Paranormal prolog.pdf

Prolog

Stała nad brzegiem rzeki. Wiatr rozwiewał jej długie, rude włosy. Czuła zapach

lasu, śmierci i krwi. Kiedy otworzyła oczy wiedziała, że musi zmierzyć się ze

swoim przeznaczeniem. Dokończyć to co zaczęła, wypełnić proroctwo czarnej

perły. Już dawno podjęła decyzję, lecz dopiero teraz dojrzała do tego. Muszę

podążyć za moim przeznaczeniem. Pokonać swój strach i słabości, ocalić

Rewalię Jestem im to winna, jestem winna to mojemu ojcu . Nagle poczuła coś

jeszcze. Wiedziona instynktem ruszyła do przodu. Nie zważała na to, że jej

amulet i uzbrojenie zostało w obozie. Musiała podążyć za tym śladem. Tyle

nocy, dni wędrówek , razem z oddziałem po to, aby odnaleźć i pokonać

dowódcę Turpicjuszy i jego armię. Jeśli ten trop doprowadzi ją do ich obozu,

gotowa była zaryzykować . Jej celem było zniszczenie czarnej perły, to od niej

wszystko się zaczęło i skończy się też wraz z jej zniszczeniem. Nagle usłyszała

to. Była blisko obozu Turpicjuszy. Pozwoliła swoim zmysłom poprowadzić ją do

ogniwa zła, które ścigała. Wyczuwała ich zapach, moc i swój strach. Czekała na

ten moment przez długi czas. Wędrowała przez niezliczone drogi, aby dotrzeć

tu i pokonać ich. Uwolni swój kraj i wypełni proroctwo. To oni najechali na

Rewalię, zabijali bez litości, niszczyli jej kraj, wprowadzili do niego ciemną moc.

Zabili też jej ojca , którego tak naprawdę nie miała szczęścia poznać. Zapłacą jej

za to, za każdą kroplę krwi wylaną przez ich zło. Już miała wracać do swojego

oddziału i powiadomić dowódców o położeniu wroga, kiedy nagle stanął przed

nią mężczyzna. Ponała go, choć od dawna chciała zapomnieć tę twarz. To był

on, szpieg Turpicjuszy. Dlaczego byłam tak głupia i sądziałam , że uda mi się

przedrzeć niezauważona. Za bardzo polegałam na własnym szczęściu. Strach na

chwilę ją sparaliżował. Stała przed nim, bez broni i swojego amuletu. To koniec

- pomyślała.