skad sie wzialem.doc

To odwieczne jest pytanie, 
które trapi dzieci. 
Skąd się wziąłem? Co się stało, 
że jestem na świecie?

Małe dzieci dziwne rzeczy 
nam opowiadają: 
że jest taki sklep na świecie, 
gdzie dzieci sprzedają.

Małą Kasię bocian przyniósł, 
gdy była golaskiem. 
Tata z mamą ją znaleźli 
na łące pod laskiem.

Wszystko to są dziwne bajki,
opowiastki takie. 
Dzieci rodzą się zwyczajnie, 
nie rosną pod krzakiem.

Wszystko, co na świecie żyje, 
łączy się parami: 
On i ona, tata z mamą 
zwą się — rodzicami.

Tata z mamą się kochali, 
słuchaj, to nie bajka: 
w brzuszku mamy się zacząłeś 
jak kurczaczek z jajka. 

  I tu ważne jest pytanie,
zagadka niemała:
czy urodzi się chłopaczek,
czy dziewczynka mała?

Mama ziarnko twego życia
pod sercem nosiła,
a ty żyłeś w brzuszku mamy
zwinięty jak ślimak.

Tata cieszył się i starał
pomóc i dogodzić,
żeby mama wszystko miała,
kiedy się urodzisz.

Tak miesięcy przeszło dziewięć,
a ty rosłeś przecież,
aż zrobiło ci się ciasno,
chciałeś być na świecie.

  Mama czuła jak się ruszasz
— niecierpliwy byłeś.
Poszła mama do szpitala,
tam się urodziłeś.

Byłeś taki śmieszny, mały
jak lalka — nagusek.
Na pamiątkę życia w mamie
jeszcze masz pępuszek.

Potem mama cię tuliła,
do snu kołysała,
mleczkiem z piersi wykarmiła,
piosenki śpiewała.

Teraz jesteś dzieckiem mądrym
— tak należy sądzić.
Czego nie wiesz — mamy pytaj.

KTO PYTA NIE BŁĄDZI!

Jan Świąć