Święty zdrajca - rozdział 6.pdf - 1. Święty zdrajca - pawcio93

ROZDZIAŁ VI

- Strasznie długo kazałeś na siebie czekać. Czekanie nie należy do

moich ulubionych zajęć, więc radzę ci się szybko wytłumaczyć – Głos,

który powitał anioła zimnym tonem dał mu do zrozumienia, że ta

osoba nie należy do cierpliwych i spokojnych.

- Nie są sami, panie. W samochodzie jest jeszcze ludzka dziewczyna –

odezwał się drugi głos. Ten należał do kobiety.

- Czyżby mieszańcowi zachciało się rozładować? Mógł zaczekać, aż

zatrzyma się u Alice – wtrącił trzeci głos, również kobiecy.

- Właśnie dlatego się trochę spóźniliśmy. Ta dziewczyna jest

inkwizytorką. Dwa oddziały jechały za nami od wioski, więc trzeba

było ich uprzątnąć. Barsuf ją rozpoznał, dlatego chciał przesłuchać

osobiście i dowiedzieć się, co planuje archanioł. Ma w planach

vendettę, a ja nie umiem go powstrzymać – tłumaczył się pospiesznie

Xavier – Nie spodziewałem się tutaj pana, Lucyferze- dodał kłaniając

się po chwili.

- Musiałem. Mamy problem, ale o tym pomówimy na miejscu.

Serafin zrobił dwa kroki w stronę anioła. Stał w opinającej umięśnione

ramiona i tors koszulce z krótkim rękawem. Do tego miał na sobie

jeansy i adidasy – wszystko w czarnej barwie. Krótkie włosy barwy

czekolady miał w nieładzie. Oczy, które były podobnego koloru co

włosy, lustrowały uważnie anioła. Wyciągnął przed siebie ręce i

położył je na barkach Xaviera. Ten dostrzegł liczne tatuaże na

przedramionach jednego z pierwszych, którzy upadli.

- Dlaczego… - zaczął Xavier.

- Nic nie mów, możemy nie być tu sami. A ja to zrobiłem, żeby nie

wyczuto mnie tam na górze. Wtedy to na ziemi pojawiłby się Jezus i

pozamiatał ten syf, w tym nas. – odpowiedział mu szybko Lucyfer i

uśmiechnął się tajemniczo – Idziemy moje panie. – Odwrócił się i

zniknął z dwoma kobietami w mroku. Anioł pospiesznie wrócił do

samochodu. Usiadł w fotelu i zamknął oczy.

- Czy to był on? – zapytał go Barsuf.

- Tak. Jedziemy.

Mieszaniec ruszył. Mijały kolejne minuty, w których ciszę zakłucała

jedynie muzyka. W głowie Barsufa pojawiały się kolejne pytania.

- Dlaczego on przyszedł?

- Nie mam pojęcia. Stwierdził, że wszystkiego dowiemy się na

miejscu. Sprawy chyba zaszły dalej niż myśleliśmy, przyjacielu –

odpowiedział mu Xavier ostrożnie dobierając słowa. Starał się

zachować poważny wyraz twarzy, jednak mieszaniec po chwili

wyczuł, że coś jest nie tak.

- Co cię martwi?

- Martwi mnie sam fakt pojawienia się jego na ziemi. Ponad miesiąc

wcześniej pojawił się archanioł, który przejmuje wpływy i wszędzie go

pełno. Według mnie w powietrzu wisi wojna i to taka, która wyniszczy

ludzi i jedną ze stron tego konfliktu.

- I tak zawsze znajdzie się grono osób nie stojących w szeregu, będą

walczyć, znów będzie wojna i znów zginie jakaś rasa, by na jej miejscu

powstała kolejna. Tak to zapisano, żadnej nacji nie zmienisz ot tak.

Samochód zaczął podjeżdżać pod górę. Pięć minut później teren pod

kołami auta stał się ponownie poziomy.

Przed nimi stał słusznych rozmiarów piętrowy dom z kamienia. We

wszystkich oknach stała zapalona świeca. Ktoś pojawił się przy jednej

z okien na piętrze, by po chwili zniknąć. Przed budynek wyszła grupa

osób składająca się głównie z dziewczyn i młodych kobiet w skąpych

strojach. Na samym końcu pojawił się Lucyfer w towarzystwie niskiej

kobiety o jasnych włosach, oliwkowej cerze i oczach barwy

zachodzącego słońca.

Zatrzymali samochód kilkadziesiąt metrów od ich obserwatorów i

wysiedli. Barsuf otworzył tylne drzwi i wyciągnął uśpioną dziewczynę.

Przerzucił ją sobie przez lewy bark i zamknął auto. Razem z Xavierem

ruszyli w kierunku domostwa.

- Kim są te dziewczyny? – mieszaniec zapytał w pośpiechu przyjaciela

– Przez Lucyfera nie mogę rozpoznać ich nawet po zapachu.

- Głównie czarownice i sukuby, ale i półdemony się znajdą. Sama Alice

jest czarownicą, co raczej pamiętasz po ostatnim spotkaniu – Twarz

anioła wykrzywił złośliwy uśmiech – Powiedz mi ile to już lat, odkąd

prawie cię zabiła? – Xavier był wyraźnie rozbawiony wizją

wspomnień. W porównaniu do bruneta był wyraźnie rozluźniony i w

dobrym nastroju. Jego oczy przemykały od jednej kobiety do

następnej.

- Osiemdziesiąt dziewięć, od momentu w którym przestała mnie

ścigać po całym globie. Jeśli jednak chodzi o początek, to sto

trzynaście. – Barsuf był wyraźnie poirytowany tą historią.

Pamiętał, że wiedźma rzuciła się na niego bez ostrzeżenia, gdy

odchodził od stołu. Przez kolejne lata przemieszczał się z jednego

kraju do drugiego przyjmując kolejne tożsamości.

- Witaj Niosący światło – Mieszaniec skinął głową upadłemu i wszedł

do środka – Idę do lochów. Zaraz wracam.

- Wybacz mu, pani. Wciąż ma uraz o tamtą historię – powiedział

Xavier całując w dłoń kobietę, która stała obok Lucyfera. Następnie

ponownie przywitał się z samym upadłym. Po uprzejmościach kolejny

raz skupił swoją uwagę na pozostałych kobietach.

- Cały Xavier. Wciąż od ważnych celów odciągają go moje

podopieczne – Alice pokręciła głową uśmiechając się. – Panie wrócą

do obowiązków, a nasza trójka uda się do jadalni – wiedźma mówiła

władczym tonem. Całą grupą weszli do środka. Kobiety w zwiewnych

strojach rozbiegły się po całym domu.

- Widzę, że wreszcie opanowałaś je Alice – powiedział Xavier idąc po

jej lewej stronie.

- Mają więcej klientów, więc są bardziej opanowane. Tyle tresury, co

kot napłakał. Musiały pogodzić się z faktem obsługiwania ludzi.

Wybacz panie, ale coraz mniej nas na tym świecie, a co za tym idzie,

trzeba korzystać też z półproduktów.

Przeszli przez drzwi i znaleźli się w jadalni. Pomieszczenie było bogato

zdobione. Na ścianach w złotych ramach znajdowały się liczne obrazy.

Ściana po drugiej stronie była w pełni oszklona. Morze ukrytych w

mroku drzew kołysało się lekko pod wpływem wiatru. Na środku stał

duży, wykonany z hebanowego drewna stół i krzesła z tego samego

materiału. Na blacie stało pięć sześcioramiennych świeczników. W

każdych z nich paliły się świece, rzucając przy tym nikłe światło. Alice

wraz z gośćmi zajęła miejsca.

- Więc jaki to problem, panie? – zapytał Xavier siadając przy kobiecie.

Ta siedziała u szczytu stołu, Lucyfer po jej prawej, a anioł po lewej

stronie.

- Teraz to mamy więcej niż jeden problem. Mniejszym problemem

jest twój przyjaciel, a większym ten cały Zarachiel. Sprawiający

cholernie dużo problemów typ z niego. Sam bym go uprzątnął, jednak

musiałem dać się zapieczętować. W innym przypadku Jezus ze swoją

świtą by zstąpił na ziemię, by mnie z niej wymeldować z powrotem do

piekła. Koniec z tymi rozważaniami. W ostatni czasie, czyli w

przeciągu ostatnich dwustu lat straciliśmy Belfegora i Samaela…

- CO?! – krzyknęła Alice wstając tak gwałtownie, że przewróciła swoje

krzesło. – Jak to straciliśmy Samaela? Przecież to jest niemożliwe, on

jest serafinem – mówiła kobieta niedowierzając słowom upadłego.

- Usiądź i zamknij się. Wtedy usłyszysz co się stało. – nieznoszącym

sprzeciwu głosem Lucyfer uciszył czarownicę, która natychmiast

podniosła krzesło i usiadła na nim. – Samael nieco ponad rok temu

zaczął częściej znikać nawet na całe tygodnie. Wreszcie zaczęliśmy

wysyłać za nim naszych ludzi, jednak mój przyjaciel jest niezwykły i

potrafi ulotnić się pod postacią zwierzęcia lub innej osoby. W końcu

sam za nim poszedłem. To było jakieś pół miesiąca temu. Wytropiłem

go w Las Vegas. Spotkał się tam z jedyną córką Mefistofelesa.

Zdołałem tylko usłyszeć jak mówiła mu „Legion powróci silniejszy niż

wcześniej”. Ona zdążyła się gdzieś przenieść w momencie, gdy grupa

pięćdziesięciu osób, składająca się z inkwizytorów, półaniołów i

aniołów osaczyła go. Gdyby nie fakt, że jesteśmy pozbawiani niemal

całej mocy przed przejściem do tego świata, to by ich rozniósł. Tak

samo ja… - Lucyfer zamyślił się przerywając zdanie.

- Czyli Haza wystawiła go? – zapytał po chwili Xavier. Był zaszokowany

tą informacją w takim samym stopniu jak Alice, jednak on potrafił

opanować swoje emocje przed wybuchem. Obserwował uważnie

czarownicę i serafina.

- Gdyby tak było, to mnie też by wystawiła. Też tam byłem, stałem sto

metrów dalej.

Święty zdrajca - rozdział 6.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: