WYŻEŁ FRYZYJSKI.pdf

Wzorzec FCI nr 222

WYŻEŁ FRYZYJSKI

(Stabyhoun)

Kraj pochodzenia: Holandia

Data publikacji obowiązującego wzorca: 30.05.1989

Użytkowanie: wyżeł.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 7 - Wyżły.

Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.

Typ „spaniel”.

Próby pracy wymagane.

RYS HISTORYCZNY:

Rasa pochodzi ze wschodniej i południowo-wschodniej Fryzji - prowin-

cji w północnej Holandii. Prawdopodobnie wywodzi się od spanielo-

podobnych psów gończych, przywiezionych tu przez Hiszpanów. Psy

zwane stabyhounami były znane na tych terenach od wieków. Używano

je podczas pieszych polowań na drobną zwierzynę, głównie ptactwo.

Były skutecznymi pomocnikami myśliwych, ponieważ doskonale apor-

towały. Znane są zwłaszcza ze swojego „miękkiego pyska” (postrzeloną

zwierzynę chwytają delikatnie).

WYGLĄD OGÓLNY:

Mocno zbudowany długowłosy wyżeł, o długości ciała przewyższającej

wysokość w kłębie, budowy ani zbyt topornej, ani przesadnie eleganc-

kiej. Skóra ściśle przylegająca do ciała, brak podgardla, fafle niezbyt

obfite.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Oddany i łagodny jako pies rodzinny, inteligentny, posłuszny, łatwy

w szkoleniu, swobodny. Dobry pies stróżujący, nie agresywny ani złośli-

wy. Jako pies myśliwski nie tylko doskonały w wystawianiu zwierzyny,

również świetnie pływa i chętnie aportuje z wody.

GŁOWA:

Sucha, proporcjonalna do wielkości ciała, o długości przewyższającej

szerokość.

Czaszka i kufa: jednakowej długości. Czaszka powinna być lekko wys-

klepiona, niezbyt wąska, ale nie może też sprawiać wrażenia sze-

rokiej. Delikatnym łukiem przechodzi w mało wydatne policzki.

Stop: słabo zaznaczony.

Kufa: mocna, zwężająca się w kierunku nosa, ale nigdy ostro zakoń-

czona. Grzbiet nosa prosty, oglądany z boku nie może być wklęsły,

ani wypukły.

Trufla nosowa: szeroka, nozdrza szeroko otwarte.

Fafle: przylegające, nieobwisłe.

Uzębienie: zęby mocne, zgryz nożycowy.

Uszy: osadzone dość nisko, niebyt duże, płasko przylegające do głowy.

Uszy zbyt duże, załamane nie u samej nasady, ale powyżej,

i w efekcie odstające od głowy, nie spełniają wymagań wzorca.

Uszy powinny mieć umiarkowaną długość i kształt trójkąta. Włos

na uszach jest charakterystyczną cechą rasy: powinien być raczej

długi u nasady i stopniowo skracać się ku czubkowi ucha, tak aby

jego ostatnia trzecia część była pokryta włosem zupełnie krótkim.

Długi włos powinien być prosty; dopuszcza się lekko falisty, ale

kędzierzawy jest nie do przyjęcia.

Oczy: osadzone na tej samej wysokości, średniego rozmiaru, okrągłe, ze

ściśle przylegającymi powiekami, zasłaniającymi spojówki. Nie

nazbyt wypukłe, ani za głęboko osadzone. U psów o umaszczeniu

czarno-białym powinny być ciemnobrązowe, a u brązowo- i po-

marańczowo-białych brązowe. Nie do przyjęcia są oczy jastrzębie

(t.j. bardzo jasne, o przenikliwym wyrazie).

Nos: czarny u psów czarno-białych, brązowy u pomarańczowo-

i brązowo-białych. Nierozszczepiony, trufla nosowa dobrze

rozwinięta, nozdrza szeroko otwarte.

SZYJA:

Krótka, okrągła w przekroju, wygięta w lekki łuk, bez luźnego podgard-

la. Z linią grzbietu tworzy kąt rozwarty, tak, że głowa jest noszona zwyk-

le dość nisko.

TUŁÓW:

Mocny, o dobrze wysklepionych żebrach. Ostatnie żebra dobrze rozwi-

nięte, sięgające daleko do tyłu.

Klatka piersiowa: oglądana z przodu szeroka. Jej szerokość jest większa

niż głębokość, skutkiem czego kończyny przednie są również dość

szeroko rozstawione. Od spodu zaokrąglona, ale nie w kształcie

kadłuba łodzi. Nie powinna sięgać niżej niż do łokcia.

Grzbiet: prosty, raczej długi, zad lekko spadzisty. Lędźwie mocne, brzuch

tylko nieznacznie podkasany.

OGON:

Długi, sięgający do stawu skokowego. Nie powinien być wysoko osa-

dzony. Noszony nisko, w swojej ostatniej trzeciej części delikatnie

wygięty ku górze. W akcji podniesiony, ale nigdy zawinięty. Pokryty

równomiernie dłuższym włosem, nie tworzącym pióra, nie falistym ani

kędzierzawym, ale obfitym i gęstym.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: mocno osadzone pod tułowiem, łopatka sięgająca

daleko ku tyłowi, dobrze ukątowana względem ramienia.

Kończyny przednie proste, bez miękkich nadgarstków

Przedramię: mocne i proste.

Palce: dobrze rozwinięte i wysklepione, stopa nie powinna być zajęcza,

ani kocia. Opuszki palców grube.

Kończyny tylne: silne, dobrze kątowane.

Stawy skokowe: ustawione nisko, odcinek od stawu skokowego do łapy

krótki.

Łapy: okrągłe, z dobrze rozwiniętymi opuszkami.

OKRYWA WŁOSOWA:

Sierść: długa i gładka na całym ciele. Jedynie na zadzie może być nie-

znacznie falista. Na głowie włos krótki. Z tyłu kończyn gęsty

i bujny, raczej nie tworzący pióra. Włos kędzierzawy wskazuje na

krzyżowanie z inną rasą i psy o tego typu szacie nie mogą być

określane jako stabyhoun.

Umaszczenie: czarne, brązowe lub pomarańczowe z białymi znaczenia-

mi. Cętki i/lub dereszowatość na białym tle są dopuszczalne.

WZROST:

Idealny wzrost dla psów wynosi 53 cm, dla suk 50 cm.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: