Bóg się rodzi znana także jako Pieśń o Narodzeniu Pańskim - kolęda o słowach autorstwa Franciszka Karpińskiego. Pierwszy raz została wydana drukiem w 1792 roku w śpiewniku zatytułowanym "Pieśni nabożne". Tekst Karpińskiego śpiewany był różne melodie. Obecnie używana melodia, utrzymana jest w rytmie poloneza i przypisuje się ją Karolowi Kurpińskiemu, aczkolwiek nie wyklucza się jej ludowego pochodzenia. Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony; ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice Nieskończony. Wzgardzony, okryty chwałą; śmiertelny, Król nad wiekami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Cóż, masz niebo, nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście twoje, wszedł między lud ukochany, dzieląc z nim trudy i znoje. Niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. W nędznej szopie urodzony, żłób Mu za kolebkę dano! Cóż jest? Czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano! Ubodzy, was to spotkało, witać Go przed bogaczami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Potem i króle widziani cisną się między prostotą, niosąc dary Panu w dani: mirrę, kadzidło i złoto. Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami. Podnieś rękę, Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą, w dobrych radach, w dobrym bycie wspieraj jej siłę swą siłą. Dom nasz i majętność całą, i twoje wioski z miastami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
Harnasiowe1