Gardner Darlene - Zapomnij o mnie.pdf - Gardner Darline - glinka7-1987

DARLENE GARDNER

Zapomnij o mnie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Zrywasz zaręczyny na sześć tygodni przed ślubem?

Pełne niedowierzania pytanie kobiety dotarło do stolika, przy którym

siedział Zach Castelli, poprzez wysokie oparcie dzielące jego wnękę od

sąsiedniej. Zach wypił łyk wody, rozejrzał się po restauracji i rzucił okiem na

zegarek. Jego siostra Marlee spóźniła się już o pół godziny. Nie byłaby sobą,

gdyby nagle zaczęła dotrzymywać umów i terminów. Westchnął. Marlee nie

przyszła, a to niemal automatycznie zmuszało go do współuczestniczenia w

gwałtownej śmierci narzeczeństwa, która miała miejsce przy sąsiednim stoliku.

- Sześć i pół, a nie sześć - odpowiedział wystudiowanie spokojny męski

głos. - Sądziłem, że lepiej powiedzieć ci to teraz, a nie w momencie, gdy

wyślesz już zaproszenia ślubne.

- Wysłałam je dwa dni temu - kobieta zniżyła głos, ale nie na tyle, by

Zach jej nie słyszał.

Akustyka tego lokalu znacznie przewyższała możliwości Miami Arena.

Był tam wczoraj na koncercie rockowym, a słyszalność na pewno była znacznie

gorsza niż dziś. I chociaż czuł się paskudnie, podsłuchując, jednak nie mógł się

oprzeć ciekawości, jaki to typ facetów czeka aż tak długo, by zerwać ciążące mu

narzeczeństwo.

- Mimo wszystko uważam, że lepiej, iż mówię ci to teraz, a nie później.

Jest jeszcze dość czasu i na pewno uda ci się odzyskać wpłacone zaliczki.

Springs Country Club ma na pewno całą listę chętnych, którzy tylko czekają, aż

ktoś odwoła rezerwację sali. To samo z suknią ślubną, jest nie używana i z

pewnością odzyskasz pieniądze...

- Reid, proszę, przestań mówić o pieniądzach.

Zach doceniał fakt, że dziewczyna starała się zachować spokój. Miała

niski, głęboki głos, znacznie niższy niż inne kobiety. Jak ciężki, ciemny aksamit,

- 1 -

pomyślał Zach. Ciekawe, skąd mi przyszło do głowy takie porównanie?

Dziewczyna tymczasem mówiła dalej.

- Poinformowałeś mnie właśnie, że nie zamierzasz się ze mną żenić.

Sądzę, że należy mi się jakieś wyjaśnienie.

Zach zdecydowanie kiwnął głową. Ścianka działowa uniemożliwiała

obserwację, a on odczuwał już nieprzepartą potrzebę obejrzenia sobie

dziewczyny i jej bubka. Dyskretne wychylenie pozwoliło mu jednak rzucić

okiem tylko na bubka, który jak najbardziej odpowiadał jego wyobrażeniom o

tego typu facetach. Bubek miał na sobie nieskazitelnie skrojony garnitur, na

pewno od drogiego krawca, białą koszulę i krawat o eleganckim wzorze.

Ciemne, krótko ostrzyżone włosy i przystojna twarz menedżera z filmów

hollywoodzkich. Wyglądał na faceta, który przedkłada pieniądze nad

romantyczne wizje.

- Oczywiście, Amando - powiedział Reid.

Ma na imię Amanda. Sądząc z brzmienia głosu i imienia, osoba równie

nieskazitelnie nowoczesna jak jej partner. Zach napił się wody.

- Nikt lepiej od ciebie nie wie, ile czasu wymaga ode mnie moja nowa

praca w kancelarii adwokackiej. Już pierwsze wrażenie szefów co do mojej

osoby musi wykazać, że jestem im absolutnie niezbędny. To oczywiście oznacza

również pracę po godzinach i nie jest to odpowiednia pora na dyskusje co do

czasu i liczby zlecanych mi zadań, a już na pewno nie mogę sobie pozwolić na

zwiększanie obowiązków z pracą nie związanych, jak na przykład małżeństwo.

- Mówisz tak, jakby nasz związek był... - Amanda nie umiała znaleźć

odpowiednich słów.

„Niezbyt romantyczny", podpowiedział w duchu Zach. Amanda jednak

znalazła inne określenie:

- ...dla ciebie ciężarem.

- No, nie przesadzaj. To już trochę za ostro, nie uważasz? Próbuję ci

uzmysłowić, że związek pomiędzy nami wymaga czasu, którego w chwili

- 2 -

obecnej po prostu nie mam. Ty zresztą też nie, jeśli chodzi o ścisłość. Jesteś

kobietą w pełni emancypowaną i twoja praca też pochłania wiele czasu, a twoja

matka żąda dla siebie tej niewielkiej reszty, która ci jeszcze pozostaje. Wydaje

mi się, że i tobie nasze małżeństwo wcale nie jest na rękę.

- Reid Carrigan jak zwykle odwraca kota ogonem - powiedziała spokojnie

Amanda, a jej spokój wzbudził w Zachu najwyższe uznanie. Reid chciał

przerzucić na Amandę winę za zerwanie, ale dziewczyna zręcznie potrafiła się

obronić przed ciosem.

- Nic podobnego - powiedział Reid zduszonym głosem, któremu nie

podobała się wygrana Amandy w tej potyczce słownej. - Usiłowałem ci

wytłumaczyć, że dla nas obojga nie jest to właściwy czas na zawieranie

małżeństwa.

- A kiedy będzie właściwy czas? Na wypadek, gdyby ci to uleciało z

pamięci, pozwalam sobie przypomnieć, że jesteśmy razem od dziesięciu lat.

„Dziesięć lat!" Zach wychylił się ze swojej niszy, by ponownie rzucić

okiem na Reida Carrigana. Facet mógł mieć dwadzieścia pięć lat. Amanda była

pewnie w tym samym wieku, czyli oboje chodzą ze sobą od szkoły średniej.

Zach pokręcił głową w zadumie. Sam właśnie przekroczył trzydziestkę i z

ledwością przypominał sobie imiona dziewczyn, z którymi umawiał się na

randki po szkole. Jedno było pewne. Amanda nie była dziewczyną, którą Reid

poznał niedawno, postanowił poślubić i potem się rozmyślił. Oboje znali się już

od dawna.

- Te dziesięć lat nic dla ciebie nie znaczą? - zapytała, a jej głos wciąż

jeszcze był zdumiewająco spokojny.

- Oczywiście, że znaczą. Byliśmy razem przez większość naszego życia.

Rozstanie z tobą jest najtrudniejszą decyzją, jaką kiedykolwiek musiałem

podjąć, ale jestem głęboko przekonany, że naprawdę tak będzie lepiej dla nas

obojga.

- 3 -

Przy sąsiednim stoliku zapanowała cisza, a Zach zapytał sam siebie, po co

Amanda zmarnowała dziesięć lat na takiego samolubnego karierowicza jak

Reid. On sam nie poświęciłby mu nawet dziesięciu minut. Ale okazało się, że

Reid ma jeszcze w zanadrzu kolejną niespodziankę.

- Czy mógłbym dostać pierścionek?

- Co proszę? - zapytała zaskoczona Amanda.

- Pierścionek babci Carrigan. To część cennej spuścizny rodzinnej, a

ponieważ nie jesteś częścią rodziny, więc naturalnie...

- Masz tu swój cenny pierścionek - odpowiedziała dziewczyna, a Zach,

chociaż mógł przypuszczać, że Amanda z najwyższym spokojem ściągnęła z

palca rodowe złoto Carriganów i wyniośle podała pierścionek Reidowi, trochę

jednak liczył na to, że w końcu się zezłości i rzuci mu go w twarz. Nie znosił

tego bubka, z każdą wycedzoną przez zęby sylabą bardziej go nie znosił.

- Doceniam twoją wielkoduszność, Amando, bo jak wiesz, moim

najwyższym pragnieniem jest, by pierścionek ten ozdobił kiedyś rękę mojej

przyszłej żony.

Cokolwiek jednak Amanda mogłaby mieć do powiedzenia na ten temat,

zważywszy na fakt, że jeszcze dwadzieścia minut temu to ona właśnie była

przyszłą żoną Reida, nie mogła tego powiedzieć, bo przy ich stoliku pojawiła się

kelnerka w obcisłej minispódniczce. Podała im ogromne jadłospisy i nie

wyczuwając napięcia panującego pomiędzy obojgiem, zaczęła recytować listę

specjalności zakładu.

Zach oparł się wygodniej o wysokie, obite skórą oparcie ławki. Był

oczywiście z lekka zażenowany faktem, że bezwstydnie podsłuchiwał,

zwłaszcza że nie należało to do jego zwyczajów, ale z drugiej strony, tu, gdzie

siedział, nie można było nie słyszeć. Oczywiście, mógł wstać i wyjść z

restauracji. Ponownie spojrzał na zegarek. Marlee już na pewno nie przyjdzie.

- Co weźmiesz? - zapytał tymczasem Reid.

- 4 -

Gardner Darlene - Zapomnij o mnie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: