Elektryczne naboje.pdf

mili taria

Elektryczne naboje

„Electric bullets” – tak prasa przezwała nową nieśmiercionoś-

ną broń, której prototypowe egzemplarze powinny już niedłu-

go otrzymać służby porządkowe USA. Zapotrzebowanie na

nowe modele broni zgłosiła kilka lat temu Homeland Security

Advanced Research Projects Agency, zajmująca się projektami

badawczymi na rzecz bezpieczeństwa narodowego USA.

laj¹cy dla HSARPA z przyczyn tech-

nicznych. Mo¿e raziæ tylko na mak-

symaln¹ odleg³oœæ 7 metrów

i w dodatku razi strza³kami po³¹-

czonymi przewodami z korpusem

bromi, co ogranicza mobilnoœæ po-

cisków. A stra¿nicy porz¹dku prag-

n¹ mieæ mo¿liwoœæ unieszkodliwie-

nia podejrzanego z bezpiecznej od-

leg³oœci (minimum 10 metrów).

Wisława Karolewska

W celu wynalezienia nowej

broni HSARPA rozdzieli³a 23 miliony

dolarów pomiêdzy ma³e firmy ba-

dawcze. Powinny wynaleŸæ coœ za-

dowalaj¹cego agencjê i opiniê pub-

liczn¹.

Jedn¹ z firm jest teksaski

Lynntech, który opracowuje elek-

tryczny nabój wystrzeliwany ze

strzelby œrutówki albo 40-milimetro-

wego granatnika. Przy starciu z ce-

lem przyrz¹d „przylepia siê” i 80 ty-

si¹cami woltów powoduje 7-sekun-

dowy szok. Dodatkowe, póŸniejsze

uderzenia pr¹dem mo¿na wywo³aæ

za pomoc¹ zdalnego sterowania.

Lynntech nie udziela informacji,

w jaki sposób przyrz¹d utrzymuje

siê na cz³owieku. Dlatego nie wia-

domo, co tam zamontowano – ha-

czyki, zêby, ig³y, rzepy? Lider grupy

badaczy, Brian Hennings, mówi, ¿e

C elem HSARPA jest tym razem

opracowanie „innowacyjnych

nieœmiercionoœnych urz¹dzeñ,

pomocnych przy zapewnianiu po-

rz¹dku publicznego”. Miêdzy inny-

mi elektrowstrz¹sowej broni z ra-

dykalnie rozszerzonymi mo¿liwoœ-

ciami: niedrogiej, bezpiecznej

i przenoœnej. Now¹, bezprzewodo-

w¹ broñ wolno by³oby wykorzysty-

waæ, jak pisze HSARPA, na ulicach

miast czy stadionach.

Agencja oczywiœcie wie

wszystko o paralizatorze Taser (pi-

saliœmy o nim w MT 11/2005), ale

obroñcy praw cz³owieka oœwiad-

czyli, ¿e ta broñ mo¿e zabijaæ ludzi.

Przedsiêwziêto próby modernizacji

tego urz¹dzenia oraz udowodnie-

nia, ¿e taser tylko obezw³adnia.

Jednak z³a s³awa wziê³a górê i opi-

nia publiczna nie chce, aby stró¿e

porz¹dku stosowali te paralizatory.

Oprócz tego taser nie jest zadowa-

najwiêkszym problemem jest wyp-

rodukowanie urz¹dzenia równo-

czeœnie spe³niaj¹cego kilka cech.

Ma byæ bezpieczne, nieuœmiercaj¹-

ce, a jedynie skutecznie obezw³ad-

niaj¹ce i maksymalnie efektywne.

Hennings twierdzi, ¿e towarzystwo

rozwi¹za³o ten problem i gwarantu-

je, ¿e energia kinetyczna przyrz¹du

jest wystarczaj¹co niska i odpowia-

da zasadom bezpieczeñstwa „blis-

kiej walki”. Poniewa¿ du¿a prêd-

koœæ, konieczna do ra¿enia na

znaczne odleg³oœci, mo¿e spowodo-

waæ zagro¿enie dla ¿ycia i zdrowia

cz³owieka (pocisk mo¿e siê wbiæ

w cia³o) przyrz¹d firmy Lynntech

nie osi¹ga du¿ej szybkoœci i mo¿e

raziæ w maksymalnej odleg³oœci kil-

kudziesiêciu metrów.

Inny uczestnik programu

HSARPA – Midé Technology, propo-

nuje pocisk nazwany Piezer. To

urz¹dzenie, wylatuj¹ce ze œrutówki

kaliber 12, do celu znajduj¹cego siê

w odleg³oœci 40–50 metrów. Piezer

zawiera piezoelektryczne kryszta³y,

które wytwarzaj¹ napiêcie elek-

tryczne.

Sticky Shocker to z kolei

amerykañski granat-rzep firmy Ti-

tan. Razi z moc¹ 50 kilowoltów

(10–15 impulsów na sekundê), ale

na odleg³oœæ zaledwie 10 metrów.

Wewn¹trz pocisku znajduje sie ³a-

dunek elektryczny, prawdopodob-

nie w jakiejœ baterii, i podzespo³y

elektroniczne uaktywniaj¹ce go

podczas uderzenia w cel.

O projektancie pod nazw¹

UHV Technologies wiadomo ca³-

kiem niewiele. On te¿ przeznaczony

jest do wystrzelenia przez œrutów-

kê albo granatnik, ale konstrukcja

opiera siê na potê¿nym elektrosta-

tycznym ³adunku.

Niewiele wiêcej ujawni³a fir-

ma Physical Optics Corporation. Jej

konstuktorzy wymyœlili pocisk naz-

wany bezw³adnoœciowym i pojem-

noœciowym: Inertial Capacitive In-

capacitator – ICI. Jak mo¿na wyw-

nioskowaæ ze sk¹pych opisów, jest

to jakiœ miêkki pierœcieñ o aerody-

namicznej powierzchni z cienkiej

b³ony, która ³aduje siê elektrycznie

w procesie produkcji. Podobno na-

bój zachowuje swój ³adunek pr¹du

przez 10 lat i uwalnia siê tylko wte-

dy, gdy uderza w cel.

Gdyby to doniesienie by³o

prawdziwe, to sprzeda¿ praw pa-

tentowych do urz¹dzenia, potrafi¹-

cego wiele dziesiêcioleci przecho-

wywaæ energiê, przynios³aby firmie

o wiele wiêksze korzyœci finansowe

ni¿ produkcja naboi przeciw chuli-

ganom. Pamiêtajmy jednak, ¿e sporo

technologii powsta³o dziêki pieni¹-

dzom przeznaczonym na badania

wojskowe, wiêc mo¿e tym razem...

Na razie wiemy tylko tyle.

Skromna iloœæ informacji na temat

elektrycznych naboi jest zrozumia-

³a, bo przecie¿ nie mo¿na ujawniaæ

wszystkich tajemnic zwi¹zanych

z bezpieczeñstwem narodowym

i wiadomoœci o nieopatentowanych

wynalazkach. Jednak informacji

o obronnych ³adunkach, których

mo¿na u¿ywaæ z bezpiecznej (od

napastnika) odleg³oœci, bêdziemy

oczekiwaæ z du¿ym zainteresowa-

niem.

Taser (skrót od „Thomas A. Swift’s Electric Rifle”, opracowany w 1969 r.). Pis-

tolet ten wystrzeliwuje dwie niewielkie elektrody o kształcie harpunów, z podłą-

czonymi do nich przewodami. Przewody łączą się z pistoletem, zaopatrzonym

w generator wysokiego napięcia (50 kV). Elektrody są wystrzeliwane przy uży-

ciu sprężonego powietrza. Zasięg elektrod wynosi ok. 5 m, a czas emisji wyła-

dowania – ok. 5–8 s.

Przewody są nawinięte na dwie małe szpulki. Wraz z elektrodami i zbiornicz-

kiem sprężonego powietrza mieszczą się w plastikowym zasobniku. Po każdym

strzale opróżniony zasobnik należy wyjąć i wcisnąć nowy od przodu broni.

MT 11/2005, Broń energetyczna, M. Utkin

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: