ¿ylnych. Chorzy ci zg³aszaj¹ zazwyczaj du¿e

dolegliwoci i wymagaj¹ intensywnego leczenia.

Ocena stopnia inwalidztwa

0 chory bez objawów

1. wystêpuj¹ objawy choroby, mo¿e funkcjonowaæ

bez ucisku.

2. chory mo¿e pracowaæ 8 godzin dziennie tylko

z banda¿em elastycznym lub innym uciskiem.

3. chory nie mo¿e pracowaæ nawet mimo zabez-

pieczenia uciskiem.

Pacjenci zg³aszaj¹cy siê z powodu owrzodzeñ ¿yl-

nych i towarzysz¹cych temu dolegliwoci tacy cho-

rzy wymagaj¹ najwy¿szej troski angiologia. Bardzo

istotne jest wyt³umaczenie im koniecznoci zmiany

trybu ¿ycia, regularnego przyjmowania leków i zmie-

niania opatrunków.

Pacjenci maj¹ zwykle konkretne oczekiwania lub

w³asne pogl¹dy, który z rodzajów leczenia powinien

zostaæ zastosowany, pe³na konsultacja s³u¿yæ ma

przekonaniu chorego, aby zaakceptowa³ najlepszy dla

niego program leczenia i uzmys³owi³ mu, ¿e nie ma

sztywnych regu³, a ka¿dy przypadek powinien byæ trak-

towany indywidualnie.

Badanie chorych z niewydolnoci¹ ¿yln¹ powinno

sk³adaæ siê z kilku etapów: dok³adny wywiad, bada-

nie kliniczne, które poza stwierdzeniem objawów kli-

nicznych powinno zawieraæ ocenê wydolnoci zasta-

wek ¿ylnych i dro¿noci uk³adu g³êbokiego. Do tego

celu s³u¿¹ próby opaskowe (np. Trendelenburga, Per-

thesa, Pratta), dziêki którym mo¿liwa jest ocena za-

stawki ujcia ¿y³y odpiszczelowej, zastawek g³ównych

ISSN 1425-5073

Farmaceutyczny

Przegl¹d Naukowy

Punktowa sk

ala oceny uszk

uk³adu ¿ylnego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: