Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych.pdf

Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych

Sporządzona w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.

Dz. U. z dnia 17 maja 1982 r., nr 13, poz. 98

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podaje do

powszechnej wiadomości:

W dniu dwudziestego czwartego kwietnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego trzeciego roku sporządzona

została w Wiedniu Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w

całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i

potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 17 września 1981 r.

(Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Załącznik

Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych

Państwa strony niniejszej konwencji,

pomne, że stosunki konsularne między narodami istnieją od zamierzchłych czasów,

świadome celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, dotyczących suwerennej równości państw,

utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz rozwoju przyjaznych stosunków miedzy

narodami,

zważywszy, że Konferencja Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie stosunków i immunitetów

dyplomatycznych, która została otwarta do podpisu w dniu 18 kwietnia 1961 roku,

przekonane, że międzynarodowa konwencja o stosunkach, przywilejach i immunitetach konsularnych

przyczyni się również do rozwoju przyjaznych stosunków między państwami bez względu na różnice w ich

systemach ustrojowych i społecznych,

uważając, że celem tych przywilejów i immunitetów nie jest zapewnienie korzyści poszczególnym osobom,

lecz zapewnienie skutecznego wykonywania funkcji przez urzędy konsularne w imieniu ich państw,

potwierdzając, że normy międzynarodowego prawa zwyczajowego będą nadal obowiązywać w sprawach,

które nie zostały wyraźnie uregulowane postanowieniami niniejszej konwencji,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Definicje.

1. W rozumieniu niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:

a) wyrażenie "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub agencję

konsularną;

b) wyrażenie "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do wykonywania

funkcji konsularnych;

c) wyrażenie "kierownik urzędu konsularnego " oznacza osobę powołaną do działania w tym charakterze;

d) wyrażenie "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę łącznie z kierownikiem urzędu konsularnego,

powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;

e) wyrażenie "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie administracyjnej lub

technicznej urzędu konsularnego;

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

f) wyrażenie "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej urzędu

konsularnego;

g) wyrażenie "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników

konsularnych oraz członków personelu służby;

h) wyrażenie "członkowie personelu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, poza kierownikiem

urzędu konsularnego, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby;

i) wyrażenie "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie prywatnej

członka urzędu konsularnego;

j) wyrażenie "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny przyległe do nich,

niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie do celów urzędu konsularnego;

k) wyrażenie "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję, książki, filmy,

taśmy magnetofonowe i rejestry urzędu konsularnego, jak również materiały szyfrowe, kartoteki oraz meble

przeznaczone do ich zabezpieczenia i przechowywania.

2. Istnieją dwie kategorie urzędników konsularnych: zawodowi urzędnicy konsularni i honorowi urzędnicy

konsularni. Postanowienia rozdziału II niniejszej konwencji odnoszą się do urzędów konsularnych

kierowanych przez zawodowych urzędników konsularnych; postanowienia rozdziału III odnoszą się do

urzędów konsularnych kierowanych przez honorowych urzędników konsularnych.

3. Szczególny status członków urzędów konsularnych, którzy są obywatelami państwa przyjmującego lub

mają w nim stałe miejsce zamieszkania, uregulowany jest w artykule 71 niniejszej konwencji.

Rozdział pierwszy

Postanowienia ogólne dotyczące stosunków konsularnych

Dział I

Nawiązanie i utrzymywanie stosunków konsularnych.

Artykuł 2

Nawiązanie stosunków konsularnych.

1. Nawiązanie stosunków konsularnych miedzy państwami następuje za wzajemną zgodą.

2. Zgoda udzielona na nawiązanie stosunków dyplomatycznych miedzy dwoma państwami oznacza, jeżeli

nie postanowiono inaczej, zgodę na nawiązanie stosunków konsularnych.

3. Zerwanie stosunków dyplomatycznych nie pociąga za sobą ipso facto zerwania stosunków konsularnych.

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Artykuł 3

Wykonywanie funkcji konsularnych.

Funkcje konsularne wykonywane są przez urzędy konsularne. Są one również wykonywane przed

przedstawicielstwa dyplomatyczne zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.

Artykuł 4

Ustanowienie urzędu konsularnego.

1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego

państwa.

2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez państwo wysyłające i

podlegają aprobacie państwa przyjmującego.

3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być

dokonywane przez państwo wysyłające jedynie za zgodą państwa przyjmującego.

4. Zgoda państwa przyjmującego jest również wymagana, jeżeli konsulat generalny lub konsulat pragnie

otworzyć wicekonsulat lub agencję konsularną w innej miejscowości niż ta, w której sam jest ustanowiony.

5. Uprzednia wyraźna zgoda państwa przyjmującego jest również wymagana do otworzenia biura

stanowiącego część istniejącego urzędu konsularnego, poza jego siedzibą.

Artykuł 5

Funkcje konsularne.

Funkcje konsularne polegają na:

a) ochronie w państwie przyjmującym interesów państwa wysyłającego oraz jego obywateli, zarówno osób

fizycznych, jak i prawnych, w granicach dozwolonych przez prawo międzynarodowe;

b) popieraniu rozwoju stosunków handlowych, gospodarczych, kulturalnych i naukowych między państwem

wysyłającym a państwem przyjmującym oraz na popieraniu wszelkimi innymi sposobami przyjaznych

stosunków miedzy tymi państwami zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji;

c) zapoznawaniu się wszelkimi legalnymi sposobami z warunkami i rozwojem życia handlowego,

gospodarczego, kulturalnego i naukowego państwa przyjmującego, zdawaniu z tego sprawy rządowi

państwa wysyłającego oraz udzielaniu informacji osobom zainteresowanym;

d) wydawaniu paszportów i dokumentów podróży obywatelom państwa wysyłającego, jak również wiz lub

odpowiednich dokumentów osobom, które pragną udać się do państwa wysyłającego;

e) udzielaniu pomocy i opieki obywatelom państwa wysyłającego, zarówno osobom fizycznym, jak i

prawnym;

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

f) działaniu w charakterze notariusza i urzędnika stanu cywilnego oraz wykonywaniu podobnych czynności,

jak również pewnych funkcji o charakterze administracyjnym, jeżeli nie sprzeciwiają się temu ustawy i inne

przepisy państwa przyjmującego;

g) ochronie interesów obywateli państwa wysyłającego, zarówno osób fizycznych, jak i prywatnych, w

sprawach spadkowych, na terytorium państwa przyjmującego, zgodnie z ustawami i innymi przepisami

tego państwa;

h) ochronie, w granicach ustalonych przez ustawy i inne przepisy państwa przyjmującego, interesów

małoletnich i innych osób nie posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, obywateli państwa

wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad nimi opieki lub kurateli;

i) z zastrzeżeniem przestrzegania praktyki i procedury obowiązujących w państwie przyjmującym -

zastępowaniu lub zapewnianiu odpowiedniego zastępstwa obywateli państwa wysyłającego przed sądami

lub innymi władzami państwa przyjmującego w celu uzyskiwania, zgodnie z ustawami i innymi przepisami

tego państwa, podjęcia tymczasowych środków dla ochrony praw i interesów tych obywateli, gdy osoby te z

powodu nieobecności lub z jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w odpowiednim czasie

obrony swych praw i interesów;

j) przesyłaniu sądowych i pozasądowych dokumentów oraz wykonywaniu rekwizycji sądowych zgodnie z

obowiązującymi umowami międzynarodowymi lub, w braku takich umów, w sposób zgodny z ustawami i

innymi przepisami państwa przyjmującego;

k) wykonywaniu przewidzianych przez ustawy i inne przepisy państwa wysyłającego praw nadzoru i

inspekcji w odniesieniu do statków morskich i rzecznych posiadających przynależność państwową państwa

wysyłającego oraz statków powietrznych zarejestrowanych w tym państwie, jak również w stosunku do ich

załóg;

l) udzielaniu pomocy statkom morskim, rzecznym i powietrznym wymienionym w punkcie k) niniejszego

artykułu, jak również ich załogom, przyjmowaniu oświadczeń dotyczących podróży tych statków, badaniu i

wizowaniu ich dokumentów oraz, z zastrzeżeniem uprawnień władz państwa przyjmującego,

przeprowadzaniu dochodzenia w sprawie wypadków, które zdarzyły się w czasie podróży, i załatwianiu

sporów między kapitanem, oficerami i marynarzami, o ile zezwalają na to ustawy i inne przepisy państwa

wysyłającego;

m) wykonywaniu powierzonych urzędowi konsularnemu przez państwo wysyłające wszelkich innych funkcji,

których nie zakazują ustawy i inne przepisy państwa przyjmującego lub którym państwo to nie sprzeciwia

się lub też które są przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących między państwem

wysyłającym a państwem przyjmującym.

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: