Tow. Lenin - Pozdrowienie robotnikom wegierskim.pdf - Lenin - amicusveritas

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

Włodzimierz Lenin - Pozdrowienie robotnikom wêgierskim

Autor: Włodzimierz Lenin

23.03.2010.

Włodzimierz LeninPozdrowienie robotnikom wêgierskim

Towarzysze! Wie¶ci, jakie otrzymujemy od wêgierskich działaczy radzieckich, napełniaj± nas

entuzjazmem i rado¶ci±. Zaledwie dwa miesi±ce i kilka dni istnieje władza Radziecka na Wêgrzech, a pod

wzglêdem organizacji proletariat wêgierski ju¿ nas widocznie prze¶cign±ł. Jest to zrozumiałe, albowiem

na Wê-grzech ogólny poziom kulturalny ludno¶ci jest wy¿szy, poza tym procent robotników

przemysłowych w stosunku do całej ludno¶-ci jest bez porównania wiêkszy (trzymilionowy Budapeszt

wobec 8 milionów ludno¶ci dzisiejszych Wêgier), wreszcie przej¶cie do ustroju radzieckiego, do dyktatury

proletariatu odbyło siê na Wêgrzech równie¿ bez porównania łatwiej i bardziej pokojowo.

Ta ostatnia okoliczno¶æ jest szczególnie wa¿na. Wiêkszo¶æ wodzów socjalistycznych w Europie, zarówno

socjalszowinistycznego, jak i kautskistowskiego kierunku, ugrzêzła do tego stopnia w przes±dach czysto

filisterskich, hodowanych w ci±gu dziesiêcioleci stosunkowo «pokojowego» kapitalizmu i bur¿uazyjnego

parlamentaryzmu, ¿e nie mog± oni zrozumieæ władzy Radzieckiej i dyktatury proletariatu. Proletariat nie

mo¿e spełniæ swojej ¶wiatowo-historycznej misji wyzwoleñczej, nie usuwaj±c ze swej drogi tych wodzów,

nie przepêdzaj±c ich precz. Ludzie ci całkowicie albo na wpół wierzyli kłamstwu bur¿uazyjnemu o władzy

Radzieckiej w Rosji i nie potrafili odró¿niæ istoty nowej, proletariackiej demokracji, demokracji dla mas

pracuj±cych, demokra-cji socjalistycznej, uciele¶nionej we władzy Radzieckiej, od demokracji

bur¿uazyjnej, przed któr± siê niewolniczo korz±, nazywaj±c j± «czyst± demokracj±» lub «demokracj±» w

ogóle.

Ci ¶lepi, zaskorupiali w przes±dach bur¿uazyjnych ludzie nie zrozumieli ¶wiatowo-historycznego zwrotu od

demokracji bur¿uazyjnej do proletariackiej, od dyktatury bur¿uazyjnej do pro-letariackiej. Pl±tali oni tê

lub inn± cechê szczególn± rosyjskiej władzy Radzieckiej, rosyjskiej historii, jej rozwój, — z władz±

Radzieck± w jej miêdzynarodowym znaczeniu.

Wêgierska rewolucja proletariacka pomaga przejrzeæ nawet ¶lepym. Forma przej¶cia do dyktatury

proletariatu na Wêgrzech jest "zupełnie inna ni¿ w Rosji: dobrowolne ust±pienie rz±du bur¿uazyjnego,

natychmiastowe odbudowanie jedno¶ci klasy ro-botniczej, jedno¶ci socjalizmu na gruncie programu

komunistycznego. Istota władzy Radzieckiej wystêpuje teraz tym wyra¼niej: obecnie nigdzie na ¶wiecie

niemo¿liwa jest jakakolwiek b±d¼ inna władza, popierana przez masy pracuj±ce z proletariatem na ich

czole, poza władz± Radzieck±, poza dyktatur± prole-tariatu.

Dyktatura ta przewiduje u¿ycie bezwzglêdnie surowej, szybkiej i stanowczej przemocy dla złamania oporu

wyzyskiwaczy, kapitalistów, obszarników i ich sługusów. Kto tego nie zrozumiał, ten nie jest

rewolucjonist±, tego nale¿y usun±æ ze stanowiska wodza lub doradcy proletariatu.

Ale nie na samej tylko przemocy polega istota dyktatury proletariatu i nie głównie na przemocy. Główna

jej istota polega na organizowaniu i zdyscyplinowaniu czołowego oddziału mas pracuj±cych, ich

awangardy, ich jedynego kierownika — proletariatu. Celem jego jest stworzenie socjalizmu,

zniesienie podziału społeczeñstwa na klasy, przeistoczenie wszystkich członków społeczeñstwa w ludzi

pracy, zniesienie podstawy wszelkiego wyzysku człowieka przez człowieka. Celu tego nie mo¿nia

urzeczywistniæ od razu, potrzebny jest do tego do¶æ długotrwały okres przej¶ciowy od kapitalizmu do

socjalizmu — i dlatego, ¿e zorganizowanie produkcji na nowych podstawach jest rzecz± trudn±, i

dlatego, ¿e potrzeba czasu dla wprowadzenia kardynalnych znnaii we wszystkich dziedzinach ¿ycia, i

dlatego, ¿e ogromna s'ła przyzwyczajenia do drobnomieszczañskiego i bur¿uazyjnego gospodarowania

mo¿e byæ przezwyciê¿ona tylko w długiej i uporczywej walce. Dlatego te¿ Marks mówi o całym okresie

dyktatury proletariatu, jako o okresie przej¶cia od kapitalizmu do socjalizmu.

W ci±gu tego całego okresu przej¶ciowego bêd± przewrotowi stawiali opór zarówno kapitali¶ci oraz ich

liczni zausznicy spo¶ród bur¿uazyjnej inteligencji, opieraj±cy siê ¶wiadomie, jak i równie¿ masa zbyt

obci±¿onego drobnomies¿czañskimi nawykami, tradycjami ludu pracuj±cego, wł±czaj±c chłopów,

opieraj±cego siê zazwyczaj nie¶wiadomie. Wahania w¶ród tych warstw s± nieuniknione. Chłop jako

człowiek pracy skłania siê ku socjalizmowi, przekładaj±c dyktaturê proletariatu nad dyk. taturê bur¿uazji.

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

Chłop jako sprzedawca zbo¿a skłania siê ku bur¿uazji, ku wolnemu handlowi, czyli wstecz, ku dawnemu,

«odwiecznemu» kapitalizmowi, do którego «przywykł*.

A¿eby proletariat mógł za sob± prowadziæ chłopstwo i wszy. stkie warstwy drobnomie.szczañskie w ogóle,

niezbêdna jest dyktatura proletariatu, władza jednej klasy, siła jej organizacji i karno¶ci, jej

scentralizowana potêga, która opiera siê na wszystkich zdobyczach kultury, nauki i toohniki kapitalizmu,

jej proletariacki charakter, bliski psychologii ka¿dego człowieka pracy, jej autorytet wobec

rozproszonego, mniej rozgarniêtego, słabiej politycznie wyrobionego człowieka pracy ze wsi lub drobnej

wytwórczo¶ci. Tu sprawie nie mo¿na zaradziæ frazeologi± o «demokracji» w ogóle, o «jedno¶ci» lub o

«jedno¶ci demokracji pracy», o «równo¶ci» wszystkich «ludzi pracy» i tak dalej i tym podobne —

frazeologi±, do której skłonni s± tak bardzo sfilistrzali socjalszowini¶ci i kautski¶ci. Frazeologia tylko sypie

piaskiem w oczy, tylko zaciemnia ¶wiadomo¶æ, wzmacnia star± têpotê, gnu¶no¶æ i szablonowo¶æ

kapitalizmu, parlamentaryzmu, demokracji hur¿uazyjnej.

Likwidacja klas — to sprawa długotrwałej, trudnej, uporczywej walki klasowej, która po obaleniu

władzy kapitału, po zburzeniu pañstwa bur¿uazyjnego, po ustanowieniu dyktatury proletariatu nie znika

(jak wyobra¿aj± sobie filistry dawnego socjalizmu i dawnej socjaldemokracji), lecz tylko zmienia swoje

formy, staj±c pod wielu wzglêdami jeszcze bardziej zaciekł±.

Za pomoc± walki klasowej przeciw oporowi bur¿uazji, przeciw gnu¶no¶ci, szablonowo¶ci,

niezdecydowaniu, chwiejno¶ci drobnomieszczañstwa musi proletariat obroniæ swoj± władzê, utrwaliæ swój

wpływ organizacyjny, osi±gn±æ «zneutralizowanie» warstw, które boj± siê odej¶æ od bur¿uazji i id± zbyt

chwiejnie za proletariatem, utrwaliæ now± dyscyplinê, towarzysk± dyscyplinê mas pracuj±cych, ich trwał±

wiê¼ z proletariatem, ich zespolenie siê wokół proletariatu, tê now± dyscyplinê, now± postawê wiêzi

społecznej, zamiast pañszczy¼nianej dyscypliny wieków ¶rednich, zamiast dyscypliny głodu, dyscypliny

«wolnego» niewolnictwa najemnego w warunkach kapitalizmu.

¯ebv znie¶æ klasy, potrzebny jest okres dyktatury jednej klasy wła¶nie spo¶ród klas uciskanych, która

jest zdolna nie tyko obaliæ wyzyskiwaczy, nie tylko bezlito¶nie złamaæ ich opór, ile zerwaæ pod wzglêdem

ideowym równie¿ z cał± bur¿uazyjno- demokratyczn± ideologi±, z cał± mieszczañsk± frazeologi± na temat

wolno¶ci i równo¶ci w ogóle (w rzeczywisto¶ci — jak to dawno Marks wykazał — frazeologia

ta oznacza «wolno¶æ i równo¶æ» posiadaczy towarów, «wolno¶æ i równo¶æ» kapitalisty i robotnika).

Co wiêcej. Znie¶æ klasy za pomoc± swojej dyktatury jest w stanie tylko ta spo¶ród klas uciskanych, która

jest wyszkolona, zjednoczona, wychowana i zahartowana w strajkowej i politycznej walce z kapitałem,

prowadzonej w ci±gu dziesiêcioleci, — tylko ta klasa, która przyswoiła sobie cał± miejsk±,

przemysłow±, wielkokapitalistyczn± kulturê, jest zdecydowana i zdolna do tego, by kulturê tê obroniæ,

zachowaæ i rozwin±æ dalej wszystkie jej zdobycze, uczyniæ je dostêpnymi dla całego ludu, dla ogółu mas

pracuj±cych, — tylko ta klasa, która potrafi znie¶æ wszystkie ciê¿ary, próby, niedolê, ponie¶æ

wielkie ofiary, jakich nieuchronnie historia wymaga od tego, kto zrywa z przeszło¶ci± i ¶miało toruje sobie

drogê do nowej przyszło¶ci, — tylko ta klasa, której najlepsi ludzie pełni s± nienawi¶ci i pogardy do

wszyst-kiego co mieszczañskie i filisterskie, do tych wła¶ciwo¶ci, które w takim stopniu kwitn± w¶ród

drobnomieszczañstwa, drobnych urzêdników i «inteligencji», — tylko ta klasa, która «przeszła

hartuj±c± szkołê pracy» i umie wzbudzaæ szacunek swoj± zdolno¶ci± do pracy u ka¿dego człowieka pracy,

u ka¿dego człowieka uczciwego.

Towarzysze robotnicy wêgierscy! Dali¶cie ¶wiatu jeszcze lepszy wzór ni¿ Rosja Radziecka, przez to, ¿e

potrafili¶cie od razu zjednoczyæ na platformie prawdziwej dyktatury proletariatu wszystkich socjalistów.

Czeka was obecnie najwdziêczniejsze i najtrudniejsze zadanie wytrwania w ciê¿kiej wojnie przeciw

Entencie- B±d¼cie niezachwiani. Je¶li ujawni± siê wahania w¶ród Socjalistów, którzy wczoraj przyst±pili do

was, do dyktatury Proletariatu, lub te¿ w¶ród drobnomieszczañstwa, łamcie Wahania bezlito¶nie.

Rozstrzelanie — oto zasłu¿ony los tchórza na wojnie.

Prowadzicie jedynie słuszn±, sprawiedliw±, prawdziwie rewolucyjn± wojnê, wojnê uciemiê¿onych przeciw

ciemiêzcom, wojnê mas pracuj±cych przeciw wyzyskiwaczom, wojnê o zwy, ciêstwo socjalizmu. Nu całym

¶wiecie wszystkie uczciwe element' w klasie robotniczej s± po waszej stronie. Ka¿dy miesi±c przybli¿a

¶wiatow± rewolucjê proletariack±.

B±d¼cie niezłomni! Zwyciêstwo bêdzie wasze!

27.V.1919 rWłodzimierz Iljicz Lenin

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36

Rewolucyjna Lewica Komunistyczna im. Kazimierza Mijala

Wydrukowano w gazecie «Prawda» Nr 115. 29 maja 1919 r.

Skopiowano z portalu "Władza Rad" www.1917.net.pl

http://www.1917.vizz.pl

Kreator PDF

Utworzono 24 March, 2010, 06:36

Tow. Lenin - Pozdrowienie robotnikom wegierskim.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: