Dzieci o Bogu.rtf

Dzieci o Bogu

Stef, piętnastoletnia mieszkanka Stanów Zjednoczonych, która dorastała poza chaosem miasta, nazwana została przez matkę „dzieckiem indygo" - na postawione w szkole pytanie, jak dzieci wyobrażają sobie niebo, odpowiedziała matce: „Niebo" to jedynie inne słowo na określenie miejsca, które stanie się po tym tu i teraz, jednak znaczenie także i tego słowa wciąż jest ograniczone. Po czym dodała: Bóg nigdy nie zakończył aktu stworzenia - kosmos nieustannie się zmienia. Czyni ludzi i rzeczy takimi, aby uczyły się go kochać.

O kwestii objawienia boskiego Stef sądzi: Bóg nie wie, co uczynimy. Stworzył nas z miłości i swej wiedzy. Musisz robić to, co uważasz za słuszne. Posiadasz przeznaczenie, ale czy rzeczywiście go chcesz? Jeżeli ko­goś uderzysz, nie jest to planem Boga - to Twój wybór. Bóg nakreślił myśl - stworzył człowieka, który próbuje te myśli zrozumieć. Jestem myślą -jestem człowiekiem. Obie jesteśmy. Ty i ja, częścią Boga i częścią jego stworzenia. Jestem stwórcą i stworzeniem.

Marcos, starszy brat Flavia, w wieku trzech lat przedstawił matce swoje spostrzeżenia o Bogu:

Czasami wiem, co myślisz, ale znacznie lepiej wiem, co czujesz. Wiesz mamo, kiedy Bóg tworzył mnie w niebie, powiedziaś mi: „Pozostaną Ci moje wspomnienia, a mnie pozostanie Twój uśmiech". Pamiętam Bo­ga. Pamiętam jego dom, z którego wyszliśmy i do którego wrócimy po śmierci (...).

Bóg opowiadał mi o jeszcze o innych rzeczach, których nie pamiętam. Przypominam sobie o nich nocą, kiedy śpię. Potrafię je zobaczyć przez zamknięte oczy. Widzę Boga, chociaż nie ma on ciała. Słyszę jego głos, chociaż nie ma ust, którymi mógłby mówić. Bóg jest wszędzie - zarówno w jedzeniu, jak i w powietrzu. Bóg mieszka w każdym człowieku, także w tych złych. Są źli, ponieważ nie wiedzą, że jest w nich Bóg. Nie czują jego obecnoœci. W zwierzętach także jest Bóg.

Flavio w wieku sześciu lat mówił:

Z przeznaczenia każdego człowieka formuje się przeznaczenie ludzkości. Bóg nie zna czasu - jest poza nim. Wszystko, co znajduje się w czasie, ma swój początek i swój koniec. Czas jest po to, abyśmy mogli się narodzić i umrzeć, aby krąg życia mógł się zamknąć.