Kaye Marilyn Replika 01 Amy numer siedem.pdf

Replika

Amy numer siedem

Ilu nas jest?

Marilyn Kaye

Amy numer siedem

Ksiąke tę z miłością i wdzięcznością dedykuję Grupie: Anne

Adams Lang, Jane Furse, Bette Glenn, Katherine Leiner JoAn-

ne McFarland. Lavinii Plonce, Gretcie Keene Sabinson i Mi-

chele Willens

Amy numer siedem

Prolog

Dyrektor wziął teczkę do ręki. Otworzył ją, przejrzał kartki

znajdujące się w środku, po czym zamknął.

–Czemu mi to pokazujesz? Ten projekt został zakończo-

ny przed dwunastoma łaty.

– Być może trzeba go będzie wznowić.

– Po co? Pożar zniszczył cały materiał.

– Są dowody, że coś mogło się zachować.

Dyrektor podniósł głowę, zaciekawiony,

– Coś? Czy ktoś?

– Chcemy, żebyś to sprawdził.

Amy numer siedem

rozdział pierwszy

A my nie miała pojęcia, skąd się tu wzięła. Nie wiedziała, gdzie

jest ani co robi w tym miejscu. Wiedziała tylko, że był tu już wiele,

wiele razy, nie czuła więc lęku.

leżała na plecach. Słyszała słabe, znajome, rytmiczne dźwię-

ki, jakby stłumione bicie w bębny. Ze wszystkich stron widać było

biel, Amy nie mogła jednak rozróżnić żadnych kształtów. Za szybą

wszystko wydawało się zamglone.

Otaczała ją szyba, gruba szyba. Gdyby wyciągnęła rękę albo

podniosła nogę, mogłaby jej prawie dotknąć.

Fakt. że przebywała za szkłem, nie budził jej niepokoju, zda-

wała sobie sprawę, że te szyby mają ją chronić, choć nie była pewna

przed czym. Leżała na czymś miękkim, ciepłym i wygodnym. Wdy-

chała czyste, wonne powietrze, jej żołądek był pełny, nie groziło jej

żadne niebezpieczeństwo.

Chociaż.... Nie! Coś się działo, coś, co nie zdarzyło się nigdy

wcześniej. Pomarańczowa smuga przecięta biel. Potem pojawiły się

następne, Amy usłyszała nieznany jej dotąd dźwięk, coś jakby trzask.

Było jej coraz cieplej, aż za ciepło.

Amy numer siedem

Ogień! Za szybą szalał ogień. Płomienie z każdą chwilą były

coraz większe i zbliżały się do Amy. Chciała krzyczeć, ale głos

uwiązł jej w gardle. Próbowała się poruszyć, ale ciało nie reagowało

na polecenia płynące z mózgu. Coś jej mówiło, że ogień okaże się

silniejszy od szkła, że szyba tym razem jej nie ochroni. Znalazła się

w pułapce. Wkrótce strawią ją płomienie. Przestanie istnieć. Ogarnę-

ło ją uczucie, którego do tej pory nie znała - strach. Zaczęła drżeć.

Może właśnie dlatego się obudziła. Z trudem usiadła na łóż-

ku. Ciągle jeszcze dygotała i mimo lekkiego wietrzyku, wpadającego

do jej sypialni przez otwarte okno, była mokra od potu.

Ale nie miała już przed sobą ani szyby, ani złowieszczego

blasku płomieni. W słabym świetle latarni, sączącym się przez zasło-

ny, widziała swój cień w lustrze wiszącym na drzwiach szafy. Z pół-

mroku wyłaniało się biurko, szafa z książkami i stara kolekcja lalek

Barbie. Pierwszą myślą, jaka przyszła jej do głowy, było to, że trzeba

by się ich wreszcie pozbyć. W końcu miała już dwanaście lat i nie

bawiła się lalkami

Włączyła lampkę, wstała i na dygoczących nogach podeszła

do lustra. Poczuła się nieco lepiej, widząc swoje odbicie. Była blada.

na czole miała krople potu, ale wciąż pozostawała tą samą Amy

Candler. Metr pięćdziesiąt wzrostu, czterdzieści kilo wagi. Dwoje

oczu, brązowych; dwoje uszu, jeden nos, usta, proste zęby, proste

włosy, ciemne, podobnie jak oczy. Była najzupełniej zwyczajna i

normalna, tyle że ciągle nawiedzał ją ten sam sen, przynajmniej raz

w miesiącu, czasem częściej, Biel, szkło ciche dudnienie - do tego

przywykła. Jednak tym razem doszedł nowy element ogień.

Amy nieco już ochłonęła, ale w czasie snu tak się spociła, że

teraz strasznie jej się chciało pić.

Woda z kranu nie zadowoliłaby jej; Amy miała ochotę na

zimną gazowaną wodę z lodówki. Przeszła korytarzem na palcach,

wstrzymując oddech pod drzwiami sypialni matki. Nancy Candler i

miała szósty zmysł, gdy chodziło o córkę – za każdym razem, kiedy

Amy wstawała w nocy, ona zdawała się to wyczuwać.

Amy numer siedem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: