S. Wiechecki Rodzina Mortusiaków.pdf

Z c h o m i k a V a l i n o r

S t e f a n W i e c h e c k i ( W i e c h )

Rodzina Mortusiaków

A N G I E L S K I E Ś N I A D A N I E

— No i jak, panie W., idziesz pan dzisiaj ze mną na

buldoków? — zapytał pan Teoś Piecyk, odwiedziwszy

mnie rano w miłym londyńskim polsko-szkockim

hotelu na Cromwell Road.

— Jak to na buldogów? — zapytałem zaintrygowany.

— No, nie wiesz pan? Na psie wyścigi. Ja wczorej

byłem i dzisiaj idę znowuż. Szwagier mnie namówił.

Na razie, uważasz pan, nie chciałem o tem słuchać.

Uważałem, że to niepoważne, żeby Azorki i Rozetki

arabów dwulatków odstawiali i żeby można bileta

wyścigowe na nich sprzedawać. To było dobre na

strażackiej zabawie w Miłośnie przed tamtą wojną.

Sam brałem udział w takiem wyścigu ze swojem

Bukietem. Właścicielowie psów stali na jednym

końcu łąki, każden z kiełbasą albo cukierkiem w

ręku, zależnie, ma się rozumieć, co któren pies lubiał,

a na drugiem żony trzymali na smyczach tych

wyścigowców. Na dane hasło paniusieczki puszczali

swoich wychowanków, a ich mężowie darli się jak

opętane: „Reks! Reks!... Aza!... Aza!... Facet!...

Bimbuś!... do pana! do pana!..."

Pieski zapychali przed siebie jak maszyny, któren

pierwszy przyleciał, niemożebnego zaszczytu swojemu

panu dostarczał, a sam otrzymywał kawałek kiełbasy. I

na tern koniec.

Mój Bukiet miał największą szybkość, ale po dro-

dze zakochał się w jakiejś foksterierce i odpadł z nią w

połowie toru. Jeszcze właścicielka tej suczki do mnie

pretensję wniesła, że też muszę być charoszy numer,

jeżeli swojego psa w ten deseń wychowałem.

Myślałem, że i tu się odbywa cóś w podobieństwie do

tego. Ale gdzie tam, leguralne, panie szanowny, wyścigi

jak na Służewcu. Z kasami, bombą gajt, star terem,

komisją sędziowską, nawet bokmacherzy są.

Warto to zobaczyć, jak pragnę zdrowia. Toteż uwi jaj

sie pan ze śniadaniem, bo początek o trzeciej, a jeszcze

mamy przed sobą dużo zwiedzania. No co, owsiankie

żeś pan odstawił, mleczko także samo nie naruszone! —

Te ostatnie słowa dotyczyły płatków owsianych i

zimnego mleka, stanowiących obok ja kiejś morskiej

ryby na gorąco, pomarańczowego dżemu, grzanek,

masła i herbaty obfite angielskie śniadanie.

— Ja również także samo tego do ust nie biere.

Przecież jakbym się najadł owsa i zimnem mlekiem po

rybie popił — skręt kiszek murowany. To podob nież

bardzo zdrowe i posilne, jak się ma odpowiednio

wytresowane żołądki, ale to nie na warszawskie orga

nizmy. A Anglik wszystko mlekiem zapija, bekon nie

bekon, bepsztyk nie bepsztyk. Lepiej panu powiem,

wczoraj wieczór, jakżem wracał do domu, stanąłem przy

nocnem parówkarzu, taki kiosek ma tu niedaleko na

ulicy. Owszem, elegancko nawet urządzony, z zimnemi i

gorącemi zakąskami. Nałożył mnie na dekturkie dwie

parówki z pomidorowem sosem. Nie powiem, apetycznie

to nawet wyglądało, ale czegoś mnie tu było brak. No to

prztykłem się dwoma palca mi w kołnierzyk, żeby nalał

jeden głębszy. A on mnie, uważasz pan, napompował w

taki kieliszek od ser wetek z pół litra mleka i stawia

przede mną. Spoj rzałem się na niego jak na wariata, bo

żem myślał, że balona ze mnie struże. Chciałem go

nawet fest

objechać, że żarty sobie stroi z zagranicznego, jakby nie

było, turysty. Ale raz że nie wiedziałem, jak jest po

angielsku łachmyta, a po drugie patrzę, że Angli cy piją

spokojnie to mleczko, a także samo kawę z kożuszkiem

oraz kakałko i zagryzają to chlebkiem z sardynką albo

piklami. Totyż nic żem nie mówił, tylko sobie

pomyślałem: „No nie, wy sputnika nie wy strzelicie,

szkoda mrugać". Naród niemożebnie roz miłowany w

jajezarsko-mleczarskiem artykule. Przy szło mnie nawet

do głowy, żebyśmy się mogli z niemi pomieniać.

Oni by nam dali troszkie samoobsługowych restau

racji tego Lyonsa, których mają do cholery i trochę na

każdem rogu, a my byśmy jem za to przysłali pa rę

barów mlecznych, rzecz jasna, razem z obsługą.

Pan byś za tem także samo głosował, panie W., bo

widzę, że mleczka na klęczkach znowu się nie uwiel bia.

Usiłowałem tłumaczyć panu Teosiowi, że przeciw nie,

bardzo lubię mleko, że bardzo mi odpowiadają owsiane

płatki, tylko dziś jestem jakoś bez apetytu, ale w tej

chwili stało się nieszczęście: wstając od stołu

przewróciłem teczkę, z której wysypało się chyba z kilo

owych płatków. Wtenczas przyznałem się panu

Piecykowi, że rzeczywiście, nie zachwycam się płatka mi

z zimnym mlekiem i po prostu nie daję rady ich zjadać,

a nie chcąc robić przykrości przemiłym gospodarzom

hotelu, od kilku dni zsypuję owsiankę do swojej teczki,

żeby sposobną porą wynieść ją z hotelu i podrzucie w

jakimś odpowiednim miejscu. Mleko jednak przeważnie

wypijam, choć mogło się zda rzyć raz czy dwa, że

wylałem je do umywalni.

— Tak pan mów, to ja rozumiem. Pomogię panu

dzisiaj oblecić się z tymi płatkami. Syp pan mnie do

kieszeni. Na wyścigi zabierzem ze sobą i będziem gryźć

zamiast pestek, bo to nawet smaczne, cholera, ładnie

przypieczone, tylko nie przed śniadaniem, nie z

mleczkiem

Wypchani płatkami wyszliśmy na palcach z hotelu,

żeby nasze kieszenie nie zwróciły uwagi właściciela,

który nieraz wykazał mi swą radość, że tak mi sma kują

jego angielskie śniadania. Zresztą, naprawdę dosk

onałe.

Z A S U W A J , N E P T E K , Z A S U W A J !

— No i co pan na te drakie, panie W.? Chasena, jak

pragnę zdrowia, co? Zobaczysz pan, co sie będzie dzia

ło, jak te szczekające wyścigowcy ruszą ze startu —

rzekł klepiąc mnie po kolanie pan Teoś Piecyk, kie-

dyśmy zasiedli na trybunie Stamford Bridge Stadium

— jednego z licznych londyńskich psich torów

wyścigowych.

— A teraz przyjrzyj się pan „koniom" — właśnie ich

wyprowadzają. Któren się panu najwięcej spodoba,

tego pan obstaw. Tu nie ma mądrego. Trzeba grać w

ciemno, czyli na wyczucie, tak jak w Totolotka. A w

ogóle skonać można ze śmiechu, Jak się na to patrzy.

Widzisz pan tych „stajennych" w białych doktorskich

fartuchach i czarnych sztywniakach? Patrz pan, jak

honorowo prowadzą na smyczach tych swoich

wychowańców. A ten ostatni w gienieralskim

mondurze ze śmietniczką i ręczną szczotką, to naj-

ważniejsza figura, żeby nie on, to psy by się na włas-

nych tak zwanych eksperymentach ślizgali podczas

wyścigu i gracze mogliby wnosić pretensje.

Istotnie, za całą wyścigową kawalkadą, posuwającą

się gęsiego dokoła toru, kroczył funkcjonariusz w

mundurze raczej admiralskim i zbierał co chwila na

szufelkę to, co „zawodnicy" gęsto po sobie pozostawiali.

— Każden jeden pies musi te swoją życiową potrze-

bę przed wyścigiem załatwić. To z nerw. Ale te dzisiejsze

jakoś denerwują się na potęgie — objaśnił fachowo

wydarzenia na torze pan Piecyk.

Zajęliśmy się jednak wreszcie typowaniem. Ja

wybrałem smukłą charcicę „Cleopatra's Needle II"

stającą pod nr 5. Pan Teoś potwierdził wybór i pobiegł

do kasy, jako oblatany z miejscowymi urządzeniami

stały bywalec, bo był na tych wyścigach już po raz

drugi. Ja zostałem na miejscu, obserwując z

zainteresowaniem przygotowania do biegu.

Zwróciły moją uwagę dziwne postacie dżentelmenów,

stojących na drewnianych skrzynkach czy stołeczkach.

Podbiegali do nich gracze, wręczali pieniądze,

wykrzykując jakieś cyfry. Dżentelmeni pisali coś ; kredą

na wiszących przed nimi tabliczkach. Zaintrygowany

zapytałem o nich pana Piecyka, po jego powrocie z

biletami.

— To są „boczkowscy",

— Jak to, Boczkowscy? Polacy?

— Polacy nie Polacy, ale bardzo często rzeczywiście z

Warszawy. A w ogóle nie nazywają się Boczkowscy,

tylko za boczkowskich się zatrudniają. No, jednem

słowem, forsę na boku przyjmują, znaczy się

bokmacherzy.

— Jak to, to wolno tak jawnie uprawiać

bokmacherstwo?

— Nie wolno, ale Anglicy lubieją, jak ich się do wiatru

wystawia za pomocą adwokackiego kantu. Taki już

naród. Ponieważ że w tutejszej konstytucji jest

powiedziane, że na angielskiej ziemi nie wolno upra-

wiać „boków", boczkowscy powłazili na stołki. Na zie-

mi nie stoją i w taki sposób nikt jem złamanego słowa

nie może powiedzieć. Artykułu nie naruszają, a mimo

tego handlują, i to jaki

Rzecz jasna, że u nasz taki numer by nie przeszedł.

Bokmacherzy nie tylko do mamra by się do-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: