Martin Kat - Naszyjnik 01 - Naszyjnik panny młodej.pdf - Kat Martin - wolfy12

Edited by Foxit PDF Editor

Martin

Naszyjnik

panny młodej

For Evaluation Only.

Kat

Edited by Foxit PDF Editor

Prolog

Anglia, rok 1804

Tempie Whiting usiadła na łóżku i zaczęła

nasłuchiwać. Usłyszała cichy odgłos kroków.

Ktoś minął jej sypialnię i zatrzymał się pod drzwiami

do pokoju siostry.

Victoria zeskoczyła z łóżka z mocno bijącym ser

cem. W drzwiach do pokoju Claire nie było zamka,

ponieważ ojczym na to nie pozwolił. Tory usłyszała

delikatne szczęknięcie przekręcanej srebrnej klamki

i ciche kroki. Ktoś wszedł do pokoju.

Dobrze wiedziała kto. Wiedziała, że pewnego dnia

baron postanowi zaspokoić żądzę, którą czuł do Cla

ire. Rozpaczliwie pragnąc ochronić siostrę, Tory ze

skoczyła z łóżka, chwyciła błękitny szlafrok i wybie

gła na korytarz. Sypialnia Claire znajdowała się dwa

pokoje dalej. Tory szła na drżących nogach jak najci

szej. Jej dłonie stały się tak wilgotne, że nie mogła

przekręcić okrągłej klamki. Wytarła je w szlafrok

i spróbowała ponownie. Wreszcie się jej udało i ci

cho wśliznęła się do mrocznego pokoju. Wysoka po

stać ojca ciemniała przy łóżku w bladym świetle wpa

dającym przez okna. Tory zastygła, słysząc jego ciche

słowa i przerażony głos Claire.

For Evaluation Only.

O budził ją jakiś szmer w korytarzu. Victoria

- Nie zbliżaj się do mnie - błagała Claire.

- Nie zrobię ci krzywdy. Tylko leż spokojnie i po

zwól mi zrobić to, czego pragnę.

- Nie. Chcę, żebyś stąd wyszedł.

- Cicho - powiedział baron szorstko. - Chyba nie

chcesz obudzić siostry? Sądzę, że domyślasz się, co

jej się przytrafi, jeśli tu przyjdzie.

- Proszę, nie rób Tory krzywdy -jęknęła Claire.

Było jednak jasne, że baron bez wahania zrobi, co

tylko zechce. Plecy Tory wciąż poznaczone były sinia

kami po ostatnim biciu, którym Miles Whiting, ba

ron Harwood, postanowił ukarać pasierbicę za nie

posłuszeństwo tak drobne, że nie mogła sobie już

przypomnieć, czego dotyczyło.

- Więc rób, co ci mówię. Leż spokojnie.

Claire wydała zduszony jęk i Tory poczuła wście

kłość. Wbijając paznokcie w dłonie, podeszła bliżej.

Wiedziała, co chciał zrobić. Wiedziała też, że jeśli

spróbuje go powstrzymać, zostanie ukarana, a baron

dopadnie Claire wcześniej czy później.

Tory przygryzła wargę i tłumiąc wściekłość, zasta

nowiła się, co właściwie powinna zrobić. Musiała go

powstrzymać. Jej wzrok padł na mosiężny podgrze

wacz łóżka leżący przy kominku. Węgle już dawno

w nim ostygły, lecz wypełniony popiołem metalowy

pojemnik był ciężki. Chwyciła za drewniany uchwyt

i bezszelestnie podniosła ciężki przedmiot.

Claire wydała kolejny zduszony jęk. Tory podkra-

dła się bliżej do łóżka, gdzie baron pochylał się

nad jej siostrą, i z całej siły uderzyła go podgrzewa

czem w głowę. Harwood zacharczał i bezwładnie

upadł na podłogę. Podgrzewacz wypadł z drżących

dłoni Tory i z brzękiem uderzył o deski, a wraz z nim

posypały się na kosztowny dywan węgle i popiół.

Claire zerwała się z łóżka i rzuciła w ramiona Tory.

- On... On mnie dotykał - szlochała cicho i moc

niej wtuliła się w siostrę. - Och, Tory, przyszłaś w sa

mą porę.

- Już dobrze, kochana. Jesteś bezpieczna. Nie po

zwolę mu cię skrzywdzić.

Trzęsąc się na całym ciele, Claire spojrzała

na mężczyznę leżącego na dywanie. Ciemna strużka

krwi wypływała z rany na jego skroni.

- Czy ty go... zabiłaś?

Tory spojrzała na nieruchome ciało barona i za

chwiała się. Wzięła głęboki oddech, by się uspokoić.

W pokoju było ciemno, lecz przez okna wpadało deli

katne światło księżyca. Widziała szkarłatną plamę wo

kół głowy ojczyma. Jego pierś zdawała się nie unosić.

- Musimy się stąd wydostać - powiedziała, wal

cząc z naglącą potrzebą ucieczki. - Załóż szlafrok

i wyciągnij torbę spod łóżka. Ja pobiegnę po swoją

i spotkamy się przy schodach dla służby.

- Muszę się przebrać. Jestem w koszuli nocnej.

- Teraz nie ma na to czasu. Przebierzemy się póź

niej.

Ucieczka była już zaplanowana. Spakowały po

dróżne torby trzy dni temu, w dniu siedemnastych

urodzin Claire. Od tamtej pory w ciemnych oczach

barona gęstniało pożądanie, gdy tylko na nią spoj

rzał. Były przygotowane na opuszczenie Harwo

od Hall przy najbliższej okazji. Tej nocy los zdecydo

wał za nie. Nie mogły czekać ani chwili dłużej."

- Co z naszyjnikiem? - zapytała Claire.

Kradzież najcenniejszego klejnotu barona od po

czątku była częścią planu. Potrzebowały pieniędzy,

by dotrzeć do Londynu. Piękny naszyjnik z pereł

i diamentów wart był fortunę, a jednocześnie był je

dyną rzeczą pokaźnej wartości, którą mogły bez tru

du zabrać ze sobą.

- Przyniosę go. Staraj się nie robić hałasu. Przyjdę

jak najszybciej.

Claire wybiegła z pokoju. Tory rzuciła ostatnie

spojrzenie na ojczyma i pobiegła za siostrą. Dobry

Boże, nie pozwól mu umrzeć - modliła się, przerażo

na myślą, że faktycznie go zabiła. Uciekała koryta

rzem wstrząsana dreszczami.

Rozdział 1

Londyn

Dwa miesiące później

nie wierzyła w klątwę, jednak wszyscy w pro

mieniu kilku mil od niedużej wioski Harwo-

od znali legendę pięknego klejnotu z pereł i diamen

tów. Ludzie szeptali o nim, bali się go, pożądali

i czcili ten wspaniały przedmiot stworzony w trzyna

stym wieku dla narzeczonej lorda Fallona.

Opowiadali, że naszyjnik - Naszyjnik Panny Mło

dej - mógł przynieść swemu właścicielowi nieopisa

ne szczęście albo straszne klęski. To nie powstrzyma

ło Tory przed kradzieżą. Ani przed sprzedaniem go

lichwiarzowi w Dartfield za sumę, która umożliwiła

im ucieczkę. Od tamtej pory minęły już prawie dwa

miesiące i śmiesznie mała kwota, którą Tory musiała

przyjąć za tak drogocenną rzecz, niebezpiecznie top

niała.

Na początku była pewna, że znajdzie pracę jako

guwernantka u jakiejś miłej, szanowanej rodziny,

lecz jak dotąd nie udało się. Jedyne suknie, które za

brały ze sobą w podróż, były wprawdzie modne, lecz

rękawy sukni Tory zaczynały się już wystrzępiać,

a brzeg brzoskwiniowej sukni z muślinu Claire był

poplamiony. Choć obie były dobrze wykształcone

B yć może była to wina naszyjnika. Tory nigdy

i miały odpowiednie maniery, Tory nie posiadała

żadnych referencji i odsyłano ją raz po raz.

Z czasem zaczęła czuć się niemal równie zdespe

rowana, jak w Harwood Hall.

- Co teraz zrobimy, Tory? - Głos siostry przedarł

się przez falę użalania się nad sobą. - Pan Jennings

powiedział, że wyrzuci nas z domu, jeśli do końca ty

godnia nie zapłacimy czynszu.

Tory zadrżała na myśl o tym. Widziała w Londy

nie rzeczy, o których chciałaby zapomnieć. Bezdom

ne dzieci wygrzebujące resztki jedzenia z rynszto

ków, kobiety sprzedające swoje ciała za pieniądze,

które pozwoliłyby im przetrwać kolejny gorzki

dzień. Myśl o tym, że miałyby zostać wyrzucone

z ostatniego schronienia, małego pokoiku na pod

daszu sklepu kapelusznika i zepchnięte do kompanii

hołoty i złodziejaszków z ulicy, była zbyt ciężka

do zniesienia.

- Wszystko będzie dobrze, kochana, nie martw się

powiedziała Tory z dzielną miną. - Wszystko da się

jakoś rozwiązać.

Jednak w duchu zaczynała już w to wątpić. Claire

uśmiechnęła się blado.

- Wiem, że coś wymyślisz. Przecież zawsze ci się

udaje.

Siedemnastoletnia Claire Whiting była dwa lata

młodsza, lecz nieco wyższa niż filigranowa Tory.

Obie dziewczęta wyglądały smukło, lecz to Claire

odziedziczyła po matce jej olśniewającą urodę. Mia

ła falujące włosy o srebrzystym odcieniu blond, któ

re sięgały jej do pasa, a skórę gładką i jasną jak We

nus z alabastru. Jej oczy były tak błękitne, że zawsty

dzały czyste niebo nad hrabstwem Kent. Gdyby z ra

ju zstąpił anioł ubrany w brzoskwiniową suknię

i owinięty ciepłą peleryną, wyglądałby jak Claire

Whiting.

Tory wiedziała, że nie jest tak delikatna. Jej cięż

kie kasztanowe włosy skręcały się w loki, gdy naj

mniej tego oczekiwała. Zielone oczy i piegowate po

liczki dopełniały obrazu.

Jednak siostry różniły się nie tylko wyglądem. Cla

ire od zawsze była wyjątkowa. Przebywała w świecie,

którego większość śmiertelników nie mogła do

świadczyć. Tory zawsze uważała swą siostrę za ete

ryczną istotę tańczącą z wróżkami i rozmawiającą

z gnomami. Nie dlatego, że naprawdę to robiła.

Po prostu zdawało się, że mogłaby to robić. To, cze

go Claire nie była w stanie robić, to dbanie o siebie

w rozsądny sposób, więc zajmowała się tym Tory.

Z tej właśnie przyczyny uciekły od ojczyma, przy

jechały do Londynu, a teraz stawały w obliczu ry

chłego wyrzucenia na ulicę. Nie wspominając o tym,

że były odpowiedzialne za kradzież drogocennego

naszyjnika, a może nawet morderstwo.

* * *

Lekki powiew od Tamizy rozwiewał żar podnoszą

cy się z ulicznego bruku.

Cordell Easton, hrabia Brant, wygodnie opierał

się o rzeźbiony zagłówek łóżka z baldachimem. Oli-

via Landers, wicehrabina Westland, siedziała nago

na krześle przed lustrem, dokładnie rozczesując kru

czoczarne włosy srebrną szczotką.

- Może odłożysz tę szczotkę i wrócisz do łóżka? -

powiedział Cord. - Przecież kiedy skończymy, znów

będziesz się musiała uczesać.

Obróciła się na krześle, z kuszącym uśmiechem.

Martin Kat - Naszyjnik 01 - Naszyjnik panny młodej.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: