Hunter Madeline - Rothwell 03 - Tajniki uległości.pdf - Rothwell - a_z

Hunter Madeline

Tajniki uległości

Piękna Roselyn Longworth wiedzie skromne życie w wiejskiej

posiadłości z dala od londyńskiego wielkiego świata. Obdarza jednak

uczuciem nieodpowiedniego człowieka, a on rujnuje jej reputację,

odbierając spokój i poczucie bezpieczeństwa. Jedynym ratunkiem

jest dla Roselyn nieoczekiwana propozycja przystojnego Kyle’a

Bradwella, który z sobie tylko wiadomych powodów chce uratować

jej honor...

Roselyn Longworth zrozumiała, że piekło to nie ogień i siarka,

tylko bezlitosna świadomość. W piekle dowiadujesz się prawdy o

sobie. Stajesz twarzą w twarz z kłamstwami, które powtarzałaś sobie

w duchu, by usprawiedliwić swoje występki.

Piekło to wieczyste upokorzenie. Takie jak to, którego właśnie

doświadczała podczas przyjęcia w wiejskiej rezydencji.

Wokół niej goście lorda Norbury śmiali się i bawili, czekając na

zaanonsowanie kolacji. Gdy wczoraj przyjechała powozem

gospodarza, odkryła, że lista zaproszonych nie jest taka, jak się

spodziewała. Mężczyźni należeli do wyższych sfer, ale kobiety...

Głośny okrzyk przerwał jej rozmyślania. Kobieta w jaskrawej

szafirowej sukni droczyła się z mężczyzną, który ją pochwycił.

Pozostali mężczyźni zachęcali go do działania. Nawet Norbury nie

pozostał obojętny. Schwytana kobieta przez chwilę się opierała, a

potem pozwoliła się ściskać i całować.

Roselyn obserwowała umalowane twarze i wyzywające stroje

kobiet. Ci mężczyźni nie przywieźli ze sobą żon, ani nawet

oficjalnych kochanek, tylko zwykłe ladacznice z londyńskich burdeli.

A ona znalazła się między nimi.

Taka była brutalna prawda. Ci mężczyźni przywieźli swoje

dziwki, a lord Norbury sprowadził swoją.

Jak mogła tak błędnie zinterpretować wydarzenia ostatniego

miesiąca? Spróbowała wrócić pamięcią do dnia, w którym lord

Norbury po raz pierwszy zaczął się do niej zalecać i prawić

komplementy, ale tamto wspomnienie znikło, spalone na popiół w

bezlitosnym ogniu faktów z ostatnich dwudziestu czterech godzin.

Jej kochanek przeciskał się między gośćmi, kierując się ku niej. Z

każdym krokiem oczy jego jaśniały coraz bardziej. Dawniej myślała,

że to płomień miłości i namiętności. Teraz widziała, że to tylko

odbłysk lodu.

Była niewiarygodnie głupia.

- Rose, jesteś dziś taka cicha. Milczysz cały dzień. - Stanął obok,

pochylając się nad nią. Jeszcze wczoraj ucieszyłaby się z tego,

uznałaby to za takie romantyczne.

Głupia, głupia, głupia.

- Błagałam, byś pozwolił mi odjechać. Jestem w tym salonie tylko

dlatego, że zażądałeś, bym zeszła na kolację. Nie podoba mi się to

towarzystwo, jego zbyt swobodne zachowanie.

Para w kącie obściskiwała się, nie zwracając uwagi na obecnych.

- Och, ależ ty jesteś dumna. O wiele bardziej niż należy. - W jego

słowach było coś takiego, że poczuła mrowienie na karku.

Lordowi Norbury nie chodziło tylko o jej brak aprobaty dla

urządzonej przez niego zabawy. Ostatniej nocy odmówiła mu

pewnych rzeczy. Z początku wręcz nie rozumiała, czego on chce, i nie

kryła wzburzenia, gdy jej wyjaśnił.

W ciągu kilku minut czuły, wspaniałomyślny kochanek stał się

rozgniewanym, zimnym panem, który zapłacił za coś więcej, niż

otrzymał.

Na wspomnienie obrzydliwej sceny w jej sypialni, która rozegrała

się, zanim nareszcie wyszedł, zaczęły ją piec policzki. Myślała, że jest

jego ukochaną. Dał jednak jasno do zrozumienia, że uważa ją za

zwykłą ladacznicę. Jego zjadliwe słowa pozbawiły ją iluzji, zrodzonej

z samotności i poczucia beznadziejności.

- Jeśli jestem zbyt dumna, wezwij powóz i pozwól mi wyjechać.

Okaż mi łaskę, pozwalając zachować tę odrobinę dumy, która jeszcze

mi została.

- Bez damskiego towarzystwa we własnym domu wyszedłbym na

głupca.

- Powiesz, że poczułam się źle. Albo że...

Oparł rękę na jej ramieniu, by ją uciszyć. Chwycił mocno,

boleśnie. Próbowała opanować dreszcz obrzydzenia, czując jego

dotyk.

- Nic nie powiem i nigdzie nie pojedziesz. Oczekuję, że nadal

będziesz mi okazywać wdzięczność za moją hojność. Jeśli mnie

zadowolisz, nasz układ może zostać zachowany. Rose, lubisz piękne

suknie i błyskotki. Pragniesz wygód i przyjemności, których

pozbawiła cię ruina twojej rodziny.

Poczuła dławienie w gardle. Zamrugała, by powstrzymać

pierwsze tego dnia łzy.

- Źle mnie zrozumiałeś.

- Oddałaś mi swoją nie pierwszej świeżości cnotę i swoje

względy. Przyjęłaś ode mnie prezenty. Zrozumiałem cię doskonale.

Pochylił się, aż jego twarz znalazła się tuż przy jej twarzy.

Walczyła z odruchem, by odsunąć się od tego mężczyzny z

poczerwieniałą cerą, wyblakłymi oczyma i płowymi włosami, którego

kiedyś szanowała. Wmówiła sobie nawet, że jest przystojny.

- Rozumiemy się, prawda? Dzisiejszej nocy nie będzie żadnych

dziecinnych wymówek.

Żołądek podszedł jej do gardła.

- Zbyt wiele było nieporozumień i nic się nie zmieniło. Przez cały

dzień prosiłam, byś pozwolił mi wyjechać.

Zacisnął usta i boleśnie uszczypnął ją w ramię. Całe szczęście, że

nie byli sami w salonie.

- Rose, doprawdy wystawiasz moją cierpliwość na próbę.

Znów poczuła mrowienie na karku, które spłynęło jej dreszczem

po plecach. Szukała w wyrazie jego twarzy śladów tamtego miłego

mężczyzny, który, jak jeszcze niedawno jej się wydawało, ją kochał.

Nie znalazła. Oczywiście, że nie. Ten człowiek nigdy nie istniał.

W tym momencie podszedł do nich lokaj. Norbury sięgnął po

wizytówkę przyniesioną na srebrnej tacy. Przeczytał nazwisko i

odszedł.

Otworzył drzwi prowadzące do biblioteki. Zanim drzwi się

zamknęły, Rose zobaczyła czekającego tam wysokiego,

ciemnowłosego dżentelmena.

Niepokój ścisnął jej żołądek. Starała się opanować ogarniającą ją

panikę. Po raz kolejny uświadomiła sobie, jaka jest głupia. Głupia i

Hunter Madeline - Rothwell 03 - Tajniki uległości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: