W górę serca i czoła polska kolęda kościelna; śpiewana w tonacji B-moll pod melodię autorstwa J.K. W górę serca i czoła! Pieśń zabrzmiała wesoła, i po ziemi rozlega się całej. Oto Jezus maleńki, pośród lichej stajenki, zstąpił do nas z niebieskiej Swej chwały Radość bije w przestrzenie, czuje każde stworzenie, jaka dana mu z niebios pociecha; Wie, że Boskie to Dziecię do każdego na świecie z łona matki się słodko uśmiecha. Lecz spójrz Boska Dziecino, oto z ócz nam łzy płyną i przez łzy się modlimy do Ciebie; Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie i nam także zabłyśnie na niebie. Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie I nam także zabłyśnie na niebie! Niech jej promyk, co świeci wśród burzliwej zamieci i nam ulgę przyniesie w niedoli; Niechaj w polskiej krainie raz pieśń taka popłynie: "Pokój ludziom, co dobrej są woli!"
Harnasiowe1