Westerfeld Scott - Lewiatan 02 - Behemot.pdf - Lewiatan - patimis22

Sz.P. Scott Westerfeld

BEHEMOT

Alek uniósł szablę.

- En garde, sir!

Deryn dźwignęła swoją broń, przyglądając się pozie chło-

paka. Jego stopy były rozstawione pod kątem prostym, a lewe

ramię sterczało do tyłu jak uszko filiżanki. Strój do fechtunku

sprawiał, że wyglądał, jakby był zawinięty w gruby pled. Nawet

ta jego wycelowana prosto w nią szabla sprawiała, że

wyglądał cholernie głupio.

- Ja też mam tak stanąć? - zapytała.

- Jeśli chcesz być prawdziwym szermierzem, to tak.

- Raczej prawdziwym idiotą - mruknęła Deryn, ponownie

żałując, że ich pierwsza lekcja fechtunku nie odbywa się

w jakimś ustronniejszym miejscu. Przyglądał im się tuzin

lotników oraz para zaciekawionych wąchaczy wodoru.

Ale pan Rigby, bosman, zakazał zabaw z ostrzami

wewnątrz statku podniebnego.

Westchnęła i uniosła szablę, starając się przybrać taką

samą pozę jak Alek.

Przynajmniej na grzbiecie Lewiatana można było podzi-

wiać pogodny dzień.

Ubiegłej nocy statek zostawił za sobą Półwysep Apeniński

i płaskie morze rozciągało się teraz we wszystkich kierunkach,

a popołudniowe słońce skrzyło się na jego powierzchni. Nad

głowami krążyły mewy niesione przez chłodną bryzę.

Najlepsze ze wszystkiego było to, że na górnym pokładzie

nie było żadnych oficerów, którzy mogliby jej przypomnieć,

że ma wachtę. Podobno gdzieś w pobliżu czaiły się dwa nie-

mieckie okręty i Deryn miała wypatrywać sygnałów od kadeta

Newkirka, który zwisał przyczepiony do Huxleya sześćset

metrów nad ich głowami.

Ale przecież nie próżnowała. Ledwo dwa dni wcześniej ka-

pitan Hobbes nakazał jej mieć Alka na oku, żeby jak najwięcej

się o nim dowiedzieć. Z całą pewnością tajna misja od samego

kapitana była ważniejsza niż jej zwykłe obowiązki.

Może to i głupie, że oficerowie wciąż uważali Alka i jego

ludzi za wrogów, ale przynajmniej miała wymówkę, by spędzać

z nim jak najwięcej czasu.

- Czy ja wyglądam jak przygłup? - zapytała Alka.

- W rzeczy samej, panie Sharp.

- W takim razie ty też! Nawet nie wiem, jak się mówi na

przygłupa w chrzęstomowie.

- To słowo to Dummkopf - odparł. - Ale ja tak nie wy-

glądam, bo moja pozycja nie jest tak tragiczna.

Opuścił szablę i podszedł bliżej, po czym ułożył ramiona i

nogi Deryn we właściwej pozycji, jakby była manekinem w

witrynie sklepowej.

- Ciężar ciała na nogę zakroczną, proszę - powiedział,

rozstawiając szerzej jej stopy. - Żebyś mógł się odepchnąć przy

ataku.

Alek stał teraz za jej plecami. Przycisnął się do niej, popra-

wiając ramię z szablą. Nie zdawała sobie sprawy, że ten cały

fechtunek jest taki kontaktowy.

Chwycił ją w talii, aż poczuła ciarki na skórze.

Gdyby przesunął dłoń nieco wyżej, mógłby zauważyć, co

skrywa starannie uszyte ubranie.

- Zawsze stawaj bokiem do przeciwnika - powiedział, de-

likatnie ją naprowadzając. - W ten sposób klatka

piersiowa jest najmniej odsłonięta.

- Tak, jest najmniej odsłonięta - westchnęła Deryn. Jej ta-

jemnica była, jak się wydawało, bezpieczna.

Alek odsunął się od niej i stanął w pozycji wyjściowej, tak

że sztychy ich szabli niemal się stykały. Deryn wzięła głęboki

wdech, gotowa wreszcie do walki.

Jednak Alek pozostał w bezruchu. Mijały długie sekundy,

nowe silniki statku podniebnego huczały im pod stopami, a

chmury wolno przesuwały się nad głowami.

- Będziemy w końcu walczyć? - zapytała po jakimś czasie

Deryn. - A może mamy zamiar z a g a p i ć się na śmierć?

- Zanim szermierz skrzyżuje broń z przeciwnikiem, musi

się nauczyć tej podstawowej postawy. Ale nie martw się

-Alek uśmiechnął się okrutnie - nie potrwa to nawet

godzinki. W końcu to twoja pierwsza lekcja.

- Co? Cała cholerna godzina... w bezruchu?

Mięśnie już zaczynały doskwierać Deryn i widziała, jak

załoga dusi się ze śmiechu. Jeden z wąchaczy podpełznął do

niej, by powąchać jej but.

Westerfeld Scott - Lewiatan 02 - Behemot.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: