Przykładowe scenariusze spotkań z rodzicami(1).doc

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE SPOTKAŃ Z RODZICAMI

Przygotowanie do zebrania:

1.     Przekazanie rodzicom (minimum tydzień wcześniej) zaproszeń zawierających następujące informacje:

·         temat zebrania;

·         datę, godzinę i miejsce spotkania;

·         przewidywany czas spotkania.

2.     Sprawy organizacyjne:

·         ustawienie krzesełek w kręgu;

·         przygotowanie pomocy, np. lista obecności, lista na numery telefonów rodziców, upoważnienia do odbioru dziecka.

Zasady prowadzenia zebrań z rodzicami:

1.     Rozpoczynamy punktualnie.

2.     Informujemy o pozytywnych stronach funkcjonowania grupy.

3.     Mówimy o tym, w jaki sposób dzieci powinny wywiązywać się ze swoich obowiązków i nad czym trzeba jeszcze popracować.

4.     Nie poruszamy na forum spraw indywidualnych – szanujemy prywatność rodziców.

SCENARIUSZ 1. Spotkanie organizacyjne

Czas trwania spotkania: około 90 minut.

Przebieg zebrania:

1.     Powitanie rodziców.

2.     Wpisanie się rodziców na listę obecności, zapisanie aktualnych telefonów kontaktowych, wręczenie upoważnień do odbioru dzieci.

3.     Podanie informacji dotyczących pracy przedszkola:

·         numer telefonu placówki;

·         godziny pracy przedszkola i godziny pracy grupy;

·         ramowy rozkład dnia;

·         oferty zajęć dodatkowych i form zapisu na nie;

·         wybranie przedstawicieli grupy do Rady Rodziców;

·         ustalenie dobrowolnej składki na Radę Rodziców (wyjaśnienie, w jaki sposób wykorzystywane są fundusze zebrane ze składek).

4.     Omówienie pracy dydaktyczno-wychowawczej

·         zapoznanie z prawami dziecka;

·         przedstawienie stosowanego w grupie systemu nagród i kar;

·         zapoznanie z podstawą programową, wybranym programem;

·         omówienie wymagań programowych MEN odnośnie dzieci kończących przedszkole.

5.     Omówienie form współpracy z rodzicami:

·         zebrania grupowe: informacyjne i warsztatowe;

·         rozmowy indywidualne;

·         kącik dla rodziców: rozkład zajęć dodatkowych, zadania dydaktyczno‑wychowawcze, teksty wierszy i piosenek, prezentacja prac dzieci;

·         zajęcia otwarte;

·         uroczystości, wycieczki.

6.     Sprawy różne:

·         termin przynoszenia strojów gimnastycznych;

·         ustalenie stałego dnia na przynoszenie zabawek lub książek z domu;

·         pomoc rodziców, np. w zorganizowaniu wycieczek, prace na rzecz grupy itp.

7.     Pożegnanie.

SCENARIUSZ 2. Pochwała – skuteczna metoda wychowawcza (na podstawie książki J. Sakowskiej Szkoła dla rodziców i wychowawców)

Pomoce:

·         kartki w czterech kolorach do zapisania nazwiska (z przylepcem), pisaki,

·         szary papier, kartony, pisaki.

Czas trwania spotkania: około 90 minut.

Przebieg zebrania:

1.     Przy wejściu każdy rodzic wybiera kartkę dowolnego koloru, wpisuje na niej swoje imię i nazwisko,  przyczepia ją w widocznym miejscu, następnie siada w kręgu.

2.     Przywitanie i przedstawienie celu spotkania.

3.     Ustalenie zasad uczestniczenia w zebraniu, np.

·         Nie oceniamy innych.

·         Nie dajmy rad.

·         Każdy ma prawo być i działać po swojemu.

·         Nie uogólniamy sądów, mówimy za siebie: Ja uważam...

·         Nie mówmy o nieobecnych.

·         Zachowujemy dyskrecję.

·         Nie korzystamy z telefonów komórkowych.

Zapisanie zasad na dużym arkuszu papieru i umieszczenie ich w widocznym miejscu.

4.     Przedstawienie swojego imienia i określenie się przymiotnikiem wskazującym pozytywną cechę charakteru, rozpoczynającym się na pierwszą literę imienia, np. odpowiedzialna Ola, energiczna Ewa.

5.     ,,Dlaczego dorośli rzadko chwalą swoje dzieci?” – dyskusja.

Dorośli uważają, że za to, co dobre nie należy chwalić – bo to normalne i przechodzą nad tym do porządku dziennego.

Chętnie wytykają swoim dzieciom błędy i niepowodzenia. Mają poczucie, że jeśli nie zwrócą uwagi na niedoskonałości w zachowaniu i umiejętnościach dziecka, to zaniedbują je wychowawczo.

Tymczasem dziecko krytykowane dochodzi do wniosku, że nie warto się starać, gdyż jego wysiłki nie przynoszą efektów. Natomiast dziecko chwalone stara się być jeszcze lepsze, dokłada wysiłków, aby stawiane przed nim zadania wykonać jak najlepiej.

Jednakże nie każda pochwała przyniesie pozytywne efekty. Źle sformułowana może przynieść odwrotny skutek. Temu, jak chwalić poświęcone będzie dzisiejsze spotkanie.

6.     „Kwiatek” – rodzice rysują dowolny kwiat. Nauczyciel prowadzący zebranie prowadząca ocenia połowę prac, komentując: cudownie, wspaniale, fantastycznie, świetnie; pozostałe prace omawia, np. Widzę, że każdy płatek kwiatka ma inny kolor; nad kwiatkiem jest narysowane słoneczko, chmury, a pod nim trawa; o widzę, że w trawie schowała się biedronka.

7.     Omówienie uczuć towarzyszącym ocenie rysunków. Kto z państwa pomyślał, że jego rysunek podobał mi się?; Kto miał ochotę jeszcze coć narysować?

Rozmowa z grupą, jak się czuli i co myśleli, która z pochwał zabrzmiała szczerze? Zwrócenie uwagi, jakie reakcje wzbudzają w nas słowa: cudownie, wspaniale, fantastycznie, świetnie. Uświadomienie, że takie same reakcje wzbudzają w dzieciach.

8.     Zasady dobrej pochwały.

·         Opisz to, co widzisz (słyszysz): Widzę samochody ustawione na półce i klocki schowane do pudełka.

·         Opisz, co czujesz: Przyjemnie było wejść do takiego pokoju.

·         Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka: Posprzątane na miejsce zabawki. To się nazywa porządek!

9.     Scenki – zastosowanie w praktyce pochwały opisowej. Rodzice dobierają się w pary. Mają za zadanie prawidłowo sformułować pochwałę, np.

·         Dziecko po raz pierwszy ubrało się samo.

·         Oglądasz występ teatrzyku, w którym twoje dziecko gra pierwszoplanową rolę.

·         Dziecko wspólnie z kolegą zbudowało zamek z klocków i pokazuje powstałą budowlę.

·         Masz grypę, leżysz w łóżku. Twoje dziecko wręcza ci laurkę z własnoręcznie narysowanymi sercami i twoją postacią.

Po każdym opisie:

·         chwalony – opowiada, co czuł w czasie pochwały;

·         chwalący – opowiada, jakie napotkał trudności;

·         prowadzący – mówi o swoich spostrzeżeniach.

10. Kilka zaleceń dotyczących stosowania pochwał.
a) Początkowo dziecko słysząc pochwałę opisową, może dopominać się o ocenę. Warto wtedy zadać mu pytanie: A tobie się podoba?, a czasem upewnić je: Tak, podoba mi się.

b) Unikaj takiej pochwały, w której ukryta jest poprzednia słabość dziecka lub niepowodzenie: Widzę, że posprzątałeś zabawki”. „Szkoda, że nie zrobiłaś tego wczoraj.
c) Najlepszą pochwałę rujnuje wyraz ale, np. Cieszę się, że namalowałaś dla mnie obrazek, ale zrobiłaś bałagan na biurku.

d) Unikaj komunikatów: Jestem z ciebie taka dumna, Wiedziałam, że sobie z tym poradzisz – wtedy bowiem dajemy wyraz raczej własnej pewności siebie niż chwalimy dziecko. Lepiej powiedzieć: Ułożenie puzzli z tylu elementów było naprawdę trudnym zadaniem. Możesz być z siebie dumny, że je wykonałeś.

11. „Pajęczynka” – zabawa integracyjna. Uczestnicy podają sobie kłębek wełny. Rozwijając go mówią sobie coś miłego. Kiedy kłębek otrzyma ostatnia osoba, powraca on tą samą drogą, którą był rozwijany i następuje odwzajemnianie komplementów.

12. Podsumowanie warsztatów przez prowadzącego. Zachęcenie do krótkiej refleksji: Co było dla mnie ważne na dzisiejszym spotkaniu?

SCENARIUSZ 3. Bawimy się z rodzicami

Pomoce:

·         kartony, flamastry.

Czas trwania spotkania: około 90 minut.

Przebieg zebrania:

1.     „Iskierka” – zabawa integracyjna. Ustawienie w kole. Wszyscy skrzyżnie trzymają się za ręce. Uściśnięcie dłoni osoby po lewej stronie (zabawa przebiega z zachowaniem kolejności).

2.     „Ja i ty” – zabawa w parach. Rodzic i dziecko stają zwróceni twarzami do siebie i klaszczą:

·         Ja – prawe dłonie;

·         Ty- lewe dłonie;

·         To – klaśnięcie we własne ręce;

·         My – obie dłonie.

3.     „Parasole i dzieci” – zabawa ruchowa. Rodzice stoją w rozsypce z wyciągniętymi na boki rękami, tworząc parasole. Dzieci stoją przy rodzicu – pod parasolem. Na hasło: Słońce świeci! rodzice opuszczają ręce, a dzieci poruszają się swobodnie po sali. Na hasło: Pada deszcz! rodzice wyciągają ręce na boki, a dzieci chowają się pod swój parasol.

...