Zamboch Mirosław - Sierżant.pdf - Zamboch Mirosław - Limera

Sier Ŝ ant

M IROSLAV Ž AMBOCH

Istota ludzka, która za spraw ę swej zło Ŝ ono ś ci pozostaje poni Ŝ ej progu

Chandrekosa, jest stabilna. Co oznacza, Ŝ e do jej zniszczenia potrzeba takiej samej

ilo ś ci energii w dowolnej magicznej formie, jak na przykład do zniszczenia zbli Ŝ onej

masy granitu. Produkty, przedmioty i rzeczy powy Ŝ ej progu Chandrekosa s ą

niestabilne. Ka Ŝ dy byle czarownik łatwo okre ś li wła ś ciwe miejsce, punkt struktury, za

pomoce którego i dzi ę ki jednej jedynej my ś li oraz ś ladowej ilo ś ci siły mo Ŝ e

spowodowa ć totalne destrukcj ę , eksplozj ę o mocy kilkuset tysi ę cy ton dynamitu. U

przedmiotów z kombinacj ą technicznej zło Ŝ ono ś ci i magii próg Chandrekosa jest

ekstremalnie niski, zatem destrukcje s ą cz ę ste i samoistne. Oczywi ś cie zdarzaj ą si ę

wyj ą tki potwierdzaj ą ce reguł ę , lecz jest ich raptem kilka. Przykładowo, wszelkiego

rodzaju tarcze szlifierskie, wiertarki, piły s ą nap ę dzane przez prymitywne, koncen-

truj ą ce energi ę zakl ę cie, wbudowane w drobne kryształki aktywnego morionu.

Spróbujcie jednak identycznego lub podobnego zakl ę cia u Ŝ y ć do nap ę du wiatraka czy

ku ź niczego młota, a wcze ś niej czy pó ź niej wszystko samoistnie wyleci wam w

powietrze. Mój ojciec my ś lał o tym cz ę sto i opracował własn ą obja ś niaj ą c ą teori ę .

Splun ą łem, ale i tak nie pozbyłem si ę nieprzyjemnego smaku ziemi,

a z j ę zyka ostrych ziarenek miałkiego piasku. Pewnie wła ś nie co ś

takiego czuj ą wszyscy Ŝ ołnierze skuleni w okopach. Nasun ą wszy

hełm na czoło, wyjrzałem z transzei 1 . Ł ą ka z wysok ą traw ą ,

gdzieniegdzie ciemniejsze k ę py wierzb i olch, kawałek dalej linia g ę -

stego mieszanego lasu. Przez ś rodek płytkiej dolinki płyn ą ł strumie ń . W rzadkiej mgle

wszystko wygl ą dało nierealnie i Bóg wie czemu niebezpiecznie. Zsun ą łem si ę z

powrotem. Dlaczego tutaj, w niezamieszkanej ziemi niczyjej, kto ś wydr ąŜ ył okopy?

Musiało to by ć bardzo dawno, poniewa Ŝ szalunek z grubych d ę bowych bali zaczynał si ę

rozpada ć , a wej ś cia do podziemnych schronów były zasypane. Pi ęć dziesi ą t lat?

Siedemdziesi ą t? Mo Ŝ e i wi ę cej.

- Kantujesz! Połami ę ci za to wszystkie paluchy!

Kampani zawsze si ę pieklił po przegranej partii pokera, ale tym razem tak Ŝ e

pozostali spogl ą dali wrogo na zwyci ę skiego Gasupureza. Wida ć chodziło o wi ę cej złota

ni Ŝ zwykle. Jednak oprócz kumpla olbrzyma, nikt nie odwa Ŝ ył si ę obwinie go bez

konkretnego dowodu. O Gasupurezie było wiadomo, Ŝ e został wcielony do batalionu z

powodu zabójstwa kobiety i dwóch m ęŜ czyzn. Zabił ich gołymi r ę kami. Kobieta była jego

Ŝ on ą i dorabiała sobie w burdelu. A m ęŜ czy ź ni, jej klienci, po prostu mieli pecha. Bywa i

tak.

- Pieprzenie! Popatrzcie no! Dałem to wła ś nie Kampaniemu, Ŝ eby ś cie mi tu nie

podskakiwali! - zaoponował wzgl ę dnie spokojnie Gasupurez.

1 transzeja - wojsk. rów ci ą gły ułatwiaj ą cy skryte manewry; ł ą czy w jednolity system ró Ŝ ne urz ą dzenia

obronne

Pi ę ciu facetów pochyliło si ę nad przewrócon ą mena Ŝ k ą , słu Ŝą c ą im za karciany stolik,

i wlepiło wzrok w obr ę bion ą srebrem płytk ę z łupanej miki. Chc ą c widzie ć dokładniej,

przysun ą łem si ę do nich. Na dnie rowu były woda i błoto, a w butach, których wodo-

szczelno ść handlarz wychwalał pod niebiosa, miałem mokro. Do diabła z nim. Mikowa

płytka wła ś nie odtwarzała przebieg całego rozdania. Obraz był wprawdzie czarno-biały i

mocno pomniejszony, lecz mo Ŝ na było wyra ź nie zobaczy ć , co robił ka Ŝ dy z graczy. Zmu-

siłem ich, Ŝ eby zrzucili si ę na t ę przegl ą dark ę , bo wysłuchiwanie ich wiecznych kłótni ju Ŝ

mnie m ę czyło. Nie była tania, ale musieli j ą kupi ć . W przeciwnym razie zakazałbym im

pokera podczas akcji.

- Sier Ŝ ancie! Chc ę panu co ś pokaza ć !

Ka Ŝ dy sier Ŝ ant w jednostce ma obserwatora. Ten mój, Hruzzi, był niezadowolony i

mrukliwy, zreszt ą jak zawsze. Jego zas ę piona twarz poprawiła mi nastrój. Ruszyłem za

nim, staraj ą c si ę brn ąć przez błoto dokładnie po jego ś ladach. Chyba wygl ą dałem

ś miesznie.

- O w mord ę , nie kantował! - powiedział kto ś za mn ą .

- Tutaj! - Hruzzi pokazał ś cian ę w miejscu, gdzie odpadło oszalowanie. Z

przetkanej korzeniami traw ziemi wystawał kawałek czaszki.

Spojrzałem pytaj ą co, lecz s ą dz ą c po jego minie, na razie nie zamierzał powiedzie ć

nic wi ę cej. Obserwatorzy to szczególne typki. Ich zdolno ś ci s ą niezwykle ró Ŝ norodne,

w magicznym i klasycznym rozumieniu nieprzewidywalne. Kiedy ostro Ŝ nie zacz ą łem

wygrzebywa ć ko ść , odniosłem wra Ŝ enie, Ŝ e wibruje.

- To bardzo silne, ale nie wiem, co znaczy. – Skin ą ł głow ą Hruzzi.

Pod ko ś ci ą odkryłem jeszcze kawałek metalu. Wydostawszy go wreszcie,

rozpoznałem połówk ę stalowego hełmu, druga ju Ŝ dawno przerdzewiała.

- Jak długo to tu le Ŝ y? Hruzzi wzruszył ramionami.

- Ten typ usuni ę to z ekwipunku przed ponad dwoma wiekami.

- Obro ń cy czy napastnicy?

- Obro ń cy - odparł.

Transzeja została zrobiona na wypadek ataku z lasku pod nami. Z drugiej strony

wznosił si ę niewielki, ale stromy pagórek Clodik z jakby uci ę tym szczytem. Natura

czasem potrafi stworzy ć dziwaczne kształty. Według mapy, która jednak nie nale Ŝ ała do

szczególnie dokładnych, wła ś nie st ą d był najbardziej dost ę pny.

- Gotowo ść bojowa dla wszystkich! - sykn ą łem, Ŝ eby nie by ć słyszanym zbyt

daleko. - Przygotowa ć si ę do obrony!

Mo Ŝ e przejmowanie si ę martwymi od niemal dwóch wieków Ŝ ołnierzami było głupot ą ,

ale ju Ŝ dawno si ę nauczyłem, Ŝ e intuicja to w naszym fachu rzecz wa Ŝ na.

- Ale dzi ś odpierałbym atak z przeciwnego kierunku - szepn ą ł Hruzzi.

Nie protestowałem. Je ś li si ę raz zaufało obserwatorowi, rozs ą dek nakazywał, by

słucha ć go we wszystkim. Kompromisy przynosiły pecha. Problem polegał jednak na

tym, Ŝ e w lasku, który niepokoił Hruzziego, operował trzeci pluton pod dowództwem

sier Ŝ anta Allego. Nie wolno nam go było pomyli ć z ewentualnym wrogiem.

W ci ą gu minuty byli ś my gotowi do odparcia ataku. Nasz jedyny mo ź dzierz

wycelowałem w najbli Ŝ sz ą kraw ę d ź lasu. Pofałdowany teren sprawiał, Ŝ e przed pierwszymi

drzewami znajdował si ę obszar niewidoczny dla naszych oczu. Kaem kontrolował dług ą

ł ą k ę z prawej. Ci ą gn ę ła si ę pod gór ę , ale mogli ś my j ą łatwo pokry ć ogniem, poniewa Ŝ nie

miała nierówno ś ci. W moim lewym uchu zabrz ę czał kolczyk, co oznaczało, Ŝ e porucznik

Dekont chce ze mn ą rozmawia ć osobi ś cie. On lub jego obserwatorzy. Jako oficer miał

prawo do trzech, do tego lekarz oraz wojskowy czarownik pierwszej kategorii. Przeciskaj ą c

si ę przez okopy, wreszcie do niego dotarłem.

- Co pan o tym my ś li? - wskazał na ukos w lewo. Podmuch powietrza odebrał mi

mow ę i rzucił na dno. Dolna połowa ciała porucznika jeszcze przez chwil ę stała w

miejscu. Kolejna eksplozja wyryła lej tu Ŝ za transzej ą , trzecia trafiła prosto w okopy. Byli

znakomicie wstrzeleni.

- Nie wystawia ć głów, to działo! - krzykn ą łem, usiłuj ą c wyplu ć ziemi ę z ust.

Zamboch Mirosław - Sierżant.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: