Emil Zola - Nana.pdf - EBOOKI - Anna62

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Emil Zola

NANA

Tower Press 2000

Rougon-Macquartowie

Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa

Tytuł oryginału LES ROUGON-MACQUART

Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le Second Empire

«NANA»

O godzinie dziewiątej sala teatru „Varietes” była jeszcze pusta. Na balkonie i w rzędach

parterowych czekało kilka osób zagubionych wśród ciemnoczerwonych pluszowych foteli, w

słabym blasku na pół przyćmionego świecznika. Cień otulał wielką czerwoną plamę kurtyny.

Ze sceny nie dochodził żaden odgłos, rampa była wygaszona, pulpity orkiestry poskładane.

Tylko w górze, na trzeciej galerii, dokoła rotundy plafonu, gdzie na płaskorzeźbach nagie

kobiety i dzieci wzbijały się w niebo zazielenione od gazowego światła, wśród wrzawy sły-

chać było nawoływania i śmiechy. Na tle szerokich zaokrąglonych wnęk, obramowanych

złotem, piętrzyły się głowy w kapturkach i czapkach. Chwilami ukazywała się zaaferowana

bileterka prowadząc przed sobą jakichś państwa; siadali, on we fraku, ona szczupła i wcięta w

talii, o powłóczystym spojrzeniu.

Dwóch młodych ludzi zjawiło się na parterze. Stali rozglądając się.

─ A nie mówiłem, Hektorze ─ zawołał starszy, wysoki, z czarnymi wąsikami ─ przyszliśmy

za wcześnie. Mogłeś spokojnie pozwolić mi dokończyć cygara.

─ Ach, panie Fauchery ─ rzekła do niego poufale przechodząca bileterka ─ to rozpocznie

się dopiero za jakieś pół godziny.

─ Dlaczego więc zapowiadają na dziewiątą? ─ mruknął Hektor; na jego pociągłej, chudej

twarzy znać było irytację. ─ Klarysa, która występuje w tej sztuce, przysięgała mi jeszcze

dziś rano, że zaczną punktualnie o dziewiątej.

Na chwilkę zamilkli. Podnosząc głowy w górę, badali loże zatopione w cieniu. Lecz zielony

papier, którym były wytapetowane, jeszcze je zaciemniał. Na dole pod balkonem loże parte-

rowe były pogrążone w mroku. W lożach pierwszego piętra siedziała tylko jedna gruba pani,

rozparta na pluszowej poręczy. Po prawej i lewej stronie, między wysokimi kolumnami, loże

prosceniowe, ozdobione lambrekinami o długich frędzlach, były puste. Zamazywały się

kształty biało-złotej sali w odcieniu delikatnej zieleni. Zdawało się. że drobne płomyki wiel-

kiego kryształowego świecznika zasypywały ją pyłem.

─ Czy dostałeś bilety do loży prosceniowej dla Lucy? ─ spytał Hektor.

─ Owszem ─ odrzekł dziennikarz ─ ale nie było to takie proste. Ach! Lucy na pewno nie

przyjdzie za wcześnie! ─ Stłumił lekkie ziewnięcie. Po chwili milczenia odezwał się: ─ Udało

ci się, bo skoro nie widziałeś jeszcze żadnej premiery... Jasnowłosa Wenus będzie wydarze-

niem sezonu. Mówi się o niej od pół roku. Ach! mój drogi, co za muzyka! Co za szyk!... Bor-

denave zna się na rzeczy i dlatego chował to na okres Wystawy Światowej.

Hektor słuchał uważnie.

─ A znasz Nanę, nową gwiazdę, która ma grać Wenus? ─ zapytał.

─ Masz ci los! Znów się zaczyna! ─ wybuchnął Fauchery gestykulując. ─ Od rana zanu-

dzają mnie Naną. A czy Nana to, a czy Nana owo, i tak ze dwadzieścia razy! Cóż ja o niej

wiem? Czyż znam wszystkie dziewki paryskie?... Nana to wynalazek Bordenave'a. To już

musi być coś odpowiedniego! ─ Uspokoił się, lecz drażniła go pustka sali, przyćmiony blask

świecznika, kościelne skupienie przerywane szeptami i trzaskaniem drzwi. ─ Dość tego! ─

rzekł raptem. ─ Co za nuda! Chodźmy... Może na dole znajdziemy Bordenave'a. Dowiemy się

od niego jakichś szczegółów.

Na dole, w wielkim marmurowym westybulu, gdzie sprawdzano bilety, zaczynała się zja-

wiać publiczność. Trzy otwarte bramy ukazywały pulsujące życie bulwarów, rojnych i rozja-

rzonych w tę piękną noc kwietniową. Turkot powozów urywał się nagle, drzwiczki zamykały

się z hałasem i ludzie wchodzili grupkami. Zatrzymywali się przed kontrolerem, potem wstę-

powali na schody, gdzie kobiety zwalniały kroku, kołysząc się w talii. W jaskrawym świetle

gazowym, na wyblakłej nagości tej sali, którą licha dekoracja empirowa przekształcała w

Emil Zola - Nana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: